|
~ เซ็งจิต....ยิ่งคิดก็ยิ่งเซ็ง ~
หวัดดีค่า...
วันนี้ไม่ได้มีแค่คำว่าหวัดดีค่าแล้วค่ะ แบบว่า..เมื่อวานมันอารมณ์อยากอัพบล็อกแต่ไม่อยากอัพบล็อกอ่ะค่ะ มันก็เลยออกมาสั้นๆแค่นั้น 
เมื่อวานนี้หนมชั้นเข้าทำงานทั้งๆที่ไม่ใช่วันทำงานค่ะ หนมชั้นขยันจัง ไม่มีใครพูดหนมชั้นพูดเอง แต่กว่าหนมชั้นจะไปถึงก็ 10 โมงกว่าค่ะ ก็กว่าจะตื่นก็ 9 โมงครึ่งแล้วอ่ะ ช่วงนี้ตื่นสายค่ะ เพราะอากาศมันน่าขี้เกียจจิงๆ
เมื่อวานนี้คุณแม่เข้าไปทำงานด้วยนะคะ ทั้งๆที่ไม่ค่อยสบายอยู่ หนมชั้นถามคุณแม่ว่าเหงาเหรอถึงจะตามเข้าไปด้วย คุณแม่บอกว่าไม่ใช่เหงาหรอก จะเข้าไปจัดการไอ้น้องคนที่หม...ร่วงอ่ะค่ะ หนมชั้นล่ะเซ็งมันจิงๆ หนมชั้นว่าหนมชั้นขี้เกียจแล้วนะ เจอมันเข้าไปหนมชั้นแพ้หลุดลุ่ยเลยค่ะ คุณแม่หนมชั้นอุตส่าห์เอามันมาเลี้ยง แต่มันก็ไม่ค่อยจะรู้คุณเลย บางทีให้มันเฝ้าออฟฟิศให้นะ พอกลับมามันเล่นปิดออฟฟิศเข้านอนซะงั้น ไม่อยากจะด่า ระยำจิงๆ โกหกก็เก่ง ทำผิดก็ไม่เคยยอมรับผิด ขนาดจับได้คาหนังคาเขา มันก็แถไปเรื่อย ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ประมาณว่าจริงเหรอ ใช่เหรอ เมื่อวานนี้หนมชั้นจับได้ว่ามันแอบใช้โทรศัพท์ออฟฟิศก็เลยจดเบอร์ให้มันดูว่าเบอร์ใคร มันทำเป็นหยิบมือถือ(ที่ไถพี่ชายหนมชั้นมา)ขึ้นมาดู แม่หนมชั้นเลยบอกว่า มึงจะกดดูทำเหี้ยอะไร ตัวเองแอบใช้รึเปล่าก็รู้ตัวดีอยู่แล้ว ยังมาทำเป็นใช่เหรออีก สันดาน ทำผิดไม่เคยยอมรับ เท่านั้นไม่พอนะ มันยังมาโกหกอีกว่ามันแค่ใช้โทรศัพท์ออฟฟิศยิงไปเฉยๆ หนมชั้นเลยบอกว่ายังจะโกหกอีก ไอ้เครื่องนี้อ่ะ มันบอกระยะเวลาในการคุยด้วยนะ โทรไป 6 นาทีกว่าบ้าง 7 นาทีกว่าบ้าง แล้วไอ้เครื่องนี้อ่ะนะ ถ้าไม่รับสายมันก็ไม่บันทึกอีกต่างหากเพราะพี่ลองแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าไอ้เครื่องละ 3 ร้อยกว่าบาทจะฉลาดได้เพียงนี้ ฉลาดกว่าไอ้น้องหม...ร่วงอีก
ตอนบ่าย 3 คุณแม่หนมชั้นชวนไปเที่ยวงาน OTOP ที่เมืองทองธานีค่ะ เห็นชวนหนมชั้นตั้งแต่เมื่อวานซืนแระ เมื่อวานชวนอีกแล้ว ขนาดไม่สบายอยู่นะเนี่ย ยังจะเที่ยวเก่งอีก หนมชั้นก็อ้ะ ไปก็ไป ตามใจแม่(ตามใจตัวเองแค่นิดเดียว) กะเตงป่าป๊าไปด้วย หนมชั้นขี้เกียจขับอีแก่ไปก็เลยบอกแม่ว่านั่งแท็กซี่ไปเหอะ ประมาณ 120 กว่าบาทเอง ไม่งั้นก็หมดน้ำมันหลายนะ ไหนจะหาที่จอดรถอีกง่ะน่าเบื่อ ก็เลยนั่งแท็กซี่กันไปค่ะ ไปถึงก็เริ่มเดินชั้นบนก่อนเลย ไม่ว่างานไหนๆ หนมชั้นจะเริ่มเดินจากริมสุดแล้วสลับเป็นฟันปลาอ่ะค่ะ จะได้เดินครบ
หนมชั้นไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดูนะคะ ขี้เกียจอ่ะ ชั้นบนก็จะเป็นงานภาคใต้ ภาคเหนือ และภาคกลางค่ะ หนมชั้นว่างานนี้ไม่ค่อยน่าเดินนะ เพราะบูธมันจัดติดกันเกินไป ทางเดินแคบไปหรือหนมชั้นอ้วนไปวะเนี่ย  ของขายเยอะก็จริง แต่ว่าของเหมือนๆกันหมดอ่ะค่ะ ไม่ค่อยหลากหลายเท่าไหร่ เดินจนถึงทุ่มนิดๆ ก็เดินไปอีกฮอลล์ที่เป็นภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แต่ตอนนั้นรีบๆเดินแล้วคะ เพราะเมื่อยแล้ว เดินมา 3 ชั่วโมงกว่ายังไม่ได้นั่งเลย ก็เลยได้เดินของภาคอีสานนิดเดียว สรุปเดินไป 4 ชั่วโมง ได้กาแฟเย็นใส่วีปครีม 1 แก้ว ขนมปังปิ้ง(ทาเนยราดนม) 1 แผ่นครึ่ง น้ำอ้อยเกล็ดน้ำแข็งครึ่งแก้ว ลงท้องหมดแล้วระหว่างเดิน (ไอ้ที่มันเป็นครึ่งเพราะแบ่งกับป่าป๊าอ่ะค่ะ) ของซื้อกลับบ้าน หนมชั้นได้แค่การ์ดกระดาษสาลายช้างมา 1 ใบ 15 บาท ไว้ส่งให้เพื่อนญี่ปุ่นค่ะ แค่อย่างเดียวเลยค่ะ คุณแม่หนมชั้นได้ดอกกุหลาบประดิษฐ์มา 6 ดอก กับก้านประดับอีก 6 ก้าน กาละแมร์อีก 1 ถุง เดิน 4 ชั่วโมง ได้ของแค่นี้เอง ป่าป๊าเดินจนขาลากเลยค่ะ หนมชั้นจะช่วยป่าป๊าถือของ ป๊าไม่ยอม ป๊าบอกว่าไอ้ที่ปวดอ่ะไม่ใช่แขน ไม่ใช่แขนงั้นป่าป๊าก็ถือต่อไปแล้วกัน หนมชั้นก็เดินสบายๆต่อ
พวกเราออกจากงานตอน 2 ทุ่มกว่าค่ะ กลับมาถึงอพาร์ทเมนท์เกือบๆ 3 ทุ่ม ตอนแรกแม่จะชวนไปกินข้าวข้างนอกต่อ แต่ป่าป๊าบ่นเมื่อยขาไม่อยากจะไปไหนแล้ว หนมชั้นเองก็ด้วยอ่ะ แต่ก็อยากตามใจแม่ เห็นแม่บ่นอยากกินห่อหมกมะพร้าวอ่อน กับแกงส้ม แต่ไปๆมาๆ คุณแม่บอกว่าอย่าไปเลยดีกว่ามัน 3 ทุ่มแล้ว ดึกแล้ว หนมชั้นกับป่าป๊าเลยออกไปทานก๋วยเตี๋ยวกัน ทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จหนมชั้นกับคุณแม่ก็กลับบ้านค่ะ
วันนี้คุณแม่บ่นว่า แม่ว่าแม่เดินเก่งแล้วนะ หนมชั้นเดินเก่งกว่าอีก ที่เดินอ่ะ ไม่ใช่ไม่เมื่อยนะคะ เมื่อยจะตาย แต่เดินเพราะเสียดายค่าแท็กซี่ กับเสียดายที่ไม่ค่อยได้อะไรกลับมาอ่ะ ก็เลยเดินๆๆๆๆๆๆๆๆ ให้มันรู้สึกว่าอย่างน้อยๆก็เสียตังค์ค่าแท็กซี่มาออกกำลังกายอ่ะ 
ขอสรุปเหตุการณ์ประจำสัปดาห์หน่อยนะ เอื้อมไปหยิบปฏิทินแป๊บบบบบบ
.
.
.
.
.
.
.
.
วันจันทร์ที่ 12 หยุด อยู่กับป่าป๊าค่ะ
วันอังคารที่ 13 ทำงานตามปกติ แต่สดชื่นมากกว่าทุกวันเพราะเพิ่งได้หยุด แต่แล้วก็ต้องหงุดหงิดกว่าทุกวัน เมื่อกวาดอพาร์ทเมนท์แล้วเจอสิ่งไม่พึงประสงค์
วันพุธที่ 14 เช้าทำงานตามปกติ แต่ไม่กวาดพื้น ช่วงบ่ายโดดงานไปเดินสำเพ็งกับเพื่อนอย่างเร่งรีบ มีเวลาเดิน 1 ชั่วโมงครึ่ง ได้ที่เสียบแปรงสีฟันคิตตี้มา 1 อัน กลับมาให้ตังค์น้องผลัดขนไปซื้อกุงเกงลิง 100 บาท ไม่รู้ว่าจะได้กี่ตัว
วันพฤหัสที่ 15 คุณแม่ไม่เข้าออฟฟิศ ไม่ค่อยสบาย หนมชั้นทำงานตามปกติ ไม่กวาดพื้นอีกเช่นเคย ตอนเย็นน้องผลัดขน หรือ น้องหม..ร่วง (คนเดียวกัน) รายงานว่าซื้อกุงเกงลิงมา 4 ตัวแน่ะ หนมชั้นสอนวิธีบิดกุงเกงลิงว่าให้ขยุ้มไว้ในมือแล้วบีบ ห้ามบิดเด็ดขาดเพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นขาม้า ขากระดิ่ง
วันศุกร์ที่ 16 คุณแม่ไม่เข้าออฟฟิศอีกแล้ว ไม่สบาย ยังไม่หาย หนมชั้นทำงานตามปกติ ไม่กวาดพื้น ทำโฮมเพจอพาร์ทเมนท์ภาษาไทยจนเสร็จ ตอนค่ำทำ thumb drive ที่บรรจุไอคอนหลายพันรูปหาย  กลับมานับตังค์ในกระปุกมี 4 ร้อยกว่าบาท ในธนาคารมีอยู่ 5 ร้อยกว่าบาท ยังไม่พอซื้ออันใหม่เลย
วันเสาร์ที่ 17 เข้าทำงานตามปกติ มีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาด หนมชั้นไม่ต้องกวาดพื้น 5 โมงเย็นหนีขึ้นไปงีบห้องป่าป๊า ตื่นมาอีกที 3 ทุ่ม ออกไปกินโจ๊ก กลับบ้าน
วันอาทิตย์ที่ 18 ก็เล่าไปแล้วไง
เฮ้อ..........เซ็งจิต วันนี้ต้องทำงานอีกแล้วง่ะ
| Create Date : 19 ธันวาคม 2548 |
|
37 comments |
| Last Update : 19 ธันวาคม 2548 5:01:30 น. |
| Counter : 587 Pageviews. |
|
 |
|
ของขายเยอะก็จริง แต่ว่าของเหมือนๆกันหมดอ่ะค่ะ ไม่ค่อยหลากหลายเท่าไหร่ เดินจนถึงทุ่มนิดๆ ก็เดินไปอีกฮอลล์ที่เป็นภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แต่ตอนนั้นรีบๆเดินแล้วคะ เพราะเมื่อยแล้ว เดินมา 3 ชั่วโมงกว่ายังไม่ได้นั่งเลย ก็เลยได้เดินของภาคอีสานนิดเดียว สรุปเดินไป 4 ชั่วโมง ได้กาแฟเย็นใส่วีปครีม 1 แก้ว ขนมปังปิ้ง(ทาเนยราดนม) 1 แผ่นครึ่ง น้ำอ้อยเกล็ดน้ำแข็งครึ่งแก้ว ลงท้องหมดแล้วระหว่างเดิน (ไอ้ที่มันเป็นครึ่งเพราะแบ่งกับป่าป๊าอ่ะค่ะ) ของซื้อกลับบ้าน หนมชั้นได้แค่การ์ดกระดาษสาลายช้างมา 1 ใบ 15 บาท ไว้ส่งให้เพื่อนญี่ปุ่นค่ะ แค่อย่างเดียวเลยค่ะ คุณแม่หนมชั้นได้ดอกกุหลาบประดิษฐ์มา 6 ดอก กับก้านประดับอีก 6 ก้าน กาละแมร์อีก 1 ถุง เดิน 4 ชั่วโมง ได้ของแค่นี้เอง ป่าป๊าเดินจนขาลากเลยค่ะ หนมชั้นจะช่วยป่าป๊าถือของ ป๊าไม่ยอม ป๊าบอกว่าไอ้ที่ปวดอ่ะไม่ใช่แขน ไม่ใช่แขนงั้นป่าป๊าก็ถือต่อไปแล้วกัน หนมชั้นก็เดินสบายๆต่อ 
กลับมานับตังค์ในกระปุกมี 4 ร้อยกว่าบาท ในธนาคารมีอยู่ 5 ร้อยกว่าบาท ยังไม่พอซื้ออันใหม่เลย 
มาดูหนมชั้น
ไม่ได้กินนานแระ เอาหนมชั้นใบเตย 
ชีวิตดูมีรสชาติดีจ๊ะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ผมอ้ะ คิดถึงบ้านครับ