หวัดดีจ้ะ น้องหนมชั้น
มาฟังน้องหนมชั้นบ่น อิอิ
ขอให้กลับมาร่าเริงไวๆน่อ

เอาน่าเพื่อน ๆ ในบล็อคมีอีกเยอะแยะหนมชั้นไม่เหงาหรอก

ค่อยๆคิด ค่อยๆทำ ค่อยๆตัดสินใจนะครับ ...

หวัดดีจ้า หนมชั้น พาเจ้าตัวเล็กมาทักทาย ..... วันนี้เหนื่อยนักก้อพักก่อน อะไรที่มันผ่านไปแล้ว อย่าเก็บเอามาคิดให้รกสมองเลย ทำตัวสบายๆ หาอะไรทำเยอะๆ ซิคะ ชวนแม่ไปชอปปิ้งก้อได้ ..... คิดตึ๋ง และเป็นห่วงหนมชั้นนะ

ต้องระวังหน่อยนะค่ะเรื่องขับรถ ...

บางเรื่องมันก็อาจจะต้องใช้เวลาในการคิด พิจารณาตัดสินใจนะค่ะ ... ความรู้สึกเปลี่ยนนี่อันตรายเลยแหละ ยอมรับว่าคนที่สามารถทำอะไรได้เสมอต้นเสมอปลายหรือรู้สึกแบบนี้ได้เก่งนะ เพราะความเปลี่ยนแปลงมันมีอยู่ตลอด ถ้าเราไม่สามารถปกป้องความรู้สึกตัวเองให้มั่นคงได้ล่ะก็นั่นล่ะเรื่องเศร้าเลยค่ะเพราะมันคงหมายถึงปัญหามาถามหาแล้วล่ะ

ค่อยๆ คิดๆ ค่อยๆ ทำ แต่อย่าลืมว่าหนมชั้นเองก็มีหลายคนที่รักและเป็นห่วงนะค่ะ

เรื่องแบบนี้ก็ต้องใช้เวลาเหมือนกันนะคะ ค่อยๆ คิดค่อยๆ ตัดสินใจ...

แป๊ะแผนที่ให้แล้วนะค่ะ ไม่รู้จะหาร้านได้หรือเปล่ายังงัยก็ถามจากน้องหนุ่มก็ได้นะค่ะ เพราะว่าพี่ก็ม่ายรู้จักจ๊ะ

ดื่มน้ำผลไม้สักแก้วชื่นใจดีนะค่ะ อาจนทำให้อารมณ์ดีขึ้นบ้างนะค่ะ

เด๊ยวมันก็ผ่าน
ไม่มีทุกข์ที่นิรันดร์
และสุขที่นิรันดร์
ชีวิตมันก็อย่างนี้แหละค่ะ
พูดได้ และอยากให้เชื่อ เพราะแม่หนิง วนเวียนอยู่อย่างนี้ จนมันชินชา ...ใหม่ ๆ ก็ยากหน่อย นาน ๆ ไป เหมือนข้อสอบที่เราเคยผ่านมาแล้ว โจกย์อาจเปลี่ยนไป แต่เรารู้คำตอบอยู่แล้ว...เอาใจช่วย

เรื่องไปทะเล..ถามว่าเอวแข็งแรงดีมัย แข็งแรงพอที่จะนั่งข้ามคืนด้วยกันไหม
ถามว่าคอแข็งแรงมัย แข็งแรงพอจะสาดแอลกอฮอล์ลงคอ แบบไม่อ้วกออกมามัย
ถามว่าใจแข็งมัย แข็งแรงพอมัย ที่จะไม่ชวนกันร้องไห้ เวลาพระอาทิตย์ตกดิน

ถ้าได้ตามนี้..เก็บกระเป๋าไว้รอ...ไปจริงไม่ได้ ก็ไปมันในฝัน
แบบแม่หนิง

ป้ามดอยากให้ข้อเขียนวันนี้ เป็นแค่ข้อเขียนที่น้องเล็กเขียนขึ้นมาเฉยๆ
ไม่คิดอยากให้เป็นเรื่องจริงที่ระบายออกมาค่ะ
เอาใจช่วยนะคะ

หายใจเข้าลึก ๆ พี่หนมฯ

กินติมกันนะ

เห็นชัดเลยว่าไม่สนุกกับงาน แถมยังมีเรื่องอื่นๆมารบกวนใจอีกใช่ม้า ลองออกไปทำอะไรใหม่ๆสิครับ ใช้ชีวิตเดิมๆทุกวันมันก็หงอยไม่มีอะไรให้ตั้งหน้าตั้งตาคอยเลย

คิดถึงค่ะ

หายเศร้ายังเอ่ย

อืม.ม.ม.ม.
ไม่ comment ดีกว่า แล้วมันจะผ่านไปจ้า

น้องเล็ก...ไม่ต้องคิดมากหรอกจ๊ะ

เราก็เป็นนะ ไม่รู้ชาติที่แล้วไปทำกรรมไรไว้ ชีวิตแทบจะไม่มีความสุขเลย ไม่รู้มีแต่เรื่องบ้าบออะไรให้คิดๆแทบจะทุกวันเลยน่ะ

รอบแล้วๆมีเรื่องรักให้ชวนปวดหัว มันก็เบื่อพอแล้วนะแต่นี่อยู่ๆก็ดันมีเรื่องงานโผล่เข้ามาอีก เราน่ะเบื่อสุดๆเลยจ๊ะ

เรื่องรักของน้องเล็ก บางทีการที่ไม่มีใคร มันก็เป้นข้อดีนะคือเราได้อยู่กับตัวเอง ทบทวนตัวเองแล้วก็รอคอย....ที่จะเริ่มต้นกับคนใหม่ ( ที่สักวันน้องเล็กต้องได้พบแน่ๆ)

เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ ชีวิตเราฟ้าหลังฝนยังมีนะจ๊ะ นี่เราเองก็พยายามจะไม่เครียดนะเนี่ย เข้าใจแหละว่า บางทีก็ทำใจลำบาก เหมือนเรานี่คิดเรื่องงานมาหลายวันแล้วละ!

แต่เมื่อเช้าพยายามบอกกับตัวเองว่า พอเหอะ คิดไรมากนัก ทุกวันนี้มีอยู่ มีกิน มีใช้ก็พอแล้ว ส่วนวันหน้าเราอย่าเพิ่งไปคาการณ์อะไรเลย บางทีมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดก็ได้นะ อย่าเพิ่งคิดมากจ้า

เมื่อวานเห็นรอยยิ้มเปื้อนหน้าขนมชั้นตลอดเวลานี่นา หายเศร้าใจแล้วรึยังจ๊ะ
ไม่ต้องน้อยใจที่เจ้าเก็ตมันหนิดหนมกะหนุ่มมากกว่าหรอกนะจ๊ะ เพราะเค้าเคยเจอหนุ่มก่อนหน้านี้แล้ว
เมื่อวานกลับมาบ้านเจ้าเก็ตเอากะตังค์ที่ขายจุ๊บขนมชั้นไปอวดพ่อมานใหญ่เรย
มาเที่ยวนครปฐมกันเหอะ นะ นะ นะ ...

รีบมาทันที ....

บล็อกเขาต้อนรับน้องแจน ขืนไปบอกว่าอยากเจอน้องเล็ก เดี๋ยวจะโดนอัดทั้งน้องเล็กและป้ามด

ยังไงสิ้นปีนี้ พี่เจี้ยวกลับมา เราต้องได้เจอกันแน่ๆค่ะ รับรอง