มันสมควรจะเป็นเหตุผลมั๊ย คิดว่าถ้าตัวคุณได้ฟังจะดีใจหรือว่าเสียใจดีคะ เอาค่ะ มาแล้ว กลับมาบ้านแล้ว หลังจากที่ตื่นแต่เช้าไปคัดตัวนางแบบค่ะ เราสองคนสามีภรรยาไม่ได้ตื่นเช้ากันมานานมากแล้ว แต่ว่าวันนี้ต้องตื่นตั้งแต่ ๖ โมงกว่าๆเนื่องจากสถานที่นัดอยู่ห่างจากบ้านไปประมาณซัก ๔๕ นาทีได้ค่ะ ว่าแล้วก็อาบน้ำแต่งตัว ก็ไม่ต้องแต่งมากค่ะ เพราะว่าเป็นผลิตภัณฑ์บำรุงผิวเค้าอยากดูหน้าเรา ดูผิวเราไม่ได้อยากดูเครื่องสำอางค์หรือว่าความสามารถในการแต่งหน้า ก็ตามปรกติค่ะ อาบน้ำเสร็จทาครีม ทาแป้งเด็กจอห์นสันเหมือนเดิมไประ ออกรถกันเถอะ นี่ค่ะ สภาพของคนไปคัดตัวนางแบบวันนี้ค่ะ เห็นแล้วรู้สึกว่าใช่มั๊ยคะ มาถึงก่อนเวลาได้แป๊บเดียวค่ะ ซัก ๑๕ นาทีได้ เราก็ติดต่อกับทางประตูนะคะว่ามาทำอะไร คุณเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหน้าประตูก็จะให้บัตรติดต่อจากตู้เลยนะคะ อ้าว ลืมบอกไปว่าสถานที่ที่นัดวันนี้คือ HSN Home Shopping net Work นั่นเอง เป็นสถานีที่ออกอากาศขายสินค้าสารพัดชนิดทางโทรทัศน์ในอเมริกา และมีทางอินเตอร์เน็ตด้วยเป็นเว็บของเค้าเอง มาค่ะ มาดูด้วยกัน จะเห็นได้ว่าถ่ายรูปไปเรื่อยเปื่อยนะคะ แม้กระทั่งจะลงจากรถ มันบ้าค่ะ พอจอดรถเท่านั้นแหล่ะค่ะ ก็พยายามหาไอ้เจ้าห้องสีส้มตามที่เมลแจ้งมาแล้วก็ต้องแปลกใจค่ะ เพราะว่าไอ้เจ้าป้ายสีของห้องมันไม่ค่อยส้ม แต่ว่า......ที่แย่กว่านั้นคือ บรรดาคุณผู้หญิงที่อยู่ในห้องค่ะ คือ ไอ้เราก็ตั้งใจว่าคงมีแต่สาวๆสวยๆ เป็นคู่แข่งนะคะ ปรากฏว่าไม่ใช่ ไม่ใช่เลย เรียกได้ว่าหันมาถามสามีค่ะ ว่าคิดว่าถูกตึกมั๊ยเนี่ย ทำไมเค้าดูมีอายุแล้วกันทั้งนั้น ก็เข้าไปถามคุณคนที่อยู่ใกล้ประตูที่สุด คำตอบมันคือใช่ค่ะ เราก็งงอ่ะสิ ทำไมมันกลายเป็นอย่างงี้ไปได้ แล้วเค้าจะคัดจากอะไร เริ่มจิตตกค่ะ เพราะว่าอยากได้งาน อยากได้ตังค์ อยากออกจากบ้านมาทำอย่างอื่นนอกจากช้อปปิ้ง กินข้าว ดุหนังบ้างแล้วอ่ะ เอาวะ ก็ต้องลุ้นต่อไป ด้วยความว่ายังไม่ใกล้ถึงเวลาประชุม คุณสามีก็เลยยืนสังเกตการณ์อยู่นอกห้อง เค้าถนัดค่ะ เรื่องยืนเหมือนไม่มีใครในโลกนี้ เค้าต้องทำบ่อยตอนที่ไปหาที่เมืองไทยแล้วต้องอยู่ด้วย ๓ เดือน ( ไม่ได้พิมพ์ผิดค่ะ ๓ เดือนจริงๆ) พาไปทำงานด้วย บอกลูกค้าว่าสามีค่ะ สงสารไม่อยากให้อยู่บ้านคนเดียว กร๊าาาาาาก มีใครเคยทำมั๊ยคะ โอเค นอกเรื่องเกินไปหน่อยแล้วนะเนี่ย ว่าแล้วเราก็เริ่มสานสัมพันธไมตรีกับบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่รอบๆประมาณว่าคนมันช่าาาาาางพูดอ่ะนะ มันทำให้เราเห็นค่ะว่า เค้าเป็นคุณป้ามืออาชีพกันนะคะ แบบว่ามีรูปมาเป็นแฟ้ม มีนามบัตร มีผลงานเก่าๆว่าอิฉันเคยได้งาน อิฉันทำงานเป็นมาอวดค่ะ ในขณะที่แอนไม่มีอะไรมาเลย เห็นแล้วเครียดค่ะ พอๆแค่นี้ก็น่ากลัวจะแย่ ยิ่งพอคนมากขึ้น อายุคนในห้องน่าจะหลายพันปีได้อยู่ ไม่ได้พูดเล่น ลองดูจากองค์ประกอบชองรูปที่ถ่ายกับเพื่อนใหม่ได้ค่ะ บางคนนี่แบบว่าผมขาวแล้วอ่ะ บางคนคุยถึงหลานค่ะ จะบ้าเหรอ แล้วจะอายุเท่าไหร่กันเล่านั่น คุยถึงหลานกันเนี่ย รอได้ไม่นานค่ะ มัน ๙ โมงตามเวลานัด เค้าเรียกทุกคนออกมาข้างนอกห้อง ประมาณชั้นจะส่องพวกเธอแล้ว ไหนทุกคน เอามาดูให้หมดว่าหน้าตา ผิวพรรณดีแค่ไหน มันไม่ใช่แค่นั้นนะคะ ที่ทำให้แอนรู้อนาคตตัวเองว่าคำตอบของวันนี้มันจะเป็นอย่างไงตั้งแต่เค้ายังเดินมาไม่ถึงตรงหน้าด้วยซ้ำ เพราะว่าเค้าบอกว่าวันนี้เป็นครีมลดริ้วรอย ขอดูริ้วรอย ซวยหล่ะตรู จะเอาริ้วรอยที่ไหนให้ดู ก็มันไม่มี ให้ยิ้มจนตาปิด ปากกว้างไปถึงหูก็ยังไม่ขึ้น คุณผู้หญิงเจ้าของผลิตภัณฑ์ก็เริ่มค่อยๆส่องทีละคน จนมาถึงแอนค่ะ แอนจำได้แม่นเลยว่าเค้าพูดมาว่าอย่างงี๊ " Ohhh...Dear....I wish I could switch my product and I would choose you but you are not old enough and I couldn't find your wrinkle.I am so sorry" แล้วเค้าก็ขำค่ะ เพราะว่าแอนก็ขำตัวเองตอนที่เค้าพยายามจ้อง จ้องแบบว่าใกล้ซักไม่เกินครึ่งฟุต แบบเอาเป็นเอาตาย จนแอนแซวเค้าว่าอยากเห็นอะไรในหน้าชั้นเหรอ สาวน้อย ( มั๊ง ?) คนข้างๆแซวว่านั่นหน่ะ คำชมนะ แต่ว่าเราควรจะดีใจเหรอคะว่ามันคือเหตุผลหลักที่ทำให้เราไม่ได้งานในวันนี้ แต่ว่าไม่เป็นไรค่ะ เราได้เพื่อนใหม่ค่ะ เดี๋ยวจะเมลไปคุยหน่อย เป็นลูกครึ่งค่ะ ใจดีมาก คุยกับแอนแบบเป็นกันเองมากเลย แถมให้คำแนะนำด้วยว่าคราวหน้าทำอย่างงี๊สิ แล้วติดต่อคนนี้สิ เค้ามีงานเยอะมากอะไรประมาณนั้น ก้คือผู้หญิงในรูปนี่แหล่ะค่ะ เค้าเป็นลูกครึ่งอเมริกันจีน ทำงานแบบนี้มาแล้วมากกว่าสิบปี เห็นมั๊ยคะบอกแล้วว่ามาเจอมืออาชีพ เอาเถอะ ไม่ถึงคิวเหี่ยวคิวย่นจนได้งานก็ให้มันรู้ไปนะ ไว้คราวหน้า ลองใหม่ ว่าแล้วก็กลับค่ะ ไปรอสามีประชุมนะคะ เค้าปลอบใจนิดหนึ่ง ไปกินข้าวเที่ยงไกลหน่อย แค่ไกลกว่าปกติค่ะ ก็เท่านั้น แถมมีแซวว่าแย่จัง คุณภรรยาไม่มีรอยตีนกาเลยไม่ได้งาน แล้วก็หัวเราะลั่นรถ ตกลงปลอบมั๊ยวะเนี่ย อ้อ รูปกลางคือไอ้เจ้าป้ายที่ได้รับจากประตู รปภ ค่ะ มันจะหน้าตาอย่างงี้ ก็เก็บไว้เป็นที่ระลึกแล้วกัน เกือบลืมไป มีอย่างหนึ่งอยากบอกค่ะ ที่เอาเรื่องนี้มาเล่า ไม่ใช่ว่าอยากอวดนะคะ แต่ว่าอยากให้รู้ค่ะว่ามีงานหลายอย่างที่เราคิดไม่ถึงและทำได้ค่ะ เพราะว่าสามีส่งรูปไปที่โมเดลลิ่งเนี่ยทั้งๆครอบครัวเค้าได้งานแบบนี้ แต่ว่าเป็นงานของหลานค่ะ โฆษณาสินค้าสำหรับเด็กแค่ซัก ๕ ขวบได้มั๊งคะตอนนั้น ตอนเค้าเล่าให้ฟังว่าสมัครให้ยังขำเลยค่ะ ว่าจะไปได้งานอะไร ไม่มีอะไรพิเศษ หน้าตาก็ธรรมดา ไม่ได้สวย อึ๋ม เรียกได้ว่ามองหาอะไรไม่เจอ ไม่เหมือนสาวอเมริกันเล่นมีกันจนล้น ลองดูค่ะเพื่อนๆบางทีคนที่โชคดีอาจเป็นคุณนะคะ ส่วนแอนก็จะลองต่อไป ไม่อยากเป็นแม่บ้านอยู่บ้านอย่างเดียวอย่างงี๊เรื่อยๆนี่นา   Create Date : 11 เมษายน 2552 5 comments Last Update : 11 เมษายน 2552 11:50:31 น. Counter : 532 Pageviews. Share Tweet

พยายามเข้าค่ะคุณแอน อ่านแล้วอดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่ได้   โดย: ladywrite 11 เมษายน 2552 13:31:40 น.

แวะเข้ามาอ่านว่าเล่าถึงอะไร ไม่นึกเลยว่าจะเข้ามาเจอตัวเป็นๆ ของคุณแอน (เห็นรูปprofileเป็นรูปเดียวกันกะusvisa4thai อ่ะค่ะ ) เลยแวะมาทักค่ะ สู้ๆนะคะ *(-_-)*   โดย: iiwswa IP: 115.67.152.73 11 เมษายน 2552 14:38:19 น.

ก็พยายามอยู่ค่ะ อยากมีงานทำ แถมงานนี้น่าจะสนุก ตอนนี้ลูกคุณสามีแนะนำกันใหญ่เลยว่าต้องทำอะไร คราวหน้าต้องมีอะไรเตรียมไปบ้าง กลายเป็นเรื่องสนุกของครอบครัวไปแล้วค่ะ ที่รูปเมหือนกันเพราะว่าเป็นรูปเดี่ยวหน้าใกล้ๆรูปเดียวที่ทำการลดไซส์เอาไว้ ยินดีที่ได้เจอกันที่นี่ค่ะ   โดย: ขาหมูเอาแต่หนัง (annasugars9000 ) 11 เมษายน 2552 23:11:14 น.

Um.. If I apply for it, what sort of job will they offer me. Kids clothes Cuz my size is such a hobbit one.   โดย: yr_naughty_annie 12 เมษายน 2552 9:18:02 น.

เพลงเพราะจังเลยค่ะ คุณแอน ^^   โดย: น้ำตาลสีทอง IP: 58.8.86.118 14 เมษายน 2552 22:34:51 น.