โถ.....ชีวิตคนเรามันก็ไม่แน่นอนหล่ะนะ

 โดยเฉพาะอย่างยิ่งไอ้คำโบราณที่เค้าว่ากันเอาไว้ว่า

เกลียดอะไรมักได้อย่างงั๊น

มันกลับมาแสดงผลให้เห็นจนได้

เรียนจบพยาบาลมาแบบสักแต่ว่าจบ

ถึงแม้่ว่าตอนเรียนจะไม่ค่อยอยากเรียน

แต่ว่าพอจบมาก็ยังอุตส่าห์ฝืนทำนะ

ทำไปได้ตั้งหลายปี

มีชีวิตอยู่กับเลือด เลือดจริงๆนะ

เพราะว่าอยู่แผนกอุบัติเหตุรพ.ศิริราช

วันไหนได้เป็นเวรดึกวันศุกร์หล่ะก็

เรียกว่าไม่ได้นั่งกันทีเดียว

หรือว่าวันเสาร์เวรเช้าก็ตามทีเถอะนะ

ไม่รู้ว่ามีใครเกิดทันเจ็ดสีคอนเสิร์ตสมัยอยู่ที่ปิ่นเกล้าบ้าง

มันช่างขยันตีกันให้เราได้มีงานทำเสียจริง

ชีวิตก็เลยปนไปด้วยเลือดตลอดเวลาที่ศิริราช

พอย้ายโรงพยาบาลมาท่ีสมิติเวชสุขมวิท

ก็มาอยู่กับความสวยความงาม

ก็ยิ่งเครียดไปกว่าเดิม

เจอคนไข้อยากสวย แบบว่าอยากสวยกว่าเดิม

เราว่าเค้าก็หน้าเนียน ขาวผ่องกันแล้ว

เค้าจะเอาให้สวยกว่านั้นอีกนะ

เฮ้อ .....กลุ้มใจสาวๆชาวไทยจริงๆ

หารู้ไมว่าเราสวยที่สุดในเอเชียแล้ว

ฮิฮิ....ไปมาหลายประเทศทั่วเอเชีย

พิสูจน์มาแล้วว่าสาวสวยเมืองไทย

หาง่ายจริงๆ ชนิดที่ว่าได้เห็นสาวงามกันทุก ๕ นาที

ไม่ต้องไปงมเข็มหาเหมือนประเทศอื่นเค้า

อ้าว.....โม้ไปซะไกล

ก็คนมันไม่ชอบหน่ะนะ ก็พยายามหลบหลีกไปทำงานอย่างอื่น

แต่ไหงพอแต่งงานย้ายมาอยู่ที่ฟลอริดาอย่างงี๊

มันดันหนีไม่พ้นจนได้

ก็เค้าว่ากันว่าเป็นพยาบาลรายได้ดี

เป็นแล้วจะได้รวยไง

เป็นแล้วจะได้มีมินิคูเปอร์กับออดี้ทีทีเอาไว้ประดับบ้าน

เอาไว้ไปขับซ่ากันสองคนตายาย

ทุกวันนี้อีรถสปอร์ตเปิดประทุนที่สามีขับอยู่คงยังซ่าไม่พอ

ต้องมีไอ้ที่มันเร็วกว่า เปรี้ยวกว่าเอาไว้ซ่า

จะได้พิสูจน์ว่าเรดาร์ที่เอาไว้กันตำรวจที่ใช้อยู่เนี่ย

มันได้ผลดีจริงๆ เพราะว่าใช้กับคันเก่ามานาน

ก็ยังหลบตำรวจได้ตลอด

ป๊าาาาาาาด...... พ่อขับปานกับว่าอยู่ในสนามแข่งรถ

ป้าแอนก็ไม่เคยบ่นนิ ก็คนมันชอบ

ถึงได้คิดว่าจะทำงานเป็นพยาบาลที่นี่

ยอมลำบากเพื่อเอารถมาขับซ่าอีกซักคันสองคัน

แต่แหม.....จะเล่นรุ่นนั้นทั้งสองคนก็ต้องช่วยเค้าทำงานเนอะ

จะให้เค้าซื้ออย่างงั๊นให้เลย แล้วไม่ทำงาน

ก็ไม่ได้เป็นมหาเศรษฐีร้อยล้านพันล้านนิ

แค่ศาตรจารย์สอนหนังสือเดินดินธรรมดา

ว่าแล้วก็เร่ิมตัดสินใจเบี่ยงเบนชีวิตแม่บ้าน

แม่บ้านมือใหม่ที่หัดทำกับข้าวอยู่หลายครั้งกว่าจะได้กิน

ไปเป็นนักเรียน เพื่อสอบใบประกอบวิชาชีพพยาบาล

ว่าแล้วก็ต้องหาหนังสือมาฟื้นความรู้กันหน่อย

ว่าแล้วคุณสามีก็เอาวันหยุดที่เยอะเหลือเกินพาไปซื้อหนังสือ

หนังสือเยอะนะ กองท่วมตัวเลย

ไม่รู้ว่าจะเอาเล่มไหนดี

ตอนเรียนมันก็เรียนไปอย่างงั๊นเอง

เลยเลือกไม่ค่อยถูก

หนังสือก็มีหลายประเภทเหลือเกิน

ทั้งแบบนั่งอ่านกันตาลาย

ตัวหนังสือเพียบไปหมดแบบเท็กซ์บุค

หรือว่าแบบเป็นข้อสอบให้ลองทำดู

ไอ้เราก็ยิ่งเลือกก็ยิ่งสับสน สามีก็พยายามออนเน็ต

พยายามหาข้อมูลเพ่ิมเติมให้ทางไอโฟน

ว่าแต่ละเล่มที่หยิบมาเค้ารีวิวกันว่าอย่างไง

ก็ยังคงเดินเอาหนังสือมากองท่วมตัวไปเรื่อยๆ

ว่าแล้วก็เลยหยิบเล่มนี้มาดูนิดหนึ่ง

สงสัยจะเหมาะกับเราอย่างที่สุดเลย.....

เพราะว่าเป็นหนังสือสำหรับคนโง่

แต่ว่าคิดไปคิดมาซักพักหนึ่ง

ตรูจะเอามันมาตอกย้ำตัวเองทำไมขนาดนั้น

ไม่ได้โง่ขนาดนั้นนี่นา

ตอนเรียนมัธยมเค้าก็จบมาเกรดดีเกือบสี่จุดศูนย์นะ

แต่ว่าตอนเรียนมหาวิทยาลัยเค้าไม่ชอบเฉยๆ

นั่นแปลว่าเราไม่ได้โง่ไม่ใช่เหรอ

น่าน.....เข้าข้างตัวเองเข้าไป

เราก็เลยไม่หยิบเล่มโง่เง่านั้นมา

เอาเล่มที่เป็นข้อสอบมานั่งอ่านเล่น

อ่านเล่นๆหลับๆมาได้ประมาณเกือบเดือน

ก็ยังไม่คืบหน้าไปซักกี่บท

ก็เอาแต่อ่านแล้วก็หลับ

ไม่งั๊นก็เดินไปเปิดตู้เย็นซักนิด

หน้าผลไม้นี่นาตอนนี้ ผลไม้สดถูกกันซ้าาาา.....

เพียบเต็มตู้เลยค่ะ ทั้งเชอร์รี่ แคนตาลูป สตรอเบอรี่

ว่าแต่คิดถึงมะม่วงน้ำปลาหวานนะเนี่ย

หากินยากจัง มะม่วงที่นี่ไม่อร่อยเหมือนเมืองไทยเลย

ก็เลยเอ้อละเหยลอยชายไปเรื่อยๆ

สงสัยว่าต้องปลีกวิเวกไปอ่านหนังสือหลังบ้าน

ให้มันห่างๆตู้เย็นซะนิดแล้วเนี่ย

เดี๋ยวอ่านเล่มนี้ไม่จบซักที