เรื่อยๆ ไม่รีบรน บนถนนสู่ 'ฮานอย'

การเดินทางในโครงการ 'วัฒนธรรมสัญจร กรุงเทพฯ-ฮานอย' เนื่องในโอกาสเฉลิมฉลองการสถาปนากรุงฮานอยครบรอบ 1,000 ปี "ถนนทุกสายมุ่งสู่กรุง โรม" (ไม่ว่าจริงๆ แล้วประโยคนี้จะหมายถึงอะไรก็ตาม) ประโยคนี้ผุดขึ้นในความคิดหลังจากได้รับรู้แผนการเดินทางครั้งใหม่ที่ผ่าน เข้ามาในชีวิต โดยเฉพาะเมื่อได้รู้ว่าเที่ยวนี้จะเป็นการเดิน 'ทาง' ไปเรื่อยๆ บนถนน เพื่อมุ่งหน้าสู่ 'ฮานอย' เมืองหลวงของประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม เพื่อนบ้านที่ร่วมแบ่งปันบางบทของประวัติศาสตร์กับไทยเรา เป็นการเดินทางในโครงการ 'วัฒนธรรมสัญจร กรุงเทพฯ-ฮานอย' เนื่องในโอกาสเฉลิมฉลองการสถาปนากรุงฮานอยครบ รอบ 1,000 ปี ที่จัดขึ้นระหว่างวันที่ 1-10 ตุลาคมที่ผ่านมา โดยได้รับเกียรติจากท่านอาจารย์สุลักษณ์ ศิวรักษ์เป็นหัวหน้าคณะ มี ดร.ธัญญาทิพย์ ศรีพนา นักวิจัยประจำสถาบันเอเชียศึกษา ผู้เชี่ยวชาญด้านเวียดนามเป็นวิทยากรพิเศษ มีอาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ กวีซีไรท์และศิลปินแห่งชาติ รวมไปถึงตัวแทนของภาคประชาชนและศิลปินร่วมสมัยอีกหลายท่านร่วมทางไปด้วยกัน เช่นเดียวกับประโยคที่ว่า "กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จภายในวันเดียว" ที่วาบขึ้นมาในความคิด (ไม่ว่าจริงๆ แล้วประโยคนี้จะหมายถึงอะไร และอาจจะไม่เกี่ยวอะไรกับการเดินทางทริปนี้เลยก็ตาม) การเดินทางบนถนนจากกรุงเทพฯ สู่ฮานอยใน ครั้งนี้แตกต่างจากทริปนั่งเครื่องบินไปกินข้าวแล้วกลับ แต่เป็นความคืบหน้าแบบค่อยเป็นค่อยไปทีละชั่วโมง ทีละวัน บนเส้นทางถนน เก็บเกี่ยวระยะทางทีละกิโลเมตร เก็บกินกลิ่นอายอากาศข้างทาง และสบตาอ่านใจกับผู้คนบนทางผ่านเส้นที่ยาวไกลกว่าพันกิโลเมตรก่อนจะถึงจุด หมาย กรุงเทพฯ-มุกดาหาร (642 กม.)-สะหวันนะเขต-คำม่วน-วินห์ (450 กม.) การเดินทางที่ยาวไกลกว่า 1,000 กิโลเมตรเพื่อร่วมฉลอง 1,000 ปีของฮานอยของ เราเริ่มต้นในยามค่ำ ณ จุดนัดพบในซอยวิภาวดีรังสิต17 ก่อนที่ชาวคณะทั้งหมดกว่าครึ่งร้อยจะออกเดินทางตามพหลโยธินไปพบเวลาเช้าเอา ที่จังหวัดมุกดาหาร ที่นั่นเราแวะล้างหน้า แปรงฟัน รับประทานอาหารเช้า ก่อนจะเริ่มการเดินทางข้ามโขงที่ 'สะพานมิตรภาพแห่งที่สอง' ที่ทอดข้ามน้ำโขงเชื่อมต่อจังหวัดมุกดาหารของไทยกับแขวงสะหวันนะเขตของ สปป.ลาว เราข้ามมาจากมุกดาหาร ผ่านเมืองไกสอน พมวิหาร แขวงสะหวันนะเขต ต่อไปยังเมืองท่าแขก แขวงคำม่วน ตามเส้นทางหมายเลข 13 ก่อนจะถึงสามแยกน้ำทอน เลี้ยวขวาเข้าถนนหมายเลข 8 หนึ่งเส้นทางสัญจรสายสำคัญ 'ถนนหมายเลข 8' เป็นถนนอีกสายหนึ่งที่ฝรั่งเศสสร้างขึ้นในสมัยล่าอาณานิคม เพื่อเชื่อมต่อระหว่างถนนหมายเลข 1 ของเวียดนามกับถนนหมายเลข 13 ของลาว มีระยะทาง 130 กิโลเมตรในลาว และ 105 กิโลเมตรในเวียดนาม เป็นถนนสายประวัติศาสตร์สมัยเวียดนามยุคเคลื่อนไหวรบกับฝรั่งเศส ที่คณะพรรคกู้ชาติของเวียดนามใช้เส้นทางนี้หนีภัยไปจนถึงฝั่งอีสานทางบ้าน เรา ทางสายนี้โดยเฉพาะช่วงที่อยู่ในดินแดนของ สปป.ลาวสองข้างทางเป็นป่าอันอุดมสมบูรณ์ มีธรรมชาติที่สวยงาม นอกจากนี้ยังตัดผ่านภูเขาและป่าหินรูปร่างแปลกตาน่าชมมาก ปัจจุบันกลายเป็นเส้นทางเศรษฐกิจและท่องเที่ยวที่สำคัญอีกเส้นทางหนึ่งซึ่ง เชื่อมโยงจากไทยไปเวียดนามภาคเหนือและจีน

เราแวะพักกันที่ศาลาชมทิวทัศน์ที่เรียกว่า จุดชมวิวภูผาม่าน ในป่าสงวนแห่งชาติภูหินปูน แขวงบอลิคำไซ ภูผาม่านเป็นจุดสูงสุดทางเหนือของป่าหินปูนในเขตป่าสงวนแห่งชาติภูหินปูน เป็นจุดที่มีทิวทัศน์ธรรมชาติที่น่าประทับใจ ทอดตาไกลออกไปเราจะมองเห็นเส้นสายของสันภูที่สลับซ้อนตัดกับท้องฟ้าใสและเมฆ ขาวลอยล่อง และเนื่องจากเป็นพื้นที่ที่ธรรมชาติยังไม่ถูกรบกวน สถานที่นี้จึงมีความสำคัญทางธรณีวิทยาและเป็นที่ศึกษาพันธุ์พืชต่างๆ อีกด้วย

เดินทางต่อไปจนถึงชายแดน ลาว-เวียดนาม ในแขวงบอลิคำไซ ด่านนี้ฝั่งลาวเรียกว่า 'ด่านน้ำพาว' ส่วนฝั่งเวียดนามเรียกว่าด่าน 'เกิ่วแจว' เข้าสู่ดินแดนเวียดนามแล้วเดินทางต่อไปยัง เมืองวินห์ เมืองหลักของจังหวัดเหงะอานซึ่งเป็นจังหวัดใหญ่ในภาคกลางตอนบนของเวียดนาม ห่างจากฮานอย 300 กิโลเมตร


เป็นอันว่าหลังจาก 1 คืนกับ 1 วันของการเดินทางแบบติดดิน เราก็ได้แตะแผ่นดินเวียดนามของ 'ลุงโฮ' หรือ 'โฮจิมินห์' กันเสียที เราแวะพักแรมกันที่เมืองวินห์แห่งนี้เพื่อออมแรงไว้รับมือกับการเดินทางอีก ยาวไกลที่ยังรออยู่

.............

คลิ๊ก อ่า ราย ละ เอียด ที่นี่ ครับ.....

Create Date : 30 ตุลาคม 2553		0 comments
Last Update : 30 ตุลาคม 2553 22:40:57 น.
Counter : 1374 Pageviews.
Share Tweet