ใช่แล้วค่ะ เราไม่ควรประมาทในชิวิต เพราะไม่รู้ว่าความตายจะมาถึงตัวเราเมื่อไหร่ ต้องพยายามทำความดี และมีสติทุกลมหายใจ

ความตาย คือ ปลายทางของทุกสิ่งที่มีชีวิต

เห็นด้วยที่สุดค่ะ เวลาที่มีคนมาพูดกับผึ้งว่า ทำไมมันต้องเป็นเราด้วยที่ไม่สบาย เป็นนั่น เป็นนี่ ผึ้งจะพูดเสมอว่า ถ้ามันไปเกิดที่ใครก็ไม่ดีทั้งนั้นล่ะ ไม่มีใครอยากได้หรอกความไม่สบายนี่ ความตายอยู่ไม่ไกลตัว และที่สำคัญคือไม่รู้ว่ามันจะมาถึงตัวเองเมื่อไหร่ สิ่งที่ทำได้คือ วันนี้ คิดดี ทำดี พูดดีกับทุกคนหรือยัง อิอิ จบแบบดื้อเหมือนกันค่ะ มาทักทายนะคะ บทความน่ารักดี ขอแอดบล็อคไว้อ่านะคะ

สาธุค่ะ

ชีวิตปุ๊กเจอความพลัดพรากมาหลายต่อหลายครั้งเพราะเป็นครอบครัวใหญ่ เจอทั้งจากเป็น จากตาย จนบอกกับตัวเอง (หลอกๆ) ว่าเราปลงแล้ว ชีวิตก็ไม่แน่นอนอย่างนี้เอง แต่เอาเข้าจริงๆก็ทนไม่ได้อีก เสียใจแทบทนไม่ได้อีกเรื่อยไป

จนกระทั่งเกือบตายซะเอง ครั้งแรกก็ยังไม่ยอมรับค่ะ คิดว่าเราโชคดี เรารอดมาแล้ว ต่อไปคงไม่เกิดกับเราอีก แล้วมันก็เกิดอีกหลายครั้ง จนตอนนี้ยอมรับแล้วจริงๆค่ะว่าชีวิตมันไม่แน่นอนจริงๆ มีอะไรก็ไม่อยากตั้งหน้าตั้งตาเก็บไว้กับตัวเหมือนเดิมแล้ว

อนิจจังจริงๆ

ปกติไม่ค่อยจะตอบในบล็อคตัวเอง เพราะไม่ชิน..
แต่จะพยายามเข้ามาตอบคอมเม้นบ่อย ๆ ละกันค่ะ

vict : ใช่ค่ะ มีสติไว้ ชีวิตก้อปลอดภัย การที่ไม่ประมาท
ยิ่งดีใหญ่ เพื่อที่ตัวเราและคนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อน


walkerahead : ขอบคุณที่มาค่ะ ความตายไม่ใช่จุดจบนะคะ เป็นการเริ่มต้นเท่านั้นค่ะ..

azui07 : ขอบคุณค่ะ ที่แวะมา


Compute : ขอบคุณที่ชมว่าบทความน่ารักนะคะ
(เจ้าของก้อน่ารักเหมือนกันน๊า.. เอิ๊กกก~กกก ) เรื่องที่ไม่ดีส่วนมากเราจะผลักออกค่ะ
เรื่องที่ดี ๆ เราก้อจะดึงเข้าหาตัว
แต่ถ้าเราแค่รู้เฉย ๆ เราก้อจะไม่ดึงเข้าและไม่ผลักออกค่ะ
เป็นแบบนั้นจะสบายกว่านะคะ ไม่เหนื่อยด้วยยยย


Hobbit : ความพลัดพราก เป็นเรื่องปกติค่ะ
ถ้าไม่ดิ้นรน ทำใจให้ยอมรับ
เราก้อจะทุกข์น้อยลง นะ ..
( ps เมื่อก่อนดิ้นเหมือนกัน.. ค่ะ กว่าจะรู้ก้อหมดพลังงานไปเยอะ เหมือนกัน)