Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
s.Blue
Myover
About
Tune
<<
กรกฏาคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
10 กรกฏาคม 2551
เด็ก ๆ
All Blogs
aGain
วันศุกร์ หรือวันสุก
รายงานตัว
ปัดฝุ่น...งานเข้า?
ช่างจำเป็น
+ Virus >_< ?
คอ....เคล็ด
myO'
begin...Next
วันนี้...ของปีนี้...^^\/
ขึ้น (ภู) เขา?
5:15 m.d
สิ้นสุด...ฤดูกาล
insomnia...อ๊ากกก~กกก
ระยะ.. พักผ่อน
unsleep sheep (me) ?
t-a-g นู๋ปุ๊ก I
.. เพื่ออะไร
...
สวัสดีปี 2009
วันหยุด ??
อารายกันน๊า??
เรื่องสั้น..
ลมสงบ?
ง่าย ๆ แบบนี้ก้อแล้วกันนะ
ที่ปรึกษา (จำเป็น)
ดิ้นรน
d e s i r e
TaG
เช้าวันอังคาร
แรงบันดาลใจ-พฤติกรรมเลียนแบบ
เรียนรู้?
ความรู้สึกช้า (มั๊ง)?
ละครทีวี ยุค 2008?
ชีวิต จืด จืดดดดดด..
.. ไม่มีชื่อเรื่อง?
เพราะ..สิ่งที่เรียกว่า .. " เรา "
Hot Bangkok !
.. Happy Life + โรควุ้นในลูกตาเสื่อม
.. ทฤษฎีความทุกข์ (Part 2)
เหตุผล กับหมอ (ดู)
..ว่าด้วย...tag
Expire [love]?
เรื่องของความง่วง
วันพักผ่อน
ลำบากใจ
มะระขม
การนอน และ วิธีคิดแบบ เซน
Coffee 3 + ความทุกข์
คนรัก
เจ็บแล้วต้องจำ?
Mr. Friday
เด็ก ๆ
ฟองน้ำ กับ ความคิด
ความรัก?
ข้ออ้าง?
แมว และหลุม(พราง)
ธรรมชาิติ ธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
สะพาน
เรื่องธรรมดาๆ
ความแน่นอนที่ไม่แน่นอน
ความฝัน จินตนาการ ..เรื่องไร้สาระ
ไม่สั้น-ไม่ยาว
โรคกลัวน้ำ..
ความตาย ทางออกของปัญหาแน่หรือ ?
เราเกิดมา (อีกครั้ง) เพื่ออะไร ?
ทฤษฎี..ความทุกข์
เด็ก ๆ
บรรยากาศอึมครึมได้ใจจริง ๆ วันนี้ - -'
ท้องฟ้า เหมือนลูกครึ่งระหว่าง 6 โมงเช้า + 6 โมงเย็น
จริง ๆ แล้ว ชอบฤดูหนาว (ทั้ง ๆ ที่แพ้อากาศเย็น ๆ)
แต่อาจเพราะเกิดในฤดูฝน เลยชอบเล่นน้ำ (ทั้ง ๆ ที่ว่ายน้ำไม่เป็น)
ดูเหมือนนิัสัย กับความชอบส่วนตัว ขัดแย้งกันในตัวเองแบบแปลก ๆ
จำได้ว่า.. เืมื่อก่อน มักจะมีคำถามที่ผู้ใหญ่ชอบถามเ็ด็ก ๆ
ว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร ?
เพื่อนบางคน อยากเป็น หมอ ครู วิศวะ นักร้อง..บลา~บลา บลา..
แต่..ขณะที่ตัวเอง เซลล์สมองกลับ ว่างเปล่า ไม่มีคำตอบ!!!
ความรู้สึกตอนนั้น เหมือนมองไม่เห็นอนาคตตัวเอง
ไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้อยากเป็นอะไร และจะเป็นไปทำไม ??
แบบนี้มั๊ง ที่เค้าเรียกว่า
"เด็กไม่มีอนาคต"
โตขึ้นมาอีกหน่อย.. ก้อยังใช้ชีวิตไปตามความเชื่อของสังคม
คือ..เรียนในสิ่งที่ควรเรียน ทำในสิ่งที่จำเป็นต้องทำ และควรทำ
ถึงจะใช้ชีวิตแบบ..ไม่ทำความเดือดร้อนให้ใคร
แต่ลึก ๆ ก้อยังรู้สึกว่า สิ่งที่ทำอยู่ยังไม่ใช่สาระของชีวิต
ประมาณเมษา ปีที่แล้ว.. พี่ที่รู้จักกันให้ CD มาแผ่นนึง
เป็นของหลวงพ่อชื่ออะไรไม่รู้ (ตอนนั้นยังไม่รู้จัก)
ผลจากการทดลองฟังครั้งแรก..
บอกได้เลยว่า
" ฟังไม่รู้เรื่อง "
เป็นครั้งแรกที่ฟังภาษาไทยไม่ออก.. ??
ทั้ง ๆ ที่ใช้ภาษาไทยมาตั้งแต่เกิด..
หลังจากนั้น ด้วยความเป็นคนไม่ยอมแพ้
ทดลองฟังอีก 2-3 ครั้ง .. ผลปรากฎว่า เป็นเหมือนเดิม
ที่พัฒนาขึ้นมาหน่อย ก้อคือ พอจะเข้าใจว่าหลวงพ่อท่านพูดภาษาไทย
แต่ไม่รู้ว่า พูดถึงเรื่องอะไร จิตคืออะไร ใจคืออะไร???
พี่คนเดิม แนะนำให้ไปที่วัดอัมพวัน (หลวงพ่อจรัญ)
ให้ไปลองดูว่าที่นั่นเค้าทำอะไรกันบ้าง..
วันแรกที่ไปเจอ.. คนประมาณ 2,000 คน
แต่ละคน อายุยังน้อย ๆ อยู่เลย มีตั้งแต่เด็ก ๆ (ย้ำว่าเด็กๆ)
ไปจนถึงวัยรุ่น ทั้งผู้ ญ ผู้ ช ..อายุประมาณไม่ถึง 30
ผิดจากที่คาด..ไว้เยอะ
นึกว่าจะมีแต่ พวกคุณปู่ คุณย่า ประมาณนั้น
นั่นเป็นครั้งแรกที่เริ่มสนใจการปฏิบัติ แบบเป็นเรื่องเป็นราว
ถึงตอนนี้ .. ฟัง CD ของหลวงพ่อเข้าใจ (บ้าง) แล้ว
ต้องขอบคุณพี่ คนที่เอา CD มาให้ฟัง
ไม่อย่างนั้น คงยังไม่รู้ว่า ยังมีเรื่องที่ดี ๆ แบบนี้อยู่อีก..
ถ้าใครสนใจอยากทดลองฟัง ลองกดคำว่า
"วิมุตติ"
ที่อยู่ด้านขวามือ .. ^_______^
อยากรู้ว่าหลวงพ่อที่พูดถึง คือท่านไหน รูปก้ออยู่ที่เว็บอ่ะจ้า..
บางที
การมองโลกในมุมมองแบบเด็ก ๆ
ก้อทำให้การใช้ชีวิตง่ายขึ้น
ไม่มีการแก่งแย่ง แข่งขัน อิจฉา ริษยา เล่ห์เหลี่ยม กำไรหรือขาดทุน
เป็นแบบซื่อ ๆ ใส ๆ ไม่เสแสร้ง เห็นอะไร ก้อพูดไปแบบนั้น
ชอบไม่ชอบ ถูกใจ หรือไม่ถูกใจ ก้อ บอกตรง ๆ
ไม่ต้องดัดจริต นิสัยใจคอ ให้ออกมาเป็็นตรงกันข้ามกับที่คิดอยู่ในใจ
บอกว่า 1 ก้อ คือ 1 บอก 2 ก้อ คือ 2
ไม่ต้องอ้อมไปอ้อมมา ตีความให้ยุ่งยากซับซ้อน จนเมื่อยเซลล์สมอง
แต่..สิ่งที่เด็ก ๆ ขาดไป ก้อคือ
วิจารณญาณ การไตร่ตรอง ความรอบคอบ ความเหมาะความควร
ถ้าหากสามารถ นำมุมมองความเป็นเด็กในตัวมาประยุกต์เข้ากับ
แนวความคิดอย่างผู้ใหญ่ ได้จะดีขนาดไหน..กันนะ ???
อย่างน้อย ๆ อาจจะลดการใส่หน้ากากเข้าหากันได้อีกเยอะ..(เหรอเปล่า?)
รู้สึกว่าจะเริ่มไหลไปเรื่อย ๆ เหมือนสายฝนที่ตกอยู่ตอนนี้
พอแค่นี้ก่อนดีกว่า...
เดี๋ยวจะกลายเป็นน้ำท่วมไปซะ >.<
ย่างเข้าเดือน 6 ฝนก้อโต๊กก พรำๆ ..
เอร๊ยยย.. ม่ายช่ายยยย~~~ยยยย นิ
Create Date : 10 กรกฎาคม 2551
Last Update : 6 กรกฎาคม 2552 14:49:55 น.
5 comments
Counter : 2652 Pageviews.
Share
Tweet
หลายปีก่อน เพื่อนชวนไปนั่งสมาธิที่วัดอะไรไม่รู้ จำได้แฮะ ( เป็นคนความจำสั้น ) เลยวัดธรรมกาย ไปหน่อยนึง
อ่ะ...ไปก้อไป ไม่รู้ ไม่ถาม ไปนั่งสมาธิเหรอ เออ...ง่ายๆ ทำได้มั๊ง
ตอนแรก เตรียมชุดจะไปนั่งสมาธิ 3 วัน ปรากฎว่า แค่เย็นนั้น บอกเพือ่น จะกลับแล้ว สาเหตุ เพราะ เค้าไม่กินข้าวเย็น ( โธ่ ข้าวเที่ยงก็ยังไม่ได้กินเลย ) ได้กินแต่น้ำปานะ ( ถ้าจำชื่อไม่ผิด ) ปรับตัวไม่ได้ เหมือนผีเข้า ( อันนี้ อาการปกติ ของข้าพเจ้า วีนแตก ) หลวงพี่ท่านบอกว่าให้อยู่สักหนึ่งคืน ท่านเรียกไปสอนเยอะมาก ( แต่ไม่จำ
) คือใจไม่ไหวแล้ว ไม่เอาแล้ว นั่งอยู่อย่างนั้นแหละ นอนไม่หลับ พอเช้ามารีบลากลับเลย
เพือ่นอีก 4 คนเลยต้องจำใจกลับ ทำให้เรารู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้
สงสัย เป็นคนเข้าวัดแล้วร้อน แฮะ บาปเยอะ
เฮ้อ......................
โดย:
มาเฟียหัวใจง้องแง้ง
วันที่: 10 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:45:59 น.
เพื่อนๆแต่ละคนของพี่มีคำตอบหลากหลายมาก
เวลาถามว่าเด็กๆอยากเป็นอะไร
สาวสวยรายหนึ่งตอบว่า... "ตอนเด็กๆชั้นอยากเป็นหางเครื่อง แม่ชั้นฟังแล้วอึ้งไปสิบวินาที"
อีกหนุ่มตอบว่า "อยากขับรถส่งไอติมโฟร์โมสต์"
คนใกล้ตัวตอบว่า "อยากเป็นตำรวจรถไฟ"
แต่ไม่ว่าอะไรก็ตาม ชอบเพลงพี่เบิร์ด...
"ไม่ว่าใครจะเป็นอะไร อยากเป็นสิ่งใด
ขอให้สมดังใจ ได้เป็นดังฝัน
แต่มีอีกอย่างที่สำคัญ...
เหนือสิ่งใดนั้นคือเป็นคนดี"
โดย:
HoneyLemonSoda
วันที่: 11 กรกฎาคม 2551 เวลา:0:06:37 น.
ตอนเด็กๆ เคยอยากเป็นนายกครับ เลยชวนน้องชายเก็บข้าวของเดินทางออกจากบ้าน บอกคนที่บ้านว่า "ถ้าไม่เป็นนายก จะไม่กลับมา" (คือตอนนั้นโดนเด็กที่โตกว่า ข้างบ้านแหย่อยู่ เลยประชดด้วยการออกเดินทาง) เดินไปได้สักสองกิโลมั้ง ที่บ้านก็ส่งคนมาตามกลับ ไม่งั้น โฉมหน้าการเมืองไทยต้องเปลี่ยนแปลงแน่ๆๆ รับรอง
โดย: walkerahead (
Walkerahead
) วันที่: 11 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:31:05 น.
อนุโมทนากับพี่ท่านนั้นด้วยนะคะ ^_^ ยินดีด้วยที่คุณหลิวได้เดินเข้าสู่ทางที่ดีค่ะ
แต่ก่อนปุ๊กก็ไม่เคยรู้จักท่านเหมือนกัน เคยแต่อ่านเว็บท่านสันตินันท์ (ท่านตอนเป็นฆราวาส) ก็น่าสนใจดีแต่ไม่ได้อ่านละเอียดมากเพราะเป็นคนที่อ่านสติปัฏฐานแล้วไม่เข้าใจ อ่านวิปัสนานุบาลก็ไม่เข้าใจ แบบว่าปวดหัวเลยค่ะ จนพี่ชายท่านนึงแนะนำให้ฟังไฟล์เทศน์ของหลวงพ่อ เจาะจงว่าให้ฟังไฟล์นี้ๆ เพราะเหมาะกับผู้เริ่มต้น เลยรู้สึกเหมือนคลำทางเจอนับแต่นั้น
กัลยาณมิตรนี่สำคัญจริงๆ เนอะ
ส่วนเรื่องฝันในวัยเด็ก ตอนเด็กๆ อยากเป็นดีไซเนอร์ แต่พอโตมาเริ่มรู้ตัวว่าเย็บผ้าห่วย และไม่ชอบแต่งตัวเลยเบนเข็มอยากทำอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับตัวหนังสือแทน
ถ้าเรายังมีความเป็นเด็กในตัว ก็คงมีความสุขกับเรื่องเล็กๆได้ง่ายขึ้นเนอะ
โดย:
Hobbit
วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:46:50 น.
คุณมาเฟียหัวใจง้องแง้ง
ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องเสียใจ พยายามใหม่ได้
ตอนแรกที่ไปวัดอัมพวัน กะอยู่ซัก 3 วัน
แต่ผลปรากฎว่า คนเยอะเกินที่วัดคาดไว้
ทำให้ที่ัุพักที่เตรียมไว้ไม่พอ
ทำให้บางส่วนต้องกลับบ้าน หลิวก้อติดอยู่ใน " บางส่วน "
ที่ว่านี้ล่ะ - -" กลับมาแล้วก้อมาปฏิบัติต่อที่บ้านเอาเอง
ผิดบ้างถูกบ้าง แล้วค่อย ๆ สอบถามผู้รู้ ว่าอะไรยังไงตรงไหน?
ง่า... ดูเหมือนยิ่งอธิบายยิ่งงง เน๊อะ?
พี่ฮันนี่-HoneyLemonSoda
ช่ายยย เหนือสิ่งใดนั้น คือเป็นคนดี ถูกต้องแล้วค๊าบบบบบบ
คุณWalkerahead
อ๊ะ ว่าที่นายกคนต่อไป มาแอบอยู่ตรงนี้เอง ..
คุณปุ๊ก-Hobbit
อยากบอกว่าอ่านสติปัฏฐาน ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ T^T"
ถึงตอนนี้ก้อยังไม่เข้าใจนะ อารมณ์ประมาณ เหมือนจะเข้าใจ?
เห็นด้วยค่ะ
" กัลยาณมิตร "
นี่สำคัญจริง ๆ
มีอยู่ช่วงนึง ติดโดราเอมอน เลยทำให้อยากเป็นนักเขียนการ์ตูน
แต่พอจะรู้ตัวว่า ฝีมือวาดเขียน ก้อแย่ พอ ๆ กับวิชาการเรือน
เลยเปลี่ยนใจ อยากเปิดร้านขายการ์ตูนแทน
โดย:
myover
วันที่: 14 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:54:59 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ลาเต้ออนเดอะร็อค
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
วิธีที่เราคิด..
คือ ชีวิตที่เราเลืือก..
Friends' blogs
aston27
Hobbit
getterTu
HoneyLemonSoda
Q.NUH
JewNid
tk_station
อะไรคือสิ่งหายาก แต่ไม่มีค่า
กะว่าก๋า
Mr.Terran
npmail
Webmaster - BlogGang
[Add ลาเต้ออนเดอะร็อค's blog to your web]
Links
ฟังธรรม.com
บ้านอารีย์
มิลินทปัญหา
เสถียรธรรมสถาน
วิมุตติ
Jazz Moment
ลานธรรมจักร
พระอาจารย์ตั๋น
โรงพยาบาลสัตว์
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
หลายปีก่อน เพื่อนชวนไปนั่งสมาธิที่วัดอะไรไม่รู้ จำได้แฮะ ( เป็นคนความจำสั้น ) เลยวัดธรรมกาย ไปหน่อยนึง
อ่ะ...ไปก้อไป ไม่รู้ ไม่ถาม ไปนั่งสมาธิเหรอ เออ...ง่ายๆ ทำได้มั๊ง
ตอนแรก เตรียมชุดจะไปนั่งสมาธิ 3 วัน ปรากฎว่า แค่เย็นนั้น บอกเพือ่น จะกลับแล้ว สาเหตุ เพราะ เค้าไม่กินข้าวเย็น ( โธ่ ข้าวเที่ยงก็ยังไม่ได้กินเลย ) ได้กินแต่น้ำปานะ ( ถ้าจำชื่อไม่ผิด ) ปรับตัวไม่ได้ เหมือนผีเข้า ( อันนี้ อาการปกติ ของข้าพเจ้า วีนแตก ) หลวงพี่ท่านบอกว่าให้อยู่สักหนึ่งคืน ท่านเรียกไปสอนเยอะมาก ( แต่ไม่จำ
เพือ่นอีก 4 คนเลยต้องจำใจกลับ ทำให้เรารู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้
สงสัย เป็นคนเข้าวัดแล้วร้อน แฮะ บาปเยอะ
เฮ้อ......................