เจ็บแล้วต้องจำ น่ะ คงใช่ค่ะ
จะได้ไม่ทำผิดพลาดซ้ำอีก

แต่ว่าการฝังใจจำ นั่นคงทำให้เราเจ็บซ้ำๆ


อาสาสมัครแบบนี้ พี่ขอคิดดูก่อนแล้วกัน
อยากช่วย แต่สังขารอาจไม่อำนวยแล้วค่ะ

HoneyLemonSoda
มอร์นิ่งค่ะพี่ฮันนี่..
ขึ้นกระเช้าตึก 20 ชั้น ..
ไม่ไหวเหมือนกัน แข้งขามันสั่นๆๆๆๆ

อ่านแล้วทำให้คิดถึงเพลงเก่าๆของ Hot Peper คิดว่าคุณ
Myover คงเกิดไม่ทันนะ ชื่อเพลงอะไรจำไม่ได้ จำได้แต่
เนื้อร้องว่า "บางสิ่งอยากลืมมันกลับจำ บางสิ่งอยากจำมัน
กลับลืม"
เทคนิคซ้อมหนีไฟนะครับ พยายามอยู่คนหลังๆซิครับ
เพราะต้องเดินรอคนข้างหน้า เลยไม่ต้องรีบเดิน
เดินได้ช้าๆๆ

สาเหตุ จริง ๆ อาจเพราะ .. ความพยายามที่จะจดจำเอาไว้ ?
^
^
ปุ๊กเห็นด้วยกับประโยคนี้นะคะ

หลายคนพยายามหวนคิดถึง จมแช่อยู่กับความเจ็บ วันนั้นเค้าเคยพูดกับชั้นแบบนั้น วันนี้เค้ากลับทำกับชั้นแบบนี้ เค้าทำได้ยังไงกันนะ ฯลฯ เหมือนกับสะใจตัวเองเล็กๆที่ได้ตอกย้ำความเจ็บปวด เพราะไม่อยากยอมรับความจริงว่าทุกอย่างมันถึงวาระของมันแล้ว มันจะไม่หวนกลับมาแล้ว หรือแม้แต่นึกโทษอีกฝ่ายอยู่ร่ำไปเพราะไม่อยากจะยอมรับว่าเราคือฝ่ายถูกทิ้ง

จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย แค่ยอมรับความจริงได้เมื่อไหร่ เมื่อนั้นความเจ็บมันก็จะอยู่กับเราไม่นาน ถึงผ่านมาก็แผ่่วๆ แล้วเดี๋ยวก็จากไป

อิจฉาคุณหลิวจัง มีขึ้นกระเช้า 20 ชั้นด้วย >_<
คือปุ๊กชอบมากเลยง่ะ (แต่ไม่เอาไฟไหม้นะ)
ตึกปุ๊กเวลาหนีไฟเค้าให้สไลด์ลงมาค่ะ ดึ๋งๆ ดี

คุณwalkerahead
เดินตามหลังเค้าเป็นคนสุดท้ายเลยอ่ะค่ะ
แต่ผลปรากฎว่า กลายเป็นต้องวิ่งตามเค้าไปซะอย่างนั้น
เพราะข้างหลังเรา ไม่มีใครเลย รู้สึกวังเวงชอบกล - -"


คุณปุ๊ก-Hobbit
ที่ตึกเค้าให้ลงบันไดหนีไฟอ่ะ
แต่ว่า ถ้าได้เล่นสไลด์เดอร์ ลงมาคงได้อารมณ์ไปอีกแบบ

จำได้ว่าเคยไปเล่นสไลด์เดอร์ที่สวนสยาม (สมัยเด็กๆ)
ด้วยความที่ตัวเองกลัวความสูง แต่ก้ออยากลอง
สุดท้ายเลย หลับหูหลับตา กรี๊ดดดดด~ดดด
กว่าจะรู้ตัว ก้อลงมาจุมปุ๊กอยู่ในน้ำแล้ว.. T_______T"

แวะมาทักทายค่ะ
ขอบคุณที่ไปชมงานเปิดตัวหนังสือนะคะ

ใช่ ยิ่งจำมันก็ยิ่งเจ็บ หากเป็นไปได้อยากจะลืมให้หมดกับสิ่งที่เราต้องเจ็บ แต่หากเราจำสิ่งที่เคยมีคนทำให้เจ็บมันก็คอยเตือนเราว่าอย่าโง่ ไปอีก และสุดท้าย มันก็ทำไม่ได้ มันก็ยังโง่อยู่ดี แล้วจะมีสักวันไหมที่จะลืมเค้าได้