โยคะเป็นไปเพื่อดับการปรุงแต่งของจิต
Group Blog
 
All blogs
 
๒๓ มกราคม ๕๒ แว่บไปทริมบากกับห้านาทีของกานดาที่กลายเป็นสองชั่วโมงห้านาทีซะงั้น

Namaste

๒๓ มกราคม ๕๒ แว่บไปทริมบากกับห้านาทีของกานดาที่กลายเป็นสองชั่วโมงห้านาทีซะงั้น
เช้านี้ตื่นได้แต่เช้า ได้ไปเข้าสวดมนต์และก็เข้าฝึกตอนเข้าเช่นเคย แต่ว่าไม่มีนั่งสมาธิเพราะว่ากานดาไม่อยู่ ฉันคิดว่าเขาคงยุ่งมาก
นิโคลีน่าไปแล้วเมื่อเช้านี้ เธอบอกว่าตั้งใจจะไปฤาษีเกศทีหลังแต่ว่าเพื่อนที่ตั้งใจจะไปด้วยกันจะเดินทางไปวันนี้ เธอจึงต้องออกเดินทาง แต่ก็เสียดายอยู่กลายๆ เธอบอกว่าจะมาเยี่ยมที่นี่อีก





หลายๆอย่างที่นี่เปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ทางที่ลาดยางตอนนี้มีบันไดขึ้นแล้ว พื้นหน้าบ้านก็ยกสูงขึ้นจนได้ระดับเดียวกับโถงปตัญชลี ซึ่งฉันไม่ชอบเท่าไหร่ อยากให้มันลดระดับลงอีกนิด แต่ก็นะ... ไม่ใช่บ้านฉันนี่นา
แม้ว่าจะมีที่ว่างหลังจากที่นิโคลิน่าไปแต่ฉันก็ยังคงต้องไปฝึกกับTTC อยู่ดี เพราะบางทีจะได้ช่วยตรวจท่าหรือช่วยฝึกศีรษะอาสนะ บางคนก็ต้องการการช่วยเหลืออยู่ ฉันสอนเทคนิคบางประการให้นักเรียนบางคนรวมถึงท่าที่ฝึกเพื่อเตรียมความแข็งแรงของหัวไหล่อย่างท่าโลมาด้วย
กูรูจีอธิบายเรื่องของAntarang Research ซึ่งกานดาเตือนไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าฉันคงจะไม่รู้เรื่องเท่าไหร่เพราะต้องเข้าตั้งแต่เลคเชอร์แรก แต่ฉันก็ไปเพราะไม่แน่ใจว่ากูรูจีจะเลคเชอร์เกี่ยวกับอะไร แม้ว่าจะมีตารางสอนอยู่ แต่ฉันก็ต้องทำใจระดับหนึ่งว่าตารางสอนที่นี่เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา อะไรที่มันแน่นอน... มันมักไม่แน่นอนดังเช่นคำที่พระพุทธเจ้ากล่าวไว้นั่นแล
หลังเพื่อนๆฝึกโยคะนิทราก็จะมีเลคเชอร์โยคะกับจิตใจ แต่ฉันไม่ได้เข้าจึงฝากอิงค์วิลอัดวีดีโอไว้ให้ เพราะว่าฉันจะไปทริมบากเพื่อซื้อของบางอย่าง ตอนแรกนึกว่ากานดาจะไม่อนุญาต แต่ปรากฎว่าเขาแค่บอกว่าจะไม่ใช้เวลานานนักทีนั่น ซึ่งฉันก็เข้าใจนะเขาน่ะชอบขู่ ฮา ๆๆ ชอบให้ทุกคนอยู่ในกรอบที่เขาวางไว้ให้มากที่สุด
กานดา อนันและประจัญไปทำธุระในโรงพยาบาลขอใบรับรองแพทย์ เขาบอกว่าให้ฉันรอสักครู่เพื่อจะดูว่าจะใช้เวลานานสักเท่าไหร่ ซึ่งถ้ามันไม่นานนัก เราก็จะกลับเลย แต่ถ้ามันใช้เวลานานเขาก็จะบอกให้ฉันรู้ว่าฉันออกไปซื้อของได้ ในใจฉันรู้ว่ามันต้องนานอย่างแน่นอน แต่ก็ยังยืนรอคำอนุญาตจากเขา ผ่านไปครู่ใหญ่ประจัญจึงเดินมาบอกว่ามันจะใช้เวลาอีกสิบกว่านาที ให้ฉันรีบไปรีบกลับ ฉันรู้ว่ามันต้องนานกว่านั้นแน่นอน แต่กระนั้นฉันก็ยังคงต้องวิ่งอยู่ดี แดดกลางวันร้อนมากฉันต้องคลุมศีรษะไว้เพราะไม่อยากเป็นไข้แดดทีหลัง
ผู้คนมองเห็นฉันวิ่ง แม้ว่าฉันจะใส่ชุดที่คล้ายซัลวากามีร์แต่เขาก็ยังคงเห็นความแตกต่าง หลายคนพยายามเรียกให้ฉันหยุดเพื่อดูสินค้าที่เขามี แต่ฉันรู้ว่าฉันจะต้องไปทางไหนจึงจะเจอสิ่งที่ฉันต้องการ การเดินในทริมบากก็เหมือนเดินในตลาดมีนบุรีนั่นแหละ แต่ทริมบากน่าเดินกว่าเยอะเลย
ฉันตรงไปที่ร้านขายเครื่องครัวเพื่อซื้อกระป๋องที่ใช้ใส่สายยาง ฉันเห็นว่ามันถูกดีก็เลยซื้อมาซะสามกระป๋อง เจ้าของร้านก็ใจเย็นซะเหลือเกิน กว่าฉันจะได้ของและเงินทอนกลับมามันก็เสียเวลาไปนานโข ฉันจึงรีบวิ่งตรงไปที่ร้านขายเครื่องประดับเพื่อซื้อเฮนน่าและน้ำมันมะพร้าว เพราะผิวแห้งและเริ่มแตกเลยกะว่าจะทำสปา(ก็พูดไป..แต่นวดตัวเท่านั้นเอง)
ฉันมองดูเวลาและพบว่ามันเกินเวลาไปนิดหน่อยแล้วจึงค่อยเดินกลับ ระหว่างนั้นก็พยายามสอดส่ายสายตาไปตลอดทางเผื่อจะมีอะไรให้ซื้ออีก (ฮา)
เมื่อฉันไปถึงก็พบว่ายังไม่มีใครออกมา ฉันจึงพอมีเวลาเตร่อยู่แถวนั้นอีกสักพัก ก็เลยไปนั่งทานจาย-ชาแบบอินเดียแสนโปรดแก้วหนึ่ง ด้วยความรีบร้อนก็ลวกปากจนได้ สาวคนขายรับเงินไป๒๐รูปี แต่ทอนกลับมาแค่๑๕รูปี ฉันยืนประท้วงอยู่ตรงนั้นเพื่อทวง๒รูปีของฉัน เธอทำภาษาใบ้ให้ดูว่าไม่มีสองรูปี แต่ฉันยืนยันว่าฉันต้องการสองรูปีคืน ไม่ใช่ว่าเห็นฉันเป็นคนต่างชาติแล้วเงินสองรูปีมันจะไม่มีความหมายนะ ฉันต้องรออยู่พักใหญ่จึงได้ลูกค้าคนใหม่ที่จ่ายเหรียญสองรูปีมาให้เธอเอามาทอนฉัน(ฮึ่ม!! อย่าคิดว่าฉันจะยอมแพ้นะ)
ฉันเดินวนกลับมาเจออนันจี เขาบอกว่ายังคงใช้เวลาอีกสักพัก ฉันเลยเดินวนมาดูร้านค้าและก็ได้ซื้อขนมหวานอินเดียกลับมาจำนวนหนึ่ง ซึ่งก็ต้องแอบใส่กระเป๋ามา เพราะกลัวกานดาเห็น ( ฮา) และเพราะเห็นว่ามันบ่ายกว่าแล้ว ซึ่งฉันก็หิวมากๆเลยยืนกินขนมไปสองสามชิ้น
ฉันแน่ใจว่าไม่มีอะไรให้ดูแล้ว (จริงๆแล้วมันมีให้ดูนะแหละแต่ต้องการเวลามากกว่านี้) เลยเดินกลับไปนั่งอ่านหนังสือที่โรงพยาบาล กานดาเรียกฉันเข้าไปด้านในเพื่อพบกับคุณหมอผู้ที่ดูแลสถานพยาบาลนี้อยู่ ฉันพบว่ามันค่อนข้างจะสะอาดมากทีเดียวแม้ว่าจะต้องรองรับคนจำนวนมากมายมหาศาลในบริเวณนี้ก็ตาม คุณหมออธิบายให้ฟังว่าจะมีคนป่วยมาจำนวนร้อยถึงสองร้อยคนต่อวัน และที่นี่ก็สามารถรองรับผู้ป่วยในได้ราวๆ๒๐-๓๐คน และรักษาทุกอาการป่วยเลย
หลังจากนั้นเขาก็ไปทำธุระต่ออีกนิดหน่อยที่สถานีตำรวจ ฉันไม่รู้หรอกนะว่ามาทำอะไรกันแต่อย่าส่งฉันเข้าห้องขังเป็นพอ (ขอโทษนะกานดาจี...ฉันผิดไปแล้ว จะไม่แอบซื้อขนมมาเก็บไว้อีกแล้วหล่ะ)
กว่าเราจะกลับมาถึงก็เหลือเวลาไม่มากให้ทานข้าวก่อนจะเข้าฟังเลคเชอร์เกี่ยวกับโยคะสูตร ซึ่งฉันรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยจากไอแดดที่รุนแรงเหลือเกิน
ตอนเย็นก่อนอาสนะนักเรียนขั้นสูงก็มีการฝึกDanda Netiอีกครั้ง จริงๆฉันก็ทำได้แล้วหละ แต่นัดไว้กับอิงค์วิลว่าจะถ่ายวีดีโอกัน ฉันว่ามันเป็นเหมือนโรคระบาดอย่างหนึ่งนะ เพราะตอนแรกก็กะว่าจะทำกันสองคน แต่อลิซก็นึกสนุกเข้าร่วมวงด้วยเมื่อฉันบอกว่าจะเอาไปลงยูทูป หลังจากนั้นก็มีเกเบียล ซูซานและเมล์ตามมา มิสเตอร์ชามาให้คนที่ทำได้แล้วไปช่วยเป็นกำลังใจให้คนที่ยังทำไม่ได้ อลิซเล่นสนุกกับวีดีโออย่างเพลิดเพลิน และคอยลุ้นเป็นกำลังใจให้คนที่ยังทำไม่ได้ จนในที่สุดก็มีไม่ถึงห้าคนที่ยังทำไม่สำเร็จ แต่ทุกคนก็คิดว่าไม่เป็นไร..ครั้งหน้ายังมี ฉันแทบจะรอไม่ไหวให้เรามีการฝึกอย่างอื่นต่อซะแล้ว

ฉันวิ่งไปที่TTCได้ไม่ถึงสิบนาทีก็ต้องวิ่งไปห้องขั้นสูงต่อ เพราะด้านนักเรียนนั้นฝึกเสร็จเร็วกว่าปกติเล็กน้อย การเรียนในขั้นสูงส่วนใหญ่แล้วเป็นเรื่องเกี่ยวกับการควบคุมจิตใจ และการกระตุ้นประสาทสัมผัสปละสมองด้วยปราณยามะและการชำระล้างร่างกาย และปราณยามะก็มีรายละเอียดเพิ่มขึ้นด้วยการกลั้นหายใจและการทำพันธะเพิ่มเข้ามา อย่างบาสทริกา อาจจะไม่ใช่แค่หายใจเข้าออกให้เต็มที่และเร็วเท่านั้น การฝึกหายใจเร็วก็เป็นบาสทริกาเมื่อรวมกับการทำสุริยาเพนเทิลและพันธะ หรือแม้แต่Nadishuddhi ก็มีการอธิบายไว้ถึงแปดแบบ(แป่ว แค่นี้ก็จำไม่ไหวแล้ว)
ฉันใช้เวลาอยู่ในห้องสมุดตามเคย รู้สึกว่าการจัดเรียงหนังสือในห้องดูลำบากจัง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับมันดี ไม่มีความรู้ในการจัดเรียงซะด้วย เพราะรู้สึกว่านักเรียนหาหนังสือกันได้ยากมากและก็ไม่เก็บเข้าที่ซะด้วย(ก็ไม่แน่ใจจริงๆว่ามันมาจากไหนนี่นะ)
ฉันใช้เวลาก่อนนอนเขียนเฮนน่าที่มือ สวาตตีก็ต่อว่าว่าทำไมไม่บอกเธอมีเฮนน่าที่เอามาเผื่ออยู่ ตั้งใจว่าจะให้พวกเรา ฉันคิดว่ายังไงก็ต้องใช้ของเธออยู่แล้วหละ เพราะโจและเดเน่ก็อยากจะทำเช่นกัน พวกเธอรู้สึกทึ่งที่ฉันเขียนมือขวาด้วยมือซ้ายของตนเอง ฉันคิดว่ามันก็เหมือนเราแยกประสาทน่ะแหละ เพียงแต่ต้องอาศัยทักษะการเลือกลวดลายเล็กน้อย แค่เลือกลวดลายที่คิดว่าทำได้ก็พอแล้ว
ฉันได้สวาตตีช่วยในการทาน้ำมันมะพร้าวเพื่อให้สีเข้มขึ้น และเธอก็น่ารักมาก พาฉันเข้านอน กางมุ้ง ห่มผ้าให้ฉัน ฉันต้องนอนกางมือกางเท้าเพราะมันยังไม่แห้งดีตรงส่วนปลายนิ้ว ฉันมองเห็นภาพความสกปรกของเตียงได้เลย แม้ว่ามันจะแห้งแล้ว แต่มันต้องหลุดลงเตียงอย่างแน่นอน เฮ้อ...รู้งี้ทำซะตั้งแต่กลางวันก็ดี ฉันต้องนอนตัวแข็งไม่ให้มือไปโดนอะไร พอตกดึกอีกนิดก็ต้องใช้สองมือคีบถุงนอนและไถลตัวซุกเข้าไป เฮ้อ....พระเจ้าช่วย

Hari Om



Create Date : 27 มกราคม 2552
Last Update : 27 มกราคม 2552 12:18:14 น. 1 comments
Counter : 920 Pageviews.
Share

 
ไปเรียนโยคะหรือค่ะ


โดย: ni (ชีวิตจริง ) วันที่: 27 มกราคม 2552 เวลา:20:00:52 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หมวยเกี๊ยะA2
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [?]

สาวน้อย(อิอิ)ธรรมดา ที่มีพี่ๅน้องแสนฉลาด พี่สาวคนโตจบดอกเตอร์ทางด้านวิทยาศาสตร์การอาหาร พี่ชายคนโตจบศิลปะแต่ได้ผันตัวเองมาทำงานภาพยนตร์จนเป็นผู้กำกับ พี่ชายคนเล็กก็เป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านการสื่อสารที่คนเขาแย่งตัวกัน ส่วนน้องสาวคนเล็กก็เป็นหมอฟันประจำตัวให้เราน่ะเอง

ส่วนตัวเองเรียนจบมาทางด้านภาพยนตร์ ที่ล้วนแล้วแต่มายา แต่ดันผ่าอยากศึกษาด้านธรรมะและโยคะ เพราะความล้มเหลวด้านชีวิตครอบครัวเป็นเหตุ

วันดีคืนดีจึงนั่งเครื่องบิน บินไปอินเดียที่เป็นแหล่งกำเนิดโยคะและศึกษาอย่างจริงจัง (เที่ยวอย่างจริงจังด้วย)
ที่ Yoga Vidya Gurukul
ณ เมืองนาสิก ประเทศอินเดีย
เมื่อเดือน มีนาคม พ.ศ.2549

ตอนนี้ก็รับสอนโยคะอย่างจริงจังมาก็เริ่มปีที่ห้าแล้ว

ในปี 2553 ได้จบหลักสูตรต่างๆทุกหลักสูตรที่มีอยู่ในสถาบันแล้ว รวมทั้งศึกษาศาสตร์อื่นๆมามากมายก่ายกอง ไม่ว่าจะเป็น โยคะบำบัด อายุรเวท เรกิ ธรรมชาติบำบัด :-D

ตอนนี้เริ่มสอนอีกครั้งแล้วค่ะ ถ้าสนใจเรียนเป็นกลุ่มหรือเรียนตัวต่อตัวหรือเป็นวิทยากร
ก็ติดต่อมาได้นะคะ
Tel.+66 (0)85 1420201
[Add หมวยเกี๊ยะA2's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.