เม้นตอนแรกเสร็จเพิ่งเห็นตอน 2 เลยอ่านต่อทันทีค่ะ

น้ำตายังไม่ทันเหือดแห้ง...ก็ต้องเปียกหน้าอีกครั้ง
เจ็บปวดไปกับซีวอน...แต่แปลกกลับเข้าใจฮยอกแจ
ตอนแรกเสียใจมากๆ จนกระทั่งซีวอนกลับบ้าน
อารมณ์มันกลับกันทันทีค่ะ

น้ำตาหยุดไหล...แต่ตกในใจแทน...เพื่อน...คำที่ทำให้ความรู้สึกได้หลายแง่มุม

ขอบคุณไรเตอร์มากค่ะ สำหรับ 2 ตอนนี้
คอยติดตามดูก่อนหน้านี้มาพักนึงแล้วค่ะ
แต่ไม่เห็นตอนใหม่ๆ เข้าที่ sm fic ก็ไม่เจอผลงานของไรเตอร์เลย รู้สึกคิดถึงมากๆ

ตอนแรกคิดว่าเลิกเขียนไปแล้ว รู้สึกเสียดายไปพักเลยค่ะ

ยังไงขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ และจะรอชมผลงานชิ้นต่อไปค่ะ

ู^
^
^

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่า ^ ^
เข้าใจว่าการเม้นที่นี่ได้ไม่ง่ายเลยเพราะ code ป้องกันกอป
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเม้นให้จนได้
ขอบคุณอีกครั้งมากๆ นะคะ มีกำลังใจขึ้นจมเลย

^
^
^
เพราะอยากเม้นจากใจจริงๆ เลยค่ะ
(ลำบากแค่ไหนก็จะเม้นให้ได้)
อ่านจบปุ๊บความรู้สึกมันเกิดขึ้นทันทีค่ะ
ต้องยกความดีให้กับความสามารถของไรเตอร์เองค่ะ
ถ้าฟิคไม่ดี ไม่โดนจริง ความรู้สึกอยากเม้น อยากบอก
ก็คงเกิดขึ้นไม่ได้ง่ายๆค่ะ

รู้สึกดีจังเลยค่ะ ที่ทำให้ไรเตอร์มีกำลังใจขึ้น
ขอบคุณไรเตอร์เช่นกันค่ะที่ไม่ทิ้งกันไป

หลายคนอาจอ่านฟิคแค่ความบันเทิง
แต่ในความบันเทิงนั้นมีหลายมุมมอง
ในการใช้ชีวิต ในการตัดสินใจ
และหลากหลายแนวคิดที่สามารถนำมาช่วย
ได้ในบางสถานการณ์ เพราะคนเราส่วนมากมักมอง
เพียงด้านเดียว ตัวเราเป็นที่ตั้งเสมอแต่ในฟิค
ไม่ใช่แค่มุมเดียวนั่นทำให้ฟิคมีค่ามากกว่าคำว่า บันเทิง

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ สำหรับฟิคดีๆ ของไรเตอร์

ออย