มาแบบไร้สุ่มเสียง..แต่ยังคงรออย่างมีความหวังเสมอค่ะ^ ^
ได้อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอึดอัดใจมากค่ะ
เหมือนเวลาเรามีความทุกข์แล้วทุกอย่างมันรุมเร้าไปหมด
อดคิดไม่ได้ว่าคนที่ฆ่าตัวตายอาจจะเคยจอปัญหาแบบ
ฮยอกแจหรือเปล่าที่ต้องเจอจดหมายแบบนั้นและเอาแต่
เก็บกดแบกรับความรู้สึกนั้นอยู่คนเดียว มันน่าเศร้ามากเลยไม่ใช่หรือ? อยากให้คนเหล่านั้นได้ระบายออกมา ได้พูดออกมา ได้คำปรึกษา ได้กำลังใจแก้ปัญหา คนเหล่านี้
น่าสงสาร(นอกเรื่องไปไกลเลย)
กลับมาที่เนื่อเรื่องค่ะ ฝีมือยังคงดีเช่นเคย ดึงอารมณ์ได้
ต่อเนื่องเรียกก้อนสะอื้นให้มาจุกที่คอ และหยาดน้ำตาคลอเบ้าทีเดียว(ไม่กล้าให้ไหลอายคนในออฟฟิศค่ะ)
เชื่อมั้ยคะ?คนอ่านรู้สึกอย่างมากเช่นเดียวกับฮยอกแจ
ทำไม ฮยอกแจทำอะไรให้คุณเกลียดได้ขนาดนั้นเลยเหรอนั่นซิ ทำไม เพราะอะไร และใครกันที่ทำอย่างนั้น
เพื่ออะไร ความมานะ ขยันขันแข็งในการส่งมาทุกวันน่าจะไปใช้ในทางที่สร้างสรรค์มากกว่านั้นซิ คนเหล่านี้ก็น่าสงสารอีกเช่นกัน ถูกครอบงำด้วยความคิดที่ไม่ดี
อ่านไป อินไป และก็ทำให้รู้สึกว่าชีวิตฉันนี่โชคดีจริงๆ ไม่ต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ ชีวิตนี้ก็มีความสุขแล้ว
ทำให้คิดได้เลยว่าจะสุขหรือทุกข์ขึ้นอยู่กับเราแค่นั้นเอง
ถ้าฮยอกแจสามารถทำได้ ความสุขก็จะอยู่กับฮยอกแจ
หวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้นค่ะ

ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะคะไม่รู้ว่า ใครอ่านแล้วได้อะไรไปบ้างแต่เราอ่าน
แล้วได้หลายๆ แง่มุมเสมอ นั่นทำให้ยังคงรออ่านผลงานของคุณเรียวชินต่อไปค่ะ

ููขอบคุณมากๆ เช่นกัน สำหรับคอมเม้นท์ที่ทำให้หัวใจพองโตค่า ^ ^
ว่าจะตอบนานแล้ว ตั้งแต่เห็นแรกๆ แต่เพราะอยากตอบดีๆ เลยว่าหายยุ่งก่อนค่อยมาตอบ
แต่เท่าที่ดูตอนนี้แล้ว วันนั้นคงยังมาไม่ถึงในเวลาอันใกล้นี้ ดังนั้นน่าจะชิงตอบก่อนดีกว่า - -*

ยังเป็นคอมเม้นท์ที่จับอารมณ์เรื่องได้ดีทุกครั้งเลยค่ะ ดีเกินไปด้วยซ้ำ
ไม่ได้กะให้มันเศร้าขนาดนั้นน้า T^T กะเอาแบบซึ้งๆ ปนซ่อนความฮาเฮไว้หน่อยน่ะค่ะ
(แต่ถึงงั้นประโยคที่คนอ่านบอกว่ากลั้นน้ำตานี่เรากลับยิ้มหน้าบานเลยค่ะ หรือจริงๆ ชอบอะไรอย่างนี้ - -*)

อีกอย่างที่อยากขอโทษคือเรื่องของการมาต่อช้าคะ ต้องขอโทษจริงๆ
เพราะฟิคสั้นเรื่องนี้จะแต่งเมื่อพล็อตและอารมณ์มา มันเลยค่อนข้างนานหน่อย
แต่ถ้ามาเมื่อไหร่อย่างน้อยก็จะรีบร่างไว้ทันที
ถึงอย่างนั้นแล้วคุณ ooysl45 ก็ยังเข้ามาเม้นให้อย่างรวดเร็วทันใจมาก ต้องขอขอบคุณจริงๆนะคะ
อย่างน้อยรู้สึกว่ายังมีคนจำเรื่องนี้ได้ และติดตามแบบนี้ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ ^ ^

จริงๆ ตอนต่อแต่งเสร็จแล้ว เสร็จทั้งตอนนั่นล่ะค่ะ
แต่เพราะเรากำลังไล่วางในบ้านบีลีฟอยู่ เลยกะว่าจะปล่อยตอนจบทีเดียวทุกบ้านเลยดีกว่า

ไม่เกินสัปดาห์ได้เจอกันอีกทีแน่นอนค่ะ เจอกันอีกทีตอนนั้น และขอบคุณสำหรับกำลังใจอีกครั้งค่ะ ^ ^

ปล. ลืมบอก เม้นง่ายขึ้นใช่มั้ยเอ่ย จุ๊ๆ ไว้ว่าเพราะเราลบกันก็อปออกน่ะค่ะ code ตัวนี้มีผลทำให้กดกล่องคอมเม้นท์ยากลำบาก และเพราะลางสังหรณ์บอกว่าต้องมีคนๆ เดิมตามมาให้กำลังใจเราในนี้แน่ๆ เลยลบออกรอล่วงหน้าเลยค่ะ คราวนี้จะได้ไม่ต้องมานั่งปวดหัวนั่งพิมพ์ไว้หรือนั่งรีเฟรชซ้ำๆ แล้วค่า ^ ^

เรื่องเวลาไม่เป็นปัญหาหรอกค่ะ เรื่องนี้เข้าใจค่ะ
อย่างเคยอ่านบางเรื่อง(ของท่านอื่นนะคะ)
บางทีมันก็นึกไม่ออกว่าจะคอมเม้นท์อะไร
เคยเป็นเหมือนกันค่ะ ดังนั้นรอได้เสมอค่ะ
ขอแค่คุณ ryoshin ยังคงสรรสร้างผลงานออกมา
พร้อมจะรอแน่นอนค่ะ ^ ^

ส่วนเรื่องที่คนอ่านอินเกินเหตุ55+
บางทีแค่บางคำมันก็โดนใจไปเต็มๆ ค่ะ
ต้องยกให้ผู้แต่งที่เลือกใช้คำในสถานการณ์ต่างๆได้ดีเกินไป
สถานการณ์ต่างๆ ต่อเนื่อง และเหมาะเจาะกับความรู้สึกของตัวละครนั่นทำให้เรื่องราวลื่นไหล และคนอ่านตกหลุมรักเรื่องนี้เข้าไปอย่างจังค่ะ

แล้วจะรอตอนต่อไปค่ะ
ส่วนเรื่องกันก็อปไม่ต้องเอาออกก็ได้ค่ะ จะพยายามเม้นท์ให้ได้แน่นอนค่ะ

ไม่อยากให้ผลงานดีๆ ที่ผู้แต่งกลั่นกรองและตั้งใจสรรสร้างออกมา ต้องถูกขโมยไปค่ะ ^ ^

ขอตอบในส่วนของ code ค่า
(เพราะถ้าตอบในส่วนของความเร็วในการต่อก็ยังมิสามารถให้คำยืนยันได้แหงม T^T)

คิดไปคิดมาก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะเรื่องนี้วางในสองบอร์ดก็ไม่ได้มี code อยู่แล้ว
และถ้าเค้าจะเอาไปจริงๆ ก็ไม่อะไรหรอกมั้งคะ กลัวจนเลิกกลัว จนตอนนี้กลายเป็นคาดหวังแล้ว
ประมาณทำไมยังไม่มีใครลอกเราซักที ตอนนี้เลยคิดมากประมาณนี้แหละค่ะ - -*
งานเราก็คืองานเรา ถึงจะอยู่ไหน ขึ้นว่าใครแต่งมันก็ยังเป็นงานเราอยุ่ดี
ถ้าคิดในอีกแง่คือเค้าชอบมากจนเอาไปลอกนั่นล่ะค่ะ ก็น่าภูมิใจเหมือนกันเน้อ
อย่างที่บอก กลัวมานานจนกลายเป็นรอคอยไปแล้วค่ะ ^ ^