"อวัยวะที่ 33...ที่ชื่อว่า ยา"

ขอบอกว่าข้อความที่จะอ่านนี้อาจจะเหมือนกับการระบายอะไรสักอย่างนึงซึ่งถ้าอาจแล้วเกิดรำคาญก็แค่กดมันปิดไป แต่ถ้าจะอ่านจนจบก็ยินดีอย่างมาก

.......................
ตั้งแต่เมื่อเย็นวานแล้วนะที่ร่างกายมันป่วนๆ เรายังไงไม่รู้
อาการคล้ายๆ กับว่าจะมีไข้ แต่ตามจริงแล้วเราก็กำลังเป็นหวัดยังไม่หายนี่นา
ทั้งที่เมื่อสองวันก่อนคิดว่าน่าจะหายจากหวัดแล้วเชียว แต่ทำไปทำมากลับแย่ไปกว่าเดิมก็ไม่รู้ ส่วนสิ่งที่ตัวเราจะทำได้ก็แค่กินยารักษาอาการมันไปนั้นละนะ.....เหนื่อย

................................
ยา ยา ยา และก็ยา ตั้งแต่จำความได้ เราก็เข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น ด้วยว่าตัวเองนั้นเป็นภูมิแพ้(อากาศ) อะไรนิดอะไรหน่อยก็เป็นหวัด แล้วสิ่งที่จำได้อีกข้อนึงก็คือ เป็นเด็กที่ทานยายากมาก แต่ถ้าเดียวนนี้นะไม่มีอาการนนี้แล้วละ ถ้าจะมีหลงเหลืออยู่ก็คือ ยังมีแอบๆขี้เกี้ยจจะทานบ้างละ ถ้าต้องทานเยอะๆหรือมากๆเข้านะ ซึ่งความเป็นจริงก็ต้องทานมันอยู่ดี....อารมณ์ว่าข้าใจคนที่ต้องอยู่กับยาตลอดการใช้ชีวิตอยู่เลยละ

..................................
ในปัจจุบันนี้ เดี๋ยวนี้ เราเองก็มีเจ้าที่ใครๆก็เรียกว่า ยา เป็นอวัยวะ33 เป็นที่เรียบร้อยเพราะจะไปไหนจะทำอะไรจะลืมเจ้านี้ไม่ได้เลย เพราะนั้นจะหมายถึงสภาพร่างกาย ชีวิตเรา ถ้ามีอาการหอบกำเริบขึ้นมา แล้วไม่มียามาเป็นตัวช่วยให้ทันเวลา มันเริ่มมาเป็นอวัยวะ 33 ได้อย่างไรนะหรือ ก็ประมานกลางปีที่แล้วนี่เองที่หมอบอกว่าเราเป็นหอบหืดนะ จากที่ปีๆนึง ก็จะมีแค่อากรภูมิแพ้เท่านั้น แต่เดี๋ยวนนี้กลับไม่ใช่เพราะมันเป็นอะไรที่หนักกว่าที่เคยเป็นๆมา ซึ่งภถ้าเปรียบกับใครหลายๆคนที่มีโรคประจำตัว ไอ้อาการของเราอาจจะไม่แย่อย่างใครๆหลายๆคน แต่สิ่งที่แย่สำหรับเราก็คือ เวลาที่มันเป็นขึ้นมา แม้จะมียาช่วยแล้วก็ตาม เราจะรู้สึกเหนื่อยมากๆ เหนื่อยกับการหายใจ เหนื่อยแม้จะทำอะไรนิดๆหน่อยๆ แต่เราก็บอกกับคนอื่นๆไม่ได้เลยว่า เรารู้สึกอย่างไร เป็นแบบไหน บางทีหนักๆเข้า ก็ทำได้แต่ร้องไห้ให้กับตัวเอง...............

..............................
บ่น พล่าม ไปสะเยอะ ซึ่งใจจริงเราไม่ได้พูดถึงเจ้านี้(ยา) แต่อยากจะเล่าเรื่องที่แอบกังวลใจว่า
เมื่อวานนี้ตัวเองได้เผลอไปทำให้เพื่อนคนหนึ่งเสียความรู้สึก กับคำพูดหรือการกระทำของเรารึเปล่า
เพราะตัวเองมักจะเป็นคนที่ว่าถ้าไม่สบายใจฉันขออยู่เงียบๆของฉัน พอฉันสบายใจแล้วจะติดต่อจะออกมาพูดคุย
แต่ก็ไม่รู้จะเล่ายังไงเลยคิดว่าเอาไว้ก่อนดีกว่า
เพราะยังไงสะวันนี้ตื่นขึ้นมาเราก็รู้สึก..................เหนื่อยกับหลายๆเรื่องที่อยู่ในหัว ที่สุ่มอยู่จนเราเองก็มึนงงไปกับมันในบางครั้ง
อย่างอวัยวะที่ 33 ที่พูดถึงนั้นก็ส่วนนึง แต่เราก็ต้องอยู่กับมันและต้องอยู่ให้ได้ด้วย...............เหนื่อย ขอย้ำเลยว่าเข้าใจความรู้สึกของคนที่ต้องอยู่กับเจ้านี้(ยา) ตลอด 24 ชม.จริ้งจริง

Create Date : 23 เมษายน 2554 Last Update : 23 เมษายน 2554 17:07:07 น. Counter : 447 Pageviews.		5 comments
Share Tweet