"เด็กชายต้นน้ำ และเด็กหญิงปลายดาว"

1.

บรรยากาศยามเย็นแดดร่มลมตก ปลายเดือนธันวา..

บนขบวนรถไฟสายเหนือ หญิงสาวหน้าตาใสๆธรรมดาคนหนึ่ง

กำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง เอาหน้าไปรับลมเย็นๆและปล่อยความคิดให้หลุดลอย.....

แต่แล้วจู่ๆ เธอกลับได้ยินเสียงใสๆ ของเด็กพูดคุยหยอกล้อกัน

แต่เสียงนั้นฟังแล้วช่างอยู่ไกลราวกับว่ามันเป็นแค่เสียงกระซิบของเด็กน้อย

แล้วเสียงที่ได้ยินก็คือ เสียงของด.ช.ต้นน้ำ และด.ญ.ปลายดาว

ที่กำลังพูดคุยกัน อย่างกับเป็นเพื่อนกันมานานแสนนาน ทั้งที่ เด็กทั้งสองเพิ่งจะได้รู้จักกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมง ที่ผ่านมา

เด็กทั้งสองคนสนิทเป็นเพื่อนกันได้เร็ว เพียงเพราะได้รู้ว่า เด็กทั้งสองคนมีบ้านอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน

แต่เรียนกันคนละโรงเรียน เลยทำให้ไม่ได้เจอกัน

เมื่อมาเจอกันในที่นี้ เด็กทั้งสองคนจึงดีใจที่ได้เพื่อนใหม่ ที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน บ้านใกล้กันนั้นเอง

2.

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้

เด็กทั้งสองคน ด.ช.ต้นน้ำ และด.ญ.ปลายดาว ยังคงเป็นเพื่อนที่วิ่งเล่นหยอกล้ออย่างคนสนิทกันมานานแสนนาน

ที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งรู้จัก แล้วแบ่งปันของเล่นให้แก่กันเพียงเท่านั้น

แต่ไม่รู้เพราะเหตุอะไร การเล่นหยอกล้อของเด็กทั้งสองคน ถึงได้มีความรุนแรงขึ้น ราวกับว่า

พฤติกรรมเหล่านั้นได้เติบโตตามเวลาที่สองคนได้รู้จักอย่างนั้นละ

ด้วยเด็กชายที่ตัวโตและแข็งแรงกว่า เวลาเล่นจึงลืมว่าด.ช. จะแข็งแรงกว่าด.ญ.

จึงทำให้ด.ช.ต้นน้ำ หยอกล้อ ด.ญ.ปลายดาว แรงไป ถึงขนาดตามตัว ด.ญ.ปลายดาวมีรอยเชียวเป็นจ้ำๆ

แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้พฤติกรรมของ ด.ญ.ปลายดาว ว่าจะหยุดที่จะเล่นกับ ด.ช.ต้นน้ำไหม

ด.ญ.ปลายดาวกลับคิดที่จะเล่นหาวิธีแกล้ง วิธีเอาคืนให้ ด.ช. ต้นน้ำได้เจ็บตัวบ้าง

ซึ่งมันก็ไม่เป็นอย่างที่ด.ญ.ปลายดาวคิดไว้

เพราะด.ช.ต้นน้ำแค่รู้สึกเจ็บเล็กน้อย ส่วนด.ญ.ปลายดาวกลับมีรอยเชียวช้ำตามตัวที่เพิ่มขึ้น

3.

เสียงหวู้ดรถไฟ ดังมาแทรงในโซนประสาทความคิดของหญิงสาว

ทำให้หญิงสาวกลับมาอยู่กับบรรยากาศตรงหน้าอีกครั้ง

หญิงสาวถึงได้รู้ว่าเสียงที่ได้ยินราวเสียงกระซิบของเด็กน้อยนั้น

คือ ความทรงจำในส่วนลึก ความรู้สึกของเธอนั้นเอง

ภาพทุกภาพที่เธอได้เห็น เสียงทุกเสียงที่เธอได้ยินราวกับว่าเรื่องราวทั้งหมด มันเพิ่งจะเกิดขึ้นนั้นเอง

เว้นเสียแต่เรื่องต่อจากนั้น เธอกลับนึกอะไรไม่ออกว่า สุดท้ายแล้ว

เรื่องราวระหว่างด.ช.ต้น ข้าว และ ด.ญ.ปลายดาว นั้นเป็นอย่างไร

หญิงสาวพยายามนึกยังไงก็นึกไม่ออก พอๆกับเหตุผลที่ว่า

ทำไมเธอจะต้องมานั่งรถไฟขบวนนี้ เพื่อไปสถานที่แห่งหนึ่ง ในเวลาช่วงปลายเดือนธันวา ของทุกปี