สุขสรรค์ หรรษา กับคุณสามีฝรั่ง กับมิสซิสอาร์โนลด์

Happiness&Fun with my Farang Husband

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

31 weeks & 2 days: บันทึกอีกหนึ่งวันแห่งความทรงจำของชีวิต (ตอนที่ 3: 15 นาทีระทึกใจในห้องคลอด)





15 นาทีระทึกใจในห้องคลอด

เวลาที่พยาบาลเปลี่ยนเตียงเข็นดิฉันเข้าไปในห้องคลอด
ประมาณ 13.15 นาฬิกา หรือ 1.15 pm
ไฟดวงใหญ่ๆ ในห้องคลอดดูไม่ตื่นเต้นแล้วสำหรับดิฉัน
เนื่องจากดิฉันเคยผ่านการผ่าตัดแบบดมยามาแล้วหนหนึ่ง
ที่ตรวจพบถุงน้ำที่บริเวณเต้านม
ตอนนี้พยาบาลทุกคน ต่างคนต่างเตรียมตัวให้พร้อม
และเตรียมดิฉันให้พร้อม
ซึ่งที่นี่พยาบาลห้องคลอดน่ารักมากค่ะ ให้กำลังใจคนไข้
หัวเราะยิ้มแย้มแจ่มใส
ทำให้ดิฉันไม่เครียดในระหว่างช่วงเวลาระทึกใจนั้น

คุณหมอเดินเข้ามาอย่างอารมณ์ดี และเตรียมพร้อม
บอกดิฉันว่าเดี๋ยวจะเรียกคุณพ่อเข้ามาเมื่อทุกอย่างพร้อม
และแนะนำให้ดิฉันรู้จักคุณหมอเด็กอีกท่าน
ที่น่ารักและใจดีเข้ามารอดูน้องให้ทันทีหลังคลอด

บรรยากาศหน้าห้องคลอด คุณสามีของดิฉันก็เตรียมเปลี่ยนชุด
สวมหมวก และผ้าปิดปากไว้อย่างเรียบร้อย
พร้อมกับถือกล้องวีดีโอ handy cam เตรียมตัวอย่างพร้อมเพรียง



ทุกๆ อย่างเกิดขึ้นในระยะเวลาอันรวดเร็ว ตอนนั้นดิฉันก็ไม่มีดูนาฬิกาหรอกค่ะ เพราะเริ่มเจ็บมากแล้ว
สามีดิฉันก็ถูกเรียกเข้ามาในห้องคลอด มือหนึ่งถือวีดีโอ
อีกมือหนึ่งคอยลูบหน้าผากดิฉันเพื่อเป็นการปลอบใจ
ส่วนดิฉันเองอยู่บนขาหยั่ง มือสองข้างยึดแน่นไว้กับเชือกที่ห้อยอยู่สองข้าง
ที่เตรียมไว้สำหรับตอนเบ่งคลอด

คุณหมอก็เข้าประจำที่ คุณพยาบาลก็เข้าประจำที่
พร้อมบอกกับดิฉันว่า

“เตรียมพร้อมนะคะคุณแม่ เดี๋ยวเจ็บครั้งต่อไปลองเบ่งได้เลย”

และไม่นาน...อาการเจ็บก็เริ่มมาพร้อมกับอาการ ท้องแข็ง
แล้วคุณพยาบาลก็ส่งสัญญานทันทีที่รู้สึกถึงอาการท้องแข็ง

“เอาเลยค่ะคุณแม่....หนึ่ง สอง สาม ....สูดดดดด......เบ่ง...อื๊ดดดดดดดดดดดดดดด”

โอเค ครั้งแรกที่ลองให้เบ่ง ดิฉันก็เบ่งจริงเลย ทั้งคุณหมอและพยาบาลบอกว่าดีมาก
จากนั้นรออีกสักประมาณ สองสามนาที อาการปวดเบ่งก็มาอีกที
ทุกคนก็ช่วยกันเบ่งพร้อมกับดิฉันอีกค่ะ...คือตอนนี้เริ่มรู้สึกปวดหน่วงๆ มากขึ้น
แถมเจ็บมากขึ้น บวกกับเหนื่อยเนื่องจากใส่แรงเบ่งเยอะ
แต่คุณหมอยังให้กำลังใจต่อ

“ดีค่ะ...คุณแม่...ดีๆ เกือบแล้วค่ะ ลองอีกครั้ง”

คราวนี้ไม่ต้องรอเลยค่ะ คุณพยาบาลเชียร์ให้เบ่งอีกรอบ ขอยาวๆ
ดิฉันก็พยายามทำตามทุกอย่าง งวดนี้ได้ผลดีมาก
รู้สึกว่าน้ำเดินออกมาแล้วเยอะมาก
บวกกับอาการปวดอย่างบอกไม่ถูก

....ทุกคนในห้องคลอดช่วยกันเชียร์ต่อ
คุณหมอบอกให้คุณพ่อเปลี่ยนมุม มาตั้งกล้องทางหลังคุณหมอ
แทนที่จะอยู่ทางด้านบนหัวของคุณแม่
พร้อมกันนั้นคุณหมอก็ได้ตัดปากช่องคลอดให้กว้างขึ้น
และขออนุญาตให้คุณพยาบาลสองคนมาช่วยกันเค้นที่ท้องช่วยดิฉัน

พร้อมกับทุกคนในห้องร่วมกัน “อื้ดดดดดดดดดดด.....”
ยาวไปพร้อมกับดิฉัน
และแล้วก็ได้ยินเสียงคุณหมอบอกว่า “มาแล้วๆ”

แต่ดิฉันสิคะตอนนั้นไม่ไหวเลย ปวดมากที่สุด บอกออกมาเลยว่า

“ไม่ไหวแล้วค่ะ” น้ำตาเล็ดเลย แต่คุณหมอยังบอกว่า
“ใกล้แล้วค่ะๆ ขออีกครั้งเดียวเท่านั้น” แต่ตอนนั้นดิฉันเหนื่อยมาก
บอกว่า ขอแป๊บนึงค่ะ คือขอพักหายใจนิดนึง แล้วก็

“อื้ดดดดดดดดดดด....ดดดดดดดดดด”

สุดท้ายยาวมาก เกร็งสุดแล้ว
แล้วก็รู้สึกว่าทุกอย่างหลุดออกมาหมดเลยค่ะ
เบาตัวมากตอนนั้น
หมดแรง....พร้อมกับได้ยินเสียงทุกคนบอกว่า

“คลอดแล้วๆ”

ทิ้งตัวเองลงกับเตียงน้ำหูน้ำตาไหล
จากนั้นก็เริ่มรู้สึกอุ่นๆที่ใกล้ๆ หน้าท้อง
เหลือบตาขึ้นมาดู เห็นเจ้าตัวเล็กวางอยู่บนหน้าท้องของตัวเอง

เท่านั้นแหละค่ะ บ่อน้ำตาแตก
...เป็นความรู้สึกปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก
ที่ทำให้เค้าออกมาโดยธรรมชาติอย่างปลอดภัย

จากนั้น คุณหมอก็ได้เรียกให้คุณพ่อมาตัดสายสะดือ
คุณพ่อเลยรีบวางกล้อง สวมถุงมือยาง แล้วลงมือตัด “ฉึบ”
แล้วลูกสาวดิฉันก็ถูกยกไปดูแลทำความสะอาดโดยหมอเด็กและพยาบาลอย่างรวดเร็ว

ดิฉันยังไม่มีโอกาสได้อุ้มเค้าในอ้อมอกเลยสักครั้ง
คุณหมอต้องรีบเอาเค้าไปอยู่ในตู้อบอย่างรวดเร็วเพื่อรักษาอุณหภูมิ
ตอนนั้นดิฉันก็นอนนิ่งให้คุณหมอเย็บแผลอยู่สักพัก
ก่อนที่ทุกอย่างก็เข้าในภาวะปกติ
และดิฉันก็ถูกเข็นออกมารออยู่ที่ห้องเดิมห้องรอคลอด
เพื่อพักฟื้นเป็นเวลาประมาณ 6 ชั่วโมงก่อนเข้าห้องพัก



ตอนนั้นอยากเห็นหน้าลูกใจจะขาด กังวลว่าเค้าจะเป็นอย่างไรบ้าง
ระหว่างคลอดดิฉันมารู้ที่หลังว่า
นอกจากจะมีคุณพ่อที่ถ่ายทำวีดีโอในห้องคลอดแล้ว
ยังมีพี่สาว และคุณแม่บัวของดิฉันยืนรอลุ้นอยู่ห้องข้างๆ
มองผ่านกระจกเห็นทุกวินาทีระทึกใจ
คุณบัวเล่าให้ฟังว่า ยืนลุ้นใจจะขาด ตอนเห็นดิฉันเบ่ง

หลังออกจากห้องคลอด คุณพ่อก็ติดตามหมอไปห้องเด็กอ่อนทันทีทันใด
เค้าหายไปนานมาก ทำให้ดิฉันใจหาย
รอลุ้นอยู่นานเพราะกลัวว่าน้องจะมีปัญหา
ก่อนคลอดคุณหมอแจ้งไว้แล้วว่า
ช่วงนี้ออกมาน้องเค้าอาจจะมีปัญหาเรื่องระบบหายใจ
เนื่องจากปอดน้องเค้ายังพัฒนาไม่เต็มที่
คือห่วงลูกเป็นที่สุด กังวลว่าทุกอย่างจะปลอดภัยดีหรือไม่

ไม่นาน...คุณสามีก็เปิดประตูเข้ามา
แจ้งว่าลูกอาการดี ไม่มีปัญหาอะไร
น้ำหนักแรกเกิดเทียบกับเด็กที่คลอดก่อนกำหนดแบบนี้
ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดี แต่ก็เทียบกับเด็กที่คลอดปกติไม่ได้
เพราะจะถือว่าเค้าตัวเล็กกว่าปกติ
ส่วนระบบหายใจที่เราห่วง สบายใจได้ระดับหนึ่ง
ลูกสาวเราหายใจได้เอง เพียงแต่ต้องอาศัยออกซิเจนทางจมูกเล็กน้อย
ไม่ต้องถึงขนาดเจาะท่อเข้าไปในปอด
ส่วนอาหารต้องให้แต่น้ำเกลือก่อน
เนื่องจากน้องระบบย่อยอาหารยังไม่สมบูรณ์
ยังให้นมไม่ได้ และผิวหนังยังพัฒนาไม่ครบ 3 ชั้นสมบูรณ์
เค้าอาจจะมีอาการหนาวสั่นง่าย เลยต้องอยู่ในตู้อบก่อน

เราได้แต่ภาวนา ให้ลูกสาวเราสมบูรณ์แข็งแรงได้อย่างรวดเร็ว
และออกมาอาศัยอยู่นอกตู้อบเหมือนเด็กธรรมดาได้ในไม่ช้านี้
เราอยากจะอุ้มเค้าในอกใจจะขาดแล้ว
ยังไงก็เอาใจช่วย น้อง “ซาอีดา นรีสยาม”
ให้มีสุขภาพสมบูรณ์โดยเร็วด้วยนะคะ

แล้วจะมาอัพเดทข่าวน้องให้ทราบหลังจากมีเวลานะคะ
ตอนนี้คุณแม่ก็นั่งอัพบล็อกอยู่ในโรงพยาบาล
ในระหว่างที่พักฟื้นค่ะ.....



Create Date : 24 สิงหาคม 2552
Last Update : 24 สิงหาคม 2552 15:18:47 น. 7 comments
Counter : 1217 Pageviews.
Share

 
เย้ๆๆ น้องซาอีดา นรีสยาม ลืมตาดูโลก โดยปลอดภัยแล้วคะ่
ยินดีกับคุณแม่ด้วยนะค่ะ อ่านไปลุ้นไปจริงๆค่ะ
ขอให้น้องซาอีดา แข็งแรงปลอดภัยและกลับบ้านได้ในเร็ววันนี้นะค่ะ


โดย: B4 ชั้น6 วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:15:33:24 น.  

 
ตามมาลุ้นต่อรอบสอง ^^
ขอให้น้องแข็งแรง กลับบ้านได้เร็ว ๆนะคะ ยินดีด้วยอีกครั้งค่ะ


โดย: lilly~tree วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:23:24:08 น.  

 
ยินดีด้วยค่ะ
ดีใจที่น้องไม่เป็นอะไรเลยทั้งๆ ที่ออกมาไวมากๆๆ
รออ่านและดูรูปน้องน่ะค่ะ
คุณแม่ก็แข็งแรงไวๆ น่ะค่ะ



โดย: จ้าว..จอม วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:14:14:39 น.  

 
อ้าว...ชิงตัดหน้าเราไปก่อนซะงั้น อิอิอิ
เราตอนนี้ 35 สัปดาห์ อึกอัดมากอยากจะคลอดแล้วอะ

ยังไงก็ขอให้น้อง ซาอีดา และ คุณแม่แข็งแรงไวๆนะคะ
รอดูรูปน้องอยู่ค่ะ ^_^


โดย: mickey..boyคัมแบ๊ค วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:15:40:16 น.  

 
น่าตื่นเต้นจังเลยค่ะ
อายุครรภ์ใกล้เคียงกับหนูเลยค่ะ


โดย: nuengnarak วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:16:15:18 น.  

 
ดีใจที่ได้ยินว่าน้องและคุณแม่แข็งแรงดีค่ะ
1เดือนแป๊บเดียวเอง.. เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้วเน้อ
ยังไงจะรอดูรูปอัพเดทของเจ้าตัวน้อยนะคะ ^^

Take care ค่ะ


โดย: annim วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:20:29:20 น.  

 
ยินดีด้วยค่ะน้องอาร์น น้องนรีสยามออกมาปลอดภัย ก็งงเหมือนกัน ว่าทำไมคลอดไวมากๆ ขอให้น้องแข็งแรงนะค่ะ จะไปอ่านบล็อกต่อไปล่ะ


โดย: Alisara วันที่: 6 กันยายน 2552 เวลา:6:24:32 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

มิสซิสอาร์โนลด์
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

&dateผู้หญิงคนหนึ่ง..บนโลกกลมๆใบนี้..
ยังมีความฝันอีกหลายอย่างที่กำลังเดินหน้าตามล่าฝัน
โดยมีคุณสามีฝรั่งคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความในบล็อกนี้ไปใช้เผยแพร่ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©










What's new!


บล็อกอัพเดทล่าสุด


ลูกคุณมีอาการเหล่านี้บ้างหรือไม่...โรคข้อสะโพกเคลื่อนหรือหลุด


คุณสามี MR.Speedy มีโอกาสได้เข้าวงการแสดงแล้วจ้า


ซาอีดาเปลี่ยนเฝือกครั้งที่ 1 พร้อมภาพ x-ray @21 months



วิธีทำให้ลูกมีความสุขมากขึ้น..ในเวลาที่ต้องทนทุกข์ๆ ในเฝือกเกือบ 2 เดือน



เข้าโรงพยาบาลอีกครั้งเมื่อครบ 1 ปี 8เดือน



ซาอีดา...บนปก mother and care เดือนมิถุนายนนี้ค่ะ



ประสบการณ์ผ่าตัดครั้งแรกของน้องซาอีดา



ต้องกลับเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ---กับข้อสะโพกหลุดแต่กำเนิด--



เสียงสะท้อนจากผู้อ่าน





Mrs. Arnold's Blog

จากบล็อกออกเป็น pocketbook

...วางแผงแล้ววันนี้..

ที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ
Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add มิสซิสอาร์โนลด์'s blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.