สุขสรรค์ หรรษา กับคุณสามีฝรั่ง กับมิสซิสอาร์โนลด์

Happiness&Fun with my Farang Husband

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

เข้าโรงพยาบาลอีกครั้งเมื่อครบ 1 ปี 8เดือน

หลังจากห่างหายหน้าจากบล็อกไปนานเป็นเวลาเกือบปี
ขอกลับมาอัพเดทเรื่องราวเกี่ยวกับลูกสาวตัวน้อยสักหน่อย
ถึงโรคสะโพกหลุดแต่กำเนิด developmental hip dysplasia

ก่อนจะเริ่มเล่า ขออัำพเดทภาพ หลังจากที่ไม่ได้เจอกันเกือบ 1 ปีสักหน่อย
เพื่อนๆ ที่เคยติดตามซาอีดา แวะไปอัพเดทภาพได้ที่นี่นะคะ

//www.facebook.com/savittree.r.arnold

ภาพซาอีดาอัพเดทตอนอายุ 1 ขวบกว่าๆ ก่อนผ่าตัด

ภาพนี้ตอนพาไปเยี่ยมครอบครัว papa ที่อเมริกา 1-18 เมษายน 2554


ภาพนี้ถ่ายตอนคืนวันกลับมาเมืองไทยวันที่ 19 เมษายน 2554



ภาพตอนใส่ชุดกระโปรงลายดอกไม้ก่อนผ่าตัด 3 วัน


และแล้ววันที่ไม่อยากรอคอยก็มาถึง วันที่ 25 เมษายน พาน้องซาอีดาไป admit ที่โรงพยาบาลเพื่อรอผ่าตัดเช้าวันที่ 26 เมษายน 2554
น้องต้องอดน้ำและอาหารตั้งแต่ 3.00 น.ตอนเช้าเพื่อรอผ่าตัด 9.00 น.



...คืนนั้นแม่้และยายนอนเฝ้าที่โรงพยาบาล เล่นเอาหลับไม่ลงเลยทั้งคืน...
รุ่งเช้าของวันที่ 26 เมษายน ซาอีดาเริ่มกระวนกระวายหลังตื่นนอนตั้งแต่เช้า
เพราะหิวทั้งน้ำและอาหาร เธอวนเวียนอยู่หน้าตู้เย็น
พร้อมส่งเสียงและสัญญาณมือ...eat..eat... ดังภาพที่เห็น



แต่เราก็ต้องแข็งใจหลอกลูกเล่น และไปทำอย่างอื่น
จน papa เดินทางมาถึงโรงพยาบาล ก็ได้คนหลอกหนูเล่นคนใหม่

ในที่สุด เวลา 8.30 น. ต้องพาน้องไปรอหน้าห้องผ่าตัด
คุณหมอบอกว่า วันนี้ไม่มีคิวผ่าตัดเลย
อยากจะ concentrate กับ case น้องแค่คนเดียว
ตอนแรกคุณหมอว่าจะใช้เวลา 3 ชั่วโมง แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิด

ซาอีดาเริ่มโยเยมากขึ้น ทั้งหิวทั้งง่วง mommy เลยต้องอุ้มท่าไม้ตาย
และในที่สุดก็กล่อมเธอหลับไปได้แต่โดยดีก่อนเข้าห้องผ่าตัด
นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุด เพราะถ้าซาอีดายังไม่หลับ จะเป็นภาพที่สุดแสนทรมาน
สำหรับคนเป็นแม่ เนื่องจากต้องเข้าไปในห้องเตรียมผ่าพร้อมกับลูก
ต้องช่วยหมอจับลูกขณะวิสัญญีพยายามทำให้ลูกเราหลับ

..."คุณพ่อ คุณแม่ไปทานข้าวก่อนได้ สัก 30 นาทีค่อยมารอต่อนะคะ"...
คุณพยาบาลหน้าห้องผ่าตัดแจ้งให้เราไปทานข้าวกันก่อน
เราสองคน พ่อ แม่ พากันไปทานอาหารอย่างรวดเร็ว และกลับมานั่งรอบริเวณหน้าห้องผ่าตัดในเวลาไม่ถึง 30 นาที

แต่การรอคอยก็ผ่านไปเนิ่นนานเหลือเกิน จาก 1 เป็น 2 ชั่วโมง
จาก 2 เป็น 3 เป็น 4 จนกระทั่ง เกือบครบ 6 ชั่วโมงพอดีในห้องผ่าตัด....

ในที่สุด....
คุณหมอออกมาบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อย การผ่าตัดยุ่งยากไปซักนิดเลยนาน
เนื่องจาก case ของน้องต้องตัดกระดูกตรงบริเวณหัวกระดูกต้นขา
และหมุนให้เข้าที่ ก่อนต่อก็ต้องเลาะเอาเนื้อเยื่อ และเอ็น ไขมันที่ขวางอยู่บริเวณเบ้าสะโพกออกก่อน ถึงจะต่อกระดูกได้
การต่อกระดูกนั้น ต้องใช้แผ่นเหล็กสองแผ่น น๊อตอีก 4 ตัว
และลวดอีก 2 เส้นในการเชื่อมต่อกระดูกให้เข้าที่

ฟังแล้วคนเป็นแม่น้ำตาตกลอยู่ภายใน...แต่ก็ต้องอดทนเพื่อลูกต่อไป
คุณหมอกล่าวว่า ต้องเข้าเฝือกน้องไว้ก่อน 2 เดือน รอกระดูกต่อติดก่อน
ในระหว่างรอนั้นก็ต้องเปลี่ยนเฝือกทุกๆ 2-4 สัปดาห์
โดยเด็กเล็กๆ ทุกครั้งต้องวางยาสลบก่อน
ซึ่งก็หมายถึงต้องทนเห็นลูกอดน้ำอดอาหารอีกหลาย ต่อหลายครั้ง

ในการเปลี่ยนเฝือกรอบแรก คุณหมอจะตัดเอาลวดที่ยื่นออกมาจากเนื้อออก
จากนั้นก็ต้องทิ้งระยะจนครบ 2 เดือน จึงจะถอดเฝือก ให้น้องลองฝึกเดิน
พร้อมติดตามการรักษาไปอีก 2 ปี จึงจะกลับมาผ่าตัดอีกครั้งเอาเหล็กออก
ไม่รู้เหมือนกันว่าแม่ทำอะไรมา ทำไมหนูต้องมารับกรรมนี้
ถ้าเจ็บแทนได้ แม่ไม่อยากให้หนูเจ็บแบบนี้เลย
แต่ตอนนี้สิ่งเดียวที่เราพูดกับลูกได้คือ
... mommy is so sorry...
...แม่ขอโทษ ที่ต้องทำให้ลูกมาอยู่ในสภาพนี้...

หลังจากออกจากห้องผ่าตัดมา ลูกยังคงร้องๆ คราง
ด้วยอาการเจ็บแผลและเมายา
ท้ายสุดคุณหมอเรียกแม่เข้าไปเหมือนเดิม เพื่อไปอยู่ห้องสังเกตอาการกับหนู
เป็นเวลาเกือบ 2 ชั่วโมง ก่อนออกมาพักที่ห้องพักได้
ตอนออกมาใหม่ๆ มีทั้งสายน้ำเกลือ สายฉี่ และสาย drain เลือด
ระโยง ระยางเต็มไปหมด ซาอีดานอนหลับอย่างเหนื่อยอ่อน



นับจากวันที่เข้าโรงพยาบาล ซาอีดานอนไม่เคยหลับยาวเลยสักคืน
คืนแรกๆ สะดุ้งตื่นทุกครั้งที่กำลังจะหลับ
หนูคงกลัวว่าจะโดนทำเจ็บอีกถ้าเผลอหลับไป หนูจึงไม่กล้าหลับ
เป็นอย่างนี้ติดต่อกัน 2 คืนจนทำเอา mommy หัวใจสลาย
แต่หลังจากนั้นอาการดีขึ้นเรื่อยๆ เริ่มหลับยาวขึ้น
แต่ยังมีอาการสะดุ้งตื่นอยู่บ้าง เป็นช่วงๆ

นับเวลาทั้งหมด ใช้เวลา 6 คืนในโรงพยาบาล ซาอีดาได้รับการอนุญาตให้กลับบ้านได้ในวันอาทิตย์ที่ 1 พฤษภาคม 2554
เธอแต่งตัวในชุดกระโปรงสีขาว ตัดกับสีเฝือกสีชมพูเสียจริงๆ
คุณหมอคงเลือกสีเฝือกให้เข้ากับเพศหญิง น่ารักดี



ตอนนี้ซาอีดายังคงต้องนอนพัก ลุกไปไหนก็ไม่ได้ น่าสงสารมากๆ
จากเด็กที่กำลังสนุกกับการเดิน แต่ต้องมานอนเฉยๆ ลุกไปไหนก็ไม่ได้
เราเองก็ต้องทำงานหนักขึ้น อยากลางานมาดูแลลูกเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ทำไม่ได้
ช่วงนี้โชคดีที่ได้ คุณยายมาช่วยดูแล ไม่อย่างนั้นคงแย่เหมือนกัน....

ความรักของแม่นั้นยิ่งใหญ่เพียงใด...เท่าที่เคยรู้มาก็ไม่มากเท่าครั้งนี้...
อยากให้ทุกคนรักแม่มากๆ นะคะ


Create Date : 02 พฤษภาคม 2554
Last Update : 2 พฤษภาคม 2554 15:47:45 น. 10 comments
Counter : 1472 Pageviews.

 
แววสวยแต่เด็กเลยนะเจ้าหนูน้อย


โดย: ตะวันเจ้าเอย วันที่: 2 พฤษภาคม 2554 เวลา:16:11:17 น.  

 
อาใจช่วยให้หายเร็วๆนะคะ
ซาอีดา สู้ สู้


โดย: Febie วันที่: 2 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:41:20 น.  

 
หายเร็วๆนะคะ สาวน้อย

โตเป็นสาวแล้ว สวยด้วยนะคะ



โดย: babyboy99 วันที่: 2 พฤษภาคม 2554 เวลา:19:44:02 น.  

 
ขอบคุณคุณพี่ตา และความคิดเห็นอื่นๆมากๆ นะคะที่ติดตามเยี่ยมเยียนน้องที่บล็อกตลอดมา


โดย: มิสซิสอาร์โนลด์ วันที่: 2 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:25:37 น.  

 
แวะมาอ่านค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย สงสารเด็กน้อยจังเลย เอาใจช่วยค่ะ
หัวอกคนเป็นแม่เหมือนกันจ้า


โดย: tom-mint วันที่: 3 พฤษภาคม 2554 เวลา:13:01:07 น.  

 
น่าสงสารน้องจัง สู้ๆน๊ะค๊ะ คุณแม่ก็เข้มแข็งน๊ะจ๊ะ


โดย: skylion วันที่: 3 พฤษภาคม 2554 เวลา:14:15:06 น.  

 
ดีใจน่ะค่ะที่ได้อ่าน update ของน้องอีก
อ่าน blog นี้แล้วน้ำตาคลอค่ะ
เข้าใจค่ะเราเองแค่อ่านยังเจ็บปวดใจเลย
คงเทียบไม่ได้กับความรู้สึกของแม่

สู้ สู้ น่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
วันนึงนางฟ้าน้อยๆ จะต้องหายดีและเป็นปกติค่ะ

:)


โดย: จ้าว..จอม วันที่: 4 พฤษภาคม 2554 เวลา:12:24:29 น.  

 
ขอบคุณทั้งเพื่อนใหม่และเพื่อนเก่าที่ยังคงเหนียวแน่นติดตามข่าวสารกันตลอดมานะคะ เอาไว้มีอะไรอัพเดทจะมาเล่าให้ฟังนะคะ


โดย: มิสซิสอาร์โนลด์ วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:19:28:21 น.  

 
อ่านแล้วน้ำตาคลอ เข้าใจความรู้สึกนี้ดีค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้น้องหายเร็ว ๆ ทุก ๆ อย่างจะผ่านไปด้วยดีค่ะ


โดย: อ้อ (A Perfect Moment ) วันที่: 7 พฤษภาคม 2554 เวลา:1:04:17 น.  

 
สู้ๆ เข้มแข็งเพื่อลูกนะคะ เป็นกำลังให้ทั้งคุณพ่อ-แม่และน้องด้วย

ดีใจที่มาอัพบล็อคน้อง หายไปนานจริงๆเลยค่ะ


โดย: Miss_Coconut_Milk วันที่: 10 พฤษภาคม 2554 เวลา:15:32:09 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

มิสซิสอาร์โนลด์
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]




&dateผู้หญิงคนหนึ่ง..บนโลกกลมๆใบนี้..
ยังมีความฝันอีกหลายอย่างที่กำลังเดินหน้าตามล่าฝัน
โดยมีคุณสามีฝรั่งคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความในบล็อกนี้ไปใช้เผยแพร่ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©










What's new!


บล็อกอัพเดทล่าสุด


ลูกคุณมีอาการเหล่านี้บ้างหรือไม่...โรคข้อสะโพกเคลื่อนหรือหลุด


คุณสามี MR.Speedy มีโอกาสได้เข้าวงการแสดงแล้วจ้า


ซาอีดาเปลี่ยนเฝือกครั้งที่ 1 พร้อมภาพ x-ray @21 months



วิธีทำให้ลูกมีความสุขมากขึ้น..ในเวลาที่ต้องทนทุกข์ๆ ในเฝือกเกือบ 2 เดือน



เข้าโรงพยาบาลอีกครั้งเมื่อครบ 1 ปี 8เดือน



ซาอีดา...บนปก mother and care เดือนมิถุนายนนี้ค่ะ



ประสบการณ์ผ่าตัดครั้งแรกของน้องซาอีดา



ต้องกลับเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ---กับข้อสะโพกหลุดแต่กำเนิด--



เสียงสะท้อนจากผู้อ่าน





Mrs. Arnold's Blog

จากบล็อกออกเป็น pocketbook

...วางแผงแล้ววันนี้..

ที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ
Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add มิสซิสอาร์โนลด์'s blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.