สุขสรรค์ หรรษา กับคุณสามีฝรั่ง กับมิสซิสอาร์โนลด์

Happiness&Fun with my Farang Husband

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

31 weeks & 2 days: บันทึกอีกหนึ่งวันแห่งความทรงจำของชีวิต (ตอนที่ 2: ช่วงเจ็บท้องรอคลอดก่อนกำหนด)






วันอาทิตย์ที่ 23 สิงหาคม -------- ช่วงเจ็บท้อง ก่อนรอคลอด (ก่อนกำหนด)

เหตุการณ์เริ่มขึ้นตั้งแต่ช่วงเช้ามืด ประมาณ ตีสอง ตีสาม
ดิฉันรู้สึกปวดท้องคล้ายๆ กับปวดอุจาระ นอนพลิกไป พลิกมาอยู่หลายตลบ
ก่อนเดินไปเข้าห้องน้ำ และพยายามถ่าย
ทั้งนี้เพราะคิดว่า เป็นเพราะอาหารช่วงเย็นที่ทานเข้าไปทำพิษ
การถ่ายของดิฉันเป็นไปตามปกติของคนท้อง คือถ่ายแข็งคล้ายคนท้องผูก
และถ่ายแค่นิดหน่อยเท่านั้น

อาการผิดปกติแรก...ที่ดิฉันคิดว่าเป็นปกตินั่นก็คือ
การมีมูกเลือดเล็กน้อย ออกมากับอาการตกขาว
จริงๆ แล้วถือว่าเป็นความเข้าใจผิดเห็นจะได้
คือดิฉันคิดว่า สิ่งที่ออกมานั้นออกมาทางทวารหนัก
มิใช่ออกมาทางช่องคลอดของดิฉัน
เพราะตามข้อมูลจากการอ่านหนังสือ บอกว่าคนท้องอาจมีอาการท้องผูก
หรือบางคนอาจเป็นริดสีดวงทวารหนักได้
ดิฉันเลยคิดว่า อ๋อ สงสัยจะเป็นอาการแรกเริ่มของท้องผูกนั่นเอง

แต่หลังจากที่กลับมาล้มตัวลงนอน ดิฉันนอนไม่ได้เต็มตา
เนื่องจากอาการปวดท้องหน่วงๆ นั้นเกิดขึ้นเป็นระยะๆ
คาดคะเนได้ว่า เริ่มจากทุกชั่วโมง จนใกล้ๆ เช้า
ก็เลื่อนมาเป็นทุกครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้

สักประมาณ 7 โมงเช้า ดิฉันทนไม่ไหว
ต้องลุกมาล้างหน้าแปลงฟัน
เนื่องจากอาการปวดท้องนั้นเกิดขึ้นถี่ขึ้นๆ อย่างเป็นจังหวะ
ตอนนั้นเองดิฉันเริ่มคิดถึงเรื่องราวที่คุณบัวผู้เป็นแม่เคยเล่าให้ฟัง
ถึงอาการเก็บท้องว่าจะเกิดถี่ขึ้นๆ และเป็นช่วงๆ
ดิฉันจึงเริ่มนำโทรศัพท์มือถือมาจับเวลา
พร้อมกับบันทึกเวลาเป็นนาทีเอาไว้

เวลาที่บันทึกเอาไว้ได้คือ 7.31, 7.37, 7.43, 7.50 คะ
นับๆ ดูแล้วเวลามันเป็นช่วงๆ พอดีแป๊ะเลย
แต่ไอ้อาการปวด ดิฉันก็ไม่แน่ใจ
เคยปวดท้องเสียจะต้องมีอาการเสียดแปล๊บร่วมด้วย
แต่ครั้งนี้ จะปวดแบบถ่วงๆ หน่วงๆ บริเวณช่องคลอดและทวารหนักลงด้านล่าง
บวกกับอีกอาการคือท้องแข็ง ซึ่งครั้งนี้ไม่แข็งเหมือนที่เคยเป็น

คือเมื่อก่อนดิฉันเคยมีอาการท้องแข็งวันละสองสามครั้ง และเป็นเพียงบริเวณเดียวของหน้าท้อง
ซึ่งคุณหมอบอกเป็นบริเวณที่มดลูกเกาะตัวอยู่
และอาการท้องแข็งไม่มีอาการปวดร่วมด้วยเลย
แต่ครั้งนี้ท้องจะแข็งช่วงใต้สะดือลงไป
ซึ่งเกิดร่วมกับอาการปวดท้องหน่วงๆ
แถมเจ้าตัวเล็กก็ดิ้นหนักกว่าทุกครั้ง
ดิฉันสันนิษฐานว่าเค้าคงไม่สบายตัว
เนื่องจากถูกบีบรัดโดยมดลูกอยู่บ่อยๆ

ทันใดนั้นดิฉันจึงยกโทรศัพท์กดหาคุณนายบัวอย่างไม่รอช้า
เพื่อให้แน่ใจว่าไอ้อาการที่ปวดแบบนี้คืออาการ
เจ็บเตือนหรือเปล่า คือถ้าอาการแบบนี้เกิดตอนดิฉันอายุครรภ์ประมาณ 34 สัปดาห์ไปแล้ว
คงจะทำให้ดิฉันตื่นเต้นกว่านี้ เพราะคงจะมั่นใจว่าน่าจะเจ็บเตือนก่อนคลอดแน่ๆ

แต่นี่ ด้วยอายุครรภ์เพียง 31 สัปดาห์กับ 2 วัน
อาการแบบนี้คืออะไรหนอ
หลังจากที่คุยกับคุณบัว เธอบอกว่าอาการใช่เลย
แต่มันเกิดในช่วงที่ยังไม่ควรจะเกิด
เลยให้ดิฉันรีบโทรมาที่โรงพยาบาลที่ฝากครรภ์
และแล้วพยาบาลก็แนะนำให้มาพบคุณหมอเลยค่ะ
เพราะคุณหมอที่ดิฉันฝากครรภ์แกลงตรวจทุกวันอาทิตย์ตอนเช้าพอดี

ระหว่างโทรศัพท์ไป ดิฉันก็จดเวลาไป
8.12, 8.17, 8.22, 8.27, 8.32 ค่ะ เป็นเวลาที่บันทึกได้
ตอนนี้จากทุกระยะ 6 นาที มันเลื่อนมาเป็น ทุกๆ 5 นาทีแล้วค่ะ

ดิฉันเลยรีบขึ้นไปปลุกคุณสามีในตอนเช้าตรู่ของวันอาทิตย์
ซึ่งดิฉันไม่อยากให้เค้าตกใจมากจึงปลุกเค้าอย่างนิ่มนวลด้วยประโยคที่ว่า

“Honey, can you wake up?”

มันคือประโยคประจำของดิฉันที่ใช้ในวันที่ปลุกสามีอย่างไม่เร่งรีบ

คุณสามีตอบมาอย่างปกติเหมือนเช่นเคยด้วยประโยคคำถามเชิงร้องขอ

“Can I have 30 more minutes?”

และทำท่าเหมือนจะหลับต่อ
ดิฉันเลยตอบไปว่า

“I need to go to the hospital”

เท่านั้นแหละคะ
สามีของดิฉันลุกตื่นขึ้นจากภวังค์ซึ่งขณะเดียวกันนั้น
ดิฉันก็ยื่นกระดาษใบเล็กๆ
ที่จดเวลาให้กับเค้าดู พร้อมอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น

ทันใดนั้นสามีดิฉันก็เด้งจากเตียงเลยค่ะ
ลุกขึ้นอาบน้ำในเวลาไม่ถึง 5 นาที
ดิฉันเองก็อาบน้ำเตรียมตัว ซึ่งตอนแรกกะว่าจะสระผม
เพราะอีกแล้วค่ะ เคยอ่านเจอว่า ก่อนไปคลอดอาบน้ำสระผมเตรียมตัวให้พร้อมก่อนก็ดี
แต่ด้วยความที่คิดว่า ยังไงก็ยังไม่คลอดแน่ เลยแค่อาบน้ำ
และรีบออกจากบ้าน ตรงดิ่งไปโรงพยาบาล

ซึ่งระหว่างทางจากบ้านมานั้น ไม่ถึงสิบนาทีเราก็มาถึงโรงพยาบาล
ดิฉันก็มีอาการเจ็บท้องเกิดขึ้นเป็นระยะๆ เช่นเดิม
ตอนเดินไปแผนกสูตินรีเวช พอเกิดอาการเจ็บท้องขึ้นมา
ดิฉันก็ได้แต่นั่งพักค่ะ บริเวณที่พักรอตรวจในโรงพยาบาลนั่นแหละค่ะ
พอหายเจ็บก็เดินดิ่งไปแผนกสูตินรีเวช ซึ่งพยาบาลก็ดูแลดิฉันปกติประหนึ่งดังมารอตรวจครรภ์ปกติ
ซึ่งก็ทำให้ดิฉันใจชื้นว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นในวันนี้อย่างแน่นอน

หลังจากนั่งรอสักพัก คุณพยาบาลของคุณหมอประจำของดิฉันก็มาทักทาย
บอกดิฉันว่าจะโทรหาคุณหมอให้ เนื่องจากเวลานั้นประมาณ 8.55
และเวลาคุณหมอของดิฉันจะลงตรวจประมาณ 9 โมง ซึ่งธรรมดาคุณหมอจะมาช้านิดหน่อย
แต่วันนี้คุณพยาบาลบอกคุณหมอถึงโรงพยาบาลแล้วกำลังจอดรถ
แล้วคุณหมอก็บอกให้เข็นพาดิฉันไปตรวจอาการที่ห้องรอคลอดเลย
คุณพยาบาลมาบอก ให้ดิฉันทำใจดีๆ จะพาไปตรวจอาการที่ห้องรอคลอด
เพราะต้องวัดอัตราการบีบตัวของมดลูกและอื่นๆ



สรุปแล้ว ไปถึงห้องรอคลอดตอนประมาณ 9.30 เล่าอาการให้คุณพยาบาลฟัง
คุณพยาบาลก็น่ารักมากให้กำลังใจอย่างดี ติดเครื่องฟังเสียงหัวใจลูก
และที่วัดอัตราการบีบตัวของมดลูกไว้ที่พุงของดิฉัน



บอกว่าอาจจะให้ยาระงับการบีบตัวของมดลูกได้
แต่หลังจากวัดไปสักพัก คุณพยาบาลชักเริ่มเปลี่ยนใจ
บอกว่ามีอาการ contraction แรงมาก
และก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่คุณหมอดิฉันมาพอดี



คุณหมอไม่รีรอช้า เอาเครื่องอัลตร้าซาวด์มาดูทารก เพื่อกะประมาณน้ำหนัก
หมอบอกว่าเค้าน้ำหนักใช้ได้ 1.7-1.8 คือถ้าคลอดก่อนกำหนดด้วยน้ำหนักนี้
ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีมาก หลังจากนั้นคุณหมอก็ขออนุญาตดิฉันตรวจภายใน
เพื่อดูการเปิดของปากมดลูก ระหว่างตรวจคุณหมอก็คุยกับพยาบาลว่า
ถ้ายังไม่เปิดก็จะให้ยาระงับการบีบตัวของมดลูกได้

แต่....ปากมดลูกดิฉันเปิดได้ 5 เซนติเมตรแล้วค่ะ
พระเจ้า...คุณหมอว่ายังไงก็ต้องคลอดแล้ว หยุดไม่อยู่
พร้อมกับขอเก็บตัวอย่างจากช่องคลอดไปตรวจหาอาการติดเชื้อด้วย
ดิฉันก็งงๆ ปนกังวลใจ ห่วงแต่ลูกว่าคลอดออกมาตอนนี้
ร่างกายเค้ายังไม่พร้อมกับบรรยากาศภายนอกเลย
แต่จะทำอย่างไรได้คะ เมื่อร่างกายของดิฉันและลูก
บังคับว่าต้องคลอดวันนี้ก็ต้องวันนี้

ค่ะ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว



อาการเจ็บท้องทุก 5 นาทีของดิฉันก็ดำเนินไปเรื่อยๆ
นี่ดีที่คุณบัวสอนไว้ก่อนว่าเวลาเจ็บ ให้กระดกปลายเท้าขึ้นพร้อมสูดหายใจลึกๆ
เหมือนตอนขาเราเป็นตะคริว ซึ่งมันช่วยบรรเทาได้เป็นอย่างดีค่ะ
ดิฉันยังยิ้มได้ เล่นได้ปกติ จะมีก็แต่ช่วงเจ็บพร้อมอาการท้องแข็งนี่แหละค่ะ
จะเป็นอยู่นานประมาณ 1 นาทีก็หายไป แต่ก็ได้มือคุณสามีที่นั่งอยู่ข้างๆ
เอาไว้คอยบีบตอนอาการเจ็บเกิดขึ้นในทุกระยะ

ในระหว่างนั้นเวลาเดินไปอย่างรวดเร็ว
คุณสามีดิฉันรีบโทรหาคุณนายบัวทันทีหลังจากรู้ว่าดิฉันจะต้องคลอดภายในวันนี้

“Hey mom, Savie dilated about 5 centimeters”

เป็นประโยคแรกที่เค้าบอกกับคุณบัว
คุณบัวตอบว่า “หา...อะไรนะ!!”

คือแม่ดิฉันคงงงๆ กับศัพท์ยากที่คุณสามีดิฉันใช้ในยามตื่นเต้นตกใจ
สามีดิฉันจึงนึกได้ รีบเปลี่ยนศัพท์พื้นๆ

“It’s open… 5 centimeters”

ค่ะเท่านั้นแหละค่ะ คุณแม่ดิฉันเข้าใจและรีบบึ่งมาโรงพยาบาลทันที ทันใด



หลังจากที่ทุกคนมาเตรียมพร้อมร่วมกับดิฉันในห้องคลอด
เวลาก็ใกล้เที่ยงเต็มทน อาการที่เคยเจ็บห่างๆทุก 5 นาที
เริ่มถี่ขึ้นๆ มาเป็น ทุกๆ 3 นาที พร้อมกับช่วงเวลาของการเจ็บยาวนานขึ้น

ดิฉันเริ่มจะหน้านิ่ว คิ้วขมวดแล้วค่ะ แต่ก็ยังกำลังใจดียิ้มได้
คุณพยาบาลเข้ามาสอนวิธีเบ่ง เนื่องจากดิฉันยังไม่มีโอการเข้าคอร์สอบรม รุ่นที่ 2
ซึ่งเค้าจะสอนเกี่ยวกับการเตรียมตัวคลอด การเบ่ง การอาบน้ำและการเลี้ยงทารกแรกเกิดเลย
นัดเข้าคอร์สของดิฉันอีกตั้ง 1 เดือนข้างหน้า คือ 30 กันยายน แต่ตอนนี้ไม่ทันแล้วค่ะ
คุณพยาบาลเลยต้องสอนหลักสูตรเร่งรัด กลวิธีการเบ่งคือ
สูดหายใจลึกๆ กลั้น แล้วก็อื้ดดดดดดดดดด เบ่งให้ยาวๆ จนหมดลมเบ่ง
จากนั้นก็ให้ทำเช่นเดิมอีกรอบเรื่อยๆค่ะ ซึ่งดิฉันก็ลองทำตามสักสองสามที
แต่ตอนเบ่ง ยังไม่ได้เบ่งจริงค่ะ กลัวลูกจะหลุดออกมาก่อนตอนซ้อม

คำถามแรกที่ดิฉันถามคุณพยาบาลคือ

“คุณพยาบาลคะ...อย่างนี้จะให้ยาบล็อกหลังระงับปวดได้ไหมคะ”

คุณพยาบาลบอกว่า คิดว่าน่าจะไม่ดีต่อลูก เพราะเค้าคลอดก่อนกำหนด
ถ้าต้องมาเจอยาอีก อาจทำให้เค้างงๆ แล้วอาจเกิดปัญหาภายหลังได้

ดิฉันได้ยินแค่นั้น บอกคุณพยาบาลเลยค่ะว่า "งั้นไม่เอาค่ะ"
ขอคลอดแบบดิบๆ เลย ไม่เอายาใดๆ ทั้งสิ้น
ดิฉันยอมเจ็บค่ะ เพื่อให้เค้าออกมาธรรมชาติที่สุดและแข็งแรงปรับตัวได้เร็วที่สุด
พอเวลาล่วงเลยมาสักประมาณ 12.30 ดิฉันเริ่มเจ็บมาก
บวกกับอาการเหมือนปวดเบ่ง
จึงเรียกคุณพยาบาลมาตรวจเช็ค ปากมดลูกของดิฉันเปิดได้ประมาณ 7-8 เซนติแล้วค่ะ
พยาบาลจึงโทรตามคุณหมอมาที่ห้องรอคลอดทันที

คุณหมอมาถึงในเวลาไม่นาน ตรวจปากมดลูกซ้ำอีกครั้ง
และสั่งพยาบาลว่า
ให้ย้ายดิฉันไปเตรียมเข้าห้องคลอดเลย
ก่อนเข้าห้องคลอดคุณหมอก็อธิบายเหมือนเดิมกับที่พยาบาลบอกดิฉัน

คือไม่อยากให้ยาระงับปวด เพราะกลัวจะไม่ดีต่อน้อง
และก็กลัวว่าเมื่อไม่ปวด ดิฉันก็จะไม่มีแรงเบ่ง
ดิฉันก็พยักหน้ารับคำทันใด ยืนยันกับคำของตัวเองในครั้งแรก

ถือคอนเซ็ปว่า…..เล่นจริง เจ็บจริง ไม่ใช้ตัวแสดงแทน....

กับการคลอดครั้งแรกของดิฉัน
และนี่ก็เป็นการคลอดก่อนกำหนดอย่างไม่คาดฝันของลูกสาวดิฉันด้วย



Create Date : 24 สิงหาคม 2552
Last Update : 24 สิงหาคม 2552 14:30:47 น. 8 comments
Counter : 2342 Pageviews.

 
เค้าแวะมาลุ้นด้วยน๊า .... อ่านไปแล้ว
เจ็บไปด้วยเลยอ่ะ แต่ว่ากลัวเจ็บเองเลยแวะมาอ่าน
ปสก. เอาอ่ะจ้ะ เจ็บเองนี่คงไม่มีโอกาสแล้วล่ะ ...

ยินดีด้วยนะจ้ะ


โดย: JewNid วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:15:01:34 น.  

 
อ่านไปด้วยลุ้นไปด้วยเลยค่ะ
เหมือนอยู่ในสถานการณ์ด้วยเลย


โดย: B4 ชั้น6 วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:15:29:29 น.  

 
ยินดีด้วยนะคะกับลูกสาวตัวน้อย..
คลอดก่อนกำหนดแต่แข็งแรงดีใช่มั้ยคะ? รอดูเจ้าตัวเล็กอยู่น้า ^.^

ขอให้แข็งแรงทั้งคุณแม่และลูกน้อยนะคะ
Take care ค่ะ


โดย: annim วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:17:20:40 น.  

 
อ่านไปลุ้นไปเหมือนกันค่ะ
วันก่อนยังแอบเข้าไปดูรูป 4D อยู่เลย วันนี้คลอดแล้ว เป็นเราคงงง ๆ .. แบบหลับคืนนี้ พรุ่งนี้ได้เห็นหน้าลูกแล้ว ยินดีด้วยนะคะ
ขอให้คุณแม่และน้องแข็งแรงเร็ว ๆค่ะ อย่าลืมเอารูปน้องมาให้ดูด้วยนะคะ น้องน่าชังมากแน่เลย


โดย: lilly~tree วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:23:12:18 น.  

 
ยินดีด้วยนะค่ะ
ขอให้น้องมีสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ


โดย: namfonJC วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:7:18:57 น.  

 
เล่าได้ละเอียดแบบเห็นภาพเลย
ตื่นเต้นไปด้วยอ่ะ
ถ้าเป็นเรา คงใจคอไม่ดีเลย
แต่คุณแม่ดูมีสติมากๆ เลยค่ะ
ตามไปอ่านต่อค่ะ


โดย: จ้าว..จอม วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:14:11:58 น.  

 
นั่นนะสิคะ อ่านไปลุ้นกันไป ได้ลูกสาวหรอค่ะ ของเราก็ผู้หญิงเหมือนกัน กำหนดคลอดสิ้นเดือนนี้ค่ะ ขอให้คุณแม่ และลูกสาวแข็งแรง สมบูรณ์นะคะ


โดย: อิน (indexfuture ) วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:14:12:49 น.  

 
ลุ้นมาตั้งแต่เมื่องานนะเน๊ยะ เมื่อวานก็เข้ามาอ่าน วันนี้ยิ่งลุ้นเข้าไปใหญ่เลยคะ แต่ว่าคุณมีสติดีจิงๆๆๆเลยเป็นเรานะคงไม่ใช่แบบนี้หรอกคงกลัวโน้นกลัวนี้ไปหมดแล้ว เยี่ยมๆๆๆๆ ขอให้ปลอดภัยทั้งแม่ และลุกนะคะ สู้ๆๆๆคะ


โดย: ผู้หญิงใจดี วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:15:33:19 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

มิสซิสอาร์โนลด์
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]




&dateผู้หญิงคนหนึ่ง..บนโลกกลมๆใบนี้..
ยังมีความฝันอีกหลายอย่างที่กำลังเดินหน้าตามล่าฝัน
โดยมีคุณสามีฝรั่งคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความในบล็อกนี้ไปใช้เผยแพร่ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©










What's new!


บล็อกอัพเดทล่าสุด


ลูกคุณมีอาการเหล่านี้บ้างหรือไม่...โรคข้อสะโพกเคลื่อนหรือหลุด


คุณสามี MR.Speedy มีโอกาสได้เข้าวงการแสดงแล้วจ้า


ซาอีดาเปลี่ยนเฝือกครั้งที่ 1 พร้อมภาพ x-ray @21 months



วิธีทำให้ลูกมีความสุขมากขึ้น..ในเวลาที่ต้องทนทุกข์ๆ ในเฝือกเกือบ 2 เดือน



เข้าโรงพยาบาลอีกครั้งเมื่อครบ 1 ปี 8เดือน



ซาอีดา...บนปก mother and care เดือนมิถุนายนนี้ค่ะ



ประสบการณ์ผ่าตัดครั้งแรกของน้องซาอีดา



ต้องกลับเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ---กับข้อสะโพกหลุดแต่กำเนิด--



เสียงสะท้อนจากผู้อ่าน





Mrs. Arnold's Blog

จากบล็อกออกเป็น pocketbook

...วางแผงแล้ววันนี้..

ที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ
Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add มิสซิสอาร์โนลด์'s blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.