|
|
ทำไมต้องทำหนังอาร์ต
ทำไมต้องถามคำถามนี้
เดือนก่อน ไปเข้าฟังสัมมนางานไทยแลนด์ สคริปท์ โปรเจ็คท์ที่มีสองผู้กำกับ คือคุณนนทรีย์กับคุณเป็นเอก และคุณก้อง ฤทธิ์ดี นักวิจารณ์หนัง อันเป็นต้นคิดโครงการซึ่งเราว่าน่าสนใจและอาจจะสร้างอะไรใหม่ๆกับวงการภาพยนตร์ได้ (มีพระเข้าฟังด้วยนะ แปลกดี ท่านคงคิดสร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับศาสนากระมัง)
นั่งดูหนังสารคดีของคุณเป็นเอกและตัวอย่างหนังปืนใหญ่จอมสลัดของคุณนนทรีย์จบ ทั้งสี่คน (ผุ้หญิงอีกคนซึ่งเราไม่รู้จัก) ก็ชี้แจงที่มาที่ไปของโครงการ และกฏกติการมารยาทจบก็เปิดโอกาสให้คนมาเข้าฟังถาม
แล้วเราก็ได้ยินคำถามนี้ บวกด้วยถามว่าทำไมต้องทำให้คนดูไม่เข้าใจ และไม่ได้ยินแค่คำถามเดียว สามหรือสี่มั้ง แต่ต่างหัวข้อกันไปเล็กน้อย เช่นว่า วิดีโออาร์ตกับหนังอาร์ตต่างกันยังไง ดูหนังของคุณอภิชาติพงษ์รู้เรื่องไหม
เราไม่เข้าใจ่วาคำถามแบบนี้เขาจะถามไปทำไมเขาอยากรู้อะไร เราคงเข้าใจไปเองนะว่า คนที่ถามคำถามแบบนี้เขาคงดูหนังบางประเภทไม่สนุก เราไม่ใช้คำว่าไม่เข้าใจนะ เพราะรู้สึกว่าหนังแบบที่เขาเรียกกันว่าหนังอาร์ตน่ะไม่ได้เข้าใจยากอะไร เพียงแต่มันใช้ไวยากรณ์ต่างออกไป ใช้ภาษาอีกลักษณะหนึ่ง ซึ่งเป็นธรรมดาอยู่เองของการทำงานศิลปะทั่วโลกที่ย่อมต้องมีการสร้างรูปแบบเฉพาะตัวของคนทำงาน เช่น ถ้าคุณอ่านกลอนแล้วคุณบอกว่าไม่สนุกเหมือนอ่านนิยายเลย นั่นเพราะคุณไม่มีสัมผัสที่จะรับความละเอียดอ่อนของภาษาแบบบทกวีได้ ซึ่งบางทีความหมายมันไม่ได้อยู่ที่เนื้อเรื่อง แต่อยู่ที่จังหวะและลีลาของถ้อยคำ คุณก็คงจะบอกว่ากลอนนั้น อาร์ต ไป ทำไมคุณไม่บอกล่ะว่าคุณไม่ชอบกลอน แต่คุณจะไปบังคับให้คนเขียนกลอนมาเขียนนิยายแทนได้ไง
เอาอีกอย่าง คุณฟังเพลงบรรเลง แล้วบอกว่าไม่รู้เรื่อง ต้องปีนบันไดฟัง อ้าว อย่างนี้ก็แย่สิ ใครได้ยินคุณพูดเข้าก็จะพลอยมีอคติกับเพลงบรรเลงไปด้วย อาจมีเพลงบรรเลงบางเพลงที่เหมาะกับคุณ หรืออาจจะไม่มี แต่คุณก็ไม่ควรจะไปตั้งแง่กับเขาแบบนั้น
ลองอีกอัน เช่นคุณอ่านอักษรเบรลไม่ได้ คุณจะบอกว่าอักษรเบรลอาร์ตไปไหม ก็เขาไม่ได้ทำอักษรเบรลมาให้คนใช้ตาดู ไม่แน่ ถ้าคุณไปเรียนการอ่านอักษรเบรล คุณอาจติดใจจนหันมาอ่านหนังสือแบบนี้แทน
ยังไม่หมด เหมือนคุณไปกินข้าวมันไก่ แล้วคุณถามว่าทำไมไม่มีเป็ดเลย อ้าว ก็คือมันคนละอย่างกัน คือถ้าคุณไม่ชอบไก่คุณก็ไม่ต้องไปกิน แต่จะไปหาว่าเขาไม่มีเป็ดให้คุณ มันไม่ใช่
ยังไม่หมดนะ เรายังไปเจอคนที่แบบเออ กูไม่ได้อยากทำหนังหรอก หรืออยากมากบ้างน้อยแต่ก็เห็นพวกทำหนังเท่ห์ดี แล้วกูก็พอจะมีเรื่องอะไรพวกนี้อยู่บ้าง แหมคนเราโตมามันก็ต้องเจอเรื่องอะไรมาบ้างสิ แต่เขียนเขินไม่เป็นหรอก แล้วงานนี้ก็เข้าฟรี ก็เลยมาแป๋นแหลนอยู่สักหน่อย พวกนี้ก็จะถามว่าเขียนต้องเขียนยังไง ถ้าเราเขียนแล้วได้รับเลือก แต่เราเขียนบทไม่ได้ล่ะ แหม แม่คุณ คุณอินโนเซ็นท์ขนาดนั้นแล้วจะอยากทำหนังทำไมล่ะจ๊ะ เขียนหนังสือก็ได้มั้ง ถ้าคุณคิดว่าเรื่องของคุณนั้นน่าสนใจจริงๆ ถ้าไม่มีใครพิมพ์คุณก็พิมพ์เองขายเอง หรือไม่ก็เอามาโชว์ในบล็อกแบบนี้ก็ได้ ถ้ามันดีจริงเดี๋ยวเขาก็เอาไปทำเองแหละ ทำงานบ้างดีไหม หรือเห็นว่านี่มันห้าหน้าเอง ท่าจะง่าย
เราจะต้องมีคนแบบนี้ในสังคมมากขึ้นอีกสักแค่ไหน คนที่จะไปเบียดบังที่ของคนอื่น คนที่ทำในสิ่งที่ตนไม่ถนัดเพราะคิดว่ามันเท่ห์ แต่หารู้ไม่ว่า (หรือบางทีก็รู้) ว่านั่นเป็นการทำลายโอกาสของคนที่เขาจริงจัง มีความสามารถ และทุ่มเทให้กับสิ่งที่เขารัก เราเชื่อว่าต้องมีแหละ สิ่งที่เหมาะสมกับทุกคน แต่มันอาจเป็นตำแหน่งที่แสงไฟสาดไม่ถึง มีคูล ไม่เก๋ ไม่เท่ห์ หรือไม่รวย แต่คุณจะทำมันได้ดี และมีความสุข แล้วไม่ต้องเที่ยวเร่ไปถามใครเขาว่า นี่ต้องทำยังไง ถ้าคุณฝักใฝ่มากพอ คุณจะรู้ได้เองโดยไม่ต้องถาม
โทษทีถ้าไปทำร้ายจิตใจใครบางคน แต่เรามันจริงใจ
| Create Date : 26 กันยายน 2550 |
| Last Update : 27 กันยายน 2550 9:19:34 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 438 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หมายิ้มอยู่เชียงใหม่ ชอบดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ ดื่มและกิน เรามีสตูดิโอชื่อ หมายิ้มสตูดิโอซึง่มีสโลแกนว่า วิดีโอเพื่อสังคมใหม่ เราชอบทำงานสื่อสร้างสรรค์อย่างวิดีโอ หนัง สารคดี แล ดนตรีร่วมสมัย ชอบเห่าดังๆให้โลกฟังถึงเรื่องราวอันผิดรูปผิดรอย เพราะอยากให้คนทุกคนมีรอยยิ้มแบบเดียวกับหมา
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(แบบว่าอยากจะเตะไอ้คนถาม)แต่ก็อย่างว่าแหละครับ แต่ละคนเค้าก็มีความเห็น
เป็นของตัวเอง มันขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม แล้วก็perceptionของแต่ละคนด้วย อย่าง
เรื่องหนังเนี้ย จะอาร์ทไม่อาร์ทมันก็แล้วแต่คนดูครับ คำจำกัดความว่าอาร์ทเนี้ย
มันก็อาจจะมาจากกลุ่มคนหลายๆกลุ่มที่คิดว่าเค้าสร้างสิ่งใดสิ่งหนึ่งออกมา
แล้วแปลกแตกต่างจากคนอื่นก็เท่านั้น ส่วนคนดูก็เอาไอ้คำเนี่ยมาตัดสินว่าสิ่งที่
เค้าดูอยู่ตรงหน้าเนี้ยมันแปลกแตกต่างไหม อย่างบางคนดูหนังของอิงมาร์
เบิร์คแมนแล้วคิดว่านี้และมันอาร์ทสุดๆ แต่ในขณะที่คนอีกหลายหมื่นล้านคนที่ดู
แล้วคิดว่ามันก็เป็นหนังที่ดูสนุก มีข้อคิดดีเรื่องหนึ่งเท่านั้น
ผมเขียนมั่วๆมาเรื่อย ก็อยากจะสรุปง่ายๆว่า ถ้าคุณเอนจอยในสิ่งที่คุณชม,
สัมผัสหรือรับรู้ ก็ทำไปเถอะครับ เพราะจุดประสงค์ของสิ่งเหล่านี้มันก็ถูกทำ
ออกมาให้คนหมู่มากเอนเตอร์เทน ผมว่าแค่มันบรรลุวัตถุประสงค์ก็โอเคแล้วครับ