Bloggang.com : comicclubs

ปลอบ

ปลอบใจตัวเองมานาน แอบรอคอยเธอก็รู้ (อันนั้นมันตอบ)

เออเว้ย ไม่ได้เขียนอะไรอย่างนี้มานานแล้วเหมือนกัน มัวแต่ไปการเมืองอยู่

บางทีก็อยากจะเขียนอะไรเล่นๆ บ้างนะ แต่ในหัวนี่มีแต่เรื่องจริงจัง

ที่ยังไม่ได้เขียน บันทึก(ไม่)ลับ ฉบับคนบ้า ต่อ เพราะเรื่องต่อไปมันจะเครียดมาก มันจริงจังมาก เลยขอพักไว้ก่อน (มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับสังคมและการเมือง)

นี่ถ้าเรามีโอกาสได้คุยกับคนอื่นๆ ที่ป่วยว่าแต่ละคนมาเข้าโรงพยาบาลเพราะอะไร เราว่าเคสเรานี่แหละแปลกสุด เพราะเข้าโรงพยาบาลเพราะการเมือง เหลืองแดงอยู่ในหัว คนอื่นเขาอาจจะเข้าเพราะเครียดจากงาน เครียดจากเรื่องราวในครอบครัว ในชีวิต ส่วนเรามาเพราะการเมือง คงเป็นอะไรที่ตลกดี

โชคดีที่เราเข้าไปมีแต่ผู้หญิง มีผู้ชายอยู่คนเป็นคนต่างประเทศ แต่เขาก็ไม่ได้มาสุงสิง มาทำกิจกรรมอะไรกับพวกเรา

มีแต่ผู้หญิงนี่มันดี เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่เขาไม่สนใจเรื่องการเมืองหรอก ลองเป็นผู้ชายแล้วบ้าการเมืองดูสิ คงได้มันกันล่ะทีนี้ เช้ามาก็เหลืองแดง หรือไม่ก็เหลืองเหลือง แต่แดงจริงๆ ไม่น่ามาเข้าโรงพยาบาล เพราะโรงพยาบาลเป็นแดง เขาจะเอาแดงเข้ามาทำซากอะไร เขาต้องเอาเหลืองเข้ามา เข้ามาเพื่อปรับทัศนคติ

เรายังจำได้เลย จำคำพูดของหมอวันกลับได้ หลังจากที่หมออ่านในใบที่เราเขียนตอบไปว่าเราเข้าโรงพยาบาลแล้วได้อะไร เราตอบไปว่าทำให้เข้าใจผู้อื่นมากขึ้น หมอก็พยักหน้าเห็นด้วย แล้วพูดทำนอง “ทำให้ได้เข้าใจผู้อื่นมากขึ้นเนอะ” เรานี่อยากจะบอกหมอใจจะขาดว่าชีวิตเราเข้าใจผู้อื่นมาโคตรเยอะเลยหมอ เราว่าเราเข้าใจคนอื่นมากกว่าหมอด้วย ไม่ได้ว่าจะเพิ่งมาเข้าใจอะไรในโรงพยาบาล แต่ที่เราเขียนเพราะเขามีใบมาให้เขียน เราก็ตอบไปเท่านั้น

หมอคงไม่รู้หรอกว่าชีวิตเราเจออะไรมาบ้าง

น้องชายเรานี่ก็ป่วยเป็นไบโพลาร์ (อันนี้หมอรู้เพราะน้องก็รักษาที่นี่ แต่คนละหมอ)

คนรักของเรา (พี่เสือ) ก็ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า และยังมีอาการแพนิค

คนที่เราต้องเข้าใจและเรียนรู้มากที่สุดคือพี่เสือ

พี่เสือเป็นเหมือนครูที่ทำให้เราเข้าใจผู้อื่นมากขึ้นเยอะ เพราะเวลาเราจะคุย เราจะตอบพี่เสือแต่ละที เราต้องคิดแล้วคิดอีก คิดว่าตอบอย่างนี้ไป พี่เสือจะรู้สึกยังไง พี่เสือจะดิ่งไหม คือ เราต้องคิดเยอะมาก

เราไม่ได้เพิ่งจะมาเข้าใจคนอื่นตอนที่อยู่ในโรงพยาบาลกรุงเทพนะ

โรงพยาบาลกรุงเทพทำให้เราเรียนรู้เรื่องอื่น เรื่องการทำขนม ทำให้เราได้เรียนโยคะ ทำให้เราสนุก ผ่อนคลายจากคลาสดนตรี แต่ไอ้เรื่องที่ทำให้เราเข้าใจผู้อื่นมากขึ้นที่นี่ไม่ได้สอน เราเข้าใจผู้อื่นมานานแล้ว ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะมาเข้าใจ

เราเข้าใจผู้อื่นมาเยอะ ที่ไม่เข้าใจก็คือ ไม่เข้าใจตัวเองนี่ล่ะ

แต่เข้าโรงพยาบาลก็ไม่ได้ทำให้เราเข้าใจตัวเองมากขึ้นนะ เพราะออกจากโรงพยาบาล เราก็เจอหลอนๆ จากอาเล็กอีก ถึงจะไม่มีเรื่องการเมือง เราก็ยังมีอาเล็กที่ทำให้เราหลอนได้

ยาก็ไม่ได้ช่วยอะไร เสียตังค์ไปก็เท่านั้น

ที่เราอยู่มาได้ก็เพราะตัวเองล้วนๆ และเรายังต้องดูแลคนอื่นอีก

ทุกวันนี้เราก็พยายามปลอบ พยายามดูแลพี่เสืออยู่ ในขณะที่เราก็ยังหลอนๆ

ก็นะ ประคับประคองกันไป

คนหนึ่งซึมเศร้า คนหนึ่งหวาดระแวง แต่เราก็อยู่กันได้นะ