ความรักของเรา อย่างที่เคยเขียนไว้ในงานตะพาบว่าค่อนข้างจะแปลก เพราะเราไม่สามารถติดตามในทวิตเตอร์ ในไอจีบางไอจีของเขาได้ เราติดตามได้แค่ไอจีเดียว
เวลาจะสื่อสารหากัน ก็ต้องส่งข้อความผ่านทางไอจี เพราะตอนนี้ไลน์เขาก็ไม่ได้เล่น หรือเล่นแต่ไม่ได้แอดเราก็ไม่รู้
เราส่งข้อความไป บางทีก็ต้องลืมไปเลย หรือบางทีต้องคิดไปเลยว่าเขาอาจไม่ได้ตอบกลับ
รักครั้งนี้สอนให้เรารู้จักรักที่ไม่คาดหวังอย่างแท้จริง ถ้าเราคาดหวังมาก ๆ เข้า คนที่จะเจ็บก็คือเราเอง แต่ถ้าถามว่าเมื่อก่อนคาดหวังไหม เมื่อก่อนก็คาดหวังจ้ะ ยิ่งตอนที่เล่นไลน์คุยกัน ก็คาดหวังว่าเขาจะตอบกลับ และส่งสติกเกอร์น่ารัก ๆ มาให้ ตอนนั้นเขาส่งมาให้เรา บอกเลย เราชอบมาก มันเป็นสติกเกอร์ที่มีเสียงด้วยอะ เรามีความสุขมากที่ได้คุยกับเขา
แต่พอวันหนึ่งไลน์เขาหายไป เราก็ตกใจ รู้สึกเสียดายที่จะไม่ได้คุยกับเขาอีก เสียดายที่จะไม่ได้ส่งสติกเกอร์ แต่ต่อมาวันหนึ่ง เขาก็แอดเรากลับมา ก็รู้สึกดีใจ หัวใจพองโต แต่สักพักใหญ่ ๆ หัวใจเราก็ห่อเหี่ยวอีก เมื่อเขาหายไปอีก
ก็ต้องมานั่งถามตัวเองว่าจะเป็นอย่างนี้ไปอีกกี่ครั้ง ถ้าเราคาดหวัง หัวใจของเรามันก็จะสลับไปสลับมา เดี๋ยวพองโต เดี๋ยวเหี่ยวฟีบ เราควรจะจัดการความรู้สึกของตัวเองให้เด็ดขาดโดยที่ไม่เลิกกับเขา
สรุปแล้ว คือ เราต้องไม่คาดหวัง
ความรักของเราจึงยืนอยู่บนความไม่คาดหวังตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
และเมื่อวันพฤหัสที่แล้ว เราก็ส่งข้อความไปหาเขาผ่านทางไอจีโดยไม่คาดหวัง ไม่ได้คิดว่าเขาจะตอบกลับ แต่ปรากฏว่าวันนี้เขาตอบกลับมาเป็นข้อความเสียง เขาตอบมาว่า “ขอบใจจ้ะสำหรับทุกความเป็นห่วงที่มีให้กันนะ พี่ก็ยังสู้อยู่ในวิถี ใน Way ที่พี่ไหว แตงก็ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ ก็ยังหวังว่าสักวันเราจะได้เจอกันนะ”
เราก็พิมพ์ตอบเป็นข้อความไปว่า “ขอบคุณสำหรับข้อความเสียงค่ะ แล้วสักวันเราคงได้เจอกัน” ตามด้วยอีโมจิหน้ายิ้ม
เมื่อไม่คาดหวังก็ไม่ผิดหวัง แต่เมื่อได้รับการตอบกลับ มันก็ทำให้เรายิ้มได้นะ
Cr. Youtube :: 等待着你 - K.White
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [