แสงสูรย์

บทประพันธ์ : จินตะหรา

หนังสือเก่า สองเล่มจบ ฉบับปก สำนักพิมพ์บรรณาคาร. 2522.

รายละเอียด

หลังจากหายสาบสูญไปในสงครามเกาหลีสองปี ม.ร.ว.ไอศูรย์ สุริยฉัตร ก็ได้เดินทางกลับมายังวังแสงสูรย์ ซึ่งเป็นกรรมสิทธิ์ของเขาโดยชอบธรรม ตามพินัยกรรมของราชสกุล เขาหวังจะได้กลับมาครองรัก แต่งงานกับ ติรกา หรือดาวน้อง ผู้เป็นคู่หมั้นของเขา แต่ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปสิ้นแล้ว เมื่อติรกาหันไปหมั้นหมายกับ ม.ร.ว.ภาสวร สุริยฉัตร น้องชายฝาแฝดของเขาแทน เรื่องราวคาราคาซังระหว่างรักสามเส้าจึงเกิดขึ้น และยิ่งวุ่นเข้าไปอีกเมื่อ โชติรส สุทธิกุล หญิงสาวเมืองสุโขทัย ได้เข้ามาพัวพันกับทุกชีวิตในแสงสูรย์ ในฐานะผู้ช่วยพระเอก และคู่หมั้นเก๊ๆ ของไอศูรย์

แสงสูรย์ สถานที่อันงดงาม โอ่อ่า รโหฐาน ของราชสกุลสุริยฉัตร มีมนต์ขลังรัดรึงใจทุกชีวิตให้ลุ่มหลง และล่อลวงความปรารถนาของใครต่อใครให้ฝันใฝ่อยากครอบครอง

“แสงสูรย์มักสร้างจิตใจของคนให้ผันแปรไปได้ต่างๆ ไม่ใช่รึคะ... 

มันบังคับให้เราทำอะไรแปลกๆ ได้อย่างประหลาดที่สุด

ทุกคนต้องการแสงสูรย์ จะยอมสละทุกสิ่ง

ตั้งแต่ชื่อเสียง ความดีงาม ศีลธรรมและมนุษยธรรม...”

- แสงสูรย์

REVIEW

แสงสูรย์ บทประพันธ์ของ จินตะหรา นามปากกาของ หม่อมหลวง จินตนา นพวงศ์ อีกเรื่องหนึ่งที่ใช้นามปากกานี้คือ “ปรารถนาแห่งหัวใจ” และท่านยังมีอีกนามปากกาที่หลายคนคงรู้จักคือ สราญจิตต์ ใช้เขียนนวนิยายเรื่อง “วนาลี” และ “ปดิวรัดา” 

นวนิยายเรื่องแสงสูรย์ ไม่ทราบข้อมูลแน่ชัดว่า เขียนขึ้นและตีพิมพ์รวมเล่มตั้งแต่เมื่อไร แต่เคยถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ครั้งแรกเมื่อปี 2503 นำแสดงโดย มิตร ชัยบัญชา, ภาวนา ชนะจิต และ อมรา อัศวนนท์ ซึ่งเป็นดาราดาวรุ่งในยุคห้าสิบปีก่อน หลังจากนั้นก็ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์และละครโทรทัศน์อีกหลายครั้ง ผมเองเคยได้ดูละครโทรทัศน์เวอร์ชั่นปี 2550 จำได้ว่าเป็นเรื่องราวของผู้หญิงสาวคนหนึ่งที่หลงใหล อยากครอบครองห้องสีน้ำเงินในวังแสงสูรย์ 

แสงสูรย์ เล่าเรื่องราวถึงความชิงชังและความอิจฉาริษยาระหว่างพี่น้องฝาแฝด คือ ไอศูรย์ และ ภาสวร สุริยฉัตร แฝดผู้พี่ถูกเลี้ยงโดยท่านพ่อและหม่อมมารดา ส่วนแฝดผู้น้อง หม่อมศุภางค์ ผู้เป็นย่าขอไปเลี้ยงแต่ยังเล็ก ทั้งสองจึงไม่ได้เติบโตมาอย่างใกล้ชิดกัน นิสัยใจคอก็แตกต่างกัน คนพี่สุขุม ใจดี มีจิตเมตตากรุณา แต่ออกจะเป็นคนไม่ค่อยเด็ดขาด ส่วนคนน้อง เนื้อแท้มีนิสัยค่อนข้างกักขฬะ เห็นแก่ตัว ขี้อิจฉา แต่เวลาอยู่ต่อหน้าใครๆ เขาก็วางมาดผู้ดีได้ไม่แพ้พี่ชาย 

ภาสวรมีจิตริษยาก็ด้วยคิดว่า ท่านพ่อกับแม่รักไอศูรย์มากกว่า ไอศูรย์คือทายาทที่จะได้ครอบครองทุกอย่างในแสงสูรย์ นั่นเป็นปมหนึ่งที่ฝังลึกมานาน ส่วนอีกปมที่ทำให้พี่น้องไม่ลงรอยกันก็คือ ติรกา หญิงสาวผู้เป็นญาติหม่อมแม่ของทั้งสอง ถูกส่งตัวเข้ามาอยู่ในวังแสงสูรย์ตั้งแต่ยังเล็ก ซึ่งฝาแฝดสุริยฉัตรต่างก็หลงรักปักใจติรกาด้วยกันทั้งคู่ หล่อนจึงกลายเป็นหนึ่งในเกมแย่งชิงของพวกเขาด้วย ติรกาได้รับการอบรมเลี้ยงดูมาอย่างสุภาพสตรี เพื่อวันหนึ่งจะได้เติบโตเป็นคุณผู้หญิงแห่งวังแสงสูรย์ มันคือความใฝ่ฝันอันสูงสุดของติรกา หล่อนเลือกรักไอศูรย์ เพราะเขาคือคนเดียวที่จะทำให้หล่อนได้เป็น “คุณผู้หญิงของแสงสูรย์” แต่เมื่อไอศูรย์หายตัวไปนานกว่าสองปี ติรกาจึงยินดีหมั้นกับภาสวร เพราะเมื่อไม่มีไอศูรย์ ภาสวรก็คือทายาทที่จะได้ครอบครองแสงสูรย์แทน

ปมปัญหาของเรื่องเกิดขึ้นในวันที่ไอศูรย์เดินทางกลับกรุงเทพฯ เขาได้พบกับ โชติรส สุทธิกุล หล่อนเขามักทักทายเขาอย่างคนคุ้นเคย แต่ปรากฏว่าไอศูรย์ไม่รู้จักหล่อน โชติรสเข้าใจว่าเขาแกล้งลืมหล่อน แต่เมื่อได้สนทนากันมาตลอดทาง หล่อนถึงได้รู้ว่า ไอศูรย์คนที่หล่อนเคยรู้จักไม่ใช่เขาคนนี้ และเป็นอันว่าคนที่หล่อนเคยคุ้นคือ ภาสวร เขาสมอ้างนามพี่ชายมาหลอกหล่อน และการสนทนากับโชติรส ยังทำให้ไอศูรย์ได้รู้ความจริงอีกว่า บัดนี้ติรกาคู่หมั้นของเขาได้เปลี่ยนไปหมั้นกับน้องชายของเขาแทนแล้ว

ด้วยอับอายเรื่องเปลี่ยนคู่หมั้น ติรกาจึงหนีกลับบ้านเกิดที่นครสวรรค์ เดือดร้อนให้หม่อมศุภางค์ ผู้รักหลานอย่างลำเอียง บังคับให้ไอศูรย์ไปตามตัวติรกากลับมาแสงสูรย์ โดยหม่อมศุภางค์คิดว่าไอศูรย์คือสาเหตุที่ทำให้ติรกาหนีไป จนก่อความเศร้าใจแก่ภาสวร หลานรักของท่าน เหตุนี้ ไอศูรย์จึงนั่งรถไฟไปนครสววรค์ด้วยความรู้สึกบีบคั้นหัวใจยิ่ง ที่ต้องพาหญิงคนรักกลับมาแต่งงานกับน้องชายตัวเอง บังเอิญระหว่างทาง เขาได้พบโชติรสอีกครั้ง เขาเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นให้หล่อนฟัง หล่อนจึงเสนอตัวขอเป็นผู้ช่วยไอศูรย์ ยอมสมอ้างเป็นคู่หมั้นคนใหม่ เพื่อหวังหลอกให้ติรกาถือมานะกลับวังแสงสูรย์ เพื่อเอาชนะใจไอศูรย์ให้ได้อีกครั้ง

แต่เรื่องราวมันไม่ได้จบง่ายๆ เมื่อการหมั้นเก๊ๆ ระหว่างไอศูรย์กับโชติรส กลายเป็นข่าวร่ำลือในวงสังคม และหม่อมสุภางค์ก็เห็นสมควรที่ไอศูรย์จะมีคนรักใหม่ ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับติรกา หญิงที่หลานรักของท่านหมายปองอีก หม่อมสุภางค์จึงเรียกตัวโชติรสให้เข้ามาพักในวังแสงสูรย์ ในฐานะคู่หมั้นที่เตรียมตัวจะเข้าพิธีสมรสกับเจ้าของแสงสูรย์ กีดกั้นไอศูรย์ออกห่างจากติรกา โชติรสจำใจต้องยอมเลยตามเลย ก็ด้วยเหตุผล 2 ประการ หนึ่งคือหล่อนอยากช่วยให้ไอศูรย์กับติรกากับมาคืนดีกันจริงๆ และสองคือทำตามคำขอของ ย่าโชติช่วง ของหล่อน ผู้เกือบมีวาสนาเป็นหม่อมของเสด็จในกรม (เสด็จปู่ของไอศูรย์) อดีตเจ้าของวังแสงสูรย์ หากแต่ท่านถูกหม่อมสุภางค์แย่งตำแหน่งนั้นไปครองแทน

จากคู่หมั้นเก๊ๆ โชติรสได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของแสงสูรย์อย่างถอนตัวมิได้ มันจึงกลายเป็นอีกชนวน ที่ทำให้เกิดเรื่องยุ่งยาก ไฟริษยา เผาผลาญแสงสูรย์ ซึ่งมีความโอ่อ่าสง่างามและทรัพย์สมบัติเป็นเชื้อเพลิง สุมกิเลสของหลายชีวิตในวังแห่งนี้ให้ลุกโชน

เรื่องราวจะดำเนินไปอย่างไร จะพบจุดจบแบบไหน ต้องลองหาอ่านกันดูครับ เพราะถ้ารีวิวเพิ่มอีกนิด ก็จะเป็นการเฉลยปมปัญหา และเรื่องราวทั้งหมด ส่วนเรื่องย่อตอนต้นนี้ ผมพยายามเล่าถึงปมของเรื่องในช่วงต้นเท่านั้น เพื่อให้เห็นภาพรวมของนวนิยายเรื่องแสงสูรย์ครับ

แสงสูรย์ เปิดเรื่องด้วยปมปัญหาและดำเนินเรื่องค่อนข้างเร็วในช่วงแรก แต่กลางเรื่องออกจะเนือยๆ อยู่บ้าง แต่ไม่น่าเบื่อ ยังคงดึงผู้อ่านให้คอยติดตามต่อไปเรื่อยๆ เรื่องราวจะเริ่มเข้มข้นขึ้นในตอนกลางเรื่อง อ่านแล้วค่อนข้างลุ้น มีหลายตอนแอบกลัวตัวละครจะโง่ (อารมณ์เหมือนลุ้นฉากสำคัญในละคร) แต่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกได้ทุกครั้งไป แล้วจึงปิดฉากสุดท้ายด้วยจุดพีค (peak) ของชีวิตติรกา หญิงผู้ลุ่มหลงแสงสูรย์อย่างที่สุด จนนำความหายนะมาสู่แสงสูรย์

ภาพรวมของเรื่องแสงสูรย์ถือว่าดีและประทับใจ โดยส่วนตัวผมชอบตัวละคร “โชติรส” เป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างฉลาด กล้าหาญ แต่ก็อาจจะติดรำคาญตัวพระเอกอย่างไอศูรย์บ้าง ตรงที่เป็นคนอมพะนำทั้งความนึกคิดและความรู้สึก แต่อ่านแล้วเราจะไม่รำคาญเขามากนักหรอก เพราะนางเอกของเรื่องนี้ หล่อนถูกเขียนขึ้นเพื่อเป็นผู้ช่วยพระเอกจริงๆ จึงทำให้เรื่องสนุก มีสีสัน และไม่งี่เง่า

นวนิยายเรื่องนี้ไม่ได้เด่นในประเด็นความรัก แต่มุ่งแสดงให้เห็นถึงลิเลสและความลุ่มหลงในวัตถุภายนอกของตัวบุคคล ว่าการยึดติด ใคร่ได้ ใคร่มี เป็นสิ่งปลุกเร้าความหยาบช้าในจิตใจ แปรเปลี่ยนให้คนเราหลงผิด คิดทำสิ่งผิดศีลธรรมและมนุษยธรรมได้อย่างเลือดเย็น กระนั้นคนเราก็ยังคงถือโทษวัตถุว่าเป็นต้นเหตุ ทั้งที่ความดีชั่วถูกกำหนดได้ด้วยใจเราทั้งสิ้น ในทางตรงกันข้าม เรื่องนี้ยังย้ำเตือนให้เราเชื่อว่า การสำนึกผิดในบาป และการให้อภัย คือทางแห่งความสุขสงบเช่นกัน มีหลายตัวละครที่แสดงให้เราเห็นกรรมและธรรมในข้อนี้

หลักคิดสำคัญคือ อย่ามองและหลงเพียงความสวยงามภายนอก แต่จงมองให้เห็นความดีงามภายใน เปรียบเสมือนตัวละครหญิง 2 คนของเรื่อง คือ ติรกา และ โชติรส คนหนึ่งรูปโฉมเด่น สง่างาม อีกคนไม่งามเท่า หากแต่มีจิตใจที่ประเสริฐยิ่งกว่า

ในด้านสำนวนภาษาจัดว่าดี อ่านง่าย ไม่ลิเก ได้รับความประทับใจยิ่งกว่าความสนุก โดยส่วนตัวรู้สึกดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ เพราะหนังสือหาอ่านยากมาก เลยอยากแนะนำให้ลองอ่านกันครับ

สวัสดีครับ

ภาพยนตร์ แสงสูรย์

ฉายครั้งแรกเมื่อ 22 กรกฎาคม พ.ศ.2503 ณ เฉลิมกรุง

ถือเป็นภาพยนตร์เปิดตัว ภาวนา ชนะจิต นางเอกเจ้าของฉายา "ไข่มุกแห่งเอเชีย"

Jim-793009

10 : 11 : 2015