สวัสดีค่ะ
ในวันนี้เราจะเดินทางออกนอกเมืองกันสักหน่อย เราจะไปจังหวัด คาวาซากิกันค่ะ และเราจะไป Fujiko F. Fujiko หรือชื่อเล่นที่เรียกเองว่า พิพิธภัณฑ์ โดราเอม่อนนั้นเอง เอง เอง.....
แปะคลิปก่อน (สำหรับผู้ที่ไม่สะดวกชมคลิป ก็เลื่อนลงไปดูภาพข้างล่างได้เลยจ้า)
เริ่มที่นี่ค่ะ
เราเริ่มต้นการเดินทางจากสถานี อุเอโนะ ไปยังสถานีโนโบริโตะ ด้วยรถไฟนะคะ วันนี้เราเลือกออกเดินทางแบบสบาย ๆ ไม่เช้ามากเพราะกลัวจะไปชนกับมหาชนชาวอาทิตย์อุทัยที่รีบเร่งไปทำงาน
วิธีไปแบบนี้คือสะดวกคนมี JR PASS ค่ะ คือมันเป็น JR หมด ถ้าไม่งั้นนั่งโอดาคิวจากชินจูกุมันจะไวกว่า
อุเอโนะ --> (keihin tohoku line)--> คาวาซากิ -->> (nanbu line)-->โนโบริโตะ
แล้วก็มาถึงสถานีคาวาซากินะคะ (ประมาณชั่วโมงนึงมั๊งคะ)
โหนไปด้วยกันจ้า
จริง ๆ พอกลับมาดูแผนที่ภายหลังจะเห็นได้ว่า สถานีโนโบริโตะ อยู่ไม่ห่างจากโตเกียว และไม่ไกลจากบ้านพี่ชายเอวิเลยค่ะ คือถ้าเอาไม้บรรทัดวางน่ะนิดเดียว แต่กลายเป็นว่าไม่มีรถไฟที่ผ่านตรง ๆ จัง ๆ (มีแต่โอดาคิว จริง ๆ) ต้องนั่งรถไฟมาที่สถานีคาวาซากิก่อน แล้วอ้อมขึ้นมา
แต่เอาเถอะ เราก็จะไปนี่นา ยังไงก็ไป (คนที่ใช้ JR PASSจะโอเคมาก เพราะตลอดทางเป็น JR ถ้าเริ่มที่ Ueno นะคะ)
พี่คนขับ (อันที่จริงน่าจะเป็นลุง)
เมื่อไปถึงสถานีรถไฟโนโบริโตะ จะมีป้ายบอกทางไปขึ้นรถอย่างชัดเจน(แทบไม่ต้องหาเลยค่ะ)
แต่ว่าไปขึ้นรถชัตเติ้ลบัสของเขา ต้องเสียค่ารถ ขาละ 200เยนนะคะ (จะสมัครใจเดินก็แล้วแต่) รถเขาเป็นสีฟ้าโดราเอมอนเลย มือจับที่นั่งก็โดราเอมอนหมด รถวิ่งไปประมาณ 5-7 นาที ก็ถึงพิพิธภัณฑ์
ออดก็เป็นรูปโดราเอมอน
มือจับก็โดราเอมอน
ในรถมีเสียงและแถบวิ่งบอกสถานีที่จะไป (จริง ๆ ก็ไม่หลงหรอก เพราะเป็นรถของพิพิธภัณฑ์เขา แต่ก็ทำตามมาตรฐาน)
ส่วนบัตรค่าเข้านั้น จำเป็นต้องจองบัตรก่อนเข้านะคะ โดยสามารถจองได้ที่ร้านสะดวกซื้อLawsonของเอวิ พอดีมีเพื่อนอยู่ที่ญี่ปุ่นอยู่แล้ว เลยให้เพื่อนจองไว้ให้ก่อน ซึ่งทางพิพิธภัณฑ์ จะปิดในวันอังคารนะคะ เพราะฉะนั้นวางแผนดี ๆ นะคะ
ค่าเข้าคนละ 1000 เยน
ในภาพนี้เป็นด้านหน้าก่อนเข้าไปข้างใน มีตู้โชว์อยู่ ยั่วน้ำลายเป็นอันมาก
เมื่อถึงพิพิธภัณฑ์แล้วเขาจะแจกหูฟัง มีภาษาต่าง ๆ (ไม่มีภาษาไทย เลยเลือกภาษาอังกฤษมา)
ในส่วนของพิพิธภัณฑ์ของฟูจิโอเอฟฟูจิโอะนั้น ไม่อนุญาตให้ถ่ายทำภาพหรือวีดีโอใด ๆ ค่ะ ในส่วนนั้นจะเป็นการเล่าถึงประวัติความเป็นมา โชว์รูปต้นฉบับการ์ตูนที่เป็นแผ่นจริง เป็นต้นค่ะ หลังจากนั้นในส่วนที่นั่งรอหรือถ่ายรูปต่าง ๆ กับหุ่นโดราเอมอน ก็สามารถถ่ายได้ตามปกติค่ะ
ที่นั่งพักหน้าห้องน้ำ
อ่างล้างมือ น่ารักสุดใจ
น่ารักเชียว ป้ายต่าง ๆ
มีป้ายบอกชัดเจน ซึ่งยังคงความน่ารัก
มุมเด็กเล่น คุณพ่อคุณแม่ก็เข้าไปเล่นด้วยได้ วันนั้นคนเยอะจริง ๆ ค่ะ ไม่สามารถเข้าไปถ่ายรูปข้างในได้ (แถมไม่มีเด็กเป็นของตัวเองอีกตะหาก)
อันนี้เป็นบ้าน พอเข้าไปข้างในทุกอย่างจะกลับหัว ว่าแต่ชั้นหลับตาทำไมเนี่ย
ออกมานั่งเก็กข้างนอก หน่อยนึงค่ะ
ตกแต่งเล็ก ๆ ก็น่ารักดี
คิวทาโร่
ตรงที่นั่งเล่น ตามผนังก็มีฉายตอนต่าง ๆ ในการ์ตูนของ ฟูจิโอะ ฟูจิโกะ อยู่ด้วยค่ะ
(มีโรงหนังที่ฉายวนไปเรื่อย ๆ ด้วย แต่ไม่ได้เข้า เพราะเป็นภาษาญี่ปุ่น ฟังไม่รู้เรื่อง)
ของเล่นเสียเงินหลอกเด็ก (แต่ผู้ใหญ่ชอบ) ก็มี
หมุนละ 200 เยน
และแถว ๆ นั้นจะมีมุมครบรอบ 100 ปี ก่อนกำเนิดโดราเอมอน ให้ถ่ายรูป (เข้าไปยืนในนั้นได้เลยนะคะ)
ออกไปด้านนอกกันต่อค่ะ มีมุมให้ถ่ายรูปเล่นมากมาย ประตูไปไหนก็ได้ ไปไหนดี
ตรงไดโนเสาร์ มีดรายไอซ์ขึ้นมาตลอด เป็นควัน ๆ ได้บรรยากาศมาก
ถ่ายรูปกับพี่โดราเอมอน และมีท่อ แบบที่ไจแอนท์ ชอบเปิดคอนเสิร์ต แบบที่โนบิตะ ชอบไปเล่นกัน
ฮาโหลๆ ขอ จขบ โทรหาแฟนในอนาคตก่อนนะคะ
ใกล้ ๆ กันนั้น ก็มีร้านอาหาร แต่เอวิไม่รอแถวกินล่ะค่ะ ไปดูร้านขนมกันดีกว่า
ขนมปังคิดเลข เลข เลข เลข..............
อันละ 120 เยน โว๊ะ!! (คิดเลขเก่งขึ้นมาทันที)
ส่วนภาพขวาล่างออกแนวขนมของฝากทั่วไป
ชัดๆ
กล่องทรงกระบอกด้านล่างเป็นคุ๊กกี้นะคะ แหม เหมือนแก้วใส่น้ำ
เครื่องดื่มไม๊ค๊า.....(อ่านไม่ออก แง๊.....
)
สมุดอะไรสักอย่าง
มี 12 ชิ้น (หรือมีอะไรข้างในกินได้ก็ไม่รู้นะ)
ใครสนใจของฝากคนรักโดราเอมอนก็นี่เลย
จะกล้ากินไหมนะ เห็นราคาก็แอบแพงนีสนึง
เอวิซื้อมาอย่างนึง
โดรายากินั่นเองงงงง ราคา 200 เยน (แว๊ก)
ซื้อแล้วต้องกินมัวแต่เสียดายจะไม่ได้กินนะคะ
ซื้อมาคนละอัน คนละแบบกะเพื่อนค่ะ
จริง ๆ รสชาติมันก็เหมือนกันแหละ แต่คนละพิมพ์เฉย ๆ
ด้านหลัง
ตอนนี้นั่งพักแล้วค่ะ
ด้านล่างที่เห็นนี้เป็นตั๋ว คือเอาใบจองจาก Lawson มายื่น เขาจะให้ตั๋วแบบนี้มาค่ะ
นั่งพักทานโดรายากิกันแล้ว เราก็เดินขึ้นไปชั้นสามค่ะ
อ้อ ก่อนขึ้นชั้นสาม ถ่ายภาพกับ เจ้าหน้าที่เขาสักนิดนึง
ขึ้นไปข้างบน มองลงมาเห็นบ้านคนแถวพิพิธภัณฑ์
มองกลับลงมา ที่ชั้นสอง
ถ่ายรูปกะพี่โดเรมี่
ถ่ายกับพี่คิวทาโร่ไหม
จากตรงนี้เราเดินลงมาทางออกไปชั้น 1 ได้เลย คล้าย ๆ บันไดหนีไฟ ไม่ต้องย้อนลงชั้นสอง (แต่ถ้าใครจะย้อนก็ไม่ว่ากัน)
มาชั้น 1 มีของที่ระลึกขายเพียบ (ชวนเสียตังไง)
เครื่องเขียน
ซูมยางลบจ้า (ก็ยางลบทั่วไป ที่มีปลอกลายโดราเอม่อน)
จริง ๆ เพื่อนฝากซื้อเคสไอโฟนด้วย แต่ตอนไปหมด อดสิฮะ
ช้อปกันนิดหน่อย เสร็จแล้วออกไปรอรถกลับด้านนอกกันค่ะ
ด้านนอก (ตรงรอรถกลับ) มีที่ปั๊มตรายาง (แบบว่าก็ปั๊มกันเล่น ๆ สวย ๆ แหละ)
ว๊า....เล่นที่นี่ซะนาน ต้องกลับแล้วเหรอ นั่งรถกลับกัน
รถก็น่าจะคันเดิมกับขามาจากสถานีโนโบริโตะแหละค่ะ
ถ่ายภาพรถมาให้ดูกัน
พอดีขึ้นมาก่อนรถเต็ม จึงมีโอกาสได้ถ่ายภาพในมุมต่าง ๆ บนรถได้เต็มที่
ออดบนรถก็น่ารัก
กลับกันแล้วน๊า บ๊ายบาย....
มาดูภายในรถกันต่อ
เยอะไปหมด แต่อ่านไม่ออก
ชมวิวก่อนกลับถึงสถานีรถไฟ เด็ก ๆ กำลังกลับบ้าน
ถึงสถานี โนโบริโตะแล้วจ้า
ที่สถานีมีพี่ม่อนเป็นตัวชูโรง มีจุดให้ถ่ายรูปเยอะแยะ
ถ่ายจากสถานีลงไปที่รถ ไม่ต้องกลัวหาไม่เจอ
จากสถานีโนโบริโตะ เราก็กลับไปยังสถานีคาวาซากิกันค่ะ หิวมื้อเที่ยงแล้ว ในตอนหน้าเราต้องกินมื้อเที่ยงแล้วล่ะค่ะ