บางคนก็ไป...เชียงคานมา
เป็นความต่อเนื่องจากบล็อกคุณกาแฟดำไม่เผ็ด
ว่าด้วยเรื่อง "จากเขาค้อถึง...เชียงคาน"
ไปเชียงคานมา พบว่า
รถทัวร์ "แอร์เลย" ที่นั่งไป-กลับ
นั่งไปตอนกลางคืน แอร์ถูกปรับให้หนาวไปเลย
นั่งกลับตอนกลางวัน แอร์ถูกปรับให้ร้อนไปเลย
จึงเรียกว่า รถทัวร์ "แอร์เลย"
การเลี้ยงหมาแมวที่เชียงคาน เป็นเรื่องฮิปแบบประชานิยมล้นหลาม
ทุกบ้านต้องเลี้ยงราวกับรัฐบาลสั่งมา
อาหารเช้าแบบเชียงคานคือ
ขนมจีนราดน้ำซุปใสพร้อมด้วยเครื่องในหมู
อารมณ์คล้ายก๋วยจั๊บน้ำใสแต่ใส่เส้นขนมจีน
บอกไปงั้นแหละ...เพราะไม่กินเครื่องใน จึงไม่ได้ลอง
เชียงคาน เกสต์เฮ้าส์ คือที่พักที่เชียงคานสุดๆ
แม้ไม่เคยพักที่อื่น แต่ขอบอกแค่ระเบียงริมโขงของที่นี่
ก็ชนะทุกอย่าง มีเบียร์เย็นๆ หนังสือสักเล่ม ก็ไม่ต้องไปไหนกันแล้ว
เหล้าอุ มีขายที่แก่งคุดคู้
ที่บ้านป้าศรีพรรณ สั่งกุ้งผัดพริกไทยดำจะได้กุ้งผัดเปรี้ยวหวาน ซึ่งก็อร่อยดี
แต่ไม่รู้ว่า ถ้าสั่งกุ้งผัดเปรี้ยวหวานจะได้กุ้งผัดพริกไทยดำหรือไม่
ลุงบ้านตรงข้ามป้าศรีพรรณที่ขายไอติมกะทิอร่อยๆนั้น มีการขายแบบเคลื่อนที่
ซึ่งแปลว่าการอยู่กับที่ของท่าน จะทำให้ท่านไม่ได้กิน
การเดินไปหาลุงที่บ้านแบบเดาสุ่มเวลา ก็่ทำให้ท่านไม่ได้กิน
ป้าศรีพรรณ (เพื่อนบ้าน) ได้ให้ข้อแนะนำว่า
ดีที่สุด มาดักที่หน้าบ้านลุงตอนสิบเอ็ดโมง ก่อนลุงออกตัวถีบรถขาย
หรือฝากตังค์ไว้กับป้าหนึ่งคืนล่วงหน้า ป้าจะดักซื้อให้
ร้านไอเดียดีดี เจ้าของมาจากกทม.
แบบ...ศุกร์มาอาทิตย์กลับ (ขอยืนปรบมือให้หนึ่งนาที)
และข่าววงในบอกว่า เขาทำงานอยู่รายการคนค้นคน
อืม...
ลมรำเพย ก็เป็นอีกเจ้าที่มาค้าขายแบบศุกร์มาอาทิตย์กลับ
(ขอยืนปรบมือให้หนึ่งนาทีเช่นกัน)
ป้าบ้านข้างๆ ให้ข้อสังเกตุว่า
เจ้าของน่าจะมีเชื้อสายจีน เพราะช่วงตรุษจีน(ณ ตอนนั้น)ไม่มาเปิดร้าน
อืม...
และน่าจะรวย เพราะตกแต่งร้านใหม่แบบลงทุนเยอะ เพื่อเปิดแกลเลอรี่
อืม...ป้าบอกนะ ป้าบอก
ร้านเหล้าไทยพันปี มะยมมะกอกกินฟรีและอร่อย
เหล้าบัวหิมะนั้น ทำให้ผิวพรรณเปล่งปลั่งและเจริญอาหารมาก
น้องที่ไปด้วยกัน ร้องขอว่า
อยากได้เหล้ายาดองที่กรึ๊บแล้ว ไม่เจริญอาหารบ้าง (อยากได้เหมือนกัน)
เจ้าของร้านได้แต่...ก้มหน้าส่ายหัวปฏิเสธ
ร้านเหล้าปั่น ตรงหัวมุมทางเดินริมโขง
สามารถนำซีดีเพลงไปเปิดเองได้
แต่ควรคำนึงถึงสิ่งแวดล้อมด้วย
เมกกะแดนซ์ เรดบีทนั้นทารุณเชียงคานเกินไป
์สิงค์ หายาก
ไฮเนและลีโอ หาง่าย
ถ้าข้ามไปฝั่งลาว แบบไม่มีเจ้าถิ่นนำทาง
เขาบอกว่าต้องเตรียมรูปถ่ายไปทำเรื่องข้ามฝั่งด้วย
หรือน้องที่ไปด้วยกัน เขาพกพาสปอร์ตมาเลย
แต่เนื่องด้วย น้องชายมีเพื่อนเป็นหมอยาี่อยู่เชียงคานจึงตามเขาไปแบบวีไอพี
และค้นพบว่า ส้มตำลาวนั้น นัวขั้นเทพ
แต่โปรตีนกินร่วมนั้นไม่มี พอมีก็แต่ไข่เจียวเท่านั้น
ควรพกไก่ย่าง หมูปิ้ง ข้ามไปกินเป็นของตนเอง
ถนนริมโขง มีร้านนวดสองร้าน
ถ้าไปนวดร้านใหญ่ ถามหาป้าคำมี
อะไรที่หนัก จะเบาลง
ดีใจสุดขีด เชียงคานก็มีปั๊กนะท่าน
เอวัง
| Create Date : 31 มกราคม 2552 |
| Last Update : 28 ตุลาคม 2552 13:58:48 น. |
|
16 comments
|
| Counter : 3228 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คิดถึง "สุขสมบูรณ์" ที่เชียงคานมาก
จำได้ว่าเคยไป แล้วพักที่นี่ ความที่ไปถึงกลางคืนยังไม่เห็นวิว
พอตื่นเช้ามาตกใจ แม่น้ำโขงมาอยู่ตรงหน้าและใกล้มาก
สวยจนไม่อยากทำอะไร อ่านหนังสือ มองแม่น้ำ และจิบเบียร์เหมือนที่นุ้ยว่า
จำได้ว่าตอนไปครั้งแรกติดใจที่นี่ถึงขั้นอยากซื้อที่ไว้ (ทำอย่างกับมีตังค์ 55)
ถนนที่นี่ซ้ายมือคือแม่น้ำโขง ขวามือคือภูเขาประทับใจสุดๆ ไม่นึกว่าวิวในฝันจะมีอยู่จริง
แม่น้ำโขงสวยทุกหน้านะ แม้แต่ตอนหน้าแล้ง จำได้ว่าน้ำลงจนสามารถลงไป
เก็บหินจากแม่น้ำขึ้นมาได้ และหนึ่งในของที่ระลึกจากเชียงคานที่ตอนนี้ก็ยังตั้งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือของพี่ คือหินจากแม่น้ำโขง (เอาไว้ทับกระดาษ )
ฟังที่นุ้ยเล่าแล้ว แสดงว่ามีร้านใหม่ๆ เกิดขึ้นมาก
ร้่านตอนที่พี่ไปมีแต่ร้านของคนท้องถิ่น มีต้มยำปลาบึกหม้อไฟเป้นอาหารหลัก อร่อยสุดๆ แล้วก็เลยพบว่าอ๋อ มันเลยต้องอนุรักษ์ไว้