Shuggie Otis สามสิบปี ยังไม่สาย เล่าเรื่องโดย เวสารัช “ขอบอกเลยว่ามึงต้องฟังอัลบั้มนี้ให้ได้...ไม่งั้นก็อย่าแค่นมาคุยว่าเป็นแฟนเพลงบลูส์” คลับคล้ายคลับคลาว่าผมทับถมทำนองนี้กับเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งที่บ้าฟังเพลง และบ้ากีต้าร์เหมือนกัน สมัยยังเรียนอยู่ปีสี่ที่ม.กรุงเทพ ว่าแล้ว ไม่พูดเปล่า ทั้ง ๆ ที่คุยกันทางโทรศัพท์นั่นแหละ ผมบรรจงเร่งเสียงสเตอริโอคอมโบเครื่อง กระจิ๋วหลิวทีละน้อย เสียงกีต้าร์บลูส์ในทางคอร์ดแบบโซล ค่อย ๆ แว่วหวานออกมา พอได้ที่ ผมเอาหูโทรศัพท์ไปวางได้ระยะเหมาะ ๆ กับดอกลำโพง ให้มันฟังถนัด ๆ นึกครึ้มในใจ ตามประสาคนเป็นโรคผีบ้า-พึงพอใจกับการ‘จับช้างเผือก’ ได้ก่อนเพื่อนฝูง “เป็นไงวะ ? เสียวซ่านไปถึงก้นกบเลยดิ ? อย่าลืมเลี้ยงเบียร์ขอบคุณกูล่ะ” “ เพลง Gospel Groove ของ Shuggie Otis ! โธ่พี่ ผมก็มีเหมือนกันแผ่นเนี้ย ฟังทุกเช้าตอนนั่งบิ๊วต์ในห้องส้วม” อุ๊วะ (อุทานในใจ) ช้างอ้วนนวลฉวี แปดเปื้อนราคี ถูกเพื่อนขี่เสียแล้ว ! . . . . . . . ผมเจอ Shuggie’s Boogie : Shuggie Otis Plays the Blues แผ่นนี้ในร้าน ทาวเวอร์เร็คคอร์ด สาขา สยามเซ็นเตอร์ เล่ามาถึงตรงนี้ ขอแวะบรรยายถึงวิบากกรรมของร้านเทป-ซีดีเพลง ร้านนี้ เสียหน่อย อันมีลำดับความดังนี้ 1.เปิดให้บริการเป็นครั้งแรกที่ชั้นสี่ ห้างสยามเซ็นเตอร์ 2.ชั้นสี่ ห้างสยามเซ็นเตอร์ถูกไฟไหม้ ทาวเวอร์ฯ ก็วอดไปด้วย ยังความเสียใจสู่มิตรรักแฟนเพลงเป็นที่ยิ่ง 3.เปิดให้บริการที่เดิม แต่ความหลากหลายของแนวเพลงน้อยลง 4.ถูกเทคโอเวอร์ หรืออย่างไรไม่ทราบ เปลี่ยนชื่อร้านเป็น ซีดีแวร์เฮ้าส์ 5.ย้ายสำมะโนครัวไปอยู่ห้างดิสคัฟเวอรี่ชั้นห้า ส่วนทำเลเก่า มีศูนย์อาหารหน้าตาน่าอึดอัดมาแทนที่ 6.ต่อมาอีกกี่ปีไม่ทราบ ซีดีแวร์เฮาส์ลดราคาล้างสต็อก (และผมไปไม่ทันเก็บแผ่นเด็ด ๆ ...เซ็งจิตมาก) แล้วปิดตัวไปในที่สุด โอเค ! กลับมาเล่าต่อ ตอนที่ผมไปได้ซีดีแผ่นนี้มา อยู่ในพีเรียดที่สองของร้าน คือ หลังจากไฟไหม้ไปแล้ว และ กลับมาเปิดบริการใหม่ ภายในร้านยังมีการแบ่งสัดส่วน โชว์แผ่นซีดีตามแนวเพลงเหมือนเดิม โดยมีพื้นที่กระจุ๋ม กระจิ๋ม น่ารัก ๆ ไว้สำหรับเพลงบลูส์ หนึ่งบล็อค เป็นเรื่องธรรมดาของเด็กฝึกหัดเล่นกีต้าร์ จะต้อง มีห้วงเวลาหนึ่งที่มันจะต้องหันมาสนใจเพลงบลูส์ จะด้วย ฟังคำผู้เฒ่าสอนมา หรือด้วยใจรักชอบเองก็แล้วแต่ ตัวผมในเวลานั้นก็เป็นอย่างนั้น เทียวไล้เทียวขื่ออยู่ แต่ตรงบล็อกนั้น ไม่รู้กี่เที่ยว หยิบ ๆ จับ ๆ อยู่นั่นแล้ว แต่ละคราว ไม่แคล้ว เจอแต่บลูส์ระดับเง็กเซียนฮ่องเต้ (คือ ไม่ใช่แค่เซียนชั้นผู้น้อย) ไล่ตามลำดับตัวอักษร A.= Albert King B.= BB King F.= Freddie King บลา ๆ ๆ ไล่ไปจนถึง S.Stevie Ray Vaughan พอประเหมาะเคราะห์ดี เจอตัวแปลก ๆ ก็รีบตะครุบทันที ปรากฏว่าเป็นหนึ่งในสองแผ่นสุดท้ายของร้าน ผมงี้กระดี๊กระด๊าเหมือนตัวเองเป็นคนแรก ของโลกที่ได้ฟัง ตอนกลับไปที่ร้านครั้งถัดมา แผ่นที่เหลือก็หายไปแล้ว ทีนี้เลยยิ่งบ้าไปกันใหญ่ คิดว่าตัวเองได้ฟังเป็นคนสุดท้ายอีกต่างหาก ถ้าไม่ถูกเพื่อนดับฝันเสียก่อน ท่าทางจะยังกู่ไม่กลับจนทุกวันนี้ . . . . . . . หลายปีต่อมา มีเพื่อนไปเป็นสต๊าฟจัดคอนเสิร์ตเล็ก ๆ งานหนึ่ง ของคนดนตรีกลุ่มน้อย ทางผู้จัดงานไม่มีค่าแรงให้ แต่ยกคอลเล็กชั่นซีดีหนึ่งกระเป๋าใหญ่ ๆ มาให้ ก๊อป - ไร้ท์ กันตามอำเภอใจ ผมเลยได้อานิสงส์ไปด้วย แล้วก็เลยปะหน้า นาย ชักกี้ คนเดิมคนนี้ที่กลับมาในคราบ เพลงโซล กิ๊บเก๋ กับอัลบั้ม Inspiration Information หลายปี ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เพื่อนฝูงที่เล่นดนตรี ด้วยกัน แตกกระสานซ่านเซ็นกันไป ตัวคนเขียนเองก็ร่ำ ๆ จะลืมเสียแล้วว่าเคยเป็นพวกหมกมุ่น ครุ่นคิดกับเสียงเพลง เสียมากมายปานนั้น จนไม่กี่วันก่อน นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่กับ บ้าน ไม่มีเพลงอะไรจะฟัง (เพราะแผ่นซีดีที่ฟังประจำ ถูกถ่ายโอนไปอยู่บ้านแฟนเสียสิ้น...โดยไม่รู้ตัว) เลยไปคุ้ยหา ในกรุ เจอนายชักกี้ เพื่อนเก่า จนมีเรื่องมาเล่าให้ ชาวบ้านฟัง ณ ขณะนี้ . . . . . . . ถ้าในโลกดนตรีจะมีอัจฉริยะอยู่สักหยิบมือน้อย ๆ หนึ่งหยิบ ชักกี้ โอทิส ก็น่าจะอยู่ในอุ้งมือนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย อาจจะเพราะหมอนี่โตมาในครอบครัวนักดนตรี (เขาเป็นลูกชายศิลปิน อาร์แอนด์บี รุ่นเก๋า Johnny Otis) ฟังว่า ชักกี้ เล่นดนตรีอาชีพตั้งแต่อายุสิบสอง และเพราะว่า อายุยังไม่ถึงเกณฑ์จะเข้าไน้ท์คลับ หมอเลยต้องใส่แว่นดำ และติดหนวดปลอมอยู่พักใหญ่ ! บ้าไปกว่านั้นคือ เขาเล่นได้ทุกอย่าง ในงาน เพลงส่วนใหญ่ (ยกตัวอย่างเช่นในอัลบั้ม inspiaration Information) เขาจะบันทึกเสียงเอง ทั้ง กีต้าร์ เบส คีย์บอร์ด และร้องนำ แถมไม่ว่าจะจับ จะร้อง อะไร ก็ทำได้ในระดับที่แทบจะทำร้ายจิตใจนักดนตรี ประจำเครื่องนั้น ๆ ให้เลิกเล่นไปเลย (ชักกี้ เคยเล่นเบสให้ แฟรงก์ แซปป้า อัจฉริยะหลุดโลก ของวงการ ฟิชชั่น-ร็อค คนที่ สตีฟ วาย เทิดทูนเป็นอาจารย์ใหญ่ ) น่าประหลาดที่ข่าวคราวในวงการเพลงของ ชักกี้ ขาดหายไปห้วน ๆ หลังยุค เซเว่นตี้ส์ หลังจาก สร้างงานเพลงเจ๋งเป้งไว้หนึ่งกระบุง คนเราไม่น่าจะ หายสาบสูญไปได้ แต่หมอก็หายไปแล้วครับ ทั้ง ๆ ที่ยังมีชีวิตอยู่ นักวิจารณ์เพลงบลูส์บางคนบอกว่า เป็นเพราะ ชักกี้ โตมาเป็นวัยรุ่นที่เล่นเพลงบลูส์ ในยุคที่กระแสร็อคแอนด์โรลกำลังท่วมท้องธารา ขณะที่แฟนเพลง อาร์แอนด์บี และ โซล ต่างบ่น เสียดายว่า อัลบั้ม ‘inspiration information’ ของเขา มาถึงก่อนเวลาของมันสามสิบปี (วางจำหน่าย ครั้งแรกปี ค.ศ. 1974) เพราะมันเป็นงานเพลง ไซคีเดลิกป๊อบ ที่กลั่นจากมันสมอง ของมือกีต้าร์ระดับพระเจ้า (องค์ที่ถูกลืม) อัลบั้ม inspiration information เพิ่งจะถูกนำมารีมาสเตอร์ในปี 2001 และทำยอด ขายมากกว่าสมัยเซเว่นตีส์บานเบอะ จนกระทั่ง ติดอันดับอัลบั้มเพลงโซลคลาสสิกกับเขาด้วย แม้แต่ โคริน เบลีย์ เร นักร้องสาวผิวสีชาวอังกฤษ ก็ยังเคยให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์ Guardian ว่า งานเพลงชุดนี้ของ ชักกี้ โอทิส เป็นหนึ่งในอัลบั้ม สุดเลิฟตลอดกาลของเจ้าหล่อน . . . . . . . “ขอบอกเลยว่าคุณ ต้องฟังสองอัลบั้มนี้ให้ได้ ถ้าคุณรักเพลงบลูส์ และโซล” ผมจะไม่ทับถมผู้อ่านที่อุตส่าห์สละเวลาให้หมดเปลือง บนหน้ากระดาษของผม แต่ฝากไว้ในอ้อมใจก็แล้วกัน พูดกันถึงเสียงร้อง ชักกี้ มีเนื้อเสียงที่เท่เสียไม่มีใครเกิน คือ นอกจากทุ้ม ๆ นุ่ม ๆ แล้ว ยังแอบมีความแหบห้าวแบบแมน ๆ กลั้วผสมอยู่ และถ้าพูดถึงสไตล์การเล่นกีต้าร์ ก็ต้องบอกว่า หมอนี่เฉียบจนเป็นบ้าไปแล้ว ! ในขณะที่เขาก้าวสู่วงการใน (รัชชะ)สมัยของ Jimi Hendrix ราชากีต้าร์ผู้แผ้วถางทาง บลูส์ สู่ฮาร์ดร็อค และ ฟิวชั่น ชักกี้ กลับมี เสียงของตัวเองอย่างชัดแจ้ง เขามีความพลุ่งพล่านแบบหนุ่มร็อค มีความไหลลื่นแบบแจ๊ส แต่ก็ยังคงกลิ่นรากเหง้าที่กรุ่นดินแถบลุ่ม แม่น้ำมิสซิสซิปปี (ต้นธาร ตำนานบลูส์) ในหมู่นักกีต้าร์บลูส์สมัยใหม่ ไม่เคยมีใครเล่นได้สด อย่างนี้ นอกจาก สตีวีย์ เรย์ วอห์น และ ชักกี้ โอทิส ก็มาถึงแวดวง บลูส์ก่อน สตีวีย์ ตั้งหลายขวบปี ! (เหล่ามือกีต้าร์ ได้ฟังแล้วจะ ทึ่ง เมื่อเปรียบเทียบกับบริบทของวงการบลูส์ในยุค 70s) สำหรับอัจฉริยะผู้เสกเป่ากีต้าร์บลูส์ได้เหมือน พ่อมดหมอผี ตั้งแต่อายุสิบห้า แต่กลับถูกหลงลืมอยู่ใน ซอกหลืบของเวลาคนนี้ เขาจะรู้สึกอย่างไร ? ผมไม่รู้จริง ๆ แต่เขาคงไม่เสียใจ ไม่เสียดาย อาจบางที...ไม่แยแสด้วยซ้ำ เหมือนเมื่อครั้งหนึ่งที่เขาได้รับการทาบทามจากวง ร็อคเจ้าตำนานจากอังกฤษ เดอะ โรลลิง สโตน ให้เข้าไป อุดตำแหน่งกีต้าร์ที่ว่างอยู่ “No,thanks” เขาตอบสั้น ๆ สุภาพ และเรียบง่ายแบบนั้น . . . . . . . ผมค้นเจอเขา จากซอกมุมเล็ก ๆ ของร้านขายซีดี หลงลืม แล้วหยิบกลับมาฟังใหม่ ขณะที่แฟนเพลงทั่วโลก ค้นพบเขา หลังจาก หายสาบสูญไป สามสิบปี “ดนตรีนี่ อะเมซซิ่ง ติงลี่ จริง ๆ ว่ะ” ผมรำพึง แล้วหยิบกีต้าร์ขึ้นเล่นอีกครั้ง ที่ไหนสักแห่ง - บางเขตแขวงของกรุงเทพฯ เจ้าของซีดี Shuggie’s Boogie แผ่นสุดท้าย ของร้าน ทาวเวอร์เร็คคอร์ด คงกำลังนั่งเล่นกีต้าร์อยู่เหมือนกัน ผมหวังใจไว้ ……………………………………………………………………… Gospel Groove สำเนียงกีต้าร์บลูส์ โดยเด็กหนุ่มวัยสิบห้า !!!! Shuggie’s Boogie ทีเด็ดอยู่ที่ช่วงอินโทร ชักกี้ บรรยายถึงอิทธิพลทางดนตรี ที่เขาได้รับจาก ศิลปินรุ่นพ่อ พร้อมกับสาธิตสไตล์กีต้าร์ของแต่ละคน (เท่โคตรจริง ๆ) Inspiration Information ไตเติ้ลแทร็ค จากอัลบั้มชื่อเดียวกัน เป็นเพลงโซลเท่ ๆ ที่อาจขึ้นชาร์ตบิลบอร์ดยุค 2008 ได้สบาย ๆ   Create Date : 29 กันยายน 2551     Last Update : 30 กันยายน 2551 9:23:20 น. Counter : 850 Pageviews.   13 comment Share Tweet

The Musa Blues Band บลูส์แมน ๆ ที่ผมคิดถึง เล่าเรื่องโดย เวสารัช (แฟนดิฉันเอง) Stormy Monday Blues - The Musa Blues Band ตกค่ำ คนเรามักมีชั่วขณะหนึ่งที่ได้กลับมาเป็นตัวเอง จะด้วยการทำงานของนาฬิกาชีวภาพ หรือ กลไกของสังคมก็ตามที พอถึงเวลาที่แดดเริ่มอ่อนจาง สีน้ำเงินเข้มกระเดียดดำละลายไปเคล้าผืนฟ้า ช่วงรอยต่อระหว่างกลางวัน-กลางคืน เรามักจะกลับมาเป็นตัวเอง ด้วยการสูดหายใจเต็มปอดและผ่อนลมออกช้าๆยืดยาดตามความพึงใจ เพราะนาทีนั้น ไม่มีใครจะมาสั่งเราได้ว่า “คุณอย่าเสือกหายใจนานเกินไป” หรือ “นี่ไม่ใช่เวลาเข้าส้วม” หรือ“จงทำงานให้คุ้มค่าเงินที่ผมจ่ายลงไปกับคุณ” เป็นตลกขำ-ขื่น ที่ความเป็นตัวของตัวเองแหวกว่ายกลับมาสู่เรา พร้อมความอ้างว้าง เหมือนเราใช้เวลาทั้งวัน ว่ายน้ำหนีตัวเองจนเหนื่อยอ่อน เพื่อจะมาสมทบกันอีกครั้งในยามเย็น พึมพำกับตัวเอง “เราได้ทำอะไรไปบ้างในวันนี้?” เพียงการเป็นตัวเองเท่านั้นก็เจ็บปวดแล้ว? เพลงบลูส์ก็เป็นเช่นนี้ บลูส์เกิดมากับคนอเมริกันผิวดำที่ถูกใช้งานเหมือน ทาสในไร่ฝ้ายเมื่อศตวรรษที่แล้ว หย่อนก้นลงในเพิงพัก เล่นกีต้าร์เก่า ๆ ด้วยความรู้ทางดนตรีแบบงูๆปลาๆ เพียงต้องการจะปลดเปลื้องความรู้สึกที่ถูกล้อมกรอบ น่าคิดว่าคนงานผิวดำคนแรกที่เริ่มดีดกีต้าร์แล้วแผดเสียงร้อง โหยหวนเป็นทำนองแปร่งหูแบบบลูส์ บลูส์ นี้ ก็น่าจะเริ่มร้องเริ่มเล่นเป็นเพลงตอนย่ำค่ำเหมือนกัน กว่าศตวรรษผ่านพ้น คนเป็นทาส นับวันมีแต่จะเพิ่มจำนวน ตัวผมเองก็ร่วมขบวนไปกับเขาด้วย ตกค่ำ ย่ำเท้าอยู่กับที่ รอจนตัวตนของตัวเอง เดินทางกลับเข้าร่างได้ ก็ออกพล่านไปตามแหล่งบันเทิงที่มีเสียงเพลง… เพลงบลูส์ คืนฤดูหนาวของปีพ.ศ.2542 (ค.ศ.1999) บรรยากาศตามลานเบียร์ แช่มชื่นกว่าทุกวันนี้(ตามความรู้สึกของผม)เพลงบลูส์ยังหาฟังได้ง่าย ผมกับเพื่อนสามสี่คนที่ยังไม่สำเนียกในความเป็นทาสของตัวเอง และยังเป็น แค่นักศึกษาปีหนึ่งปีสอง นิยมไปนั่ง ‘ดัดจริต’ อยู่ตามลานถองข้าวหมักที่ มีวงดนตรีแจ่ม ๆ มาเล่นให้ฟังเป็นบางวัน ทุกครั้งที่แวะไปลานว่างหน้าห้างเวิร์ลเทรดเก่า หรือลานสันทนาการข้างตึกสยามดิสคัฟเวอรี่ ผมจะแอบหวังใจอยู่เล็ก ๆ ให้นักดนตรีกลุ่มหนึ่งเดินขึ้นมาบนเวที ไม่เบร็คแรกตอนหนึ่งทุ่ม ก็เป็นเบร็คสองประมาณสามทุ่ม นักร้องนำผมยาวหยักศก หน้าซูบตอบหนวดเครารกครึ้ม สะพายกีต้าร์กิ๊บสันเลสพอลสีดำกระด้างดูเก่าเก็บพอกันกับเจ้าของ มือกีต้าร์ลี้ด ผมยาวตรงรวบไว้กลางหลังลุ๊กส์เหมือนอินเดียนแดง สะพายกีต้าร์เฟนเดอร์สตราโตแคสเตอร์ อเมริกันสแตนดาร์ด สีเทาที่ดูอมเหลืองขะมุกขะมอมจากการคลุกควันบุหรี่ทุกวี่วัน มือเบสผมหยิกหยอย หน้าตายิ้มแย้ม สะพายอิเล็กทริคแจ๊สเบสของเฟนเดอร์ และ มือกลองผู้มีทรงผมสั้นเต่อที่สุดในวง (ณ วันนั้นถ้าจำไม่ผิด เจ้าตัวจะไว้หนวดเข้ม ๆ เหนือริมฝีปากบน) สารรูปของประดาคุณพี่เหล่านี้ บรรยายออกมาแล้ว ก็คงไม่มีอันใดประหลาด คุณอาจจะคิดว่า ตั้งแต่ยุคซิกซ์ตี้ส์ เป็นต้นมา ทั่วโลกต่างมีนักดนตรีลักษณะท่าทางแบบนี้อยู่ออกเกลื่อน ถูกของคุณ ! เพราะสิ่งที่ได้ใจชาวทาสอย่างผมและ ผองเพื่อนไปเต็ม ๆ นั้นไม่ใช่รูปลักษณ์ แต่คือเสียงที่พวกเขาเล่น และร้องออกมา ซึ่งถ้าเรียกตามหลักเกณฑ์ของวงศ์วานนักวิจารณ์ ก็ต้องเรียกว่า บลูส์ร็อค หรือ บางเพลงก็ต้องเรียกเป็น บลูส์-ฟังก์ จะเรียกอย่างไหนให้ฟังเก๋ก็ตามที สำหรับผมแล้วดนตรีที่ได้ฟัง ในหลาย ๆ คืนของปีนั้น มันก็คือบลูส์แท้ ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย ตั้งแต่พยางค์แรกที่ อ.มูซา นักร้องนำเอื้อนเสียงออกมา ‘บลูส์โน้ต’ * ก็ลอยละล่องไปทั่วบรรยากาศ พี่สงค์ มือกีต้าร์ลี้ดของวง กลายเป็นกีต้าร์ฮีโร่ของผม นับแต่วันนั้น (จนวันนี้) การเล่นของแกในเพลงช้าจะมีทั้งวลีที่สวยงาม และบีบคั้นไปพร้อม ๆ กัน ส่วนเพลงเร็วก็มีความมันส์ที่ก่ออาการ คันขึ้นในหัวใจคนฟัง ยิ่งลีลา ‘โยก’ ตอนพี่แกเค้นเสียงแต่ละเสียง ออกมาถึงจุด ‘กระสัน’ ของบทเพลงด้วยแล้ว ป๊อดโมเดิร์นด็อก ก็เถิด พึงระวัง! พี่แกจัดเป็นนักกีต้าร์ที่เล่น’หมดตัว’จริง ๆ เล่น เอาผมเองเกิดอาการเสียวสันหลังวาบหลายครั้งตอนที่โน้ตบางตัว พุ่งปรี๊ดไปโดนต่อม ตกค่ำของปีพ.ศ. 2551 ยังไม่ทันถึงหน้าหนาว ผมก็เกิด อารมณ์แบบทาสที่ปรารถนาการปลดปล่อยเสียได้ เพราะฝน ที่ตกไม่หยุดหย่อนพาอากาศเย็นเยือกมาสะกิดต่อมรับรส ให้อยากลิ้มเบียร์เย็น ๆ เคล้าเพลงบลูส์ น่าสงสาร (ตัวเอง) ที่ ‘เบียร์’ นั้นหาง่ายแต่ ‘บลูส์ ‘ กลับหาฟังแทบไม่ได้แล้ว ตามร้านเหล้าเคล้าดนตรีของพ.ศ.นี้ จงบทจรไปเถิด ให้ถ้วนทั่ว ทุกแหล่งที่ระบุว่าเป็น blues & jazz pub คุณจะพบกับสมรภูมิ ของหลายเหล่าทัพเสียง มือกีต้าร์ที่พยายามจะเป็น สตีวี เรย์ วอห์น แต่เลียนแบบมาได้แค่สามสี่วลีเพลงกับการทุบตีทารุณกรรมกีต้าร์ เสียงคนเล่นแฮมมอนออร์แกนเหมือนคนพิการไม่มีนิ้ว (พ่อคุณสไลด์มือผ่านคีย์บอร์ดไปมา ๆ รูดปื๊ด ๆ ไม่มีท่วงทำนองเล็ดลอดมาให้ได้ยินสักแอะ กับมือกลองที่พยายามตียังไงก็ได้ ให้ขัดแย้งกับคนอื่น (!?) อย่ากระนั้นเลย เมื่อความมืดมาเยือน และเราท่านต่าง กลับมาเป็นตัวของตนเอง ขอบรรณาการบทเพลง ‘บลูส์’ ที่ เดอะ มูซาบลูส์แบนด์ เคยร้อง-เล่น ไว้ เมื่อร่วมสิบปีก่อน - - - - - - - crosscut saw - The Musa Blues Band crossroad - The Musa Blues Band Kansascity - The Musa Blues Band Cash Talkin' *The Musa Blues Band (เป็นแผ่นซีดีที่ผลิตขึ้นมาเพียง 100 แผ่น ที่ผมไปได้มาจากงาน แจ๊สริมน้ำ เมื่อหลายปีก่อน) มูซา ชอบสันติ (อ.มูซา) : ร้องนำ, กีต้าร์ Wayn John Dikken : Saxsophone สมประสงค์ โกละกะ (พี่สงค์) : กีต้าร์ Visout : คีย์บอร์ด ภูมิใจ เรืองรุ่ง : เบส ทศ พนมขวัญ : กลอง งานชิ้นนี้ไม่ใช่งานสตูดิโอ แต่เป็นบันทึกการแสดงสด ๆ จากลานเบียร์ หน้าห้างเวิร์ลเทรดเซ็นเตอร์ เมื่อปี พ.ศ.2542 (ค.ศ.1999) ทางสมาชิกวงอธิบายถึงเหตุผลในการผลิตผลงานชุดนี้ออกจำหน่ายจ่ายแจก ดังนี้ “เราตัดสินใจทำมันออกมา เพื่อรำลึกถึง เวย์น จอห์น ดิ๊กเก้น เพื่อนรักของเรา ที่จากไป เราเปลี่ยนชื่อวงเกือบทุกปี แต่ก็ตัดสินใจกลับมาใช้ มูซา บลูส์ แบนด์ เพื่อรำลึกถึงทุกคนที่เคยร่วมเล่นและร่วมสนุกกับเรา...กับวันเวลาที่ผ่านมา” เวย์น จอห์น ดิ๊กเก้น ก็คือเจ้าของเสียงแซ็กโซโฟนที่ทั้งกลมกล่อมและจัดจ้าน ที่เราได้ยินกันในผลงานชุดนี้ นี่เอง ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- หมายเหตุ * blues note : ตามทฤษฎีดนตรีสมัยใหม่ หมายถึงโน้ตตัวที่ แฟลต 7 (6 ครึ่ง) ของบันไดเสียงนั้น ๆ ซึ่งเป็นตัวสร้างคาแร็กเตอร์ให้คอร์ดโดมิแนนต์ หรือ คอร์ดเซเว่น อันเป็นพื้นฐานของดนตรีบลูส์ แต่ในทีนี้ ผู้เขียนตั้งใจจะสื่อถึงความรู้สึกที่ จับไม่ได้ ไปไม่ถึง อันเป็นอารมณ์ แบบบลูส์ * ไม่นานเดือนก่อน ผมบังเอิญไปเจอ ‘พี่สงค์ ฟอร์มวงทริโอขึ้นใหม่ ไปเล่นอยู่ที่ร้าน Overtone RCA และบังเอิญจริง ๆ ที่พกซีดีบันทึก การแสดงสดของ เดอะมูซาฯ เมื่อปี 1999 ไว้กับตัว เลยได้เข้า ไปทักทาย และขอลายเซ็น ;)   Create Date : 21 กันยายน 2551     Last Update : 9 ตุลาคม 2551 15:07:51 น. Counter : 1049 Pageviews.   9 comment Share Tweet

เอกชัย เจียรกุล คนอุบลฯคือกัน เพิ่งถอยอัลบั๊ม Guitar Solo ของเอกชัย เจียรกุล/น้องเบิร์ด ประทับใจสามเพลง พร้อมทั้งอยากเชียร์เด็กอุบลฯเหมือนกัน(จนออกนอกหน้า) จึงวานคุณแฟนมาเขียนถึงทั้งสามเพลงให้หน่อย เพราะข่อยฟังเป็นอย่างเดียวจริงๆเด้อ เชิญรับฟังค่า

วาดภาพประกอบเพลง Blue Way (Take # 1) แฟนเรากำลังขะมักเขม้นทำเพลงนี้อยู่ ก็เลยหยิบกระดาษ หยิบสี กลายเป็นภาพนี้แหละ (ปล. เพลงนี้ยังไม่เสร็จเด้อ แอบจิก Take # 1 มาลงก่อน)   Create Date : 04 พฤษภาคม 2551     Last Update : 28 ตุลาคม 2552 13:34:31 น. Counter : 984 Pageviews.   16 comment Share Tweet

- - - f l y m e t o t h e m o o n - - > รวมมิตรฝ่าสายฝนสู่ดวงจันทร์   ขอแนะนำรวมมิตรฝ่าสายฝนสู่ดวงจันทร์   Original paint by Justin DeGarmo พี่สาวคนโต -- Diana Krall น้องสาวคนเล็ก -- Coco d'Or เพื่อนร่วมรุ่น -- Utada Hikaru คุณแม่แห่งชาติ (สาธารณรัฐ บอสซาโนว่า) -- Astrud Gilberto คุณพ่อ (ผู้บุกเบิกเพลงนี้) -- Frank Sinata คุณป้าที่ไหนเนี่ย -- Julie London   Create Date : 26 เมษายน 2551     Last Update : 14 พฤษภาคม 2551 12:12:54 น. Counter : 455 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• หนังสือ
• ดนตรี
• ดู
• ภาพ
• บักหมาน้อย
• Inspire me
• แต่งงานแล้วเด้อ
• ทาสแมว

• merveillesxx
• fonkoon
• เต่าญี่ปุ่น
• swin
• ปูขาเก เซมารู
• G_TX27
• UnderSupervision
• Shallow Grave
• DropAtearInMyWineGlass
• Minie'
• กาแฟดำไม่เผ็ด
• ทูน่าค่ะ
• r k i
• แฟนผมตัวดำ
• pugka
• peeshin
• grappa
• Lk.kongdach
• เรื่องของแม่บ้านญีปุ่น
• อย่าิไปคิดมากกับชีวิต
• เหตุวิสัยในไหวิเศษ
• คุณม้าม
• ployberian
• กล้วยหอมรสนม
• addsiripun
• ตัวกลมๆผมม้า
• แพนด้ามหาภัย
• ค่ำคืนหน้าหนาว
• wink99_th
• monboy01
• Filmism
• Nutjung
• fahtsuki
• dekzin
• silly
• น้ำหวานกับน้ำพุ
• adaytrip
• prysang
• superbaker
• JoySewing
• jjoy
• Madame Kp
• CandyBee
• jazzy-bong
• Yoja&Jiji
• Webmaster - BlogGang

• Apex
• House
• Movieseer
• CuriousPig
• BB-Blog
• เต๋อ
• DeGarmo
• Mark Ryden
• KrisLewis
• Jeremy Lipking
• Lucy
• Miki Itou
• Jazzmoment
• friends
• everyone
• Hirakana & Katakana
• J-doramanga
• DICT
• StudyJ
• WWOOF Japan
• J DICT
• Kanji_Jdo
• Kanji_game
• emma cassi
• ohjoy
• fifi
• ah-yi
• satsuma- - -press
• bloom-grow-love
• flower - saipua
• ka-na-ko
• in-spite-of-all
• kokblog
• yamauchi
• camilla engman
• daniel e
• wonderlust
• ian umeda
• whurp
• blanket
• sponge
• emmas
• decor8
• style files
• pia
• lisen
• emma a
• a cup of jo
• montmarte
• thoughtfulday
• bloesem
• marc
• kiosk
• ping mag
• foundling
• orangette
• apifera farm
• burda style
• keep swinging
• see saw
• y - snail
• m rago
• sws mag
• mibelle inc
• yvonne floral
• one love p
• คุณวินัย
• natural his
• sublet-clothing
• suc_ uk
• แกะ
• home
• Japan kaededay
• ิbio blog
• miwa
• เอก early
• love-o-logy
• uppercase
• cool stone
• skydiary
• the year in picture
• Gabrielle
• wik
• ch --> eng
• ฝรั่ง จีน ญี่ปุ่น
• flickr
• corolyn
• pika land
• catia
• おりがみ
• jon bergman
• charley dress
• leontine
• เชียงคาน…ธรรมดาที่พิเศษ
• this is naive
• C moon
• you look marvelous
• set of pug
• photojojo
• yourface
• shoot to sell
• the ones we love
• Post-Crossing
• パグの日
• 茶パグ☆黒パグ
• 麦粒日記
• パグ　パグ
• sarah small
• ิbobi
• mi gallery
• パグ　かや乃
• パグぱぐパグぅ
• おーや 犬の水彩
• blackeiffel
• modish
• lemon story
• franck
• เชียงราย
• listen
• ~>O<~
• my-fine-garden
• paper&stitch
• cordial kitten
• imogene
• Bruno-Gino-Vinnie-Camela
• dog day photo
• noble pig
• blissful images too
• blissfulb
• GoogleTranslate
• みんなの漢字
• shinia62
• 透明水彩画ギャラリー
• wan wan
• 電字辞書
• 日本語の生活
• 日本語　上手
• simple-pretty
• catherine
• Manson & Fortnum
• danna ray
• meri ***
• creature comforts
• กรูหิววววววว
• another
• Trever H
• ffffound
• taste spotting
• sylvia- - - - -park
• design for man kind
• \(* - *)/blogde lanine
• josh keyes
• sHirlEy treVena
• girls are crying
• ร้านเล่า
• ลิงใจดี
• ยิ้มละไม
• まりか　日記
• มูลนิธิบ้านสงเคราะห์สัตว์พิการ
• speed kanji
• urban pug
• ljcfyi
• i has a hot dog
• time
• gemma
• jing wei
• ch dict
• ญี่ปุ่น อังกฤษ
• max wed photographer
• 日本のビデオ
• 9 dogs
• w scottch photo
• doctor Rainy
• happy tail
• ต้นไม้
• ittirit
• lomoembassy
• lomo Q
• กระดานโลโม่
• ถามบ่อย โลโม่
• กระดานสอง
• rules for my unborn son
• pet-postcard-project
• go pug yourself
• you-grow-girl
• share some candy
• behance - creative
• boing boing
• kozyndan
• juliabe
• IrenaS
• paper cut
• toxel
• little clouds
• square frog holga
• Jenny The Pug
• asphaltandair
• 100 dresses
• dogs of melbourne
• LOVE. LIFE. UKULELE.
• จดหมายลงทะเบียน
• sandra- - - suy
• kmrimg
• tatsuro kiuchi
• tatsuro's collection
• anone mag
• young me now me
• Hey Okay
• まる
• jen...corace
• on lampang
• Farm house Shop
• frugal farmhouse
• โนริโกะ
• SCAD blog
• unrule
• 20x200
• justin_waldron_photo
• hello neest
• frame dish
• 日本のことわざ
• hibi*
• natural cafe
• creamy
• ฺBruce-my secret love
• ่japan trend
• milk toof
• Sureeyapon
• 大人の科学
• holbein color chart
• a blog for dogs
• Good
• krisatomic
• にしかわたく
• eyebrows
• f-dog
• watashi to tokyo
• TofuGu
• i know jp
• lego head
• ekaterina
• Kai
• kindergarten teacher in JP
• tokyo writer
• foreign salaryman
• kanji box
• sannevan
• design files
• animal attraction
• great outdoor
• i am bored
• a la mode
• say YES
• Stylish Cuisine
• mister
• แม่บ้านโอซาก้า
• ่จูเลีย
• sabino
• on merry day
• penelope
• idea to steal
• i love apartment
• b a n k s y
• YVES*^__^*
• dreamcats
• neko 365
• Jazz24
• まこ
• ulicam
• เจ้าของบ้านน่าจะหล่อ
• コミックエッセイルーム
• ตลาดซาร่า
• ไม้ศิลป์ yoshimasa
• ช้อนและไข่
• hosakatakeshi
• analogue.life
• fiEld guiDeD
• suppose house
• mon man
• small stump
• purr-n-fur
• Review Kanji
• truck-furniture
• グラス
• kitone
• unless you will
• アヤナス
• 明るい部屋
• B-sides
• 101cookbooks
• elin
• uusi
• ไบกอน
• inter friendship
• the commission
• วันสุข
• cat
• ืำแมวล็อก
• fu bi rai
• 宇多田ヒカル Lyric
• eannie jeannie
• เจ๊เขียว
• น่ารักจริงจัง
• บ้านอลัง
• เย็นวันอาทิตย์
• ผ้า
• make it easy
• ไชโย
• かご猫
• 小太郎 パグ
• No Pug No Life
• パグと猫
• 猫ッパグ
• muse worthy
• 自由ハウス
• cookie and kate
• Da Cafe
• มิปเปอร์
• cafe asia
• BlogGang.com