ตำนานเมืองเหนือ: ปู๊เลื้อย - ช้างพลายงาเลื้อย (004)
ประวัติศาสตร์จากภาพ
-๓๐-
ปู๊เลื้อย
ช้างพลายเชือกนี้เปนช้างของพระเจ้าอินทรวิชยานนท์ พระเจ้านครเชียงใหม่ ประมาณ ๕๐ ปีเศษมาแล้ว ชาวบ้านเรียกชื่อกันว่า ปู๊เลี้อย เหตุที่มีงาเลื้อยผิดปรกติ จนทำความลำบากให้แก่ตัวมันเอง เวลาเดินผ่านคันนาทีมีคัน เพราะต้องคอยยกงาอันหนักข้ามคันนาด้วยความลำบาก
มีเรื่องเล่าสืบ ๆ กันมาว่า ช้างเชือกนี้เริ่มมีงายาวผิดปรกติตั้งแต่อายุได้ ๓ ขวบ คือมีงายาวตั้ง ๓ ศอก (ตามปรกติช้างอายุ ๓ ขวบเพิ่งจะมีงาโผล่ออกเหนือปากเพียงเล็กน้อย) งานั้นยาวขึ้นเรื่อย ๆ จนไม่ทำประโยชน์อะไรให้แก่ปู๊เลื้อยเลย นอกจากจะทำให้ผู้ที่ได้เห็นเกิดความแปลกปลาดเท่านั้น
ปู๊เลื้อยตายประมาณ ๕๐ ปีมาแล้ว ภาพนี้ถ่ายก่อนหน้าช้างตายที่ประตูช้างเผือกเพียงเล็กน้อย นัยว่าเมื่อตายมีอายุ ๑๔๐ ปี ปัจจุบันงาอยู่ที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติที่กรุงเทพฯ
ที่มา: หนังสือพิมพ์ คนเมือง; คนเมือง ปีที่ ๑ สัปดาห์ที่ ๓๒ ประจำวันศุกร์ที่ ๒๔ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๔๙๖ (คัดสำเนาจาก หน้า ๑๐)
posted by a_somjai | February 24, 2006 @ 03.11 am | ประวัติศาสตร์, ตำนาน, เมืองเหนือ, ปู๊เลื้อย, ช้าง, งาช้าง, หนังสือพิมพ์, ท้องถิ่น, คนเมือง |
| Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2549 |
| Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2549 11:58:06 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 4378 Pageviews. |
 |
|
|
ดีอะคุณสมใจ น่าสงสารช้างจังเลยนะ แต่งาสวยดีจัง
ขอบคุณๆสมใจมากเลยนะ สมพรปากนะจ้ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
