Group Blog |
1.2
ตอนนั้นเจ้าเหนือหัวลักษมันตราธิราชเป็นองค์กษัตริย์ ที่นิยมออกรบมากกว่านั่งว่าราชการในเมือง จึงยกย่องให้พระอนุชาเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์มีตำแหน่งประดุจกษัตริย์เช่นกัน
เพื่อมิให้เกิดปัญหาการสืบราชสมบัติ และความขัดแย้งว่า พระโอรสที่เกิดจากสาวชาวลาว ไม่สมควรเป็นกษัตริย์สืบต่อมา จึงไม่ยอมรับฐานะ เพราะมเหสีเอกเท่านั้นสมควรให้กำเนิดพระโอรสที่จะเป็นองค์รัชทายาท หาใช่เด็กที่เกิดจากสาวชาวลาวที่ไร้ซึ่งยศศักดิ์เฉกเช่นเจ้าหญิง หลายเสียงที่ผ่านเข้ามา ไม่แน่ชัดสักเรื่อง หลายเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาแตกต่างกัน จนจับประเด็นที่ชัดเจนไม่ได้ ที่คิดว่าแน่ ๆ ตนคงไม่ใช่ลูกที่แท้จริงของพ่อและแม่ที่เลี้ยงดูมาแน่นอน แล้วใครล่ะจะเป็นพ่อและแม่ผู้ให้กำเนิด อาจจะเป็นพระโอรสของเจ้าเหนือหัวลักษมันตราธิราชกับเจ้านางคนใดคนหนึ่ง ยามออกรบ อาจจะเป็นพระโอรสของเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์กับพระสนม แล้วโดนกีดกัน อาจจะเป็นพระโอรสของเจ้าเหนือหัวองค์ใดองค์หนึ่งกับแม่อิน แม่แท้ ๆ ของตน มีแต่คำว่า อาจจะ และอาจจะ มันไม่ชัดเจนสักประเด็น ในใจของสิงห์ มีแต่ความสับสนและวุ่นวายใจ แล้วทำไมล่ะ จึงไม่ยอมรับฐานะและตำแหน่งของตน สิงห์จึงได้ชื่อว่ามีประวัติอันอึมครึม เพราะเชื่อว่า ถ้าไม่มีมูลคนคงไม่เอามาฟื้นฝอยหาตะเข็บ แล้วใครจะให้คำตอบนี้ได้ ไม่ใช่แค่ข่าวลือที่พูดกันไปพูดกันมา พอถามว่ารู้จากใคร จะโบ้ยไปเสียอย่างนั้น ไม่รู้ใครคือต้นตอที่พูดครั้งแรกด้วยซ้ำ อันข่าวลือนี่เชื่อถือไม่ได้จริง ๆ กระนั้นหรือ ครั้งหนึ่ง สิงห์เคยเอ่ยปากถามบิดา พระศรีธรรมาว่า “ข้อเท็จจริงเป็นเช่นไร ให้ตอบมาตามตรง ตนรับได้ทุกเรื่องราว” ฝ่ายบิดาได้แต่หัวเราะหึหึ บอกว่า “คนก็พูดกันไป ไม่ใช่เช่นนั้นหรอก เจ้าน่ะลูกแท้ ๆ ของพ่อ” ส่วนขวัญและแก้วเพื่อนสนิท บอกว่า “พ่อของตนพูดเช่นตามคำซุบซิบว่า สิงห์นั้นแท้จริงเป็นพระโอรสลับของเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์จริง ๆ เพราะช่วงที่เจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์พาสาวสองนางจากเกาะบางปะอินเข้าวังนั้น สองสาวได้อยู่ในพระราชวังด้วยกัน จนมาเกิดเรื่องราวทะเลาะวิวาทเสียงดังของสองสาว ทำให้คนน้องต้องออกเรือนไปอยู่กับพ่อของพี่ท่าน” ในใจส่วนหนึ่งสิงห์คิดว่าตนเป็นพระโอรสลับของเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์ตามเสียงซุบซิบที่อื้ออึงไปทั่ว แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนานพอควร เสียงเหล่านี้ยังคงมีอยู่ มิได้จางหายไปเลย ไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น อาจแวบ ๆ ผ่านเข้ามาให้ใจประหวัดนึกถึง เมื่อสิงห์มีโอกาสได้เข้าเฝ้าใกล้ชิดเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์พร้อมบิดา เสียงลือยิ่งกระหึ่มดังยิ่งขึ้น เสียงซุบซิบยิ่งกระจายไปไกล สิงห์มีเค้าหน้าละม้ายไปทางเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์มากกว่าพระศรีธรรมาผู้บิดา บางคนยังเอ่ยว่า สิงห์มีเค้าหน้าละม้ายไปทางเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์มากกว่าพระโอรสองค์ใด ๆ ด้วยซ้ำ เฮ้ย อะไรจะขนาดนั้น เขายิ่งคิด ยิ่งแน่ใจ แล้วเช่นนี้จะไม่ทำให้สิงห์แอบคิดในใจได้เช่นไร ใจนั้นควรคิดเช่นไร พองคับอก ด้วยตนนั้นเป็นถึงพระโอรส เป็นลูกจ้าว ไม่ใช่คนสามัญธรรมดา หรือจะแฟบด้วยเป็นลูกที่แม้แต่พ่อแท้ ๆ ยังไม่ยอมรับ ถ้าเป็นจริงตนควรมีสิทธิ์ในบัลลังก์เช่นเดียวกับบรรดาพระโอรสทั้งหลาย ความรู้สึกนึกคิดเช่นนี้ในใจของสิงห์ผู้ชาญฉลาดเหนือเด็กทั่วไป ได้แอบคิดแผนการต่าง ๆ ไว้มากมาย และหวังว่าทุกสิ่งจะเป็นไปตามแผนอย่างมีขั้นตอน สิงห์ได้แต่คิดในใจ แต่มิกล้าเอ่ยปากออกมาตรง ๆ ด้วยรู้ว่า เรื่องเช่นนี้เป็นเรื่องใหญ่โตเกินกว่าจะมาพูดเล่น ๆ อาจทำให้หัวหลุดจากบ่าได้ง่าย ๆ ถ้าปกปิด คงต้องมีเบื้องหลังมากมาย ที่ไม่อาจเปิดเผย แล้วใยเขาต้องโง่เปิดเต็มหน้าตักด้วยตนเอง ราวกับไม่รู้ว่าผลที่ตามมา เลวร้ายเสียยิ่งกว่าดีแน่นอน ห้ามเด็ดขาดที่จะใช้อารมณ์เหนือกว่าเหตุผล ถ้าบังเอิญรู้ถึงพระเนตรพระกรรณแล้ว เดาทิศทางแห่งอารมณ์ของเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์ขณะนั้นมิได้ อาจระคายเคืองเบื้องพระยุคลบาท หาว่าจาบจ้วงเกินเหตุ เหาจะกินหัว ถือวิสาสะคิดเองเออเอง แล้วสามหาวบังอาจเกินฐานะ ถึงสิงห์จะมิกล้าเอื้อนเอ่ยวาจาออกมาตรง ๆ ว่า ตนคือพระโอรสแห่งองค์เจ้าเหนือหัวเช่นกัน แต่การละเล่นกับเพื่อนในวัยเด็กนั้น สิงห์มักกระทำตน ราวกับตนคือองค์เจ้าเหนือหัวเสมอ ๆ การละเล่นนี้ได้สะท้อนออกมาอย่างชัดเจน ในใจคิดเช่นไร แสดงออกเช่นนั้น ขวัญและแก้วเพื่อนสนิทรู้อยู่แก่ใจเช่นกันว่า ในใจของสิงห์นั้นคิดเห็นเช่นไร ด้วยความอ่อนเยาว์กว่าและเคารพรักพี่ท่านเหนือสิ่งอื่นใด โดยปกติจะทำตามโดยมิเคยเอื้อนเอ่ยถามหาเหตุผลอยู่แล้ว เมื่อสั่งให้ทำการใด มักทำตามโดยไม่รีรอแม้แต่น้อย ในการเล่นหลายครั้ง สิงห์ชอบนั่งบนจอมปลวก แล้วทำท่าสั่งการ ราวกับตนเองใหญ่โตเสียนี่กระไร เลียนแบบเจ้านายที่ชอบชี้นิ้วสั่งบ่าวไพร่ เพื่อน ๆ ที่วิ่งเล่นด้วยกันรวมทั้งขวัญและแก้วเพื่อนสนิทจะนั่งยอง ๆ กับพื้นแล้วยกมือไหว้ประหลก ๆ รอรับคำสั่งให้เล่นเช่นไร ไม่เคยเลยสักครั้งที่สิงห์จะทำตัวต่ำต้อยหรือรอรับคำสั่งจากเพื่อน ๆ จนทุกคนรู้ว่า สิงห์คือหัวหน้าแก๊งที่จะคอยสั่งการและดูแลเพื่อน ๆ เสมอ อาหาร ข้าวต้ม ขนมขบเคี้ยวนั้นไม่ต้องกังวล สิงห์จะสั่งให้บ่าวไพร่เอามาเลี้ยงดูปูเสื่อเพื่อนฝูงให้อิ่มหนำสำราญ นี่ยิ่งทำให้ความเป็นผู้นำของสิงห์เด่นชัดขึ้น สิงห์รู้ว่าคนเป็นหัวหน้าต้องใจกว้าง ต้องให้ของกินเพื่อนจนพึงพอใจ เพื่อน ๆ จะทำตามคำสั่งโดยมิมีบิดพริ้วแม้แต่น้อย ความคิดเช่นนี้ส่งผลต่อมาเมื่อสิงห์เติบโตขึ้น ต้องใจใหญ่ ต้องมือเปิบ ต้องแจกจ่ายไม่อั้น ต้องให้เงินซื้อใจลูกน้อง นิสัยใจใหญ่ใจโตแจกจ่ายให้แก่ลูกน้องหรือคนที่เชื่อฟังคำสั่งตนอย่างใจเติบและเต็มที่นี้ ส่งผลให้มีคนพร้อมจะเข้ามารับใช้ใกล้ชิดสนิทสนมตั้งแต่วัยเยาว์จนเติบใหญ่ หรือแม้นตลอดชีวิต เมื่อใครก็ตามมีโอกาสเข้ามาใกล้ชิดและชิดใกล้จะรู้สึกเคารพยกย่องด้วยใจกันแทบทุกคน มิมีเลยที่จะเอารัดเอาเปรียบลูกน้องหรือคนสนิทแม้แต่น้อย ไม่ดูถูกเหยียดหยามหรือบริภาษด่าทออย่างสาดเสียเทเสีย ยิ่งทำให้เกิดความจงรักภักดีและพร้อมจะรับใช้ ความรู้สึกส่วนลึก ถึงจะไม่ได้ประจักษ์ด้วยพยานหลักฐานชัดเจน แต่สิงห์แอบคิดในใจเสมอว่า แท้จริงแล้วคำเล่าลือนั้น อาจจะเป็นจริงก็ได้นะ จึงมักวาดฝันกลางวันเสมอว่า ตนนั้นแท้จริงเป็นพระโอรสของเจ้าเหนือหัวจริง ๆ เพียงแต่ ไม่แน่ชัดว่า เจ้าเหนือหัวลักษมันตราธิราชองค์พี่หรือเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์องค์น้องเท่านั้น ก้นลึกแห่งหัวใจ สั่งตนเองเสมอว่า ตนนั้นต้องทำตนให้สมเป็นพระโอรส อย่าให้มีจุดด่างดำหรือรอยด่างพร้อยให้ผู้คนตำหนิภายหลังได้ ความรู้สึกเช่นนี้ก่อตัวเป็นจิตใต้สำนึกเสมอมาว่า จะมิมีวันทำตัวให้ต่ำต้อยหรือมีปมปัญหาเด็ดขาด มีแต่สร้างตัวสร้างตนให้สูงเด่นและเพียบพร้อม เผื่อนะ เผื่อว่า วันหนึ่งข้างหน้าฝันนี้เกิดเป็นจริงขึ้นมา จะได้ไม่มีใครกังขาในฝีมือและความสามารถที่มีแห่งตน ให้ผู้คนตั้งแง่รังเกียจได้เป็นอันขาด เด็กบางคนอาจคิดน้อยใจและทำตัวสำมะเลเทเมา เพราะคิดว่า ตนเป็นลูกที่พ่อแม่ไม่ต้องการ แต่คงไม่ใช่กับสิงห์แน่นอน เพราะเขาเตรียมพร้อมเสมอที่จะก้าวและโลดแล่นไปยังหนทางข้างหน้าที่สูงส่ง เยี่ยงพระโอรสแห่งองค์เจ้าเหนือหัว ในใจของสิงห์แอบคิดว่า จอมปลวกนี้แหละคือบัลลังก์ที่ตนเห็นในพระราชวัง มันจะสูงเด่นเป็นสง่าเหนือใคร ๆ แล้วตนคือเจ้าเหนือหัวที่สั่งการบรรดาขุนนางอำมาตย์ทั้งหลายในท้องพระโรง ทุกคนจะเชื่อฟังตนในฐานะและตำแหน่งของเจ้าเหนือหัว ขวัญและแก้วรู้เรื่องเหล่านี้ดี ด้วยคลุกคลีตีโมงกันมาแต่วัยเด็ก จึงยอมทำตามทุกเรื่องราวโดยไม่คัดค้านหรือขัดแย้ง ทำให้เพื่อนคนอื่น ๆ พลอยเชื่อฟังโดยดีด้วยเช่นกัน และสิงห์มิเคยทำให้เพื่อน ๆ ผิดหวังหรือโกรธแค้นเลยแม้แต่น้อย ด้วยภาวะที่เป็นผู้นำที่ดีมาโดยตลอด สักวันหนึ่งเถอะ ตนจะนั่งบัลลังก์จริง ๆ สิงห์คิดสั่งการกับตนเองแต่วัยเยาว์ มันจะเป็นจริงหรือเป็นเพียงฝันลม ๆ แล้ง ๆ ใครจะไปรู้ล่ะ แม้นว่าหนทางข้างหน้าอาจจะขมุกขมัวในสายตาของใครต่อใคร แต่สิงห์คิดว่า เมื่อฝันสูงย่อมเกิดความทะเยอทะยานสูง สิ่งที่ได้รับย่อมสูงส่ง ทุกสิ่งย่อมดีงาม ดีกว่าไม่คิดฝันอยากได้ใคร่ดีแล้วปล่อยให้ชีวิตตกต่ำ คนที่ไม่มีแม้แต่ความหวัง จะเป็นเช่นไร คงปล่อยตัว ปล่อยตน ไปตามยถากรรม มีแต่ลอยไปตามน้ำ เหมือนสวะติดตามผักตบชวา หาทิศทางแน่นอนไม่เจอ อย่างน้อยนะ น่าจะได้ตำแหน่งสูงกว่าพ่อที่เลี้ยงดูตนมา พระศรีธรรมา อาจจะก้าวไปเป็น ออกญา หรือพระยา หรือสูงส่งกว่านั้น ถ้าจังหวะมีโอกาสมา ใครจะไปรู้อนาคตในกาลข้างหน้า มักใหญ่ใฝ่สูงเกินฐานะ ถ้ามีใจมุ่งมั่น และลิขิตฟ้า ชะตากำหนด เป็นได้ชัวร์ป๊าบ ถ้าไม่มีแรงทะยานอยาก ไขว่คว้าได้มาครอบครอง ชีวิตคงลอยคว้างตามทะเล ตามกระแสคลื่นไม่รู้ทิศทาง 1.1วัยเยาว์โหยหารักจากพ่อ
เด็กชายสามคนนั่งเล่นใต้ต้นมะขามใหญ่ กำลังพูดคุยกันด้วยสีหน้าท่าทางไม่สู้ดีนัก
สิงห์ ตัวโตใหญ่ล่ำสัน น่าจะเป็นหัวโจก อีกสองคนคงเป็นลิ่วล้อ สิงห์มักโดนใคร ๆ แอบมอง และกระซิบกระซาบ จนต้องมาบ่นกับเพื่อนทั้งสอง ขวัญกับแก้ว “เฮ้ย อะไรกันนักหนาวะ พวกนั้นมันพูดอะไรถึงข้าอีก” ชักอยากรู้ น้ำเสียงหงุดหงิด “นั่นสินะ พี่บ่นแบบนี้ทุกครั้ง ทำไมไม่เข้าไปถามตรง ๆ เลยล่ะ” ขวัญยุส่ง แก้วเปรยว่า “ทำไมใคร ๆ เห็นพี่ทีไร ต้องมุบมิบพูดจา เหมือนมีลับลมคมใน” ขวัญเลียบ ๆ เคียง ๆ พูดขึ้นว่า “มันต้องเรื่องนั้นแหละ ที่เที่ยวโพทะนาว่า พี่เป็นลูกที่พ่อไม่ต้องการ คนที่อ้างว่า เป็นพ่อแม่ ก็ไม่ใช่หรอก เขาเก็บมาเลี้ยง” สิงห์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เรื่องนั้น ทำใจไปนานแล้ว ไอ้ลูกที่ไม่มีพ่อ แต่ข้าสงสัยว่า มันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้นมั้ย” ทั้งสามไม่ใช่ลูกกระจอกงอกง่อย ลูกตาสีตาสา เพราะมีโอกาสเข้านอกออกในเขตพระราชฐาน ด้วยมารดาของสิงห์นั้น เป็นญาติพระสนมของเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์ทีเดียว ที่ที่เฉพาะเจ้านายนี่แหละ ที่มีเสียงซุบซิบ หลายครั้งเมื่อเห็นสิงห์เข้าวัง สิงห์นับเป็นพี่ใหญ่ด้วยเกิดก่อน 2 ปี รองลงมาเป็นขวัญ อ่อนสุดต้องเป็นแก้ว เมื่อสิงห์ สั่งทำอะไร ขวัญกับแก้วมักทำตามโดยไม่เอ่ยปากถามถึงเหตุผล ด้วยเชื่อมั่นในตัวเพื่อนที่เหมือนเป็นพี่คนนี้ สิงห์ไว้ผมจุก ส่วนขวัญกับแก้วไว้ผมเปีย เพลงล้อเล่นที่ร้องกันบ่อย ๆ จนกว่าจะได้ตัดจุกตัดเปียเมื่ออายุ 13 ผมจุกคลุกน้ำปลา เหม็นขี้หมา มานั่งจ๊องหง่อง ผมเปียมาเลียใบตอง พระตีกลองตะลุ่มตุ้มเม้ง เพื่อนคนอื่นมีทั้งผมโก๊ะ ผมแกละ แล้วแต่ สิงห์พี่คนโต ฉลาดและเก่งกาจสุด มักตั้งคำถามที่เด็กวัยเดียวกันไม่เคยนึกมาก่อน และถ้าสงสัยจะซักถามจนได้คำตอบ วันหนึ่งสิงห์ ถามผู้เฒ่าผู้แก่ในเรือนว่า “ทำไมต้องไว้ผมจุกด้วย” ขวัญ แก้ว อ้าปากหวอ “เอพี่เรา ทำไมถามเช่นนี้ล่ะ ใคร ๆ เขาก็ไว้กัน ไม่เห็นจะน่าแปลกตรงไหนเลย พี่เรานี่ขี้สงสัยเสียจริง” ปากพูดแต่ในใจสงสัยขึ้นมาบ้างตามพี่สิงห์ที่สงสัยก่อนใคร ถ้าเป็นสมัยนี้คงนึกถึงนิยายแม่มดของแฮรี่ พอตเตอร์ ตอนที่เลือกหมวกเพื่อไปอยู่ในปราสาทแต่ละหลังแล้ว คำตอบของผู้เฒ่าผู้แก่ “ชาวราฐมัณฑ์เชื่อว่า เด็กเล็กมีแม่ซื้อคอยดูแล ไม่มีใครสงสัยหรือมาตั้งคำถามเช่นนายสิงห์” คนเล่าคงงงเหมือนกัน ทำไมต้องมาถามเช่นนี้ แต่เล่าให้ฟังอย่างละเอียดลออ คนในเรือนต่างเรียกว่า “นาย” แล้วต่อท้ายด้วยชื่อ เช่น สิงห์ เป็นนายสิงห์ แสดงถึงการยกย่องว่าเป็นบุตรของเจ้านาย ไม่ได้เรียก “สิงห์” หรือ “ไอ้สิงห์” ตามอย่างคนทั่วไป ถ้าเป็นลูกตาสีตาสา ไม่ใช่ลูกขุนนาง คงโดนเรียกว่า ไอ้สิงห์ ไอ้ขวัญ ไอ้แก้วไปแล้ว คำว่าไอ้ อี ไม่ใช่คำหยาบคาย แต่บ่งบอกเพศของเด็กเท่านั้น เด็กชายมักขึ้นต้นด้วยไอ้ ส่วนเด็กหญิงเป็นอี คำพูดที่ว่า เด็กช่างซักช่างถาม เด็กวิ่งเล่นซุกซน จะเป็นเด็กฉลาด แต่ถ้านั่งเฉย ๆ ซึม ๆ เซา ๆ ล่ะแย่เลย ทุกคนในบ้านจำต้องคอยตอบคำถามนายสิงห์เสมอ เพราะท่านแม่นายสั่งเอาไว้ ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าต่อไปว่า “พออายุครบโกนจุกจะไม่โกนจนเกลี้ยงเลย ต้องเหลือไว้กระหย่อมหนึ่งตรงกลางกระหม่อมเพราะคิดว่าผมเป็นตัวแทนของขวัญที่คอยดูแลเด็ก หลังจากโกนจุกแล้วนี่จะปล่อยให้ผมยาวไปเรื่อยจนเป็นทรงผมของหนุ่มน้อย ส่วนที่ใครจะไว้จุก โก๊ะ แกละหรือเปียต้องแล้วแต่เด็กเลือกตอนเล็ก ๆ นายคงจำไม่ได้แล้วกระมัง” ผู้เฒ่าผู้แก่หันมาย้อนถามเด็ก ๆ ถึงความหลังครั้งเก่าก่อน ทั้งสามส่ายหน้าพร้อมกัน ตอบว่า “จำได้นิดนึง ถ้าชอบตัวไหน จะได้ไว้ผมทรงนั้น แต่ไม่รู้ว่า ทำไมถึงชอบตัวนั้น ลืมแล้ว” พร้อมเสียงแฮะ ๆ ประกอบว่าลืมจริง ๆ ตุ๊กตาดินเหนียว 4 ตัวที่มีทรงผมจุก โก๊ะ แกละ เปีย เป็นตัวเสี่ยงทายว่าเด็กเล็กที่ยังไม่รู้ประสีประสาจะหยิบตัวใดขึ้นมาก่อน เมื่อเลือกตัวใด เด็กคนนั้นจะได้ไว้ผมทรงนั้น สิงห์ ยังตั้งคำถามต่อไปว่า “แล้วขวัญกับกระหม่อมคืออะไร” ขวัญ แก้วงงอีกแล้ว งงตามลูกพี่ “ใช่แล้วมันคืออะไร” พลอยเอออออยากรู้ตามลูกพี่ไปด้วย พึมพำเหมือนสงสัยเสียเต็มประดา ผู้เฒ่าผู้แก่อธิบายต่อไปว่า “ยายก็ไม่รู้ว่าขวัญอยู่ตรงไหน แต่ใคร ๆ บอกกันว่า ทุกคนมีขวัญติดตัว มองไม่เห็น ดูไม่รู้ เหมือนเป็นเทวดาคุ้มครองกระมังสิงห์ ถ้าขวัญอยู่กับเนื้อกับตัวคนนั้นจะสบายเนื้อสบายตัว ไม่ตกใจง่าย ๆ ไม่ขวัญหนีดีฝ่อ” ยายตอบเท่าที่รู้ ใครจะไปรู้เสียทุกเรื่องราวล่ะ ยายอีกคนที่นั่งใกล้ ๆ เถียงขึ้นทันใดว่า “ขวัญอยู่ตรงกลางหัวไงเล่า แต่นายสิงห์อาจมองไม่เห็น มันจะขด ๆ เวียนเหมือนก้นหอย ต้องลองเปิดดูหนังหัวตรงกลางดูสิว่ามีกี่ขด ถ้ามีก้นหอยขดเดียวเรียกว่ามีขวัญเดียว ถ้ามีก้นหอย 2 ขด มีสองขวัญ ยายเคยเห็นมีมากสุดสามขวัญเลยนะ” ยายรีบตอบเพราะรู้นิสัยสิงห์ที่จะถามต่อว่า แล้วสูงสุดจะมีกี่ขวัญ พร้อมทั้งบอกเท่าที่รู้ “เคยมีคนบอกว่า ส่วนใหญ่มีกันแค่ละคนละขวัญเดียว วนซ้ายจึงจะดี มี 2 ขวัญ เป็นคนฉลาด มีไหวพริบ ถ้าเป็นลูกชายโตขึ้นจะเจ้าชู้ ขยันหาเมีย” ทุกคนในเรือนรู้ดีว่า นายสิงห์นั้นช่างซักช่างถาม ใคร่รู้ไปเสียทุกเรื่องราว มีแต่สงสัย แล้วจะเอ่ยปากถามทันที มิมีเสียล่ะ ที่จะเก็บความสงสัยนั้นไว้กับตัว เมื่อคนตอบ ตอบทุกคำถาม เลยยิ่งทำให้สิงห์เป็นเด็กฉลาดมากขึ้น ทุกคนรีบเปิดดูขวัญของเพื่อน เพราะมองขวัญของตัวเองไม่เห็น แล้วตอบ “มีคนละขวัญขอรับ” สิงห์ ถามต่อว่า “แล้วกระหม่อมคืออะไร เคยได้ยินแต่พวกมหาดเล็กแทนตัวว่ากระหม่อม แล้วทำไมต้องเหลือผมไว้กระหย่อมหนึ่งตรงกลางกระหม่อม” สิงห์ เป็นเช่นนี้เอง ช่างซักช่างถามจนกว่าจะหายสงสัย นิสัยเช่นนี้เองทำให้สิงห์ รอบรู้ไปเสียทุกเรื่องราว ยิ่งเมื่อโตขึ้น จะสนใจใฝ่รู้ให้เข้าใจชัดเจน ไม่มีสิ่งใดคั่งค้างในใจเลย ผู้เฒ่าผู้แก่อธิบายต่อไปว่า “ตอนเด็กเกิดใหม่ ๆ นั้น ตรงกลางหัวจะมีส่วนที่นุ่ม ๆ นิ่ม ๆ ตรงนั้นเรียกว่ากระหม่อม พอโตขึ้นส่วนนั้นจะแข็งมองไม่เห็นแล้ว อยากรู้ต้องไปขอดูจากเด็กเล็กก่อน 2 ขวบ เมื่อคนใหญ่คนโตจะให้ศีลให้พรลูกหลานหรือบริวารจะเป่าตรงกระหม่อมนั่นแหละ” เป็นอันจบเรื่องที่สิงห์ อยากรู้อยากเห็นไปอีกเรื่อง สบายใจขึ้นหน่อยที่รู้ตามที่อยากรู้แล้ว ครั้นพอโตขึ้น ทั้งสามได้เป็นทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ในวังหลวง โดยใช้เส้นสายใหญ่โต เมื่อบิดาเป็นขุนนางผู้ใหญ่และมีโอกาสใกล้ชิดพระราชวงศ์ มักได้รับข้อยกเว้นและมีสิทธิพิเศษเสมอ เช่นนำลูกหลานมาเข้าเฝ้าถวายตัวเป็นมหาดเล็ก เพื่อคอยรับใช้เจ้าเหนือหัว พระมเหสี พระสนม และบรรดาพระโอรส รวม ๆ คือคอยรับใช้เจ้านายนั่นเอง พี่สิงห์ ได้เข้าเป็นมหาดเล็กวิเศษเพราะอายุถึงเกณฑ์คัดเลือกก่อน ส่วนขวัญและแก้วได้เป็นมหาดเล็กจงกรม แล้วทั้งสามได้รับคัดเลือกให้เป็นมหาดเล็กยาม เพราะมีฝีมือทางอาวุธกับศิลปะการป้องตัวที่ได้รับฝึกฝนมาก่อน เมื่อเป็นมหาดเล็กยามจะได้รับเงินเดือนและโอกาสก้าวหน้าตามลำดับ จากมหาดเล็กยาม มหาดเล็กวิเศษ นายรอง หุ้มแพร จ่า นายเวร จางวางหรือหัวหมื่นหรือจมื่น และผู้บัญชาการกรมมหาดเล็ก มหาดเล็กอยู่ในกรมทหารรักษาพระองค์ สังกัดในฝ่ายทหาร ประกอบด้วย กรมพระตำรวจหลวง กรมสนมทหาร กรมรักษาพระองค์ กรมพลพัน กรมทหารใน กรมทนายเลือก กรมเรือคู่ชัก ทั้งสามเข้านอกออกในพระราชวังตั้งแต่เป็นเด็กไว้จุก ไว้เปียแล้ว ก่อนจะเข้ารับราชการเป็นมหาดเล็กด้วยซ้ำ จึงคุ้นเคยและเป็นพระสหายกับพระโอรสเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์ ทั้งจ้าวทัศน์ จ้าวภาคย์ที่ประสูติแต่พระมเหสีเอก จ้าวอินทร จ้าวอินทา จ้าวทองพระโอรสที่เกิดจากพระสนม กาลต่อมาเมื่อเติบใหญ่ ทั้งสามเจริญเติบโตก้าวหน้าในหน้าที่การงาน สิงห์พี่ใหญ่สุดได้เป็นถึงพระยากลาโหมสิงห์ศรีวรวงศ์ มหาอำมาตย์เอก ขวัญได้เป็นพระขวัญณรงค์เทพฤทธิ์ เจ้ากรมทหารรักษาพระองค์ และแก้วได้เป็นพระแก้วจารึกจรยุทธิ์เจ้ากรมพระตำรวจหลวง มิตรภาพที่ก่อตัวในวัยเด็กฝังรากลึก ไม่ผันแปรไปฝักใฝ่ฝั่งตรงข้าม ทั้งที่ช่วงนี้มีหลายวังที่แก่งแย่งในอำนาจ เมื่อเลือกฝ่ายตรงข้าม โอกาสจะเป็นศัตรูย่อมมีมากขึ้น การอยู่ใต้อาณัติผู้มีอำนาจต่างขั้ว มีหรือจะยังคงเป็นมิตรต่อไปได้อย่างสวยงาม ไม่มีใครรู้อนาคต ไม่มีใครคาดการณ์ได้ แต่ทั้งสามยืนยันตามประสาเด็ก ๆ ว่า มิตรภาพของเราสามจะมั่นคงและยืนยาวไปตลอดกาล ถ้าเป็นหนังจีน คงกรีดเลือดร่วมน้ำสาบาน ดื่มน้ำผสมเลือดที่ต่างกรีดลงขัน พร้อมกล่าว แม้นไม่ได้เกิดวันเดียวกัน แต่ขอตายพร้อมกัน ถ้าเป็นขุนนาง คงถือน้ำพระพิพัฒน์สัตยา เป็นการถวายความจงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์ รู้จักกันแต่เล็กแต่น้อย รู้ใจกันทุกเรื่องราว คุ้นเคยสนิทสนมเป็นเพื่อน และคงมิตรภาพจนวันตาย เสียงซุบซิบที่ใครต่อใครมักเอ่ยถึง มันคืออะไร เป็นความลับที่ยากบอกนักหรือว่า ใครคือพ่อแม่ที่แท้จริง แล้วพ่อแม่ที่เลี้ยงดูล่ะ จำเป็นอย่างไรจึงต้องรับมาเป็นลูก ทุกคนรับรู้ว่า สิงห์คือบุตรชายคนโตของพระศรีธรรมากับแม่อิน ทั้งสองเลี้ยงดูสิงห์อย่างเทิดทูน มิมีคำน้อยให้ต่อว่าด่าทอ เสียงลือเสียงเล่าอ้างว่า ทั้งสองไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริง แม้ว่าพ่อแม่จะยืนยันเสียงหนักแน่นทุกคราที่สิงห์เอ่ยปากถาม เสียงพูดซุบซิบดังไปทั่ว จนแทบไม่ใช่เสียงกระซิบผ่านสายลมซะแล้ว แต่พูดอย่างเอิกเกริก ราวกับเป็นเรื่องจริง ที่ไม่ควรปกปิดซ่อนเร้นอีกต่อไป เสียงนี้ดังจนมาเข้าหูสิงห์หลายครั้งหลายครา ความเป็นเด็กอาจจะยังไม่รู้สึกน้อยอกน้อยใจมากนักว่า เหตุใดคนเป็นพ่อแม่แท้จริงจึงไม่ยอมรับตนในฐานะลูก มีแต่ความสงสัยเคลือบแคลง หลายครั้งหลายครา ราวกับตั้งใจจะสะกิดถามเขาโดยตรงเสียด้วยซ้ำ ทำเป็นพูดลอย ๆ ให้ผ่านหู เจตนาให้เขารับรู้ แล้วอาจพาลโกรธ หันมาโต้ตอบโดยตรง เมื่อได้ยินเสียงซุบซิบบ่อยครั้งเข้า สิงห์จึงถามแม่อินว่า “แล้วจริง ๆ ลูกเป็นลูกใครกันแน่ ลูกของแม่จริง ๆ หรือเปล่า แล้วใครเป็นพ่อที่แท้จริงล่ะ แม่อิน” แม่อินจะยืนยันเสียงแข็งทุกครั้งเช่นกันว่า “แม่เป็นแม่ของลูก และพ่อเป็นพ่อของลูก มิผิดไปจากนี้หรอก ลูกรัก คนก็พูดกันไปให้มากความ อาจจะแค่เย้าแหย่ลูกเล่น” เมื่อสิงห์ได้ฟังคำยืนยันจากแม่เช่นนี้ทุกครั้ง จะเถียงคอเป็นเอ็นเมื่อได้ยินใครพูดว่า สิงห์เป็นลูกของใครกันแน่ และจะตอบโต้ทันทีด้วยน้ำเสียงโกรธนิด ๆ ว่า “ตนเป็นลูกของพระศรีธรรมากับแม่อิน” ไม่มีสักครั้ง ไม่มีสักครา ที่แม่จะเผลอพูดความจริงออกมาหรือแสดงท่าทีมีพิรุธให้ลูกสังเกตจับผิดได้ แม่จะยืนยันด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นจริงจังเสมอมา บางครั้งยังถามว่า “ลูกไปได้ยินใครพูดมา แม่จะไปเอาเรื่อง ”ท่าทีเช่นนี้เพื่อตอกย้ำว่าจะไปหาเรื่องกับคนที่พูดให้ลูกไม่สบายใจ เมื่อสิงห์เริ่มโตพอรู้ความมากขึ้น สิงห์จะไม่ถามแม่เช่นเดิม เพราะแม่คงจะยืนยันคำเดิมทุกคราไป แต่ในใจเริ่มปะติดปะต่อในเรื่องราวที่ใคร ๆ พูดกันถึงชาติกำเนิดของตน ถึงจะถามไปกี่ครั้ง คงไม่ได้คำตอบที่แท้จริง แต่เสียงลือนั้นเริ่มเบาบางลง ด้วยเหตุการณ์ที่ผ่านมาคงนานวันขึ้น คงเหมือนข่าวลือทั่วไปที่มักจะกระพือโหมแรงในช่วงแรก ๆ เท่านั้น เสียงซุบซิบทำให้ใจของสิงห์สับสนงงงวย เพราะบางเสียงเอ่ยถึงเจ้าเหนือหัว “แท้จริงแล้วสิงห์เป็นพระโอรสลับของเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์ สังเกตสิว่า พระองค์โปรดปรานและรักใคร่เอ็นดูในสิงห์มากกว่าลูกท่านหลานเธอทั้งหลาย เพียงแต่ไม่ยกย่องอย่างออกนอกหน้านอกตาเท่านั้น” “อะไรกันนี่ มันขนาดนี้เชียวรึ เป็นพระโอรสเจ้าเหนือหัว” เสียงนี้ทำให้ใจกระหยิ่มพองเต็มอก เครื่องหมายคำถามผุดขึ้นมามากมาย ทำไมถึงต้องปกปิดล่ะ ในเมื่อเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์มีพระโอรสธิดากับมเหสี กับสนมมากมาย เหตุใดต้องปกปิดตนแต่เพียงผู้เดียว บ้างบอกเพราะแม่อิน คือญาติสนิทกับพระสนม แต่อิจฉาริษยาเกลียดชังกันรุนแรง จึงไม่ยอมรับนางเป็นสนมอีกคน และไม่ยอมรับสิงห์เป็นลูกด้วย เช่นนี้ ย่อมแสดงว่า แม่คือแม่ แต่พ่อไม่ใช่ ถ้าเป็นเช่นนี้จริง ๆ ล่ะ สิ่งที่เขาคิดเช่นเห็นตามว่า พ่อที่แท้จริงของเขาต้องใหญ่โตมาก ๆ เขาจึงได้อภิสิทธิ์เหนือกว่าการเป็นลูกของญาติพระสนม พวกที่ยืนยันว่า “สิงห์เป็นพระโอรสลับของเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์นั้น กล่าวต่อไปอีกว่า “จะให้ยกย่องได้เช่นไร ในเมื่อตอนที่แม่อินตั้งท้อง พระสนมที่เป็นญาติ องค์ที่เป็นแม่ของจ้าวอินทรที่มาจากบางปะอินด้วยกัน โกรธลูกพี่ลูกน้องคนนี้ยิ่งนัก แทบจะเอาเป็นเอาตายกันทีเดียว ถึงจะเป็นญาติแต่เกลียดกันเข้ากระดูกดำ ตั้งแต่รุ่นพ่อแม่กันแล้ว พอรู้ว่ามาตั้งท้องกับผู้ชายคนเดียวกัน ยิ่งเป็นเรื่องราวใหญ่โต” บางพวกที่ไม่เชื่อตามที่พูดจะแย้งว่า “บางทีเป็นเรื่องพูดเล่นเย้าแหย่กันของแม่อิน ลูกพี่ลูกน้องคนนี้ให้พระสนมแค้นเล่น เลยแกล้งยั่วให้หึง คนได้ยินเลยพูดต่อ ๆ กันมาจนดูเป็นเรื่องจริงไป เป็นเรื่องโอละพ่อไปเสียนี่” “ไม่ใช่พระโอรสของพระองค์หรอก แม่เป็นญาติสนิทของพระสนมที่ได้เข้าวังครั้งที่เจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์ ติดเกาะและพบรักกัน ณ เกาะบางปะอิน เจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์รับหญิงนั้นมาเป็นบาทบริจาริกา เป็นพระสนมที่ทรงรักใคร่เสน่หามาก ไม่น่าจะนอกใจเป็นอื่นกับญาติของคนที่รัก” เสียงนี้ไม่เชื่ออีกเช่นกัน บางเสียงแอบนินทาว่าร้ายว่า “สองสาวนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่แท้ที่จริงพ่อแม่ของนางทั้งสองไม่ใคร่ปีนเกลียวกันสักเท่าใดนัก ถึงจะเป็นญาติจึงเหมือนไม่ใช่ญาติ และทั้งสองต่างแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันมาตลอด คนพี่ดุมากนัก ไม่ยอมให้น้องสาวได้ดีมาตีเสมอตน และประกาศชัดเจนว่า ยังไงเสียจะไม่ยอมให้น้องคนนี้ได้มายืนในตำแหน่งเดียวกับตน” บางคนยังตีขลุม พูดราวกับเป็นคนสนิทไปเสียอย่างนั้นจึงรู้แม้กระทั่งความในใจของพระสนม “ถ้าเป็นเรื่องจริง ที่ว่ามีสามีคนเดียวกันก็คงยอมกันไม่ได้ เมื่อพี่สั่งห้ามยกย่องน้องเด็ดขาด ให้ยกแก่ผู้ใดผู้หนึ่งก็ได้ ถึงแม้นมารู้ภายหลังว่าติดท้องมาก็ตามที แล้วให้แล้วกันไป” นี่ก็คนที่ยังเชื่อว่าเป็นจริง ที่ว่าตนนั้นเป็นพระโอรสลับที่ไม่ได้รับการยกย่อง เหตุเพราะแม่และพี่ของแม่ที่เป็นสนม ขัดข้องหมองใจ จนยากจะยอมยกให้เป็นสนมอีกคน เพื่อไม่ให้เกิดปัญหายอมรับความจริง เมื่ออีกฝ่ายมีอำนาจ ทำให้อีกฝ่ายต้องหาพ่อให้ลูกใหม่ เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาต่าง ๆ ตามมา ทว่าเสียงซุบซิบที่แอบเล็ดลอดมาเข้าหูสิงห์นั้นมีหลายกระแส บ้างก็ว่า “ไม่ใช่หรอกที่กล่าวกันว่า สิงห์เป็นพระโอรสลับของเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์น่ะ แท้จริงสิงห์เป็นพระโอรสลับของเจ้าเหนือหัวลักษมันตราธิราช ตอนที่ไปออกรบต่างหาก แล้วองค์ท่านได้กับหญิงชาวบ้านหรือสาวชาวลาว เลยรับเด็กคนนั้นกลับมาให้พระศรีธรรมากับแม่อิน เลี้ยงดู ไม่ใช่ลูกแม่อิน เสียด้วยซ้ำ สิงห์น่ะลูกชาติลูกตระกูลเชียวนะ”
|
สมาชิกหมายเลข 4665919
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] ดร.พรรณี เกษกมล นักเขียน ข้าราชการบำนาญ ครูซี 9 แนะแนว
Friends Blog Link |
