Group Blog All Blog
|
บทนำก่อนเข้าเรื่อง บทนำก่อนเข้าเรื่อง บทนำ เด็กหน้าวัดใหญ่ คงเป็นเรื่องอ่านเล่น อ่านง่าย เพื่อเล่าเรื่องของเด็กหญิงคนหนึ่งที่เกิดและเติบโตมาที่หน้าวัดใหญ่อินทาราม อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี เมื่อโตขึ้นระเห็จระเหเร่ร่อนออกจากเมืองชลไปเป็นครูที่เมืองบางกอก เจริญก้าวหน้าในอาชีพ เป็นครูเชี่ยวชาญ ที่จบปริญญาเอก ด้วยความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ In the bottom of my heart ฝรั่งบอก ก้นบึ้งของหัวใจที่อยากจะถ่ายทอดเรื่องราวที่เกิดขึ้นแก่ตนเอง เก็บไว้บอกต่อลูกหลาน ถ้าเขียนเป็นหนังสือ คงเรียกประเภทอัตตชีวประวัติ บอกเล่าเรื่องราวของตนเอง เผื่อไว้อ่านชาติหน้า ถ้าชาติหน้ามีจริง และระลึกชาติได้ แล้วมีโอกาสอ่านหนังสือที่ตนได้เขียนไว้ ทำให้พอจำความในอดีตชาติได้ เลยขีด ๆ เขียน ๆ บอกเล่าเป็นหนังสือเล่มนี้ เขาว่า ดีที่สุด คือ ไม่ต้องเกิดมาอีกเลย มันคงจะยากมากสำหรับคนธรรมดาที่คงวนเวียนในกองกิเลส อย่างน้อยควรจะได้เกิดเป็นมนุษย์ เวียนว่ายมาในภพภูมิที่ใกล้เดิม เรื่องที่จะเขียนคงมีหลากหลาย ตามแต่สมองน้อย ๆ ที่เริ่มจะฝ่อ บางเรื่องที่เขียนควรค่าแก่การจดจำเป็นบทเรียนสอนลูกสอนหลาน ถ้าทำเช่นนี้จะเจริญ ก้าวหน้าแน่นอน บางเรื่องน่าอายเกินกว่าจะบอกต่อ แต่นักจิตวิทยาบอกว่า ถ้าเรากล้าเล่าให้ใคร ๆ ฟัง แล้วทำให้เป็นเรื่องตลกเสีย ปมด้อยที่ฝังรากลึกแล้วก่อเกิดปัญหาต่าง ๆ ตามมา จะคลี่คลายหายไปได้ บางเรื่องเป็นบทเรียนสอนใจให้ทำเพื่อความรุ่งโรจน์แก่อนาคต บางเรื่องไม่ควรจะทำซ้ำอีกเพราะไม่เกิดผลดีต่อชีวิตของใคร ๆ เลย แม้แต่ตนเอง จากเด็กหญิงตัวน้อย ๆ ผอมกะหร่องหน้าวัดใหญ่ กลายเป็นหญิงอายุ 66 ปี แล้ว ที่ได้เรียนปริญาตรีวิชาครู คณิตศาสตร์ ภาษาอังกฤษ ปริญญาโทจิตวิทยาพัฒนาการและจิตวิทยาการแนะแนว ปริญญาเอกการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร สิ่งที่เขียนจึงอาจผนวกรวมความคิด ความรู้ที่เคยร่ำเรียนมา รวมทั้งประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาสอดแทรกไปด้วย ให้รู้ว่าเด็กที่เกิดมาในยุคเบบี้บลูมเป็นเช่นไรเมื่อเทียบกับยุคเนตไร้สาย คนแก่ขี้บ่น จู้จี้จุกจิก ชอบสอน คงจะเป็นจริงในหนังสือเล่มนี้ เลยพยายามเขียนด้วยสำนวนที่ไม่น่าเบื่อจนเกินไปในสายตาของผู้เขียน แต่วัยรุ่นคงมึนตึ๊บ อะไรกันนี่ สนุกแล้วหรือ ตอนแรกตั้งใจจะเขียนเป็นนิยาย ตอนนี้คงจะเป็นอัตตชีวประวัติที่สอดแทรกจิตวิทยาไปแล้วกระมัง อิอิ ช่วยไม่ได้ แล้วแต่กลอนจะพาไปแล้วกันนะ อ่านเพลิน ๆ ไม่ต้องจับผิดกันให้เมื่อยตุ้ม มันต่างกันมากจริง ๆ ชีวิตที่ต้องปรับตัวระหว่างช่วงเด็กกับช่วงบั้นปลาย ทำให้อดนึกถึงนิยายชุดบ้านเล็กในป่าใหญ่ ชีวิตของลอร่า อิงกัลล์ สมัยผู้คนไปบุกเบิกตั้งถิ่นฐานที่อเมริกาไม่ได้ ที่พบเจอะเจอหลายสิ่งที่ต่างจากอเมริกาในทุกวันนี้ การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น มาและไปอย่างรวดเร็วเหมือนกันจริง ๆ เพียงแต่ต่างยุคต่างสถานที่ ซึ่งน่าจะทำให้เด็กยุคหลังกระหายใคร่อยากเรียนรู้อดีตของเราบ้าง ก็เป็นได้นะ การเจริญเติบโตทางเทคโนโลยี ก่อให้เกิดความต่างของวิถีชีวิตของผู้คนบนโลกไปอย่างสิ้นเชิง ไม่เว้นแม้แต่บ้านเรา เด็กยุคเบบี้บลูมพบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของโลกใบนี้ สมควรที่จะได้จดจารบันทึกไว้ อุโมงค์แห่งกาลเวลาทำให้เราไม่อาจย้อนกาลเวลากลับไปได้ แต่หวนรำลึกนึกถึงอดีตที่ผ่านมาและเป็นเครื่องเตือนสติให้กับคนรุ่นลูกรุ่นหลาน เพื่อไม่ให้ความผิดที่เคยเกิด ได้เกิดซ้ำในคนรุ่นลูกรุ่นหลาน จุดหนึ่งของอดีตแห่งกาลเวลา ที่ได้สร้างความเจริญยิ่งใหญ่ จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ขมวดปม ก่อเกิดอนาคตที่รุ่งโรจน์ได้
|
สมาชิกหมายเลข 4665919
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] ดร.พรรณี เกษกมล นักเขียน ข้าราชการบำนาญ ครูซี 9 แนะแนว
Friends Blog Link |
|||||||||||||
