• MainWings
• Something in my mind
• พระราชดำรัสจากในหลวงวันปีใหม่แต่ละปี...
• More about me...
• More than Living on Earth
• Mind , Meaning and More
• My Question(s)
• Squash Gang
• Under Construction อิอิ ^_^
• สำหรับคุยกับเพื่อนมหาลัย ขออภัยเพื่อนๆพันทิพย์ ด้วยครับ
• Will Power & Attitude
• Health , Heal and Charity
• กลุ่มสมาชิกเลือดกรุ๊ปพิเศษ Rare Blood Type Member

มาทำความรู้จักกันอีกนิด... นะครับ... ^_^ มาทำความรู้จักกันอีกนิดละกันนะครับ... น้องแยม... ( นางสาวความรักค่ะ ) ส่งมาให้เล่น... เดิม...เค้าเรียก... ส่งทายาทอสูร คนต่อไปมาให้ข้าพเจ้า... แต่... ผมขอเปลี่ยน... เป็น... เมล็ดพันธุ์แห่งการเจริญเติบโต... มาเริ่ม Blog tag กันเลยก๊าบบบบบบบบบบบ แบบว่า... เข้ามาแก้ไข เพราะถูก Comment ว่าสีตัวหนังสืออ่านยากน่ะครับ... ก็ขอเชิญ อ่านที่ ความเห็นที่ 6 แล้วกันนะครับ   Create Date : 18 มกราคม 2550     Last Update : 18 มกราคม 2550 22:42:44 น. Counter : 1003 Pageviews.   48 comment Share Tweet

What is your color ? Your true color is Green! You're green, the color of growth and vigor. Good-hearted and giving, you have a knack for finding and bringing out the best in people. Green is the most down-to-earth color in the spectrum — reliable and trustworthy. People know they can count on you to be around in times of need, since your concern for people is genuine and sincere. You take pride in being a good friend. For you, success is measured in terms of personal achievement and growth, not by status or position. Rare as emeralds, greens are wonderful, natural people. It truly is your color! What's Your True Color? Brought to you by Tickle มีเพื่อนส่งมาให้เล่นน่ะครับ ก็ลองเล่นดู ผมชอบ... พวกแบบทดสอบ ประเมินตัวเอง คุณเป็นคนแบบไหน ... อะไรพวกเนี้ยะ... สนุกดี... บางทีมีเวลาว่าง ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องทำอะไร... ผมก็เล่นไอ้พวกนี้แหละ เล่นมาเยอะแล้ว ตอนนี้... ก็...คิดว่า พอรู้จักตัวเองพอสมควร... ถ้าว่างๆ ก็ลองเล่นดูครับ ( เอาเม้าส์ คลิกที่รูปเพื่อทดสอบของคุณได้เลยครับ )   Create Date : 30 เมษายน 2549     Last Update : 30 เมษายน 2549 23:21:34 น. Counter : 296 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ไปเยี่ยมอากง... เมื่อวานนี้...(25 พค. 2548) ผมทำงานอยู่ แม่ผม ก็โทรเข้ามาด้วยเสียงสั่นเครือ... ถามว่า วันนี้ ไปไหนรึเปล่า เข้าไปหาอากงหน่อย อากงอาการไม่ดีแล้ว... เมื่อเสร็จงาน ผมก็เลยเข้าไปหาอากง ที่บ้านอากู๋ ที่บางกรวย เมื่อไปถึง ผมถึงได้เห็นรอยช้ำจากการคั่งของเลือดรอบๆขอบตา ที่เกิดจากการหกล้มเมื่อวันก่อน เพราะอากง เป็นคนที่ขี้เกรงใจคน และชอบช่วยเหลือตัวเอง ไม่อยากเป็นภาระใคร แม้จะป่วยอยู่ แม้จะอ่อนแอ และอ่อนแรงมากแล้วก็ตาม อากง... ก็ยังพยายามช่วยเหลือตัวเอง เท่าที่กำลังจะมี ช่วงนี้... อาการอากงทรุดลงมาก อาตั่วกู๋ ก็เลยมาพักด้วย เพื่อคอยอยู่ดูแล และ... คอยอยู่ดูใจ หลายคืนก่อน... ตอนดึก อากงไม่อยากรบกวนปลุกลูกๆ ( อากู๋ กับ อาตั่วกู๋ ) ที่นอนอยู่ อากง พยายามเดินไปห้องน้ำด้วยตัวเอง ทั้งที่แรงก็ไม่ค่อยมีแล้ว แล้วอากงก็ลื่นล้มในห้องน้ำ จากการล้มนั้น... ทำให้เกิดเลือดคั่ง ที่บริเวณรอบขอบตา จนดำเป็นวงใหญ่ตั้งแต่เหนือคิ้วลงมาจนถึงกลางแก้มทั้งสองข้าง... พักหลังนี้ อากงก็กินอาหารไม่ค่อยลง ร่างกายก็อ่อนแอ ผิวพรรณ ก็บาง และกรอบ ขาดง่ายเหมือนกระดาษ การลื่นล้มครั้งนี้... ทำให้อาการของอากงทรุดลงยิ่งกว่าเดิม เกิดบาดแผลขึ้นตามร่างกายหลายแห่ง หัวก็แตก เป็นแผลเต็มไปหมด เมื่อวานซืนนี้... ( 24 พค. 48 ) อากงบ่นว่าอยากกินแกงลูกชิ้น อยากกินแกงหน่อไม้... เมื่อวาน...อากู๋ผมก็เลยทำแกงให้อากงวานนี้ ( 25 พค. 48 ) เมื่อผมเข้าไปที่บ้าน อากงนอนหลับอยู่ เพราะฤทธิ์ยา... ตามตัว... มีแต่ผ้าปิดแผล และร่องรอยเลือด เป็นหยดเล็กๆจากแผลต่างๆ ที่เกิดขึ้นง่ายๆ ตอนนี้ ...เพียงอากงปัดแขนไปถูก ขอบเตียง ก็เกิดเป็นแผลฉีกแล้ว... ผมเข้าไปถึง ก็นั่งคุยกับแม่ผม และอากู๋ทั้งสอง จนมืด จัดโต๊ะอาหารเรียบร้อย ก็เรียกอากงขึ้นมา... ผมไปตักข้าว อากู๋ก็บอก ให้ตักน้อยๆ ผมก็คิดว่าน้อยแล้ว แต่อากู๋บอกว่า ให้เอาออกอีก เอาออกอีก... จนเหลือแค่ราวๆ ประมาณ 1 ช้อนโต๊ะเท่านั้น... เมื่ออากงรู้สึกตัว ก็ช่วยกันพยุงขึ้นมา เช็ดหน้า เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อ แล้วก็พามานั่งที่เก้าอี้รถเข็น... อากงเวลานี้... ดวงตา เหม่อลอย ไร้เรี่ยวแรง และ... ดูไม่มีประกาย ไม่มีแววตาอย่างที่เคยเป็นเลย...ระหว่างที่แม่ผม กับ พี่เล็ก ไปเตรียมถ้วย และน้ำให้อากงสำหรับบ้วนปาก กับฟันปลอม ทั้งชิ้นบนและชิ้นล่าง อากง ก็หลับตาลง อย่างเหนื่อยล้า ผมนั่งอยู่ข้างๆอากง เพียงจับแขนที่เล็ก ...ลีบ ผิวหนังเหี่ยวย่น แต่เป็นมันเงาเหมือนกับพลาซติก บีบเบาๆ แล้วเรียกอากง เมื่อแม่กับพี่เล็ก เอาฟันปลอมมา ให้อากงผมใส่ ท่านก็พยายามให้ความร่วมมือ แต่แม่ผม หรือพี่เล็ก อาจจะใส่ไม่ถูกตำแหน่ง และอาจจะ ทำให้ท่านเจ็บ เราจึงได้ยินอากงร้องว่า...เดี๋ยว... ซึ่งมันคง ทำให้อากงเจ็บมากจนถึงกับร้องห้ามออกมา เพราะแม้แต่ ตอนที่ผมเข้าไปไหว้อากงยังเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น ไม่ได้รับ ไม่ได้ขานอย่างปกติทุกที ที่ผมไหว้... อากงพยายามที่จะเอามือ มาจับ มาที่ปาก เพื่อจะจัดฟันปลอมเอง แต่ตอนนี้... แทบจะไม่มีแรงยกแขนตัวเอง พี่เล็กเอาน้ำมา ให้บ้วนปาก แล้วบ้วนลงกระป๋อง เพื่อที่จะให้อากงได้กินข้าว เมื่อใส่ฟันปลอมเสร็จ แม่ก็เอาตะเกียบคีบข้าว... เพียงไม่กี่เม็ด เป็นก้อนเล็กๆ ใส่ปากอากง แต่อากงไม่มีแรงจะเคี้ยว... ข้าวคาปากอากงอยู่อย่างนั้น แกงลูกชิ้น ที่เมื่อวานยังบอกว่าอยากกิน วันนี้... อากงกินไม่ไหวแล้ว... แม่ผมก็เริ่มน้ำตาไหล...พวกเราเลยบอกว่า เอาข้าวออกเถอะ แล้วก็เอาฟันปลอมออกจากปากอากง พี่เล็ก เลยเข้าครัว ไปผสมจมูกข้าว กับน้ำแกงจืด มาให้อากงดื่ม... เวลานี้... แม้แต่น้ำก็ยังดื่มลำบาก อากงที่เคยแข็งแรง ไปไหน มาไหนด้วยตัวเอง ไปซื้อปลาถึงตลาดเก่า เพื่อจะทำให้ลูกๆ หลานๆกิน เมื่อรู้ว่า ผมกับแม่และพ่อจะไปหา อากงผมเป็นหมอยาจีน ที่เคยรักษาคนมามากมาย ผสมยา ข้ามวันข้ามคืน นั่งเคี่ยวยาที่ละหลายๆชั่วโมงเพื่อคนอื่น โดยที่บ่อยครั้ง ไม่เอาเงิน... ทำไม้เท้าให้กับเพื่อนๆ หรือญาติๆ คนอื่นๆ... ตอนนี้... อากงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้ว เพื่อนๆ ที่มีญาติผู้ใหญ่... อย่าลืมดูแลท่าน เอาอกเอาใจท่าน ตั้งแต่วันนี้ ตั้งแต่ตอนนี้...ที่ท่าน ยังรับรู้ได้ดี เพราะอย่างน้อย... วันหนึ่ง... ช่วงสุดท้ายของชีวิต... ท่านยังไม่รู้สึกเหงา ว้าเหว่ หรือถูกทอดทิ้ง... เพราะยังมีความทรงจำดีๆไว้. เมื่อวานนี้... ตลอดเวลา ตั้งแต่ต้น จนตอนหลัง ที่อากงผมได้แต่จิบ น้ำแกงจากช้อน เพียงไม่กี่ช้อน จนแม่ผมมานั่งร้องไห้ที่โต๊ะกินข้าว ว่าเมื่อวานนี้ บ่นอยากกินแกงลูกชิ้น แค่วันนี้... แค่วันเดียว... อากงก็กินไม่ได้แล้ว... ผมไม่ได้มีน้ำตาเลย เพียงรู้สึกหดหู่ และเศร้าใจ แต่ตอนนี้... ที่ผมมานั่งพิมพ์เล่าให้เพื่อนๆอ่าน... มันไม่ได้เป็นอย่างเมื่อวานนี้... อากง... คงจะอยู่กับเราอีกไม่กี่วันนี้แล้ว... ใครรักเรา ใครดูแลเอาใจใส่เรา... ก็อย่าลืมที่จะดูแลเอาใจใส่เค้า ถามไถ่ เยี่ยมเยือน เพื่ออย่างน้อย... เค้าก็จะรู้สึกได้ว่า... เรายังต่างมีกันและกัน อย่าทำร้ายน้ำใจกัน เย็นชา หรือ หมางเมินกันนะครับ ทะเลาะกัน ก็รีบปรับความเข้าใจ ให้อภัย และ ทำความเข้าใจกันและกัน ทั้งปรับปรุงตัวเอง และตักเตือนกันแต่โดยดี ด้วยความสุภาพ อ่อนโยน... เพราะไม่มีใครที่จะชอบ การถูกดุ ด่า หรือ การใช้ถ้อยคำ ที่รุนแรง หรือเสียงด่าทอ... เข้ามาแก้ไขปี พ.ศ. ครับ เดิมพิมพ์ไว้ผิดว่าปี 2547 ที่ถูกต้องเป็น 2548 ให้ความรักแก่กัน ด้วยความรัก ด้วยความเข้าใจ ให้อภัยเมื่อใครผิด และ อ่อนโยนต่อกันนะครับ   Create Date : 26 พฤษภาคม 2548     Last Update : 8 มกราคม 2549 9:09:49 น. Counter : 423 Pageviews.   22 comment Share Tweet

My Friends... วันนี้...มีเวลาเล่นเน็ทนิดหน่อย... ขอเอารูปเพื่อนๆ บางส่วนมาเปิดให้ดูเล่นกันนะครับ จะว่าไป...ดูๆแล้ว...กลุ่มเรานี่... ไม่แปลกเลย... ที่ใครๆจะกลัวในตอนแรกๆ ฮ่า ๆ ๆ แต่ในที่สุด... ก็เป็นที่รัก ( มักที่ชัง ??? ) ของเพื่อนๆ และน้องๆ ว่างกว่านี้ จะมา update เพิ่มเติม ปี 1... รู้สึกว่า... ทีแรก... พวกเราจะไม่ค่อยชอบหน้ากันเท่าไหร่ ( ฮ่า ๆ ๆ ) ที่จริง... เป็น เราต่างหาก... ที่เพื่อนๆ ไม่ค่อยชอบหน้า แต่ไปๆ มาๆ เราก็มาสนิทกันจนได้ ปี2 ไปเที่ยวน้ำตก ทริปนี้... เรียกว่า ไปกันเยอะที่สุดก็ว่าได้ เพราะไม่มีคราวไหน ที่ไปเที่ยวกันเองเยอะแบบนี้แล้ว แต่ผมไม่ได้ไป... ฮ่า ๆ ๆ เพราะตอนนั้น...มีเพื่อนผู้หญิงคนนึง ในกลุ่ม รู้ว่าผมชอบเค้า เค้าเลย... บอกเพื่อนที่มาชวนให้ไม่บอกผม... ฮือๆ เศร้าดิ... เพื่อนๆไปเที่ยวกัน แต่เจตนาทิ้งเราไว้ ( ไอ้คนที่มาชวน... ก็พอดี ชอบเพื่อน ผู้หญิงคนนี้เหมือนกัน...เอ๊...เอ... ) งานแข่งกีฬาระหว่างคณะ แข่งกีฬากับพวกบริหารคอม ฮ่า ๆ ๆ พวกเราก็ชนะไปตามระเบียบ รุ่นน้องจัด Thank Party ให้ พวกเราที่รับพวกเค้าเป็นน้อง... ( โห... รู้สึกจะเป็นบุญคุณมากเลยนะ ) แต่พวกเราพี่-น้องก็สนิทสนม และรักใคร่กันดี Survey สถานที่รับน้องที่ประจวบ ไปหาสถานที่ และ ตรวจสอบพื้นที่ ทั้งความปลอดภัย และ สวัสดิการ สวัสดิภาพต่างๆ ก่อนจะพารุ่นน้องมาละลายพฤติกรรม ( รับน้องนั่นแล้... ) งาน Bye Nior ของรุ่นเรา ฮ่า ๆ ๆ เมื่อถึงคราวรุ่นของเราจบการศึกษา ก็ต้องมีรุ่นน้องมันจัด Good Bye Senior ให้ รุ่นพี่ผู้แสนน่ารักอย่างพวกเรา... เพื่อนๆรับปริญญา อะนะ... ก็มันจบยาก... นิ... ก็เลยมี... จบ 4 ปีมั่ง 5 ปีมั่ง 6 ปีมั่ง... ฮ่า ๆ ๆ จบช้า ก็ดีกว่าไม่จบนะ ( แต่ในภาพนี่... เป็นพวกไหน...เราไม่บอกฮ่า ๆ ๆ ) อ่านหนังสือสอบที่เขื่อน ไปอ่านหนังสือกันที่เขื่อนก่อนสอบ พอกลับมา ก็ได้ A ได้ B กันทุกคนเลย ไม่มีใครต่ำกว่า B โอ้...เพราะเจ้าจอร์จ... มันยอดมากเลย เราคือผู้พิชิตภูกระดึง งานนี้... มีแต่สาวๆ ที่ไม่ยอมอาบน้ำ อุณหภูมิ ก็แค่ 16.C ไม่หนาวเท่าไหร่...เล๊ยยยย กลับมา... หลายๆคนบอกว่า... น่าจะเชื่อแม่... บ้างก็บอกว่า คิดถึงแม่... แต่... ก็เป็นการเดินทางอีกครั้ง... ที่พวกเรา จดจำยากจะลืมเลือน ขากลับ ก็ไปแวะพักที่สุโขทัยต่ออีกสองคืน เล่นน้ำตกอีกหนึ่งวัน ที่นครสวรรค์ ( รึเปล่าหว่า... ฮ่า ๆ ๆ สงสัยจำผิด ) ภูกระดึงอีก ตอนสาย ก่อนจะออกไปเดินท่องบนภู แต่ไปไม่ทั่ว น้ำตกก็ไม่ได้ไป ด้วยว่า เพื่อนๆหลายๆคน ไม่แข็งแรงพอ... ก็เหนื่อยก็บ่น ก็เลย... กลับไปที่เต๊นท์ปลากระป๋อง พารุ่นน้องไปแข่งกีฬาระหว่างมหาวิทยาลัย เลื่องชื่อ ลือกระฉ่อน ว่าทีมฟุตบอลคณะเรา ไปแข่งกับใคร ก็ไม่มีแพ้... ฮ่า ๆ ๆ ไปแข่งคราวหนึ่ง ม. นึง โดนไป 8-0 อีกม.นึง แข่งต่อ ก็โดนอีก 10-0 รู้สึกว่า...คณะเรา ม.เรา... จะไม่มีไว้ไมตรีเลย... แย่จริงๆ น้ำตกอีกแล้ว พวกเราไปน้ำตกกันบ่อยมาก ( ที่จริง ทะเล และเกาะก็บ่อย ) เกาะล้าน เกาะนี้ก็ไปมาหลายครั้ง แต่ก็สนุกทุกครั้งเพราะมีเพื่อนที่รู้ใจกัน เกาะล้านหมู่ บางที... ก็ไปกลุ่มใหญ่ บางที... ก็ไปกลุ่มเล็ก... ตามแต่ ความว่างพวกเราจะพร้อมเพรียงกันหรือไม่... ฮ่า ๆ ๆ   Create Date : 15 พฤษภาคม 2548     Last Update : 15 พฤษภาคม 2548 12:51:23 น. Counter : 323 Pageviews.   18 comment Share Tweet

R-Types R-Type Final 1 R-Type Final 2 R-Type Final 3 Enemy... in to...Attack Evolutions... อ่า... สวัสดีครับเพื่อนๆ คิดว่า เพื่อนๆหลายๆคน... คงไม่ใช่คนที่ชอบเล่นเกมส์ โดยเฉพาะเกมส์ยิง เจ้าเกมส์ R-Type Final นี้...เป็นเกมส์ที่สร้างขึ้นมาให้กับเครื่อง Playstaion 2 ซึ่ง... เกมส์นี้ ออกมาตั้งแต่ ราวๆ มิถุนายน 2003 โน่น แต่ผมเพิ่งเห็นเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ก็เพิ่งซื้อมาเล่น ( ซื้อแต่แผ่น ไปเล่นที่บ้านน้องชาย ) เดิมที เกมส์นี้ ออกมาเป็นเกมส์อาเขต ( Arcade game ) คือเป็นเกมส์ตู้ ต้องหยอดเหรียญเล่น ในญี่ปุ่น แล้วต่อมา ทางบริษัท NEC ก็ผลิตเครื่องเล่น VDO Game ออกมาแข่ง กับ Nintendo หรือ Family computer (Famicom) ซึ่งเป็นบริษัทลูกของ Sharp โดยทาง NEC ได้ผลิตเครื่อง PC-Engine ที่ขนาดเครื่องเล็กกว่า Famicom ของ Nintendo แล้วตัว Software ก็เป็น Card ที่เรียกว่า Hu-Card ซึ่งมีขนาดเท่ากับ บัตรเครดิตเท่านั้นเอง เรียกว่า... นำสมัยกว่า Famicom มาก ทั้งวิทยาการ ภาพ ความละเอียดของสี และ เสียงก็เป็นแบบ PCM ในขณะที่ ทาง Famicom ยังเป็น FM Synthesize อยู่ R-Type นี้...มีจุดเด่น ที่รักษาไว้มาตลอด กว่า 15 ปี ก็คือ การ Charge พลังในการยิงได้ ซึ่งในเวลานั้น เกมส์ยานยิงส่วนใหญ่ จะเป็นแบบเปลี่ยนปืน หรือ ระเบิด แต่ R-Type นี้ จะมี Gauge ที่เราสามารถ รวมพลังไว้ แล้วปล่อยออกไปเป็นปืนใหญ่ในการยิงครั้งเดียว ( Cannon ) ที่มีพลังทำลายสูงกว่า การยิงแบบธรรมดา 20 เท่า แล้วก็มี หัวที่สามารถเก็บเพิ่ม เป็น Item เพิ่มขีดความสามารถ ซึ่งสามารถติดตั้งที่หัว หรือ ท้ายยานก็ได้ และปล่อยออกไป ช่วยโจมตีก็ได้ ซึ่งเรียกว่า Force กับมี Item อีก สองสามอย่าง คือ bit และ bomb bit จะเป็นเหมือน orbit คือ จะอยู่ข้างๆยานเราตลอด ช่วยป้องกันกระสุน และยิงพลังงานออกไปข้างหน้า Bomb ก็ระเบิดนั่นแหละครับ ระเบิดจะถูกปล่อยออกไปพร้อมกับการยิง Force จะมี3 สี โดยการเก็บซ้ำจะทำให้มีพลังทำลายสูงขึ้น สีแดง จะเน้นพลังทำลายด้านหน้า สีน้ำเงินจะปล่อยพลังการยิงแบบสะท้อน และสีเหลืองจะปล่อยพลังการยิงออกไปในแนวดิ่งหรือแนวกว้าง แต่จะมี ระดับสูงสุด แค่ 3 ระดับ ไม่ว่าสีใดก็ตาม และตัว Force เอง ก็จะใหญ่ขึ้นตามระดับด้วย R-Type จาก Arcade โดยบริษัท Irem ก็มาลง Hu-Card เป็น R-Type I แล้วก็ออกมาเป็น R-Type II พอทาง Nintendo ออก Super Famicom ทางบริษัท Irem ผู้ผลิต R-Type ก็ออก R-Type 3 ซึ่งมีพัฒนาการขึ้น คือ มียานให้เลือก 3 แบบ ต่อมา มีเครื่อง Playstation ของทาง Sony ก็ได้พัฒนา จาก แบบ 2 มิติ เป็นแบบ 3 มิติ แต่ก็ยังเป็นเกมแบบ Scroll Shooting แนวนอนอยู่ โดยในภาคนี้ เราสามารถใช้ Force ดูดเอาพลังงานจากศัตรู มาเก็บไว้เป็น Mega Bomb ที่ทำลายทั้งพลังงาน และ กระสุนของศัตรูได้ ซึ่งจะมี Guage วัดระดับเป็น % ให้ดู ก็คือภาค R-Type Delta ส่วนในภาค R-Type Final นี้... ผมยังเล่นไม่จบเลย เห็นว่า... ยาน R-9A ที่มีมาแต่ดั้งเดิมนั้น สามารถพัฒนาตามการต่อสู้ และ Mission ที่เราเล่น ได้ถึงกว่า 100 แบบ (และแน่นอน... ก็มีพลังทำลาย หรือรูปแบบการยิง การโจมตีที่แตกต่างกันด้วย ) ตอนนี้... ผมเพิ่งจะมี แค่ 11 แบบเท่านั้นเอง ( แต่ก็เล่นตั้งแต่โน่น... ปลายเดือนที่แล้วได้ ) จนวันนี้ ( 14 พค. 2548 ) ผมก็ยังไม่ได้ไปบ้านน้องชายเลย ก็เลยยังไม่ได้เล่น ( ยุ่งด้วยครับ ทั้งผมและมัน ) และภาคนี้... ก็ทำมาเป็น 3D ที่มีความสวยงาม เสียงดี ดนตรีเพราะเช่นกัน ตามงานคุณภาพของ Irem โดย...เกมส์ R-Type Series นั้น มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันทุกภาค... คือ... ความยาก ถ้าไม่ใช่คนที่ชอบเล่นเกมส์ยิงจริงๆ มักจะไม่ค่อยเล่น แต่ที่ผ่านมาผมก็เล่นจนจบทุกภาค... ฮ่า ๆ ๆ ยกเว้นเจ้า Final ตัวล่าสุดนี้ เท่าที่ดู รู้สึกว่า Irem เค้าจะพัฒนา R-Type ออกมาทุกๆ 2 ปี คาดว่า ปีนี้... หรืออย่างช้า ก็ปีหน้า... คงได้เห็น ภาคที่ ไม่ใช่ Final ออกมากับ Sony Playstaton 3 แหงๆ จริงๆแล้ว ก็ยังมีเกมส์ยิง หรือเกมส์อื่นๆ ที่สนุกอีกมาก ( เช่น Super Metroid จาก Super Famicom และ EindHiender จาก Playstaion ) แต่ตอนนี้... ฮ่า ๆ ๆ ขอพูดถึงเฉพาะเจ้านี่ก่อนก็แล้วกัน ก็... ฮ่า ๆ ๆ พักนี้ค่อนข้างยุ่ง และไม่ค่อยมีเวลา ก็ขออภัยเพื่อนๆด้วย ถ้าเข้ามาแล้วไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงของ Blog เท่าไหร่ ก็...อิๆ ขอบอกว่า จะพยายามเข้ามา update อย่างน้อย อาทิตย์ละครั้งละกันนะครับ   Create Date : 02 พฤษภาคม 2548     Last Update : 14 พฤษภาคม 2548 11:32:29 น. Counter : 981 Pageviews.   6 comment Share Tweet

• แม่แอมเบอร์
• prncess
• *~กองกอยโก๊ะ~*
• JazzMiroQuai
• หลักสี่
• Nu~Nim
• The PooH Na Ka
• สาวหน้าใส
• Mint@da{-"-}
• พฤษภาคม 2510
• nods
• ตามตะวัน
• ทิชชูนิดนิด
• ไม่สวยแต่จน
• กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก
• la-la-bell
• รำเพย
• The Invisible girl
• นางมารนอกสังกัด
• nang
• POL_US
• A r t F u l l Y
• ข้าวตุ๋น
• ป่ามืด
• คำสารภาพครั้งล่าสุด
• ลุงแอ็ด
• cocoa butter
• สุดซ่าส์แสนซน
• รักดี
• -::konjaidee::-
• มีอมยิ้ม
• yadegari
• คำตัดพ้อของใบไม้
• Redrum
• ~ น า ย ป ลิ้ น ~
• ลาบไก่ใส่ตับหมู
• pataree
• มังกรไฟ หัวใจเขย่าโลก
• ป้าจี่
• blueberry_cpie
• -=.Gay-E-Cha.=-
• โยตะ
• ดังตฤณ
• JbJp
• ประกายดาว
• gxup
• hanashobu
• หมีอารักขา
• โอน่าจอมซ่าส์
• แพรวขวัญ
• Johann sebastian Bach
• ซออู้
• monamy
• เนเวอร์แลนด์
• ข้าวโพดอบเนย
• kheedes
• ใจกระบี่กระจ่างแจ้ง
• ปลาทูอยู่ในเข่ง
• myth
• Nu Chong
• จักรยานสีชมพู
• --> : โชยุ
• tangmae
• Thai_DeSeReT
• Artaria
• จิ้งจอกสาวฝึกหัด
• Epinephrine
• neppen
• aston27
• intimacy
• มรกตนาคสวาท
• สัมผัสรักในใจเรา
• นางสาวความรักค่ะ
• PostSmile
• prissana-question
• อันตราคนี
• ว่านน้ำ
• aitai
• white-cloud
• Webmaster - BlogGang

• Official World Badminton
• Thai Redcross ( กาชาดไทย )
• อาหารธรรมชาติ
• มูลนิธิ เมาไม่ขับ
• ตัวโน๊ต อารมณ์ดี... วง เฉลียง
• เว๊บบอร์ดสำหรับคนชอบเล่นแบดมินตัน
• พุทธ เพจ... ธรรมะ เข้าใจง่ายๆ
• ลานธรรมเสวนา
• Blog Code ป้ามด
• เหยี่อ...! ผู้ที่เมาแล้วขับ...( เสร็จแล้วครับ )
• Web พระบาทน้ำพุ ( AIDS temple )
• งานของดังตฤณ
• ยุวพุทธิกสมาคม
• มูลนิธิสงเคราะห์เด็กอ่อนพญาไท
• มูลนิธิช่วยคนตาบอดแห่งประเทศไทยในพระบรมราชินูปถัมป์
• เด็กทำสื่อ...เพื่อเยาวชน
• กลุ่มเพื่อน 2000 ( เพื่อนๆที่เดินปกติไม่ได้ )
• BlogGang.com