เสียงนกร้องในยามเช้าตรู่คลอไปกับสายลมอ่อนโยนที่พัดผ่านมาของฤดูใบไม้ผลิ ชิเอโกะนั่งแต่งหน้าอยู่ในห้องแต่งตัวที่อยู่ถัดไปกับห้องนอนขนาดกว้าง เครื่องสำอางราคาแพงสามารถปกปิดตัวตนที่แท้จริงของร่างเล็กได้อย่างดีเยี่ยม พิธีต้อนรับใกล้จะถูกจัดขึ้นในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า หากความจริงที่ว่าเขาคือใครนั้นปรากฏและถูกมาซาโตะจับได้ เขาก็พร้อมที่จะยอมตายแล้วในวันนี้ เมื่อตัดสินใจแน่วแน่ ใบหน้าสวยหวานก็จ้องมองตนเองในกระจกก่อนที่แววตาจะมุ่งมั่นขึ้นพร้อมกับร่างเล็กที่แต่งกายสวยงามราวกับเทพธิดาค่อยๆ ลุกขึ้นจากพื้นด้วยท่าทีสงบนิ่ง

ประตูห้องแต่งตัวถูกเลื่อนให้เปิดออก ทาดาชิที่รออยู่ในห้องนอนนั้น เมื่อเห็นว่าชิเอโกะพร้อมแล้วเขาก็พยักหน้าเบาๆ เป็นสัญญาณบอกว่าให้เดินไปเคียงคู่กัน ทั้งสองเดินมาตามทางเดินในปราสาทโดยที่มีข้ารับใช้เป็นคนนำทาง ชิเอโกะเชิดหน้าขึ้นน้อยๆ พยายามสร้างความมั่นใจให้กับตนเอง ทุกย่างก้าวที่เดินไปข้างหน้าทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเร็วจนแทบจะหลุดออกมาด้านนอก ประตูห้องรับรองหลักในปราสาทชั้นต้นถูกเลื่อนให้เปิดออกกว้างเผยให้เห็นบุคคลสามคนที่กำลังนั่งรออยู่ก่อนแล้วด้วยความนอบน้อม

สายตาของชิเอโกะมองไปเห็นคนที่นั่งเยื้องอยู่เบื้องหลังของมาซาโตะโดยอัตโนมัติและนั่นก็ทำให้โลกทั้งใบของเขาหยุดหมุนไปชั่วขณะ คิโยชิมีสีหน้าเรียบนิ่ง แววตาว่างเปล่าไร้ชีวิตชีวาจ้องมองไปยังพื้นเบื้องหน้า เสียงของทาดาชิที่เอ่ยทักทายมาซาโตะทำให้ชิเอโกะหลุดออกจากภวังค์ หัวใจดวงน้อยกระตุกวาบอย่างแรงสองสามทีพร้อมกับขอบตาสวยที่ร้อนผ่าวขึ้นวูบ เขาอดกลั้นความรู้สึกทุกอย่างแล้วเดินไปนั่งตรงมุมของห้องด้วยท่าทีสงบเสงี่ยม เหตุที่ต้องมานั่งอยู่ตรงนี้ที่ค่อนข้างไกลจากคนอื่นเพราะมันคือที่นั่งสำหรับสตรีผู้ที่มิใช่ภรรยา บ่งบอกถึงการให้เกียรติผู้คนในห้องที่มียศสูงกว่าตน

ด้วยความสวยงามราวอิสตรีของชิเอโกะทำให้มาซาโตะไม่ทันได้สังเกตเลยว่าแท้จริงแล้วเขานั้นคือใคร ในวันแรกของการต้อนรับเช่นนี้ มาซาโตะไม่ค่อยอยากใส่ใจชิเอโกะมากนักเพราะเขาต้องการที่จะประจบสอพลอทาดาชิเสียมากกว่า อีกทั้งชิเอโกะก็มิใช่ภรรยาหรือท่านหญิงที่มียศฐา เขาจึงยังไม่อยากตีตัวสนิทชิดเชื้อและมองชิเอโกะแบบผ่านๆ ระหว่างการสนทนาบ้างเป็นครั้งคราว

การสนทนาเป็นไปอย่างสนุกสนานโดยที่คิโยชินั้นก็ยิ้มตามบ้างเป็นมารยาท อีกคนหนึ่งที่นั่งเยื้องอยู่ข้างกายของมาซาโตะนั่นก็คือชิเงรุที่ชิเอโกะเองก็มองเห็นตั้งแต่แรกแล้ว แต่บัดนี้เขาไม่ใช่เด็กน้อยคนเดิมที่วันๆ คิดถึงแต่การเที่ยวเล่นและตัวติดกันอยู่กับลูกชายของพ่อบ้านผู้ซึ่งได้ทุกอย่างไปจากเขาจนหมดสิ้น ชิเงรุที่เติบโตขึ้นมากตอบโต้การสนทนาด้วยความชาญฉลาดจนทำให้ทาดาชิเอ่ยปากชมเป็นครั้งคราว ใบหน้าคมคายหล่อเหลามีเค้าเดิมจากตอนที่ยังเป็นเด็ก สายตาคมกริบคู่นั้นหากใครได้จ้องมองสบตาคงจะไม่อาจต้านทานกับเสน่ห์อันเหลือล้น ร่างกายแข็งแรงที่ถูกฝึกการต่อสู้มาอย่างหนักคงจะทำให้สาวๆ ใจละลายกันเป็นแถบ ชิเอโกะพินิจมองชิเงรุเพียงครู่เดียวก่อนจะมองไปยังคิโยชิตามเดิมด้วยดวงใจที่ปวดร้าว น้ำตาใสที่พาลจะไหลลงมาให้ได้ทำให้จมูกเล็กและลำคอแสบพร่าไปหมดอย่างไม่อาจห้าม

คิโยชิที่เพิ่งรู้ตัวว่าตนเองได้ถูกจ้องมองจากคนที่นั่งอยู่มุมห้อง เขาก็เบนสายตาจากแขกคนสำคัญตรงหน้าแล้วจ้องมองสาวงามตอบกลับ ทั้งสองสบตากันโดยที่ไม่ได้คาดหมาย ใบหน้างามของหญิงสาวสงบนิ่งแต่ดวงตาสีนิลคู่นั้นกลับมีอะไรบางอย่างแฝงซ่อนเร้นเอาไว้อยู่ ดวงหน้าที่สวยงดงามราวกับเทพธิดาทำให้เขาเผลอหวนนึกถึงอากาเนะท่านแม่ผู้เลอโฉมของตน หัวใจของเขาเจ็บแปลบขึ้นมาอย่างไม่อาจหักห้าม น่าขันยิ่งนักที่จู่ๆ ก็ได้พบเจอกับหญิงสาวที่ใบหน้าละม้ายคล้ายกับท่านแม่ในยามนี้ ความคิดถึงครอบครัวสุดหัวใจยังคงวนเวียนอยู่ในทุกเมื่อเชื่อวัน คิโยชิลอบถอนหายใจออกมาน้อยๆ แต่ก่อนที่จะได้หันมาสนใจแขกคนสำคัญต่อ มือซ้ายของหญิงสาวก็ค่อยๆ ยกขึ้นมาแนบเข้าที่อกของตนเบาๆ คิโยชิกะพริบปริบมองท่าทางนั้นที่ยังไม่มีใครสังเกตเห็นนอกจากเขา ชายผ้าชั้นดีบริเวณปลายข้อมือร่นเปิดออกเผยให้เห็นสร้อยข้อมือเชือกถักสีดำที่หญิงสาวกำลังสวมใส่อยู่อย่างชัดเจน

ราวกับโดนฟ้าผ่าลงมากลางหัว คิโยชิสายตาสั่นคลอน เขาจ้องมองไปยังสร้อยข้อมือเส้นนั้นที่ต่อให้วันเวลาล่วงเลยผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่มีวันลืม หัวใจดวงน้อยเต้นถี่รัวจนรู้สึกเจ็บ หญิงสาวยกมือของตนเข้ามาแนบที่แก้มขวาก่อนจะใช้ปลายนิ้วกลางแตะจมูกแล้วลูบลงเบาๆ เหมือนกับตอนที่ฮิโรมาสะและคิโยชิชอบทำกับเขาก่อนนอนทุกคืนสมัยที่ยังเป็นเด็ก คิโยชิตกตะลึงพร้อมกับจ้องใบหน้าสวยด้วยขอบตาที่ร้อนผ่าว ความคิดมากมายกำลังตีกันอยู่ในหัวพลางจ้องมองหญิงงามที่ค่อยๆ วางมือลงตามเดิม สายตาของทั้งสองประสานกัน ดวงตากลมโตสีนิลของหญิงสาวยังคงจ้องมองตอบกลับมาด้วยแววตาที่สั่นระริกไม่แพ้กัน ในที่สุด ริมฝีปากเล็กก็ขยับน้อยๆ โดยที่ไม่มีเสียงใดเล็ดรอดออกมา

'ท่านพี่…' ค่อยๆ คลี่ยิ้มบางด้วยแววตาที่ปวดร้าวก่อนจะก้มหน้าลงเล็กน้อยตามเดิม บัดนี้หัวใจของคิโยชิกำลังบีบตัวแน่น เขามองคนตรงหน้าพร้อมกับหอบหายใจไม่เป็นจังหวะ สุ้มเสียงของทาดาชิที่เอ่ยบอกว่าขอบคุณสำหรับการต้อนรับที่อบอุ่นและทำท่าจะจบการสนทนาลงทำให้คิโยชิรีบเอ่ยถามขึ้นในทันที

"ขออภัยที่ต้องเอ่ยขึ้นมากระทันหันเช่นนี้ แต่ไม่ทราบว่าท่านฟูจิวาระมีแผนการท่องเที่ยวที่ใดบ้างหรือขอรับ เผื่อว่าท่านมาซาโตะจะได้เตรียมตัวต้อนรับได้อย่างเหมาะสมตลอดการเดินทางขอรับ" มาซาโตะได้ยินก็รู้สึกชื่นชมคิโยชิกับความฉลาดหลักแหลมที่เขาคาดไม่ถึงพลางเอ่ยชมด้วยแววตาที่ดูภาคภูมิใจ

"ท่านคิโยชิช่างละเอียดรอบคอบเสียจริง ดูไว้นะชิเงรุ เวลาขึ้นเป็นไดเมียวเจ้าจะต้องรอบคอบเหมือนกับท่านคิโยชิแบบนี้ บ้านเมืองจะได้เจริญรุ่งเรือง" ทาดาชิหัวเราะหึๆ ก่อนจะบอกแผนการคร่าวๆ ว่าต่อจากนี้เขาจะไปที่ใดบ้าง คิโยชินั่งฟังและจดจำอย่างตั้งใจด้วยแววตาที่แน่วแน่ เสียงของมาซาโตะที่เอ่ยบอกว่าขอเชิญเที่ยวให้สนุกและเขาจะจัดการทุกอย่างเพื่ออำนวยความสะดวกให้ได้มากที่สุด รวมทั้งถ้อยคำที่บ่งบอกว่าตนเองมีอำนาจบารมีในการบริหารจัดการทุกสิ่งอย่างในชิงะทำให้ชิเอโกะเผลอกัดฟันกรอด ทุกสิ่งทุกอย่างที่คนตรงหน้าได้รับล้วนมาจากความตายของคนในตระกูลอิชิฮาระทั้งสิ้น

**นิยายของไรท์ทุกเรื่องจะอัพให้อ่านฟรีจนจบ ไม่ติดเหรียญ แต่จะปิดตอนหรือลบตอนออกจากระบบเร็ว เหลือเพียง 50-70% ของเนื้อเรื่องนะคะ

ส่วนฉาก NC จะเปิดให้อ่านฟรีในช่วงแรก ส่วนช่วงหลังขอสงวนให้อ่านแบบจุใจใน E-Book เท่านั้นค่ะ

ชิเอโกะ [Yaoi] ตอนนี้มี E-Book แล้วน้า ใครไม่อยากรอก็ลองดูได้เลยค่า ฝากเอ็นดูน้องคิโยชิกับน้องโชด้วยนะคะ

ช่องทางการจำหน่าย E-Book

• Mebmarket : ชิเอโกะ [Yaoi]

• Ookbee : ชิเอโกะ [Yaoi]

• Hongsamut : ชิเอโกะ [Yaoi]


 

Create Date : 18 กันยายน 2564
Last Update : 10 มกราคม 2565 14:01:05 น.		0 comments
Counter : 64 Pageviews.
Share Tweet