มาซาโตะที่บัดนี้ได้ขึ้นเป็นไดเมียวเต็มตัวแล้วนั้นการเมืองและการปกครองภายในชิงะก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ข่าวการสังหารมาซาชิผู้ที่เป็นตัวแทนของโชกุนอย่างโหดร้ายป่าเถื่อนโดยฝีมือของฮิโรมาสะอดีตไดเมียวซึ่งได้รับโทษทัณฑ์เป็นการทำพิธีเซ็ปปุกุทั้งครอบครัวแพร่สะบัดไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่มีการบอกว่าตระกูลอิชิฮาระยอมสละชีพตนเพื่อปกป้องบ้านเมืองและไม่ยอมให้เกิดสงครามทำให้เหล่าชาวเมืองบางคนโกรธเคืองฮิโรมาสะเป็นอย่างมาก บางคนจนถึงขั้นที่เอ่ยปากบอกว่าเป็นพระคุณของท่านโชกุนที่ยอมให้ตระกูลอิชิฮาระได้ตายอย่างสมเกียรติ ไม่เช่นนั้นแผ่นดินชิงะคงจะราบเป็นหน้ากลอง ทุกถ้อยคำเหยียดหยามดูถูกแน่นอนว่ามาถึงหูของคิโยชิผู้ที่บัดนี้แตกสลายแล้วซึ่งจิตวิญญาณและการอยากมีชีวิตอยู่

มาซาโตะที่กำลังอยู่ในห้องประชุมเอ่ยประกาศแต่งตั้ง 'คิมูระ โชตะ' ซามูไรชั้นผู้น้อยขึ้นมาเป็นพ่อบ้านประจำตระกูลอย่างไม่มีสาเหตุ ถือว่าเป็นการก้าวกระโดดทางหน้าที่การงานอย่างน่าประหลาดใจแต่กลับไม่มีใครกล้าคัดค้านแต่อย่างใด เสียงรายงานถึงการมาเยือนของนาโอกิที่กลับมาจากการล่าตัวโชและเคนตะดังขึ้นทำให้มาซาโตะเอ่ยอนุญาตให้เข้ามาได้ ประตูถูกเลื่อนให้เปิดออกพร้อมกับนาโอกิที่ค้อมตัวลงเล็กน้อย

"เป็นอย่างไรบ้างท่านนาโอกิ" เอ่ยถามความคืบหน้าที่ตนพอจะทราบได้ว่าหากนาโอกิทำไม่สำเร็จคงจะไม่กล้าเสนอหน้ากลับมาถึงที่นี่

"ขอรับ" เสียงทุ้มเอ่ยตอบและนำห่อผ้าสีดำสองอันวางลงบนโต๊ะเตี้ยๆ ด้านหน้าของมาซาโตะ สายตาคมมองดูมันอย่างพินิจแล้วค่อยๆ คลี่เปิดออกด้วยความสงสัย เถ้ากระดูกที่ถูกแผดเผาจนไหม้เกรียมทำให้ทุกคนในห้องตกตะลึงพรึงเพริด ท่อนกระดูกเล็กๆ ที่เป็นของเด็กอายุน้อยทำให้ซามูไรบางคนถึงกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความรับไม่ได้ ขอบตาคมของผู้ที่ยังคงจงรักภักดีร้อนผ่าวขึ้นวูบกันไปตามๆ กัน เสียงของนาโอกิเอ่ยแจ้งแถลงไข

"ท่านเคนตะพาท่านโชเดินทางไปยังเอโดะ ข้าทราบดีว่าฝีมือของท่านเคนตะนั้นร้ายกาจ หากประจันหน้ากันตรงๆ คงไม่อาจสู้ได้ ระหว่างที่แวะพักอยู่ในป่านั้น ข้าและพวกจัดการลอบวางเพลิงจนทั้งคู่ไม่อาจหนีรอดออกไปจากกองไฟที่สุมไหม้ได้" ถ้อยคำชั้นต่ำน่ารังเกียจถูกเอ่ยออกมาโดยไม่สนถึงเกียรติและศักดิ์ศรีที่ควรมีของซามูไรทำให้ซามูไรชั้นสูงหลายคนกัดฟันกรอดด้วยความแค้นที่ตีรั้งขึ้นมาในอก เพียงแค่คิดว่าทั้งสองจะต้องทนทุกข์ทรมานแค่ไหนก็ยิ่งไม่อยากที่จะให้อภัยคนตรงหน้า นาโอกิวางชุดอันไหม้ดำขาดวิ่นของทั้งเคนตะและโชเพื่อเป็นหลักฐานยืนยันลงตรงหน้าของมาซาโตะก่อนจะแอบลอบมองปฏิกิริยาของผู้ออกคำสั่งด้วยหัวใจที่หวาดหวั่น เถ้ากระดูกที่ขุดออกมาจากหลุมศพและเรื่องที่ปั้นแต่งขึ้นมาทั้งหมดจะทำให้คนอย่างมาซาโตะเชื่อได้ไหม นาโอกิคิดพลางกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอพร้อมกับรอคอยด้วยใจจดจ่อ ตราสัญลักษณ์ประจำตระกูลที่ปรากฏอยู่บนอกของชุดที่ถูกนำมาทำให้มาซาโตะไม่เคลือบแคลงสงสัยเลยแม้แต่น้อย เขาเอ่ยเสียงเรียบ

"ทำดีมาก ข้าจะเขียนรายงานท่านโชกุนและแต่งตั้งให้ท่านเป็นองครักษ์อันดับหนึ่ง ดูแลกองทัพทั้งหมดของตระกูลมารุยามะ" ไม่มีอีกแล้วคำว่าอิชิฮาระ แต่กลายเป็นมารุยามะแทน ซามูไรในห้องประชุมบางคนถึงกับทนรับฟังต่อไปอีกไม่ไหว เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยความไม่สบอารมณ์นัก

"มีอะไรที่ต้องหารือต่ออีกหรือไม่ท่านมาซาโตะ พอดีข้ามีธุระที่ต้องไปทำต่อ" สิ้นเสียง ทุกคนก็ดูเห็นด้วยกับคำพูดนั้น มาซาโตะทราบดีว่าเขายังไม่ถูกยอมรับในฐานะของไดเมียว แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขานึกใส่ใจ

"ไม่มีแล้ว ขอปิดประชุมแต่เพียงเท่านี้"

มาซาโตะคว้าชุดทั้งสองแล้วเดินมุ่งหน้าตรงไปยังห้องที่เขาใช้กักขังคิโยชิเอาไว้ ประตูเลื่อนเปิดออกอย่างช้าๆ เผยให้เห็นคิโยชิที่กำลังนั่งหลบอยู่มุมห้อง ดวงตากลมโตบวมแดงจากการผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วง เขามองดูมาซาโตะที่กำลังย่างสามขุมเข้ามาด้วยแววตาอาฆาตแค้น มาซาโตะเอ่ยกระซิบด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม

"ดูสิ… ข้ามีอะไรมาฝากเจ้าด้วย" เอ่ยพร้อมกับค่อยๆ วางชุดที่ถูกเผาไหม้ทั้งสองลงบนพื้นที่เย็นชืด ตราสัญลักษณ์ของตระกูลที่เด่นชัดทำให้คิโยชิเหมือนโดนฟ้าผ่าลงมากลางหัว พลันเสียงของมาซาโตะก็เอ่ยเฉลย

"พวกมันตายในกองเพลิงด้วยความทรมาน น่าเสียดายที่ข้าน่าจะได้ฟังเสียงของมันร้องด้วยความทุกข์ทรมานก่อนจะขาดใจตาย" เพียงเท่านั้น คิโยชิก็สติขาดผึง ความเคียดแค้นพร้อมกับแรงโทสะที่พุ่งขึ้นมาทำให้เขากำหมัดแล้วชกเข้าที่ใบหน้าของมาซาโตะอย่างแรงจนคนตัวโตกว่าเสียหลักล้มลง คิโยชิขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว มือเล็กคว้าจับเข้าที่ลำคอหมายจะเอาชีวิตของคนตรงหน้าแต่ข้อมือขาวก็โดนจับเอาไว้ทัน

"ไอ้ชั่ว! ไอ้สารเลว! กูจะฆ่ามึง!!" กรีดร้องราวกับคนเสียสติ ถ้อยคำหยาบคายเอ่ยออกมาด้วยความเดือดดาล ร้อนแรงแผดเผาทุกความรู้สึกและสติทั้งหมด มาซาโตะหัวเราะด้วยความสะใจที่สามารถทำให้คนตรงหน้าเจ็บช้ำเจียนตายได้อีกครั้ง เขาเหวี่ยงร่างบอบบางลงบนพื้นอย่างรุนแรงแล้วหยิบชุดที่ถูกเผาไหม้เขวี้ยงลงบนหน้าของคนที่กำลังคลุ้มคลั่ง

"เอาไปกอดให้หายคิดถึงซะนะ" เย้ยหยันครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้คนด้านในหัวใจแหลกสลายลง เจ็บปวดทรมานรวดร้าวไปทั้งดวงวิญญาณราวกับว่ามันใกล้จะแตกดับ

**นิยายของไรท์ทุกเรื่องจะอัพให้อ่านฟรีจนจบ ไม่ติดเหรียญ แต่จะปิดตอนหรือลบตอนออกจากระบบเร็ว เหลือเพียง 50-70% ของเนื้อเรื่องนะคะ

ส่วนฉาก NC จะเปิดให้อ่านฟรีในช่วงแรก ส่วนช่วงหลังขอสงวนให้อ่านแบบจุใจใน E-Book เท่านั้นค่ะ

ชิเอโกะ [Yaoi] ตอนนี้มี E-Book แล้วน้า ใครไม่อยากรอก็ลองดูได้เลยค่า ฝากเอ็นดูน้องคิโยชิกับน้องโชด้วยนะคะ

ช่องทางการจำหน่าย E-Book

• Mebmarket : ชิเอโกะ [Yaoi]

• Ookbee : ชิเอโกะ [Yaoi]

• Hongsamut : ชิเอโกะ [Yaoi]


 

Create Date : 18 กันยายน 2564
Last Update : 7 ธันวาคม 2564 1:08:09 น.		0 comments
Counter : 95 Pageviews.
Share Tweet