การฝึกฝนเป็นไปอย่างเข้มงวดและกดดัน เผลอครู่เดียวเวลาก็ล่วงเลยผ่านมาจนเกือบจะครบหนึ่งปีแล้ว ช่วงที่ผ่านมาโชนั้นได้เปิดตัวในฐานะของนักแสดงประกอบฉากเพื่อฝึกซ้อมฝีมือไปเรื่อยๆ มีก็แต่ผู้ชมขาประจำเท่านั้นที่จะสังเกตได้ว่าเขาคือนักแสดงหน้าใหม่ ซึ่งผู้ชมขาประจำเหล่านั้นก็ไม่ได้สนใจมากนักเพราะปกติพวกเขาจะมีนักแสดงในดวงใจอยู่แล้ว ตำแหน่งการแสดงผันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จากตัวประกอบกลายเป็นบทที่เด่นขึ้นเนื่องจากนักแสดงคนก่อนๆ เริ่มทยอยออกไป บ้างก็มีคนซื้อตัวไปอยู่ด้วยจากความเสน่หา โชเริ่มมีผู้ชมที่ชื่นชอบในตัวเขาและมีคนเข้ามาติดพันมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความที่เริ่มโตขึ้น รูปร่างก็เริ่มสมส่วนอรชร เงินที่หามาได้เขาก็นำไปบำรุงผิวพรรณจนเปล่งปลั่ง รัศมีของชนชั้นสูงเปล่งประกายขึ้นอีกครั้งจากภายในสู่ภายนอกจนทุกคนต้องตกจะลึงกับความงดงามที่เป็นธรรมชาติและความบริสุทธิ์ผุดผ่องที่หาดูได้ยาก

โชที่อายุเข้าสิบสี่ปีเริ่มถูกไถ่ถามจากสมาชิกในครอบครัวโรงละครว่าเขาอยากจะลองเป็นคาเงมะบ้างหรือไม่ ช่วงแรกนั้นเขายังทำใจไม่ได้เสียทีเดียว แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไปก็ได้พบว่าการเป็นคาเงมะที่รับแขกเพศชายนั้นสามารถทำได้ถึงอายุแค่ยี่สิบปีเท่านั้น หลังจากเลยยี่สิบปีไปแล้วเขาจะต้องรับแต่แขกเพศหญิง หรือไม่ก็ทิ้งวงการแล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ หรืออีกหนึ่งทางนั่นก็คือแสดงละครคาบูกิต่อไป รายได้จากการเป็นคาเงมะที่รับแขกเพศชายนั้นถือว่าสูงกว่ายูโจหลายเท่าตัว ทำงานเพียงแค่คืนเดียวก็สามารถซื้อสิ่งของที่คนปกติต้องตรากตรำทำงานตลอดทั้งเดือน สีสันยามค่ำคืนบวกกับคำชมต่างๆ นาๆ และการถามไถ่เรื่องการเป็นคาเงมะของโอก้าซังที่บัดนี้เขาเรียกว่าท่านแม่ตามธรรมเนียม ทำให้ในที่สุดโชก็ตัดสินใจว่าจะยอมขายวิญญาณเพื่อแลกกับความสุขสบาย และหากเขามีเงินเยอะๆ เคนตะก็จะได้ไม่ต้องเหนื่อยและมีเวลาไปพักผ่อนบ้าง ท่านแม่ดีใจเป็นอย่างมากที่โชตัดสินใจจะเดินตามรอยของเร็นผู้ที่เปรียบเสมือนทั้งครูและพี่ชายให้กับเขา

เมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้ว สิ่งที่ท่านแม่เตรียมการให้กับเขาอย่างแรกเลยก็คือถังน้ำอุ่นสำหรับนั่งแช่ส่วนบอบบางให้อ่อนนุ่มและขยายตัวได้ง่าย การจะเริ่มรับแขกคนแรกนั้นคาเงมะต้องเตรียมร่างกายของตัวเองให้พร้อมที่สุด ซึ่งอาจจะกินเวลานานเป็นเดือน โชบอกกับเคนตะว่าช่วงนี้มีละครเรื่องใหม่ เขาจึงต้องขอไปพักอยู่ที่หอพักนักแสดงเพื่อฝึกซ้อมกับทุกคนอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่ลืมที่จะเจียดเวลากลับมาทำกับข้าวให้กับเคนตะและดูแลทำความสะอาดห้องทุกวัน วันละไม่กี่ชั่วโมง จากนั้นเขาก็จะกลับไปใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่โรงละคร

โชที่เริ่มรู้ตัวว่าช่องทางของตนเริ่มขยายออกและอ่อนนุ่มลงได้บ้างแล้ว ขั้นตอนต่อไปเขาจึงทำการใช้นิ้วก้อยขนาดที่เล็กที่สุดค่อยๆ สอดเข้าไปในร่างของตนเองอย่างช้าๆ ความรู้สึกคับแน่นทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ความรู้สึกอับอายขายหน้าตีรั้งเข้ามาในดวงใจจนเขาต้องหยุดการกระทำและนั่งหอบเหนื่อยด้วยขอบตาที่ร้อนผ่าว มือสวยยกขึ้นมาปิดเข้าที่ใบหน้าของตนก่อนจะถอนหายใจดังพรืด ปรับสติของตนไม่ให้กลายเป็นเด็กขี้แย เขาต้องยอมทำให้สำเร็จ หากผ่านตรงนี้ไปได้ชีวิตนี้ก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว สูดลมหายใจเข้าลึกแล้วเริ่มใหม่ด้วยแววตาที่แน่วแน่ นิ้วก้อยถูกสอดเข้าไปจนสุดโดยที่ไม่รู้สึกเจ็บ ปกติแล้วหลังจากขั้นตอนนี้ต้องพักก่อนประมาณหนึ่งถึงสองวันแต่โชนั้นกัดฟัน เขาเริ่มขั้นตอนต่อไปในทันทีด้วยการค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสอดนิ้วนางและนิ้วชี้ตามลำดับ ความเจ็บแปลบที่แล่นผ่านทำให้เขาสะดุ้งเฮือก โชตัดสินใจใช้นิ้วขยายช่องทางอยู่อีกครู่ใหญ่แล้วเลือกที่จะพักผ่อนและเว้นช่วงไว้สองสามวันตามตำราที่เร็นนำมาให้เขาอ่าน

การเตรียมพร้อมร่างกายดำเนินต่อไปเป็นสัปดาห์ บัดนี้เขาสามารถใส่นิ้วกลางและนิ้วโป้งที่มีขนาดใหญ่ตามลำดับเข้าไปได้โดยที่ไม่รู้สึกเจ็บแล้ว ลำดับต่อไปนั้นคือสิ่งจำลองอวัยวะของร่างกายที่เรียกว่าโบคุสุริหรือท่อนไม้ที่มียาวขนาดประมาณเจ็ดนิ้วพันด้วยผ้าที่ชุบน้ำมันงาและสารพิเศษอื่นๆ เขาจะต้องสอดใส่โบคุสุริเอาไว้ข้ามคืนในทุกๆ คืนจนกว่าร่างกายจะชินชา คืนแรกนั้นเขาได้แต่นอนร้องไห้อย่างเจ็บปวด น้ำตาใสไหลลงมาอย่างเงียบๆ ในค่ำคืนที่แสนจะยาวนาน โชใช้เวลาเตรียมตัวขั้นตอนนี้อยู่เกือบสองอาทิตย์ จนในที่สุดก็มาถึงขั้นตอนสุดท้ายนั่นก็คือการโรยพริกไทยลงไปบนโบคุสุริเพื่อทำให้ช่องทางชินชากับความแสบร้อนหากต้องโดนเสียดสีอย่างหนัก เขาจะต้องทำให้ตนเองชินชากับความเจ็บแสบให้ได้เพราะการซื้อบริการคาเงมะนั้นต้องจ่ายด้วยราคาที่แพงแสนแพง แขกคงจะไม่สบอารมณ์เป็นแน่หากเขาร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดระหว่างการให้บริการ

หลังจากการเตรียมตัวอยู่ครึ่งค่อนเดือน ในที่สุดโชก็บอกกับท่านแม่ว่าเขาพร้อมแล้ว ใบหน้าสะสวยที่แววตามุ่งมั่นตั้งใจทำให้ท่านแม่มองดูเขาด้วยความภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก ท่านแม่เริ่มทำการตั้งชื่อใหม่ให้กับโช นั่นก็คือ 'ชิเอโกะ' ที่แปลว่าภูมิปัญญาและความสง่างาม นางผลักดันโชให้กลายเป็นนักแสดงแถวหน้าซึ่งเหล่าเพื่อนร่วมครอบครัวนักแสดงนั้นต่างก็ยินดีเต็มใจให้แต่ละคนได้มีช่วงเวลาที่ได้เฉิดฉายสลับกันไปอย่างไม่มีการบ่นหรืออิจฉาริษยากันลับหลัง ภายในเวลาเพียงแค่ไม่กี่เดือน ชื่อเสียงและคำร่ำลือถึงความสวยงามของนักแสดงหลักแห่งโรงละครชั้นนำก็ดังกระฉ่อนไปทั่วทั้งพื้นที่ เหล่าผู้ชมมากหน้าหลายตาต่างต้องการเข้ามายลโฉมความงดงามของชิเอโกะว่าจะงามสมคำร่ำรือหรือไม่ และส่วนใหญ่ก็พึงพอใจแถมบอกว่าชิเอโกะควรจะได้รับความนิยมชมชอบมากกว่านี้เสียด้วยซ้ำ

**นิยายของไรท์ทุกเรื่องจะอัพให้อ่านฟรีจนจบ ไม่ติดเหรียญ แต่จะปิดตอนหรือลบตอนออกจากระบบเร็ว เหลือเพียง 50-70% ของเนื้อเรื่องนะคะ

ส่วนฉาก NC จะเปิดให้อ่านฟรีในช่วงแรก ส่วนช่วงหลังขอสงวนให้อ่านแบบจุใจใน E-Book เท่านั้นค่ะ

ชิเอโกะ [Yaoi] ตอนนี้มี E-Book แล้วน้า ใครไม่อยากรอก็ลองดูได้เลยค่า ฝากเอ็นดูน้องคิโยชิกับน้องโชด้วยนะคะ

ช่องทางการจำหน่าย E-Book

• Mebmarket : ชิเอโกะ [Yaoi]

• Ookbee : ชิเอโกะ [Yaoi]

• Hongsamut : ชิเอโกะ [Yaoi]


 

Create Date : 18 กันยายน 2564
Last Update : 4 มกราคม 2565 15:00:42 น.		0 comments
Counter : 62 Pageviews.
Share Tweet