บทกวีทิพย์ :: พ.เอ๋ย พ.พาน

ชัยแสงทิพย์ พุทธกวีทิพย์

๐ "พ.เอ๋ยพ.พาน"......ของโบราณพานทองใส่ของหอม

"ธูปเทียนแพ-ดอกไม้"ดวงพวงพยอม "ปัจจัย"น้อมถวายผู้ที่มีพระคุณ

"พระบิดา"เป็นที่สุด"พระพุทธเจ้า" ที่คุ้มเกล้าเศียรเหนือลูกเกื้อหนุน

ภาษาไทย"พ.พาน"นี้มีแต่คุณ เอื้อการุณย์อำนวยสุขแก่ทุกฅน

๐ "พอเอ๋ยพอมี"...... ใช่เศรษฐีก็มีสุขในทุกหน-

แห่ง"พอใจเท่าที่มี"ดีทุกฅน "ยินดีเท่าที่ได้"จนใช่ฅนทราม

"พอเอ๋ยพอกิน"........ อย่ารนดิ้นแหวกดงเข้าพงหนาม

"กินแค่ปากแค่ท้อง"ต้องพองาม ใช่พุงหลามพุ้ยแหลกท้องแตกตาย!!!

"พอเอ๋ยพอใช้".......หามากไปเมื่อตายดับเงินวับหาย

"เหรียญใส่ปาก"ก็ยังอดบทสุดท้าย ทรัพย์ทั้งหลายต้องคืนโลกอย่าโศกตรม

"พอเอ๋ยพออยู่".......อย่าติดหรูหราไปดูไม่สม-

เป็นฅนดี...ดีกว่ายังน่าชม เลิกนิยมยึดคุณค่าราคาแพง

"พอเอ๋ยพอดี".......สายกลางนี้เป็นสายธรรมส่องนำแสง

ทั้ง"ทางโลก-ทางธรรม"นำแสดง สว่างแจ้งเจิดจรัสชัชวาล!!!

"พอเอ๋ยพอเหมาะ"......เหตุผลเพราะจะเป็นสุขทุกสถาน

จงพิเคราะห์ให้เหมาะสมภิรมย์นาน ตลอดกาลเลิศวัฒนาสถาพร

"พอเอ๋ยพอควร"...... จงทบทวนศีลธรรมพระพร่ำสอน

"ควรไม่ควร-ควรจึงทำ"ย้ำทุกตอน "ไม่ควรหยุดไว้ก่อน"อย่าร้อนใจ

"พอเอ๋ยพอเพียง"......."อย่าโลภ"เสี่ยงจะสิ้นสุขทุกสมัย

รู้"พอเพียง"จะเป็นสุขไม่ทุกข์ใจ เขียน"พ.พาน"ใส่ไว้"กลางใจเรา"

เขียน"พ.พาน"ได้เมื่อใดใจจะสวย เป็น"ฅนรวย-มหาเศรษฐี"ไม่มีเฉา

เป็น"พระยาพานทอง"พานของเรา เป็นของเก่ารักษาไว้"ในใจ"เทอญฯ......

Create Date : 19 มีนาคม 2559
Last Update : 19 มีนาคม 2559 7:48:32 น.		1 comments
Counter : 1864 Pageviews.
Share Tweet