บทที่ ๒๕ สะดือเมือง

(พ.ศ. ๒๕๖๐)

ส่วนที่สอง

     “วันนี้เราตั้งใจมาส่งเสด็จท่านกันคุณป้าอย่าเสียใจอีกเลยค่ะ” แก้วช่วยพูดอีกแรงแล้วเธอก็หยิบผ้าเช็ดหน้าส่งให้ป้ารุ่งซับน้ำตา “แก้วคิดว่าตอนนี้ท่านคงกำลังมองดูประชาชนจากบนสรวงสวรรค์” 
 ..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................  

“พลอยมณีขอกราบคุณพระศรีรัตนตรัยที่ทรงพระคุณอันประเสริฐเจ้าค่ะวันนี้หนูมีเรื่องสำคัญมากจะสารภาพ คือว่าตอนนี้พลอยตั้งท้องลูกชายของพี่พลได้สองเดือนแล้วแต่ก็ไม่กล้าบอกให้ใครรู้ มันสับสนมากไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำลงไปนี้ถูกหรือผิดเพราะหลังจากที่พี่พลจากไปพลอยถึงรู้ตัวว่ารักเค้ามากแค่ไหนแต่เมื่อก่อนกลับไม่เคยรัก ไม่เคยบอกรักให้เค้าชื่นใจเลยสักครั้งทั้งที่พี่พลยอมสละได้แม้กระทั่งหัวใจของตัวเองเพื่อให้พลอยได้มีลมหายใจต่อไปครั้งนี้พลอยเลยตัดสินใจแอบไปทำเด็กหลอดแก้วโดยพละการมันอาจไม่ถูกต้องที่เอาวิทยาศาสตร์มาใช้แบบนี้ แต่เพื่อทำความหวังให้เป็นจริงเพราะเด็กคนนี้จะเป็นพยานแห่งความรักของเราทั้งคู่”พลอยพนมมือด้วยอาการสะอื้นขณะที่บอกความลับอันยืดยาวและวกวนนี้ต่อหน้าองค์พระปฏิมาองค์ใหญ่เพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองทำผิดอย่างมากที่ไปบอกให้หมอช่วยเอาน้ำเชื้อที่คุณพลเคยเก็บไว้ในคลังของศูนย์วิจัยมาทำการผสมเทียมจนปฏิสนธิเป็นตัวอ่อนของเด็กน้อย“ขอบารมีคุณพระโปรดคุ้มครองเด็กชายคนนี้และได้โปรดกรุณาช่วยบรรเทาความรู้สึกผิดในใจลูกให้เบาบางลงด้วยเถิด” เธอจะก้มกราบลงกับพื้นอีกครั้งเพื่อแสดงความเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วค่อย ๆ เดินไปที่ระเบียงของวิหารวัด

     ขณะนี้จิตใจพลอยปลอดโปร่งขึ้นมากเสมือนได้ยกภูเขาลูกใหญ่ออกไปจากอกเพราะได้พูดปลดปล่อยเรื่องนี้ให้องค์พระประธานได้รับรู้ถึงความจริงใจที่เธอมีต่อสามีผู้เป็นที่รักยิ่ง แล้วเธอจึงมองตรงไปยังเสา ณสะดือเมืองที่โผล่พ้นรอบกำแพงของวัดหลวงแห่งนี้ด้วยใจที่สงบจากนั้นเธอก็พูดออกมาเบา ๆ พร้อมกับค่อย ๆ จับที่หน้าหน้าท้องของตัวเองให้ความรู้สึกทั้งหมดจากหัวใจได้ส่งผ่านไปตามสายสะดือถึงลูกชายสุดที่รักคนนี้

     “โกสินทร์ลูกของแม่ลูกรักลูกเกิดจากความรักแท้ของพ่อกับแม่นะลูกขอให้ลูกรู้ไว้ว่าหัวใจของพ่อเค้าอยู่ที่แม่แล้วและจะคอยหล่อเลี้ยงลูกให้เติบโตไปด้วยกันนะคะ ต่อไปนี้แม่จะดูแลลูกให้ดีที่สุดจะมอบความรักทั้งหมดที่มีให้ลูก ให้ลูกได้เป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันข้างหน้าแม่รักลูกยิ่งกว่าทุกสิ่งบนโลกใบนี้ค่ะ เพราะลูกคือพ่อกับแม่” พลอยบอกกับตัวเองเพื่อเป็นการให้สัญญาว่าจะดูแลลูกรักอย่างดีไปตลอดชีวิต

     เพลาค่ำนี้พลอยหันไปมองเห็นแสงเทียนเล่มที่เจอจุดไว้บูชาองค์พรแล้วทำให้เธอรู้สึกอย่างปลื้มปิติอย่างมากเพราะได้สังเกตเห็นเทียนที่ส่องแสงดูหดสั้นลงไปมากแต่ในขณะเดียวกันก็มีเทียนใหม่อีกหลายเล่มที่เปล่งแสงขึ้นมาใหม่จากการได้รับพลังงานจากเทียนที่เธอจุดไว้นั้นเพราะดวงประทีปนี้ได้ทำให้เธอเข้าใจถึงการเคลื่อนไปของเวลาและการส่งมอบความเจริญรุ่งเรืองจากรุ่นสู่รุ่นที่อาศัยอยู่บนผืนแผ่นทองแห่งนี้ซึ่งทุกชีวิตยังต้องก้าวเดินไปอย่างมั่นคงภายใต้ท้องฟ้าที่เรืองรองด้วยพระบารมีแห่งองค์พระมหากษัตริย์อย่างยั่งยืนรวมถึงความศรัทธาของประชาชนต่อสถาบันชาติและศาสนาที่คอยปกปักรักษาประเทศไทยให้ธำรงอยู่ต่อไปอย่างสถาพรตราบนานเท่านาน

#ยี่ร้อยพลอยโกสินทร์