ค่าแห่งการคอย ฉันรู้ดีไม่มีประโยชน์
เหมือนนักโทษรอปราณี ที่แดนประหาร
ห้วงแห่งความหวัง ดังหนึ่งห้วงทรามาน
ห้วงใจที่เคยสัมพันธ์ยิ่งนานวันดูยิ่งจืดจาง
ค่าแห่งตัวฉัน เปรียบเหมือนใบไม้ใกล้จะเก่า
วันแสนเศร้าคือวันเธอ สลัดทิ้งขว้าง
ร่วงสู่ลานดิน คงสิ้นหวังทุกอย่าง
ต้องปลิวระดาษทั่วทาง
กว่าผุพังเป็นผงธุลี
วันนั้นฉันรู้ดี ไม่มีสำหรับเรา
วันนั้นเปรียบเหมือนเงา คลุมโลกให้เป็นราตรี
วันนั้นมืดมน เกินที่คนเล็กๆเช่นนี้
วันนั้นฉันรู้ดี ไม่มีแม้ถึงวันตาย
ค่าแห่งความรัก จึงเหมือนดังภาพลวงมายา
ดูไร้ค่าเพียงลวงตากลางทะเลทราย
เป็นภาพของขวัญ แด่คนกระหายใกล้ตาย
หรือรอสิ้นลมหายใจ จึงเป็นวันเห็นใจจากเธอ
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:58:23 น. 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [