มะยงชิดของแม่ และช่วงโควิดกับครอบครัว

ช่วงที่มะยงชิดกำลังเป็นที่นิยมไปทั่วประเทศใหม่ๆ เมื่อหลายปีก่อน
แม่เราด้วยความที่เป็นคนชอบกินผลไม้ และเป็นคนชอบปลูกต้นไม้มาก
ที่บ้านก็มักจะมีผลไม้อยู่หลายชนิดปลูกในบ้านอยู่เสมอ ตั้งแต่จำความได้

เมื่อก่อนในบ้านมีน้อยหน่า มะม่วงเขียวเสวย มะม่วงอกร่อง มะพร้าวน้ำหอม
ขนุน มะกอกน้ำ แต่ด้วยผ่านมากว่าหลายสิบปี ก็ล้มหายตายจากกันไป
ปัจจุบันแม่ปลูกต้นกล้วยหอม กล้วยไข่ มะพร้าวน้ำหอม(ต้นใหม่)
มะละกอแขกดำ(หวานมากกก) และน้องใหม่-มะยงชิด

มะยงชิดในบ้านเราก็มีอยู่หลากหลายพันธุ์ มีพันธุ์หวานสุวรรณบาตรด้วย
แม่ปลูกอย่างทะนุถนอมมาหลายปี กว่าจะเริ่มออกผลครั้งแรก
ได้กินอยู่ 4-5 ลูก ถ้าจำไม่ผิด แล้วผลก็เล็กๆ เพราะไม่ค่อยได้ดูแล
จนหลังจากนั้นแม่ก็เริ่มเอาใจใส่กับมันมากขึ้น ใส่ปุ๋ย รดน้ำ ดูแลอย่างดี
จากที่ออกผลแค่ต้นเดียว ทุกวันนี้ออกผลทุกต้นจนครบแล้ว
ต้นสุวรรณบาตรออกผลปีนี้ครั้งแรก ตอนนี้ยังเขียวติดต้นอยู่

แต่...มันมีเหตุ ที่ทำให้พ่อกับแม่ผู้รักหลานคนแรกยิ่งชีพ กลับมาอยู่บ้าน
...มะยงชิด...ถูกขโมยยกต้นจนหมดบ้าน มะยงชิดบ้านเราลูกใหญ่
รสหวานอมเปรี้ยวอร่อยมาก เพราะแม่ดูแลอย่างดี มีพ่อช่วยตัดกิ่งและห่อผลอยู่ตลอด
ทำให้ผลสวยมากด้วย พอมะยงชิดหายไปหมดบ้านในคืนแรกที่พ่อแม่กลับบ้าน
ความโมโหที่จับมือใครดมไม่ได้ เลยทำให้พ่อแม่ตัดใจลงทุน ล้อมรั้วบ้านใหม่
สร้างกำแพงสูง 3 เมตรครึ่ง ล้อมรอบบ้าน หมดไปหลายแสน เพื่อให้ได้กินมะยงชิด

แล้วมันก็เป็นผลดีจริงๆ ตั้งแต่ทำรั้วบ้านใหม่ มะยงชิดไม่ได้หายไปไหน
จะเข้าบ้านต้องปีนกำแพงสูงกว่าเดิม แถมเป็นกำแพงทึบ จะปีนคนก็เห็น
จะขโมยก็คงลำบาก ปีนี้ลูกๆ แบบเราก็เลยได้อานิสงส์ของรั้วบ้าน 5555

ไม่กี่วันก่อน พ่อแม่นอกจากจะมาชวนเรากินข้าว-แต่ลากเราไปเที่ยวด้วย
ก็เอากล้วยไข่ที่บ้านมาฝากหลายหวี พร้อมกับกล้วยหอม สภาพพร้อมแจก
อีก 2 วันถัดมา มีนัดเข้าพบคุณหมอ เพื่อรับยาต้านมะเร็ง แม่ก็เก็บมะยงชิด
ใส่ชะลอมมา 3 ใบ ใบใหญ่ของเรา ใบเล็ก 2 ใบ ของแฟนและคุณหมอ
และอีกไม่กี่วันนี้ก็จะจัดส่งล็อตใหญ่ไปให้พี่ชายที่ชลบุรีอีกด้วย
ส่วนพี่ชายอีกคนอด เพราะอยู่จังหวัดที่ไม่มีรถผ่าน 55555555555555



จริงๆ สภาพเศรษฐกิจแบบนี้ ทำให้เรารู้เลยว่า ถ้าบ้านพอจะมีที่ดินว่างๆ อ่ะ
ถ้าเราปลูกผัก ปลูกผลไม้ คอยดูแลอย่างดี เราก็มีกินอย่างสบาย แถมแบ่งปันได้ด้วย
ปีนี้จะเป็นปีแรกที่แม่จะส่งมะยงชิดฝากเพื่อนไปขายด้วย เพราะออกลูกเยอะมาก
บ้านเราอาจจะโชคดีอีกอย่าง ที่มีไก่ที่ไหนไม่รู้หลงมาอยู่ด้วย และให้ไข่ไก่ทุกวัน
วันละหลายฟองเลย เพราะมีไก่ตัวเมียอยู่หลายตัว อาหารกินอยู่แต่ละวันแทบจะไม่ได้ซื้อ
ตอนก่อนโควิดจะมา แม่เราจะยกไก่ให้คนอื่นไปแล้ว แต่เราห้ามแม่ไว้ได้ก่อน
แล้วพอโควิดมา กลายเป็นการไม่ยกไก่ให้คนอื่น ทำให้พ่อแม่มีไข่กินช่วงล็อคดาวน์พอดี

ช่วงที่โควิดระบาดใหม่ๆ แม่แทบจะมาลากเรากลับบ้าน เพราะเป็นห่วงที่เราอยู่คนเดียว
แต่เราก็ขออยู่แยกกับพ่อแม่ ตอนนั้นทุกอย่างแย่มาก ทุกคนกลัวตายกันสุดๆ
เหมือนผึ้งแตกรัง ที่ไหนมีคนติดเชื้อ ที่นั่นคนหนีตายออกไป กลับบ้านเกิด
ไปลามต่อในจังหวัดบ้านเกิดของตัวเองต่ออีก

ตอนที่ทุกคนยังใหม่ๆ กับมันอยู่ สิ่งที่เราห่วงก็คือ สภาพความเป็นอยู่
เราบอกแม่เราว่า ยิ่งหลายคนหลายปาก ทำให้เราต้องออกนอกบ้านบ่อย
เราต้องแยกกันอยู่ เพื่อให้ทุกคนอยู่รอดท่ามกลางสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้
ของที่เราเตรียมให้พ่อแม่ มันเพียงพอแล้วสำหรับทั้งคู่ที่จะอยู่รอดช่วงสั้นๆ
พ่อแม่ก็เข้าใจและเคารพการตัดสินใจของเรา

และปีใหม่ที่ผ่านมานี้ พ่อแม่ขอให้เรากลับบ้าน จะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
แต่เราก็ปฏิเสธไป เราก็บอกว่า อะไรๆ มันก็เกิดขึ้นได้แล้วตอนนี้ และแล้ว...
รถทัวร์คันที่นั่งกลับบ้านประจำ คนขับก็ติดเชื้อ เราก็บอกแม่ว่า เห็นไหม
บอกแล้วว่ากลับไม่ได้ ถ้ากลับบ้าน ป่านนี้กักตัวกันยกครอบครัวไปแล้ว
ทั้งบ้านเรา ทั้งครอบครัวพี่ชาย 2 คน แล้วถ้าติดเชื้อ ติดกันทั้งบ้านแล้วนะ

ต้องหักอกหักใจไม่กลับบ้าน เพื่อให้ทุกคนรอด เราก็ต้องทำ ซึ่งก่อนหน้านั้น
แฟนเราพึ่งจะไปรับไปส่งเรากลับบ้าน ขนสบู่ข้าวของเครื่องใช้สำหรับปีนี้ให้แม่
เยอะมากพอที่จะใช้ทั้งปีโดยไม่ต้องซื้อเพิ่ม เราก็คิดว่า กลับไปแล้วครั้งนึง
ปีใหม่ไม่ได้กลับก็ไม่เป็นไร แฟนเราไม่ว่างไปส่งและเดินทางเองก็ชอบหลง
แฟนเลยเป็นห่วงไม่อยากให้ไปไหนเองไกลๆ(ขนาดในห้างยังหลงได้)

ถามว่าทุกคนอยู่บ้าน แต่เราไม่ได้กลับ เราเสียใจไหม เราก็เสียใจนะ
แต่ว่า จากเหตุการณ์ครั้งนี้ ถ้าเรากลับบ้าน แล้วติดเชื้อกันยกบ้าน
เราจะเสียใจมากกว่านี้อีก แม่เราก็เป็นมะเร็ง ถึงจะรักษาไปแล้ว
ก็ยังกินยาต้านอยู่ทุกวันนี้ แม่ก็เป็นกลุ่มเสี่ยง เราไม่สามารถเอาชีวิตแม่
ไปแลกกับความสุขของพ่อแม่ที่มีลูกอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาได้
ยอมให้พ่อแม่เสียใจ ดีกว่าให้พ่อแม่เสี่ยงจนถึงเสียชีวิตเพราะเราคนเดียว

Create Date : 05 มีนาคม 2564 Last Update : 5 มีนาคม 2564 3:32:24 น. Counter : 662 Pageviews.		6 comments
Share Tweet