ปรมาจารย์ลัทธิมาร (5+1 เล่มจบ) 

โม่เซียงถงซิ่ว เขียน  อลิส แปล 

สำนักพิมพ์ Bakery Book 

2,040 บาท  1,814 หน้า 


#yaoi #BoysLove #นิยายวาย #นิยายแปล #แปลจีน #ปรมาจารย์ลัทธิมาร #โม่เซียงถงซิ่ว #BakeryBook #รีวิวนิยาย #ออโอ


*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย

หลังปกเล่ม 1 

ปรมาจารย์อี๋หลิง เว่ยอู๋เซียน สิ้นชีพ ณ เนินป่าช้า ว่ากันว่ากายแหลกเหลว ไร้ร่างให้ดินกลบฝัง ทว่าด้วยพฤติกรรมเลวทรามต่ำช้าที่ระบือไกล ผู้คนจึงพากันยินดีที่เขามอดม้วย และไม่ว่าใครก็คงคาดไม่ถึงว่า เวลาผ่านไปสิบกว่าปี จะมีใครบางคนใช้อาคมต้องห้าม ยอมอุทิศร่างให้เขาฟื้นคืน! 

ด้วยมีศัตรูอยู่ทุกหัวระแหง เว่ยอู๋เซียนจำต้องปิดบังตัวตนสุดชีวิต แม้จะทำได้ยากเย็นเต็มที เมื่อต้องเผชิญหน้ากับภูตผีปีศาจร้ายกาจและตระกูลเซียนที่เคยล้อมปราบ รวมถึงคู่รักคู่แค้นอย่าง หลานวั่งจี 

คุยกันหลังอ่าน 

ได้ฤกษ์ปัดฝุ่นรื้อมาอ่าน บอกก่อนว่าโอไม่รู้เนื้อเรื่องมาก่อนนะคะ ซีรีส์อะไรนี่ไม่เคยดูเลย แต่รู้ว่าดังมากกก 

เว่ยอู๋เซียน เป็นมารร้ายที่ใครก็ก่นด่า มีแต่ชื่อเสีย ๆ เต็มไปหมด สามารถบังคับควบคุมศพได้ นอกจากนี้ยังเป็นผู้ริเริ่มคิดสิ่งประดิษฐ์ของวิเศษไว้ใช้งานหลายอย่าง ส่วนใหญ่มีแต่ของอันตราย ร้ายกาจทั้งนั้น แต่ว่าเว่ยอู๋เซียน หรือปรมาจารย์อี๋หลิงนั้นตายไปแล้วค่ะ ร่างแหลกเหลวตายไปหลายปีแล้ว ทั้งที่ไม่มีใจอาฆาตอยากคิดแค้นใครแท้ ๆ กลับโดนคนคนหนึ่งใช้ศาสตร์มืดยอมอุทิศร่างตนให้เพื่อเรียกเขามาล้างแค้นแทนตัวเอง คนคนนี้ชื่อโม่เสวียนอวี่  

เว่ยอู๋เซียนตั้งใจจะปิดบังตัวตนเพราะชาติก่อนโจทก์เยอะ ก็เลยไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขาคือใคร ก็เลยทำตัวเป็นคนบ้า ๆ บอ ๆ อยู่ในร่างของโม่เสวียนอวี่ ซึ่งก็ไม่ผิดแปลกเพราะตัวโม่เสวียนอวี่ก็เป็นคนสติไม่ดีในสายตาคนอื่นอยู่แล้ว ซึ่งบังเอิญว่าสถานที่ที่เจ้าของร่างเว่ยอู๋เซียนอยู่ดันมีเรื่องเกี่ยวกับภูตผีปีศาจเกิดขึ้น ชักนำเหล่าศิษย์จากตระกูลผู้บำเพ็ญเพียรเข้ามาปราบ เว่ยอู๋เซียนก็ลอบช่วยเหลือด้วยเพราะเข้าเงื่อนไขการแก้แค้นให้เจ้าของร่างที่เขาเข้ามาอาศัย 

และการปราบปีศาจนี้เอง เว่ยอู๋เซียนได้ใช้ขลุ่ยเป่าเรียกขุนพลผีเวินหนิงซึ่งเป็นขุนพลคู่ใจปรมาจารย์อี๋หลิงขึ้นมาได้ เรียกความสนใจจากหลานวั่งจีและเจียงเฉิง ซึ่งทั้งคู่เป็นรู้จักเว่ยอู๋เซียนตั้งแต่เขายังเด็ก 

เจียงเฉิงจะสนใจคนที่เรียกขุนผลผีมาไม่แปลก เพราะเขาแค้นเว่ยอู๋เซียงมากที่สุด แต่ทำไมหลานวั่งจีถึงได้จับโม่เสวียนอวี๋ไม่ยอมปล่อย ถึงขนาดดึงกลับวิหารเซียนของตนไปด้วย เว่ยอู๋เซียนไม่เข้าใจเลย  

+++ 

ไม่เข้าใจเพราะเธอมันต้าวซื่อบื้อ คนอ่านรู้ คนอ่านเห็น ใครก็มองออกว่าเธอเป็นคนสำคัญของหลานวั่งจีไงล่ะ 

เรื่องนี้จะมีสกุลหลัก ๆ อยู่สี่ห้าสกุลค่ะ สกุลหลานแห่งกูซูของหลานวั่งจีอยู่ที่แดนเร้นเมฆา สกุลเจียงแห่งอวิ๋นเมิ่งที่เจียงเฉิงอยู่ชื่อป้อมบงกช สกุลจินแห่งหลานหลิงอยู่หอเกล็ดทอง  

กลับมาที่หลานวั่งจี พระเอกของเรื่อง ผู้ผ่องแผ้วบริสุทธิ์ผุดผ่อง งดงามดูเหมือนเทพเซียนสุด ๆ แล้ว (ปกเล่มสองคือหลานวั่งจีค่ะ) ชุดของสกุลหลานจะใส่ชุดขาว คาดผมด้วยผ้าขาว ขาวไปหมดทั้งตัว แต่มีอันมามัวหมองเพราะโดนเว่ยอู๋เซียนป่วนค่ะ ป่วนหลานวั่งจีตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ แต่เว่ยอู๋เซียนก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเธอได้ทำให้คนที่สมบูรณ์บริสุทธิ์คนหนึ่งมาหลงหัวปักหัวปำได้ 

ด้วยความที่เรื่องนี้เล่าสลับระหว่างปัจจุบัน (ที่เว่ยอู๋เซียนย้อนมาเข้าร่างคนอื่นแล้ว) กับสมัยที่เว่ยอู๋เซียนยังเด็ก คนอ่านก็จะค่อย ๆ รู้เรื่องราวว่า มันเกิดอะไรขึ้น ถึงทำให้เด็กขี้แกล้งคนหนึ่ง เติบโตขึ้นมาเป็นปรมาจารย์ลัทธิมารชื่อเสียงฉาวโฉ่ เป็นที่เกลียดชังของเหล่าผู้บำเพ็ญเพียร แถมยังทำให้เพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันอย่างเจียงเฉิงเกลียดแค้นเข้ากระดูกดำ 

ตัวเรื่องอ่านไม่ยาก มายากตรงชื่อตัวละครเนี่ยแหละค่ะ ตัวละครเยอะมาก แต่ละคนมีชื่อสองชื่อ แถมมีฉายาด้วย  แล้วพอชื่อสกุลเดียวกันหลาย ๆ คน โอก็เอามาจำสลับกันมั่ว ดีที่ทำตารางชื่อให้อยู่ท้ายเล่มสองเป็นต้นไป ขอบคุณมากค่ะ 

ชิ้นส่วนศพที่เว่ยอู๋เซียนพบในตอนแรกเริ่มเคลื่อนไหว คล้ายว่ามันจะต้องการตามหาร่างกายส่วนที่เหลือ ซึ่งก็ได้ชักพาเว่ยอู๋เซียน หลานวั่งจี และเหล่าลูกหลานในตระกูลใหญ่ต้องพบกับอันตรายนานัปการ 

บุคลิกของเว่ยอู๋เซียนจะเป็นเหมือนเด็กซน ๆ ค่ะ ชอบเล่นสนุก กลั่นแกล้งคนอื่น (โดยเฉพาะหลานวั่งจี) เป็นคนมองโลกในแง่ดี ไม่ค่อยคิดร้ายกับใคร ทั้งที่จริงชีวิตเขาก็เผชิญกับทุกข์ยากลำบากมาไม่น้อย โตหน่อยก็โดนมองเป็นคุณชายเสเพลเพราะปากหวาน ช่างจำนรรจา 

หลานวั่งจีเป็นเด็กที่ถูกเลี้ยงมาให้ทำตามกฎระเบียบของตระกูล มีกฎมากมายเป็นข้อบังคับ บวกกับเขาเป็นคนที่เข้มงวดเป็นนิสัยอยู่แล้วด้วย การได้รู้จักเว่ยอู๋เซียนเลยเหมือนการเปิดโลกทัศน์ให้เขาได้คิด ได้เห็น ได้ลองสัมผัสสิ่งใหม่ ๆ ก็เป็นอะไรที่น่าจะสร้างความประทับใจให้เขาไม่น้อย 

ผู้อ่านจะสัมผัสได้ตั้งแต่ต้น ๆ เลยว่าหลานวั่งจีมองเว่ยอู๋เซียนเป็นคนพิเศษไม่เหมือนใครมาตั้งแต่แรก มีเว่ยอู๋เซียนคนเดียวนี่แหละที่ซื่อเกิน ทั้งที่เรื่องอื่นฉลาดนัก พอเรื่องรัก ๆ นี่ไม่ยอมเข้าใจ แต่เขาก็รู้สึกดีกับหลานวั่งจีค่ะ 

ผีปีศาจในเรื่องบรรยายออกมาน่ากลัวอยู่นะคะ แต่ด้วยโทนเรื่องไม่ได้น่ากลัวอะไรก็เลยอ่านได้แบบไม่หลอน 

เรื่องนี้มีตัวร้ายหลายตัว ตัวร้ายแต่ละตัวร้ายได้แบบ ร้ายมาก อ่านไปมือไม้สั่น ทำไมเธอช่างร้ายอย่างนี้ แต่ขณะเดียวกันก็จะมีมุมที่น่าสงสารด้วย แต่อย่างไรซะ โอก็ไม่สงสารหรอก เพราะเธอร้ายเกินไป 

โดยรวมโอคิดว่าเป็นเรื่องที่สนุกนะคะ ช่วงต้น ๆ ติดมาก เพราะอยากรู้ว่าปริศนาในเรื่องคืออะไร ซับซ้อนซ่อนเงื่อน พื้นเพตัวละครก็น่าสนใจา แต่โอว่าเรื่องนี้แผ่วปลาย ส่วนที่อยากรู้ก็จะเล่าข้าม ๆ ไปเลย อย่างช่วงที่เว่ยอู๋เซียนในชาติก่อนตาย หรือตอนที่โดนเอาไปปล่อยในเนินป่าช้า โออยากรู้แบบละเอียดเลย แต่ผู้เขียนไม่เล่า 

ส่วนที่ไม่ชอบก็คือตอนพิเศษในเล่มห้า อารมณ์เหมือนแฟนฟิกนิยายตัวเอง คือตัวละครมันจะหลุด ๆ เหมือนเขียนเซอร์วิสตัวเอง เซอร์วิสแฟนคลับ แต่ส่วนตัวโอไม่ชอบแบบนี้ เป็นฉากรัก ฉากบนเตียงเกือบทั้งหมด อยากบอกว่าทั้งเรื่องโอโหยหาฉากมาก แต่พอมันมา มันก็มาแบบพรวดเดียวจนสำลัก แทนที่จะดื่มด่ำ ก็เลยเอียน ๆ หน่อย และโดยส่วนตัวโอไม่ค่อยชอบฉากแบบนี้ (คือกึ่งจะบังคับขืนใจ...แต่จริง ๆ ไม่ใช่นะ มันเป็นแค่จินตนาการน่ะ แต่โอไม่ชอบน่ะค่ะ) 

โอไม่ค่อยชอบช่วงที่หลุดคาร์แรกเตอร์ด้วย อย่างตอนหลานวั่งจีเมาแล้วทำอะไรพิลึก ๆ อย่างนี้ โอจะรู้สึกแปลกน่ะค่ะ โดยบุคลิกแล้วเขาไม่น่าจะหลุดไปได้ถึงขนาดนั้น แล้วตอนพิเศษมันก็จะเป็นโทนประมาณนี้ โอเลยไม่ชอบ อ่านแล้วเนือย ๆ อ่าน ๆ หยุด ๆ 

แต่ในส่วนของเล่มพิเศษ สนุกดีค่ะ เป็นช่วงต่อจากเนื้อหาหลักที่จบลงในเล่มห้า 

ภาพรวมก็คิดว่าโอเค เรื่องมีปม มีความซับซ้อน ตัวละครสนใจ ดึงอารมณ์ได้ แต่หลายฉากก็คิดว่าสามารถทำได้ดีกว่านี้ แต่ก็มีช่วงที่คิดว่าหลุด ๆ ด้านเนื้อหากับตัวละครเช่นกัน มีส่วนที่ชอบกับไม่ชอบคละกันไป อ่านได้เพลินอยู่  

งานค่อนข้างเรียบร้อยอยู่นะคะ โอจะมีติดช่วงที่ใช้คำเชื่อมแนว ๆ ไม่นานมานี้ หลังจากนั้นต่อมา คำประมาณนี้นะ โอไม่ได้จด เหมือนใช้ผิดความหมาย พอเอาไปในเนื้อเรื่องแล้วมันไม่เข้ากัน อ่านแล้วจะงงลำดับเวลา กับอีกเรื่องช่วงท้ายเล่มสุดท้าย ตอนที่หลานจิ่งอี๋พูดกับเว่ยอู๋เซียน เหมือนสรรพนามกับคำพูดจะดูไม่เคารพ ไม่แน่ใจว่ามาอย่างนี้แต่แรกถูกหรือเปล่า แต่อ่านแล้วสะดุด หน้าไหนหาไม่เจอแล้ว  

โดยรวมก็ประมาณนี้ 3.5 ดาว


รูปเล่ม คลิก

มีหน้าสีข้างในค่ะ ช่วยให้เห็นสีที่แท้จริงของปก เอิ๊ก บอกตามตรง โอไม่ค่อยอินกับความวิบวับของปกเสียเลย มันมองยากและถ่ายรูปยากด้วยค่ะ ฮ่า ๆ



ของแถมตอนพรี เล่ม 1 เป็นเล่มเดียวที่โอไม่ได้พรีออเดอร์เลยไม่มีของแถมที่เป็นที่คั่นจิบิค่ะ 

ใครเป็นใครก็ไม่ค่อยจะแน่ใจ
บน หลานซีเฉิน หลานวั่งจี เจียงเฉิง จินหลิง
ล่าง เวินหนิง หลานซือจุย เซวียหยาง (?) จินกวงเหยา (?)