ดาวหลงจันทร์ Crush on You บทที่ ๑๕ (Yuri)
๑๕ เธอไม่เอา ฉันไม่ดีตรงไหนถึงไม่รัก ทั้งใจภักดิ์มั่นคงไม่เสื่อมถอย เดือนผ่านปีเคลื่อนคล้อยยังรอคอย ช่างน่าน้อยใจนัก...เธอไม่เอา. นี่ดาพูดเล่นใช่ไหม? วัลลภกลั้นใจถามออกไป ขนาดนี้ยังไม่เข้าใจอีกเหรอเนี่ย ดารินนึกบ่นในใจอย่างเบื่อหน่าย ดาพูดจริงๆ ดาไม่เหมาะกับลภหรอก เราเป็นแค่เพื่อนกันเถอะนะ พูดย้ำชัดเจนต่อหน้าบุพการีไม่อยากให้เรื่องนี้คาราคาซังต่อไป จะได้ไม่เสียเวลาทั้งสองฝ่ายเผื่อว่าเขาเจอใครสักคนที่ใช่จะได้ไม่ลังเลเสียโอกาส...สำหรับเธอเขาไม่ใช่มาตั้งแต่ต้น และคงไม่ใช่ตลอดไป ตัดใจเถอะนะลภคิดเสียว่าเราไม่ได้ทำบุญร่วมกันมา วัลลภหัวเสียไม่น้อย นัยน์ตาสีเข้มหรี่ลงอย่างไม่พอใจ ที่ถูกเธอปฏิเสธต่อหน้าพ่อแม่โชคดีที่เขาไม่ใจร้อนพาผู้ใหญ่มาด้วย ไม่งั้นคงหน้าแตกยับเยินยิ่งกว่านี้ทำเอาไปไม่เป็นเลยทีเดียว โธ่เว้ย! เล่นตัวอะไรกันนักหนา ชายหนุ่มรวบช้อนส้อมไม่มีอารมณ์จะรับประทานต่อไปอีกเสียฟอร์มจนหมดรูป เหมือนโดนหมัดอัดเข้าเต็มหน้าชนิดไม่ทันตั้งตัว จนเห็นดาวนับพันลอยเหนือหัวตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้สึกขายหน้ามากขนาดนี้มาก่อน เขารีบยกมือทำความเคารพเจ้าของบ้านทั้งสองก่อนที่จะหลุดแสดงกิริยาไม่ดีออกไป ถ้าไงผมกลับก่อนนะครับคุณอา คุณอาผู้หญิง สวัสดีครับ ผู้อาวุโสสองคนยกมือรับไหว้แบบงงๆ สวัสดีลภ ปรีชากล่าวเสียงแผ่ว พอเข้าใจความรู้สึกของเขาในฐานะผู้ชายด้วยกันไม่มีใครชอบหากโดนหักหน้าแบบนี้ วัลลภลุกพรวดก้าวยาวๆ ออกไปทันทีโดยไม่ชายตามองเธอคนนั้นแม้แต่แวบเดียว ในใจคิดอาฆาตแค้น จนแทบกระอักโลหิตออกมา แล้วเราจะได้เห็นดีกันดาริน สาวหน้าคมมองตามเขาจนกระทั่งออกพ้นจากห้องไปแม้จะรู้สึกผิดที่ทำร้ายจิตใจกัน แต่เธอคิดว่านี่เป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วสำหรับเรา ขอโทษจริงๆ นะลภ แต่ดาเลือกลภไม่ได้ ปรีชากับแก้วตาอ้ำอึ้งพูดไม่ออก ทำหน้าปั้นยากอย่างที่สุดกับการแสดงออกของลูกสาวที่จงใจปฏิเสธอีกฝ่าย ผิดจากที่คาดเอาไว้ หลังเข้าใจมาตลอดว่าสาวหน้าคมมีใจให้กับวัลลภ คิดไม่ถึงกับเรื่องราวที่ลุ้นว่า จะลงเอยแฮปปี้เอนดิ้งกลับพลิกล็อกสุดๆ ตกลงมันยังไงกันแน่? พ่อแม่หันสบตากันอย่างไม่เข้าใจและคิดว่าถึงแก่เวลาที่ต้องเปิดอกคุยกับดารินเสียแล้ว ทำไมดาถึงพูดแบบนั้นกับลภล่ะ? เขาเสียใจแย่เลยนะ คนเป็นพ่อถามอย่างไม่พอใจนักแต่ไม่อยากใช้คำพูดแรงๆ กับลูกสาวคนเดียว ขอโทษนะคะ ดาขอตัวก่อน เธอเลือกที่จะไม่ตอบอะไรตอนนี้รวบช้อนส้อมแล้วลุกไปจากโต๊ะอาหาร อยากใช้เวลาอยู่เงียบๆ คนเดียวเพื่อทบทวนตัวเอง อะไรของเขา แก้วตาบ่นอย่างงงๆ สงสัยเราคงจะไม่ได้อุ้มหลานเร็วๆ นี้แน่ ปรีชาพูดอย่างผิดหวัง ช่วยไม่ได้นี่คะ ถ้ายายดาไม่ชอบเขา เราจะไปบังคับลูกได้ยังไงภรรยายักไหล่แบบไม่ใส่ใจนัก ในสมองของเธอมีอะไรที่น่าสนใจกว่าจึงพูดเสียงอ่อนหวานกึ่งอ้อนสามี ว่าแต่คุณมีให้ฉันยืมสักหมื่นไหมคะ? ตั้งหมื่นเชียวเหรอ! คนฟังทำหน้าคลางแคลงใจมากมาย จึงตั้งคำถามออกมา อาทิตย์ที่แล้วเงินเดือนเพิ่งออกเองนะ คุณเอาไปใช้อะไรหมด? ตั้งแต่แต่งงานกัน ปรีชากับแก้วตาแยกจัดการเงินของตนอย่างชัดเจนรายจ่ายในบ้านพ่อบ้านเป็นคนรับผิดชอบ ผ่อนบ้านคนละครึ่ง รถต่างคนต่างผ่อนแต่กระนั้นเขายังมีเงินเก็บก้อนหนึ่งสำรองไว้เผื่อฉุกเฉินและให้เกียรติภรรยาด้วยการไม่ไปก้าวก่ายการใช้เงินของเธอ แต่มาระยะหลังแก้วตาเงินเริ่มไม่พอใช้ทั้งที่มีเงินเดือนเฉียดครึ่งแสน ทำให้เขานึกสงสัยว่า อีกคนเอาไปใช้อะไรหมด? ฉันเพิ่งจ่ายค่าแชร์ไปน่ะค่ะ ค่าโอทียังไม่ออก เธอตอบคล้ายกับที่เคยตอบพลางทำหน้าละห้อยชวนสงสาร ค่าแชร์อีกแล้วเหรอ...เล่นกี่วงกัน? เขายังใจอ่อนเช่นทุกครั้ง หยิบเงินนับส่งให้อีกฝ่าย ยืมแล้วเอามาคืนด้วยล่ะ ขอบคุณนะคะ แก้วตาลุกไปหอมแก้มสามีหนึ่งฟอดอย่างอ้อนๆ ปรีชายิ้มกว้างอย่างมีความสุข หลังกลับไปถึงบ้าน วัลลภดื่มเบียร์กระป๋องดับความร้อนรุ่มในใจแต่ไม่ได้ช่วยอะไร หลังเดินงุ่นง่านคิดไม่ออกอยู่นาน จึงโทรปรึกษากับกรรชัยหนึ่งในเพื่อนสนิทเพื่อระบายความหงุดหงิด ดาปฏิเสธฉันต่อหน้าพ่อแม่ แถมยังขอเป็นแค่เพื่อนอีกต่างหาก...บ้าที่สุด วัลลภไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้มาก่อนเหมือนสรวงสวรรค์ถล่มลงต่อหน้าต่อตา เสียใจมากมายเกินจะบรรยายออกมาแม้จะเคยผิดหวังเรื่องความรักมาก่อนหน้า แต่ครั้งนั้นเป็นแค่ความรักแบบเด็กๆ ซึ่งเขาไม่ได้จริงจังมากเท่ากับครั้งนี้ ...ดารินเป็นผู้หญิงที่เขาต้องการแต่งงาน สร้างครอบครัวด้วยกันรวมถึงเป็นแม่ของลูกเขา ทำไมดาถึงทำแบบนี้กับฉัน ฉันไม่เข้าใจเลย? ถามจริง นี่แกรักดามากเหรอ? กรรชัยถามขึ้น หลังฟังอีกฝ่ายพูดพร่ำคร่ำครวญมาเกือบสิบนาที เออสิ ฉันไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อน ขอโทษว่ะเพื่อนสงสัยเพราะฉันบอกเรื่องแกจะปล้ำดา ดารู้เข้าก็เลยโกรธขนาดนี้ กรรชัยได้แต่คิดในใจแต่ไม่คิดจะปริปากบอกเรื่องนี้ให้วัลลภมาต่อยหน้าแหก...โทษฐานปากมาก แล้วแกจะทำยังไง? ฉันจะไปคุยกับดาใหม่ ต้องรู้เหตุผลให้ได้ว่า ฉันไม่ดีตรงไหน?วัลลภคิดจะเอาอุปนิสัยของนักขายผู้ยิ่งใหญ่มาใช้ ที่เชื่อว่าการถูกปฏิเสธไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าอดทนและยืนกรานต่อไป ในไม่ช้าความสำเร็จจะเป็นของเราแน่นอน หากแต่เขาลืมไปว่าความรักไม่ใช่การขายของ หรือการคิดเอาชนะคะคานการไล่ตื้อตามตอแยจะยิ่งสร้างความรำคาญ แล้วทำให้อีกฝ่ายหนีเตลิดไปไกลกว่าเดิมก็ได้ ฉันว่าแกอยู่เงียบๆ สักพักดีกว่าไหม เพื่อนเสนอความเห็น ทำไมล่ะ? ถ้าไม่พูดแล้วดาจะรู้ไหม? เถียงไปทันควันไม่พอใจที่โดนขัดคอ ขืนแกไปเซ้าซี้มากๆ ฉันว่าดารินจะยิ่งหนีดีไม่ดีจะเกลียดแกไปเลย คุ้มเหรอ? กรรชัยมองในมุมที่แตกต่างจากวัลลภไม่ได้มองว่าสาวหน้าคมเป็นผู้หญิงอ่อนแอนุ่มนิ่มเหมือนสาวทั่วไปหากแต่เป็นพวกอ่อนนอกแข็งในมากกว่า ก็จริงนะ คนฟังอึ้งไป หลังคิดตามคำพูดของอีกฝ่าย แปลว่าฉันควรอยู่เฉยๆ ให้เวลาดารินคิดสักพักเถอะ ถ้าเธออยากคบกับแกก็จะกลับมาเองนั่นแหละ คนในสายกล่าวแบบเป็นกลาง ในฐานะที่เป็นเพื่อนของทั้งสองฝ่ายและรู้จักนิสัยใจคอของเธอพอสมควร แล้วถ้าไม่กลับมาล่ะ? ถามถึงอีกความเป็นไปได้ หุหุ ไม่น่าถาม คนฟังหัวเราะในใจ ก่อนตอบติดตลกออกมา ก็หมดหวังไง แกก็หาคนใหม่ได้เลย ...แต่คนฟังไม่ขำด้วย ฉันไม่ยอม! ดารินต้องเป็นของฉัน วัลลภตวาดเสียงดังลั่น ตัวสั่นเทาด้วยความโกรธเกรี้ยวกดวางสายทันที ฉันไม่ยอมให้เธอเขี่ยฉันทิ้งง่ายๆหรอกนะ ดาริน ชายหนุ่มคิดอย่างเคียดแค้นเต็มหัวใจ กรรชัยมองโทรศัพท์ที่ส่งเสียงตู๊ดๆ ยาวออกมา หลังอีกคนวางสาย ส่ายหัวกับความเจ้าอารมณ์ของเพื่อนที่คาดว่าคงไม่ยอมรามือง่ายๆ หวังว่ามันคงไม่คิดทำอะไรบ้าๆ หรอกนะ แม้จะเป็นเพื่อนกับวัลลภ แต่เขาก็มีคุณธรรมในใจที่จะไม่ยอมปล่อยให้เรื่องร้ายเกิดขึ้น โดยไม่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือจึงตัดสินใจโทรไปหาชลทิพย์ เพื่อเตือนดารินให้ระวังตัวไว้บ้าง ยามรักหลงจนโงหัวไม่ขึ้นยามแค้นฝังลึกเข้ากระดูกดำ ...หากคนพวกนี้ไม่รู้จักปล่อยวางเสียบ้างชีวิตก็ยากจะเป็นสุข วันหยุดติชิลาใช้เวลาอย่างคุ้มค่า ด้วยการอ่านแฟ้มข้อมูลบริษัทย้อนหลังหนึ่งปีจบโดยสรุปข้อสงสัยไว้ เพื่อเชื่อมโยงหาช่องโหว่ที่พวกทุจริตใช้โกงเงินของ Premium Group แต่ก็ยังติดขัดหลายจุด คงต้องอ่านข้อมูลย้อนหลังของฝ่ายผลิตทุกไตรมาสล่ะมั้งเนี่ยถึงจะหาเจอ...เอาไงดี? หญิงสาวเคาะนิ้วบนโต๊ะอย่างใช้ความคิดหนักถ้าหากคิดจะเจาะแบบละเอียด ต้องเอาข้อมูลมาวางเปรียบเทียบชนิดไตรมาสต่อไตรมาส ถึงจะเจอความแตกต่างแต่อย่างน้อยก็เจอจุดเริ่มต้น ที่เริ่มมีการยักยอกแล้ว สิ่งแรกที่ต้องมีตอนนี้คือข้อมูลจึงหยิบมือถือมาโทรหาพี่ชายทันที มีอะไรหรือเปล่าเต? เสียงทุ้มต่ำของทินกรทักทายมาตามสาย เตอยากได้ข้อมูลสองไตรมาสหลังปีที่แล้วของฝ่ายผลิตค่ะ จะให้พี่เอาไปส่งที่ไหน? ส่งมาที่คอนโดดีกว่าค่ะ เตไม่อยากให้คนอื่นสงสัย หญิงสาวไม่ค่อยชอบสายตาสอดรู้ของผู้คน ที่ซุบซิบตั้งคำถามว่า ตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการทำงานอะไรบ้าง?หรือ พวกเด็กเส้นจ้างมาตั้งแพงวันๆไม่เห็นทำอะไร เอาแต่นั่งโต๊ะลอยหน้าลอยตา หรือ ผู้หญิงคนนี้น่ะเหรอ คนรักของคุณทินกร? และอีกหลายคำถามที่ไม่ชวนฟังแทนที่คนเหล่านั้นจะเอาเวลาไปใส่ใจในงานของตนให้มากขึ้น สงสัยพนักงานที่นี่คงมีงานน้อยเกินถึงมีเวลาเหลือเฟือทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ ติชิลานึกบ่นกับตัวเอง หลายครั้งที่ได้ยินชัดเต็มสองหูแต่โชคดีตรงที่หล่อนเป็นมนุษย์จำพวกความอดทนสูงจึงแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วส่งยิ้มหวานชวนละลายให้พวกปากมากซึ่งคนพวกนั้นก็หน้าม้านหน้าชาไปตามๆ กัน ประสบการณ์สอนให้รู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะห้ามปากคนอื่น นอกจากทำไม่ได้แล้วเรายังอาจจะประสาทเสียจิตตกไปด้วย รู้ดีแค่เรื่องของเราพอนะเตอย่าไปเก่งเรื่องคนอื่น ชีวิตใครชีวิตมันนะ ใครทำอะไรไว้ก็ได้แบบนั้นแหละจันทราผู้เป็นแม่เคยสอนหญิงสาวเอาไว้แบบนั้น ซึ่งสาวสวยก็จำแม่นขึ้นใจ อืม ก็จริง ชายหนุ่มเห็นด้วยไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่นโดยไม่จำเป็น พี่มีนัดตอนเย็นน่ะสิ ถ้ายังไงพรุ่งนี้เย็นพี่เอาไปให้ก็แล้วกัน ขอบคุณค่ะ หล่อนกดวางสายไป เอนหลังพิงเก้าอี้สูง หลับตาพริ้มลงถอนหายใจยาวเหยียดออกมา เพื่อระบายความเครียดที่สะสมมาสามอาทิตย์กว่านับตั้งแต่เริ่มเข้าทำงานที่Premium Groupแม้จะเหนื่อยแต่ติชิลาก็มีความสุข ตรงที่ได้เจอดารินบ่อยๆเหมือนได้หยาดน้ำทิพย์รินรดหัวใจที่เหี่ยวเฉา ให้ฟื้นกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง สาวสวยขมวดคิ้วเรียว นิ่วหน้าเครียดขึ้ง เมื่อคิดถึงเรื่องที่ดารินมีนัดทานข้าวกับวัลลภที่บ้านพร้อมพ่อแม่จึงอดวิตกไม่ได้ หวังว่าหมอนั่นคงไม่ขอแต่งงานกับน้องดาของฉันหรอกนะถ้าเป็นแบบนั้น...ฉันควรจะทำอย่างไรดี? สายวันจันทร์ ดารินไปถึงที่ทำงานช้ากว่าปกติ จึงรีบก้าวยาวๆ ลงจากรถเพื่อไปตอกบัตร แต่แล้วเจ้าเวรเจ้ากรรมบังเอิญเจอะกับวัลลภที่มาไล่เลี่ยกันทำให้ต้องเดินเข้าตึกไปพร้อมกัน ซวยอะไรแต่เช้าเนี่ย! หญิงสาวทำหน้าเซ็งสุดขีด ปั้นหน้านิ่งทำเป็นมองไม่เห็นเขา...ผิดจากทุกครั้ง ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อย ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ พยายามเดินคู่กับหญิงสาว แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุย สาวหน้าคมนึกในใจ แต่ไม่คิดสนทนาด้วย เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น แต่ไม่อาจเร็วไปกว่าขายาวๆของเขา ดา... วัลลภครางเรียกชื่อผู้หญิงตรงหน้า รั้งท่อนแขนเรียวให้หยุดอย่าเย็นชากับผมเลยนะ ดารินชะงักกึก หันขวับมาจ้องหน้าเขาด้วยสายตาเขียวปั๊ด ฉันไม่มีอะไรจะคุย ปล่อยฉัน ฉันจะไปทำงาน เอ่ยเสียงต่ำเก็บซ่อนความไม่สบอารมณ์เอาไว้ ไม่อยากเป็นข่าวร้อนให้เป็นขี้ปากคน ดา...ได้โปรด อ้อนวอนทำหน้าเศร้าหมายให้เธอใจอ่อนยอมคืนดีด้วย...แต่ครั้งนี้ไม่ได้ผล เราต่างคนต่างอยู่เถอะนะ พูดแบบสิ้นเยื่อขาดใย ผมรักคุณนะ แต่ฉันไม่ได้รักคุณ และไม่เคยรักคุณเลย กล่าวสวนทันควัน อะไรนะ! เขาทำหน้าแตกตื่นตกใจอย่างที่สุด ล้อเล่นใช่ไหม? ใครจะมาล้อเล่นกัน...ประสาท! ฉันไม่ได้รักคุณเลย ได้ยินชัดไหม...อย่ามายุ่งกับฉันอีก! ดารินพูดย้ำคำเดิม เสียงดังฟังชัด เสียงของหญิงสาวทำให้พนักงานหลายคนหันมองอย่างสนใจที่ได้เห็นคู่รักหวานแหววปะทะคารมกันแต่เช้าที่หน้าออฟฟิศ หลายคนเริ่มซุบซิบบางอย่างกันเบาๆซึ่งไม่พ้นเป็นการนินทา คุณโกหก! วัลลภเม้มริมฝีปากแทบเป็นเส้นตรง โกรธจนใบหน้าขึ้นสีเข้ม ทั้งเจ็บใจเคืองแค้น และอับอาย ไม่คาดคิดเลยว่า เธอจะกล้าหักหน้าเขาถึงเพียงนี้ พลันความคิดบางอย่างก็วูบเข้ามาในสมองเขาหรี่ตาจ้องดารินเขม็งเหมือนจะคาดคั้น สีหน้าดูน่ากลัวเหมือนคนเสียสติเข้าไปทุกที คุณมีคนอื่นใช่ไหม? ตะคอกถามออกไป บีบแขนเรียวแน่นขึ้น ปักใจเชื่อว่าดารินแอบปันใจให้คนอื่น หรืออีกความหมายก็คือสวมเขาให้กับเขา ทั้งที่เธอไม่ได้ยอมรับเขาเป็นคนรักเลยสักครั้งมันเป็นใคร? เป็นบ้าอะไรเนี่ย! สาวหน้าคมทำหน้าสับสน ไม่เข้าใจว่าคำถามนี้มาได้อย่างไร พูดเรื่องอะไร อย่ามาใส่ความกันนะ โอ๊ย! เธอทำหน้าบูดเบี้ยวเจ็บแขนที่ถูกมือแข็งๆออกแรงบีบมากขึ้น ปล่อยฉัน ฉันเจ็บนะ ไม่ยอมบอกเหรอ วัลลภยังคงเกรี้ยวกราดใส่อีกคน โดยไม่สนใจสายตาหลายสิบคู่กำลังจับจ้องอยู่หึงหวงจนอกแทบระเบิด ต้องการรู้คำตอบนี้ให้จงได้ พูดสิว่ามันเป็นใคร? เขายังคงคาดคั้นเธอให้ตอบ คุณวัลลภ! คุณควรปล่อยแขนคุณดารินก่อนนะคะ ไม่งั้นดิฉันจะเรียก รปภ. เสียงหวานๆ ของติชิลาดังแทรกขึ้นมาขัดจังหวะ วัลลภกับดารินหันขวับไปมองต้นเสียงด้วยความรู้สึกแตกต่างกัน บ้าเอ๊ย! เขาสบถในใจ รีบคลายมือที่จับดารินออก หลังเห็นติชิลายืนคู่อยู่กับทินกรสายตาของผู้บริหารคู่นี้ทำให้วัลลภหนาวสะท้านอย่างบอกไม่ถูกรู้สึกเกรงกลัวจนไม่กล้าสบตาด้วย จึงก้มหน้าต่ำลงไม่สบตาด้วย พี่เต... ดารินครางชื่อ อัศวินม้าขาว ที่โผล่มาช่วยเธอทันเวลาทันทีที่เป็นอิสระจากเพื่อนชาย ก็ก้าวไปหาหล่อนอย่างลืมตัวเหมือนเป็นที่พึ่ง เป็นอะไรหรือเปล่าคะน้องดา? ติชิลาถามอย่างเป็นห่วง สำรวจอดีตคนรักตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไม่เป็นไรค่ะ เธอส่ายหน้า ยินดีเหลือเกินที่เห็นอีกฝ่ายในยามนี้ ดีแล้วล่ะ หล่อนพึมพำเบาๆ อย่างโล่งอก หันมาบอกกับพี่ชายงั้นเตพาน้องดาเข้าที่ทำงานก่อนนะคะ สาวสวยไม่อยากให้อีกคนต้องตกเป็นเป้าของการนินทาว่าร้ายไปมากกว่านี้ ไปเถอะ แล้วเก้าโมงอย่าลืมไปหาพ่อด้วยนะ ค่ะ หล่อนรับคำ ปรายหางตามองเพื่อนชายของดารินแวบหนึ่งเอื้อมไปกระชับมือดาริน จูงสาวเจ้าเข้าไปในตัวตึก ปล่อยเรื่องที่เหลือให้เป็นหน้าที่ทินกรจัดการต่อ หมอนี่เป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องจริงๆไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยสักนิด สาวหน้าหวานคิดแบบนั้น แม้จะรู้จักวัลลภเพียงผิวเผินแต่ทว่าสัมผัสได้ถึงความไม่น่าไว้ใจในตัวของชายหนุ่มหลายอย่าง ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมปรีชาถึงอยากได้เขาเป็นลูกเขยนัก
ผู้ชายคนนี้มีดีตรงไหน? สงสัยจะดีแต่ประจบเอาใจเก่ง ผมคิดว่า เวลาคุณวัลลภคุยกับผู้หญิง ควรให้เกียรติเธอมากๆหน่อยนะครับ ทินกรปรายตามองอีกฝ่ายอย่างดูแคลนไม่น้อย ใช้กำลังแบบนี้ มันไม่ใช่วิสัยสุภาพบุรุษเลยหวังว่าคุณคงเข้าใจที่ผมพูด ชายหนุ่มสะอึกไปกับคำด่าแบบผู้ดีนั้น ยืนตัวแข็งทื่อหลายวินาทีต่อมาจึงเงยหน้าสบตากับคนพูด เหลียวซ้ายแลขวามองเพื่อนร่วมงาน ที่มองอย่างสมเพชกึ่งสะใจอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี บ้าที่สุด! สบถในใจอย่างเดือดดาล ที่อีกคนประจานกันแบบนี้ จากนั้นรองประธานฯ ก้าวเข้าอาคารของ Premium Group ไป โดยไม่สนใจวัลลภอีก เหล่าพนักงานไทยมุงที่ยืนดูรีบสลายตัวไป หลังไม่มีอะไรเกิดขึ้น วัลลภยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ในใจครุ่นคิดถึงแต่ความขุ่นแค้นที่ถูกหักอกและหน้าแตกยับไม่เหลือชิ้นดี ฉันต้องทำให้เธอรักฉันให้ได้...คอยดูสิ สายตาสองคู่เฝ้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากระยะไกลแม้ไม่ได้ยินเสียง แต่พอเดาเหตุการณ์ได้ เริ่มแผนได้เลย เผด็จกล่าวกับผกา พลางยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา ค่ะ ผการับคำเบาๆ แม้ในใจจะไม่อยากทำนักแต่ก็ขัดใจอีกคนไม่ได้ ไม่มีผู้หญิงดีๆ คนไหนที่อยากมีสามีหลายคนพร้อมกันหรอก เผด็จดีใจมากที่วัลลภมีปัญหากับดารินเพราะปรารถนาสาวร่างเล็กอยู่นานแล้ว เสียดายที่คืนนั้นตอนดารินเมา ปรียานุชกับผู้หญิงอีกคนมาช่วยไปเสียก่อนไม่เช่นนั้นเธอคงเป็นของเขาไปแล้ว เธอไม่รอดมือฉันแน่ หุหุ นึกกระหยิ่มใจ ก่อนคิดถึงผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของทินกรแต่อยู่ไกลเกินกว่าจะเห็นหน้าชัดๆ ผู้หญิงคนนั้นใคร? หัวหน้าฝ่ายผลิตถามคนข้างกายชี้นิ้วไปยังสาวสวยหน้าใหม่ เขาเห็นตั้งแต่ทินกรเดินเข้าไปคุยกับหล่อนแถมยังดูสนิทกับดารินอีกต่างหาก จึงอดสงสัยไม่ได้ คุณติชิลาค่ะ เป็นผู้ช่วยผู้จัดการที่เพิ่งมาทำงานได้ไม่นานผกาตอบ เคยเห็นหล่อนสองสามครั้ง ยอมรับว่าอีกคนสวยมากจนน่าอิจฉา ผู้ช่วยผู้จัดการเหรอ? เผด็จขมวดคิ้วครุ่นคิด หยิบมือถือมากดโทรหาใครคนหนึ่ง ช่วยเช็คประวัติผู้ช่วยผู้จัดการคนใหม่ที่ชื่อติชิลาให้ที
OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตามค่ะ
หนังสือเพิ่งมาถึงค่ะ สนใจสั่งซื้อได้จนกว่าจะหมดนะคะ นาง OoXoO
| Create Date : 18 มกราคม 2561 |
| Last Update : 18 มกราคม 2561 18:17:02 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 650 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
