|
|
ฝันใฝ่ในเงามืด กับ Harry Potter
ฝันใฝ่ในเงามืด
ตัวอักษร ยี่สิบปีก่อน แสดงอยู่บนภาพไกลๆของโรงเรียนเอกชนชายล้วนในเครือซาเลเซียนแห่งหนึ่งในเมืองหาดใหญ่ เด็กนักเรียนในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินวิ่งกันขวักไขว่ ขณะนั้นเป็นเวลาช่วงพักกลางวัน และเสียงออดเตือนให้เข้าชั้นเรียนช่วงบ่ายดังขึ้น หลายคนหยุดเล่น หลายคนยังติดพัน
ภาพใกล้เข้ามาเป็นบริเวณหน้าห้องสมุดจากมุมสูง เด็กชายหลายสิบคนกำลังทยอยออกจากห้องสมุด ภาพใกล้ที่เด็กชายหนอนเดินกางหนังสือให้ครูบรรณารักษ์ตรวจดูใบยืมที่แปะติดอยู่ตรงปกหลังด้านในด้วยท่าทีมีพิรุธ ครูผู้หญิงวัยปลายสามสิบตาไวดั่งเหยี่ยวเห็นเหยื่อจากบนนภากาศวาบสิ่งผิดปกติบนนั้น จึงดึงให้เด็กชายให้เข้า ไปใกล้
(เสียงดัง ดุ) "นี่เธอยังไม่ได้ยืมใช่ไหม"
กังวานนั้นเรียกเด็กคนอื่นให้เข้ามาใกล้ด้วย หรือบางคนก็แค่ส่งสายตามา
(เสียงเข้มเครียด) "นี่ไงบัตรยังไม่ได้ดึงออกเลย ถ้าไม่ได้ยืมก็เอาหนังสือออกไปไม่ได้นะ.."
ผมละสายตาออกจาหน้าจอแอลซีดีสิบเจ็ดนิ้วคู่นั้นอย่างเหนื่อยล้า แม้ว่าจังหวะของเรื่องราวกำลังเร่งบีท อย่างเข้มข้นอยู่ก็ตาม แต่ผมยังไม่สนุกกับมันเท่าไหร่ ผมอดนึกเล่นๆไม่ได้ว่า ถ้าเด็กชายหนอนฉลาดแกมโกงกว่านั้น เสียหน่อย ก็น่าจะดึงบัตรแข็งที่เสียบไว้ออกและปลอมลายเซ็นตามนั้น ขมวดอักษรที่ยุ่งเหยิงบวกกับจำนวนเด็ก ในช่วงพักกลางวันอาจทำให้บรรณารักษ์ละเลยความละเอียดไปบ้าง แต่ถ้าหากเขาทำเช่นนั้น มันคงส่งผลกระทบเป็น จุดหักเหให้ชีวิตเขาเปลี่ยนเป็นอีกอย่าง
วันนี้นกฮูกยังไม่มาส่งของ ผมกำลังรอชิ้นส่วนบางอย่างเพื่อเรียงกับภาพเหตุการณ์ของเด็กชายหนอน ผมเป็นช่างเชื่อมต่อความจริง จัดวางมันใหม่ และบางทีอาจทำให้มันกลายเป็นไม่จริงเสีย ผมก้มลงเปิดลิ้นชัก อันที่สามเศษหนึ่งส่วนสอง หนังสือที่จะพาคนดูไปสู่อดีตอยู่ในนั้น
เมืองในตู้เสื้อผ้า เรื่องราวของเด็กๆที่บังเอิญพบประตูเชื่อมมิติผ่านไปยังดินแดนในตำนานผ่านตู้เสื้อผ้า หลังยักษ์ พบกษัตริย์อาเธอร์ อัศวินโต๊ะกลม ดาบเอสคาลิเปอร์ พ่อมดเมอร์ลิน
เด็กชายหนอนไม่ได้คิดจะขโมยหนังสือหรอก เพียงแต่เขาไม่ได้เอาบัตรยืมมา และเขาอยากอ่านมันมาก จนไม่อาจรออีกวันได้ แต่บรรณารักษ์ไม่เห็นชิ้นความจริงข้อนี้อย่างที่ผมเห็น และเธอไม่ได้เปิดโอกาสให้เด็กน้อย อธิบาย เขากลายเป็นผู้ต้องหาเพราะความอยากอ่านหนังสือแท้ๆ ตอนเขาเอามันกลับไปเก็บเขากลัวว่าใครจะเอาไป อ่านก่อนถึงขนาดต้องเอาไปแอบซุกไว้ในที่ที่คิดว่าจะไม่มีใครหาเจอ ใช่ เขาไปเก็บไว้ในลิ้นชักหมายเลขสามเศษหนึ่ง ส่วนสอง
จอด้านซ้ายมือเป็นถังที่ใช้เก็บรวบรวมเหตุการณ์อีกหลายชุด ผมลองหาชิ้นส่วนตอนที่เด็กหนอนโตแล้ว นายหนอนกำลังจะสูญเสียจินตนาการแห่งความอ่อนเยาว์ไปกับข้อมูลแห่งโลกบริโภคนิยมเข้าเต็มเบ้า ทั้งป้าย คัทเอาต์บิลบอร์ดเต็มท้องทุ่งฟ้า ขยะดิจิตอลที่ไหลรินเข้าสู่สมอง อีกทั้งมลภาวะแห่งเสียงดนตรีกระป๋องที่แพร่พิษ อยู่ทั่วไปในอากาศ โลกยุคที่คนโดนกระตุ้นให้จ่ายเป็นมากกว่าคิดเป็น ความงดงามแห่งความทรงจำอันละเมียด ละไมโดนหมอกมัวอันเหม็นคละคลุ้งบดบังซ่อนเร้น
นกฮูกมาแล้ว ผมรีบปะมันเข้ากับช่วงเวลาของชายหนุ่ม เขย่ามันให้เข้ากัน ผลออกมาใช้ได้ เขาตีตั๋ว เข้าไปดูนกฮูกสีขาวของ แฮรี่ พอตเตอร์ ภาคสาม นักโทษแห่งอัสคาบัน
แม้ว่าจะต้องจ่ายเงินเพื่อซื้อความรื่นรมย์จากอีกฝั่งของโลก แม้ว่าจะโดนบังคับเลือกให้ดูหนังที่ฉายทุกโรง ทุกรอบ แม้ว่าจะโดนเอาเปรียบขึ้นค่าตั๋วหนังตามอำเภอใจเจ้าของโรงอยู่เป็นประจำ แต่เขาก็ได้พยายามเลือกดูหนัง ในวันธรรมดาซึ่งราคาตั๋วธรรมดา และดูโรงที่เป็นของท้องถิ่น(ที่เขาดูมาตั้งแต่ตั๋วหนังราคายี่สิบบาท) ซึ่งกำลังจะโดน แทนที่โดยการผูกขาดจากกลุ่มว่านเครือใหญ่ยักษ์ เขาเหลือทางเลือกน้อยลงทุกที นอกจากจะหันไปหาหนังแผ่น
แต่เขาก็ยังชอบดูหนังในโรง และผมก็กำลังดูไปกับเขาระหว่างที่นั่งรอเครื่องเร็นเดอร์ เพราะงานที่ใช้ คอมพิวเตอร์กราฟิกเยอะๆแบบนี้เสียเวลามาก
แฮรี่ได้พาเขากลับไปยังเมืองในตู้เสื้อผ้า ให้เขาได้สัมผัสถึงความลึกลับอันซ่อนเร้นอยู่ตามสถานที่ต่างๆ ตาม ชานชลาหมายเลข 9เศษ3ส่วน4 ตามซอกมืด ตามตรอกเก่าที่คงบรรยากาศลึกลับชวนฉงน แฮรี่(หรือผม) ผสม จินตนาการ และความฝันเข้าไปในโลกความจริงของเขา นั่นอาจเป็นสิ่งเดียวที่จะใช้ต่อกรกับระบบที่ทำให้ทุกคน กระหาย และสิ่งที่ทำให้ทุกคนรักแฮรี่ก็คือ เขามีตัวตนอยู่ในสองโลก โลกจริงที่เขาต้องปิดบังสถานะ โลกเวทย์มนตร์ ที่เขาคือคนเก่ง ทุกคนปรารถนาเช่นนั้น ทุกคนรอวันจะเปิดเผยความจริงว่าผมเป็นซุปเปอร์แมน นี่อาจเป็น เหตุผลที่แฮรี่ต้องคลอดออกมาจากครรภ์แห่งปากกาของเจเคโรว์ลิง (ผมไม่คิดว่าเธอจะรู้ตัวล่วงหน้าถึงความสำเร็จ มหาศาล)
หากเราเข้าไปอยู่ในโลกฝันเสียทั้งหมด แบบเช่นโลกในลอร์ดออฟเดอะริง มันจะเปิดเผยเงาดำให้กระจะตา ฉายไฟส่องเข้าไปถึงรูเรี้ยวที่เรานึกฝันว่าตัวเอลฟ์วิ่งเล่นไปมาอยู่อย่างเพลิดเพลิน แบบนี้ช่างอย่างผมเรียกว่า ไม่มี ช่องว่างระหว่างฟิล์ม
จงเปิดใจรับว่ายังมีความจริงบางอย่างที่รอการไขอยู่
อาจไม่ใช่โดยการเข้าใจ แต่เป็นการรู้สึก...ถึง
THE END
ปล. ไอ้หนุ่มนั่นดูแจ่มใสขึ้นตอนออกจากโรง เดี๋ยวมันคงเดินไปหาหนังสือเมืองในตู้เสื้อผ้ามาอ่าน หรือบางทีอาจเป็นเล่มอื่นที่จะพอทำให้มันแข็งแรงว่ายสวนกระแสไปได้โดยไม่จมทุนตายเสียก่อน นกฮูกนี่เข้าท่าดี แฮะ เห็นทีจะต้องให้แฮกริดส่งมาให้อีกตัว เผื่อว่าจะต้องทำภาคสอง
| Create Date : 16 กันยายน 2550 |
| Last Update : 16 กันยายน 2550 13:46:54 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 503 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: hnong (to-be-love  ) วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:1:02:31 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หมายิ้มอยู่เชียงใหม่ ชอบดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ ดื่มและกิน เรามีสตูดิโอชื่อ หมายิ้มสตูดิโอซึง่มีสโลแกนว่า วิดีโอเพื่อสังคมใหม่ เราชอบทำงานสื่อสร้างสรรค์อย่างวิดีโอ หนัง สารคดี แล ดนตรีร่วมสมัย ชอบเห่าดังๆให้โลกฟังถึงเรื่องราวอันผิดรูปผิดรอย เพราะอยากให้คนทุกคนมีรอยยิ้มแบบเดียวกับหมา
|
|
|
|
|
|
|
|
|
