มาประเดิมให้
วันเมื่อวานตื่นขึ้นมาเหมือนกับไร้จุดหมาย ไม่มีโรงเรียนเหมือนที่ให้ไปทุกวัน ไม่มีเพื่อนเหมือนที่เคยหยอกล้อกันทุกวัน หลังจากนี้ทุกคนคงเดินตามเส้นทางของตัวเองแล้ว หวังว่าเราคงได้เจอกันใหม่อีกครั้งนะเพื่อนรัก

ก่อนอื่นเลยขอบคุณเพื่อนทุกคนสำหรับมิตรภาพที่มีให้
เราคงมีความรู้สึกไม่แตกต่างอะไรจากเพื่อนๆทุกคนเลย ถึงแม้ว่าเราจะมาอยู่ได้แค่3ปีเองแต่เพื่อนที่น่ารักขงเรามันทำให้เรารู้สึกเหมือนกับเราอยู่กะพวกมันๆมาเกือบ10ปีแล้ว ไม่รู้จะบอกอย่างไงดีอ่ะพอนึกถึงมันๆแล้วน้ำตามันจะไหลว่ะ เศร้า เรายังจำภาพเก่าๆที่เราเคยหัวเราะ เศร้า ร้องไห้ ได้เลย มันเป็นความรู้สึกที่ดีทุกครั้งถึงแม่ว่าบ้างครั้งมันจะต้องเสียน้ำตาก็ตาม

ขอบคุณ ไอ้ตั้มสำหรับเสียงหัวเราะ
ขอบคุณ ไอ้หนุ่มสำหรับคำแนะนำการจีบ
ขอบคุณ ไอ้นัดสำหรับงานต่างๆๆที่ช่วยกรูทำ
ขอบคุณไอ้โช่ สำหรับ
ขอบคุณวรกฤต สำหรับคำด่ามากมาย
ขอบคุณเจมส์ สำหรับเรื่องปวดหัวต่างๆมากมาย
ขอบคุณยุทธ สำหรับที่เป็นคูเล่นแบดเรา
ขอบคุณแปง สำหรับคำพูดบ้างคำพูดที่ทำให้เราเจ็บหลายๆครั้ง
ขอบคุณหน่า สำหรับเรื่องบ้าๆของมัน
ขอบคุณบราลี สำหรับเรื่องฮ่าๆ
ขอบคุณไอ้เฟิร์น สำหรับเรื่องกวนตีนๆๆ
แล้วก็อีกมากมายอีกนับไม่ถ้วน

ยินดีและอาลัยด้วยคนนะน้องแปง
พี่ไม่เคยมีชีวิต ม. 6
เสียดายว่ะ...

เกือบ 2 วันแล้วสินะ...ที่หลายอย่างในชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป ตื่นมาวันนี้ไม่เหมือนอย่างเคย
2 ปีกว่าแล้ว...ที่ความรู้สึกแบบนั้นมันบังเกิดขึ้นมา ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันมาก่อนเลย...
แต่ยังงัย..ฉันจะขอเก็บความรู้สึกและความทรงจำเหล่านี้ไปอีกนาน ...ตราบเท่าที่สมองและจิตใจของฉันมันยังรับรู้ และนึกย้อนมันกลับไป....

^
^
นี่ถาปัดเค้าเรียน ออกแบบตัวอักษรด้วยหรอ หวานซะ
แถวบ้านนักเขียนเค้าเรียกว่า
น้ำเน่า โอ๊ะๆ ล้อเล่นๆ

2 ปีกว่าแล้ว...ที่ความรู้สึกแบบนั้นมันบังเกิดขึ้นมา ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันมาก่อนเลย...
+รู้นะหมายถึงใคร หุหุหุ

เรายังเจอกันอีกนาน

อ่านแล้วชวนให้นึกถึงตอนพี่จบม. 6 เลยค่ะ...
ใจหายเนอะ...คิดถึงเพื่อน ๆ จัง

ใกล้สอบแล้ว...
ตั้งใจอ่านหนังสือนะจ๊ะ
รักษาสุขภาพด้วย
ขอให้สอบผ่านฉลุยเลย...

(วรรคสุดท้ายนี่มันอะไรกันเนี่ย)


Nostalgia เลย...
ตอนนี้ก็ไม่ค่อยเจอเพื่อนสมัยมอปลายเลยแฮะ (พวกเพื่อนก่อนหน้านี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง)

เราใช้พื้นที่เล็กของแก อ่านเรื่องราวของแกก็บ่อย ทุกครั้งพื้นที่เล็กๆของแกทำให้เรามีรอยยิ้ม ครั้งนี้ก็เหมือนกัน เรายิ้ม และน้ำตาซึมที่ขอบตานิดหน่อย
เรายังโชคดีที่อย่างน้อยเราได้ทำความรู้จักกัน ได้เข้าใจกัน และได้รักกัน

และเราโชคดีที่สุดที่เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป

ป่าไม้รักวารสารนะ จะมีใครหวั่นไหว ร้องไห้กับเราที่ป่าไม้ว้า
----------------------------------
:)

ปอลอ บาร์บีคิวหน้าวน อร่อย....

อารายว่ะ เราจบม.6 แล้วเรอะ
เมื่อ2วันก่อนก็เพิ่งปัจฉิมม.3ไปเอง
เหมือนเพิ่งเข้าม.4 แปปเดียวจบม.6 ซะแล้ว โลกมันหมุนเร็วดีเนาะ
มีอารายอยากทำก็รีบทำแล้วกัน เด๋วจะแก่ซะก่อน

อ่านเเล้วเศร้าน่ะแปง
เเป๊ปเดียวเราก็จะจบ ม หกละ

ตอนปัจฉิม ม สาม ที่จภตรัง
เราเคยเป็นลมด้วยละ
รู้สึกไปกอดคอกับปอ พิชญา
แล้วพูดไรกันก็ไม่รู้ (จำไม่ได้เเล้ว)
รู้อีกที ถูกหามมาอยู่ห้องวิชาการละ

รู้สึกใจหวิว แปลกๆๆหวะ

พอไม่ได้ไปรร. ชุดนร. แขวนอยู่

รีดเรียบร้อยแล้ว ... รอแต่คนใส่

แต่คงไม่มีโอกาสได้ใส่ไปรร ของ

เราอิกแล้วอ่ะ

เว้นแต่ใส่ไปแก้ศูนย์ หวะ 55555+

รู้มาว่าได้ประสบการณ์ 'ครั้งแรก' ในคืนนั้นด้วย และเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำด้วย

พี่ไม่เคยผ่าน ม.6 พอได้ฟังเรื่องราวจากเพื่อนเพื่อน รู้สึกเสียดายมาก

ยินดีกับความสำเร็จในขั้นมัธยม ขอให้พยายามต่อไปกับความสำเร็จในขั้นต่อๆไป

แล้วจะรอการกลับมาของกวีรุ่นเยาว์เดือนมีนา

สำหรับเพื่อนๆก็คงจะรู้สึกเเย่หน่อยที่จะไม่ได้ใส่ชุดนร.กันเเล้ว เเต่สำหรับเราคงจะไม่ได้รุ้สึกเช่นนั้น เพราะที่รู้ๆๆกันเรายังเหลือเวลาอีก1ปีเต็มกับชีวิตนร.มัธยม เเต่เราคงจะรุ้สึกหว้าเหว่เอามากๆๆๆ พอวันจันทร์ไปรร.เเล้วไม่เจอไคเลย เมื่อเดินไปที่โต๊ะตัวเดิมที่เหมือนจะเป็นที่นัดพบของพวกเราทุกเช้า...ต่อไปนี้ก็คงจะมีเเต่เราคนเดียวเเล้ว เเละก็คงจะเป็นเช่นนี้ไปตลอดทั้งปีเลย...เห้อ...นึกเเล้วเศร้า...เเล้วเวลาพักกลางวันหละ...เราจะได้เห็นเงาหัวของพวกเเกอีกมั๊ยน่ะ...ก็คงไม่มีอีกเเล้วเช่นกัน...เเต่ยังไงพวกเเกก็จะยังคงอยู่ใกล้ๆๆๆเราใช่มั๊ย...อย่างน้อยก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวใจของเราตลอดไป....ช่วงเวลาดีๆๆๆมากมาย..เราก็จะเก็บมันไว้ให้ดีเลย...เพื่อนๆๆว่าเราจะเหงามากป่าว..พวกเเกว่าเราจะกลายเป็นคนเงียบมั๊ย...หวังว่าคงไม่หรอกเนอะ...เเต่อาจจะเป็นเเค่ช่วงเเรกๆๆๆเพราะมันยังคงไม่ชินกับการที่พวกเเกหายไปพร้อมๆๆๆกัน....จนมาถึงทุกวันนี้พอนึกทีไรน้ำตามันก็จะไหลทุกทีเลย...เค้าว่า..เราไม่ควรจะกลัวกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึงจริงมั๊ย...เด๋วพวกเเกก็จะขึ้นกทม.กันเเล้ว ไหนจะเอ็นซ์อีก คงจะได้คุยกันน้อยลงจิงๆๆเเล้ว...ยังไงก็ดูเเลตัวเองด้วยน้า...อย่าลืม..มีอะไรก็ส่งข่าวกันมาบ้างหละ...พวกเเกก็รุ้ว่าเรายากรุ้ว่าอะไรเป็นยังไง..มากขนาดไหนน้า
สุดท้าย...เราคงจะเที่ยวน้อยลงจิงๆๆๆเพราะก็ไม่รุ้จะมีไคให้ชวนไปอีก...เเละเราก็จะตั้งใจเรียนหนังสือให้มากๆๆๆๆด้วยจะได้ตามพวกเเกไปให้ทันไง...รอเราด้วยน้า...เเล้วเราจะตามไป
ปล.1รักเพื่อนๆในกลุ่มทุกคนเลย พวกเรา..เกิดมาเพื่อรักกัน...เเกว่าจิงมั๊ย
ปล.2เราก็รักพวกเเกด้วยน่ะ ตั้ม บอล ศิล นิก เจมส์ โช่ นัท....

ขอบคุณคนบางคนที่เข้ามาทำให้ชีวิตเรามีความสุข
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างแม้วันนั้นจนถึงวันนี้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปแต่เราไม่เคยลืม
และจะไม่มีวันลืม
รักเพื่อนๆทุกคนนะ

ขอบคุณช่วงเวลาดีๆที่เรามีให้กัน ดีใจมากที่ได้รู้จักกับพี่แปง

รู้สึกหวิวๆยังไงชอบกล ทุกวันตื่นมาตอนเช้าบนรถ มองตรงไปข้างหน้าก็เห็นหลังพี่แปงทุกวัน แต่ต่อจากนี้ คงไม่ได้เห็นแล้ว...
เคยเดินไปซื้อขนมที่สวัสดิการกับพี่แปงบ่อยๆ พี่แปงก็เลี้ยงหนมด้วย ขอบคุณมากๆเลย

ปัจฉิม...นิก็ร้องเหมือนกัน แพงก็ร้อง หลายคนก็ร้อง ร้องไปพร้อมๆกับพี่แปง หลังจากนี้เราจะมาหัวเราะด้วยกันอีกครั้ง เนาะ !!

ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะพี่แปง พี่แปงเป็นรุ่นพี่ที่น่ารักมากกกกกกกกกกก
ชอบบล็อกของพี่แปง เข้ามาที่ไรได้รอยยิ้มกลับไปทุกครั้ง...
จะติดตามต่อไป และต่อไป....
แล้วก็จะคิดถึงพี่แปงบ่อยๆด้วย สู้ๆน้า เป็นกำลังใจให้ 5555+

ป.ล. แต่ครั้งนี้ อ่านบล็อกพี่แปงแล้วเศร้า อ่า
....
...
.
ใจหาย แต่ยังหายใจ ยังคิดถึงอยู่เสมอ เพียงแต่ ใจ มัน...หาย ลอยไปไหนแล้วไม่รู้
พี่แปงอ่ะ ตอนนี้ คงกำลังหายใจ แล้วใจหาย อ๊ะป่าว ก๊ากๆๆ(มันบ้าไปแล้ว) ฮะฮะ อะคริอะคริ (เลียนแบบจขบ.)

อ่านแล้ว รู้สึกประทับใจจังน้องแปง

ร่วมย้อนรำลึกด้วยคน

เข้ามาระลึกถึงอดีตของตนเอง

"ฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน ไม่ว่าทุกข์หรือว่าจะสุขสันต์จะมีเธอเคียงข้างกาย"

สวัสดีจ้า ไม่ได้แวะเข้ามานานเลย ด้วยเหตุภารกิจอันมากมาย แหะ ๆ แต่ก็ยังนึกถึงอยู่นะจ๊ะ

วันนี้เข้ามาซาบซึ้งกับบรรยากาศปัจฉิมด้วยคนนะ พี่เคยน้ำตาซึมกับช่วงนี้มาแล้วเหมือนกันจ้า อิอิ รักเพื่อน ๆ รักคุณครูจริง ๆ เลย

ตั้งใจสอบต่อไปจ้า แล้วพี่จะแวะมาใหม่นะ

+ อ่านบล็อกนี้แล้ว ก็พบว่ามีคนรุ่นเก่าๆ หลายคนเลยแฮะที่เป็นเด็กฯเทียบ (พี่ก็ด้วยอีกคนนึง) เลยอดซึมซับบรรยากาศปัจฉิมฯ ตอน ม.6 เช่นกัน จำได้แต่ตอน ม.3 อ่ะครับ ... แต่เพื่อนมัธยมเนี่ย เป็นเพื่อนที่ 'บริสุทธิ์' นะครับ เพราะความรู้สึกที่มีต่อพวกเค้าเนี่ย ถึงแม้ว่าต่างคนต่างแยกย้ายไปคนละทิศละทาง และเติบโตเป็นผู้ใหญ่คนละที่ แต่ความรู้สึกเดิมๆ สมัยเด็กๆ มันจะยังคงอยู่ตลอดไป เหมือนเวลาโดนหยุดไว้เลยอ่ะครับ

+ กี๊ซๆๆ เพลงซึ้งจังเลยอ่ะครับ ว่าแล้วเชียว คุ้นๆ ว่าเป็นสไตล์วงออกัสท์ แล้วก็ใช่เจงๆ ซะล่วย ... ว่าแต่เค้าทำเพลงอื่นๆ นอกเหนือจากเพลงในรักแห่งสยามด้วยรึเนี่ย? เชยอีกแว้วเรา ตกข่าว

+ ขอบคุณสำหรับรูปที่ทำให้พี่ย้อนรำลึกถึงบรรยากาศ (ที่พี่ไม่มีโอกาสได้สัมผัส) นะครับ
+ ขำกับประโยคสุดท้ายปลายบล็อกด้วยคน อะคริ อะคริ

+ พี่ก็ขอให้นู๋ประสบความสำเร็จ ทั้งการสอบไฟนอลเทอมสุดท้ายที่โรงเรียน และสอบเข้าเป็นกวีน้อยๆ ในที่ใหม่ที่นู๋ควรจะได้อยู่ เลยนะคร้าบ สู้ๆ จ้า อีกไม่กี่วันก็ปลดพันธนาการ (จากความเป็นมนุษยเห็ด ) ได้แล้วอ่ะเน้อ

แวะมาทักทายเป็นคนที่สอง ต่อจากนายวิน ของวันนี้จ้า

บล๊อกนี้ของแปงทำให้เราเศร้าอีกแล้ว

ปีนี้เป็นปีของพี่แปง
แต่ปีหน้า แด๋นก็ต้องเจอกับความรู้สึกแบบเดียวกับพี่

บางที ถึงแม้เราไม่ได้รักเพื่อนมากมาย
แต่พอเราจากกันไป ก็น่าใจหายเหมือนกัน

เฮ้ออออ

+ อ่ะ ... ขึ้นมาอยู่ ม.เกษตรฯ แล้วไปเยี่ยมแต่เพื่อนโจ ไม่ยอมไปวิ่งเล่นบล็อกพี่ งอนๆๆ
.
.
.
ล้อเล่นจ้า ... คงยุ่งๆ กะการสอบอยู่แหละเนอะ ว่างๆ ค่อยไปแล้วกันจ้า
+ อ้อ! พี่แอ๊ด network นู๋ไปแว้วด้วยเน้อ ว่างๆ เข้าไปดูด้วยนะจ๊ะ
+ ก็เต็มที่กับการสอบ และการใช้ชีวิตในกุงเต้บนะคร้าบ

เวลานี้สินะ ของพี่มันผ่านมาสองปีแล้ว แต่ภาพมันก็เหมือนเพิ่งเกิด เข้าใจอารมณ์อ่ะ ต่อไปนี้หลายๆคนคงแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง ขอให้ความเพื่อนไม่จางหายไปนะ
ปล.เธอก็ปรายพันแสงนัมเบอร์ทู

เศร้าอ่ะ
อ่านแล้วนึกถึงสมัยตอนจบของพี่
( อย่าถามปีที่จบนะ นานเกิ๊น)

เมื่อพบ ยังไงก็ต้องจาก
แต่ความผูกพันธ์ตะหาก

"ที่ไม่วันจางหายจากใจ"

ดีใจที่จบนะ
ขอให้ก้าวต่อไปขอนู๋แปง มั่นคงยิ่ง ๆ ไป นะจ๊ะ

ติดที่ ม.เกษตรเหรอ ยินดีด้วยครับ

ดาวสองดวงมีแรงดึงดูดมาใกล้กัน

อะคริอะคริ

เนเธงเธฐเธกเธฒเน€เธขเธตเนˆเธขเธก เธกเธฒเน€เธ›เน‡เธ™เธเธณเธฅเธฑเธ‡เนƒเธˆเนƒเธซเน‰
เธ–เธถเธ‡เธ•เธฑเธงเธญเธขเธนเนˆเธซเนˆเธฒเธ‡เธเธฑเธ™ เนเธ•เนˆเนƒเธˆเธญเธขเธนเนˆเน„เธกเนˆเธซเนˆเธฒเธ‡เน„เธเธฅ 555+
+ เน€เธžเธดเนˆเธ‡เน„เธ”เน‰เน€เธกเน‰เธ™เธ—เนŒ เธ„เธดเธ”เน„เธกเนˆเธญเธญเธ
+ เธเน‡เธญเธขเธฒเธเธˆเธฐเธšเธญเธเธงเนˆเธฒ เธญเธขเนˆเธฒเธฅเธทเธกเธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เธเธฑเธ™เธ™เธฐ เธ‚เธฒเธ”เธžเธงเธเธžเธตเนˆเน†เน„เธ› เธฃเธ–เธ™เน‰เธฒเธ„เธกเน€เธซเธ‡เธฒเนเธขเนˆเน€เธฅเธข เน€เธฎเน‰เธญ!
+ เธญเธตเธเน„เธกเนˆเธเธตเนˆเธงเธฑเธ™เธเน‡เธˆเธฐเน„เธกเนˆเน„เธ”เน‰เน€เธˆเธญเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธญเธตเธเนเธฅเน‰เธง เนƒเธˆเธซเธฒเธขเนเธฎเธฐ เธ—เธฑเน‰เธ‡เน†เธ—เธตเนˆเน€เธ„เธขเธ„เธดเธ”เธงเนˆเธฒเธ„เธ‡เธˆเธฐเน„เธกเนˆเน€เธ›เน‡เธ™เน„เธฃ เนเธ•เนˆเธžเธญเน€เธญเธฒเน€เธ‚เน‰เธฒเธˆเธฃเธดเธ‡เน†เนเธฅเน‰เธง เธซเธฑเธงเนƒเธˆเธงเน‰เธฒเน€เธซเธงเนˆเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เธšเธญเธเน„เธกเนˆเธ–เธนเธ
+ เน€เธงเธฅเธฒเนเธ„เนˆ 3 เธ›เธต
เน„เธกเนˆเธกเธฒเธเธžเธญเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เธ—เธตเนˆเธซเธฑเธงเนƒเธˆเธ•เน‰เธญเธ‡เธเธฒเธฃ
เนเธ•เนˆเธ—เธงเนˆเธฒเธเน‡เธกเธฒเธเธžเธญเนƒเธซเน‰เนƒเธ„เธฃเธšเธฒเธ‡เธ„เธ™เน„เธ”เน‰เน€เธฃเธตเธขเธ™เธฃเธนเน‰เธญเธฐเน„เธฃเธซเธฅเธฒเธขเน†เธญเธขเนˆเธฒเธ‡เธ—เธตเนˆเนƒเธŠเน‰เนƒเธˆเน€เธฃเธตเธขเธ™เธฃเธนเน‰
+ เธขเธดเธ™เธ”เธตเธ—เธตเนˆเน„เธ”เน‰เธฃเธนเน‰เธˆเธฑเธเธเธฑเธšเธฃเธธเนˆเธ™เธžเธตเนˆเธ—เธตเนˆเนเธชเธ™เธ™เนˆเธฒเธฃเธฑเธ
เธ‚เธญเธšเธ„เธธเธ“เน€เธงเธฅเธฒเธ—เธตเนˆเน„เธ”เน‰เธซเธกเธธเธ™เธกเธฒเธ—เธณเนƒเธซเน‰เน€เธฃเธฒเน„เธ”เน‰เน‚เธ„เธˆเธฃเธกเธฒเน€เธˆเธญเธเธฑเธ™เธญเธตเธเธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡
เธซเธงเธฑเธ‡... เธงเนˆเธฒเธงเธ‡เน‚เธ„เธˆเธฃเธ™เธตเน‰เธˆเธฐเน€เธงเธตเธขเธ™เธกเธฒเธญเธตเธเธ—เธต เธ—เธธเธเน†เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡เธ—เธตเนˆเธซเธฑเธงเนƒเธˆเธ•เน‰เธญเธ‡เธเธฒเธฃ
+ เธžเธดเธกเธžเนŒเน„เธ› เธเน‡เธ‡เธ‡เธ•เธฑเธงเน€เธญเธ‡เน„เธ› เธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธŠเนˆเธงเธ‡เธชเธฑเธšเธชเธ™เธเธฑเธšเธŠเธตเธงเธดเธ•เธกเธฒเธเธกเธฒเธข เธ›เธฑเธเธซเธฒเธซเธฅเธฒเธขเน†เธญเธขเนˆเธฒเธ‡ เธšเธฒเธ‡เธญเธขเนˆเธฒเธ‡เธเธณเธฅเธฑเธ‡เธ„เธฅเธธเธกเน€เธ„เธฃเธทเธญ เธซเธฅเธฒเธขเธ›เธฑเธเธซเธฒเธ—เธตเนˆเธขเธฑเธ‡เธซเธฒเธ—เธฒเธ‡เธญเธญเธเธขเธฑเธ‡เน„เธกเนˆเน€เธˆเธญ เธซเธฃเธทเธญเธšเธฒเธ‡เธ—เธตเธญเธฒเธˆเธˆเธฐเธขเธฑเธ‡เน„เธกเนˆเน„เธ”เน‰เธซเธฒ...
+ เน€เธซเธกเธทเธญเธ™เธซเธฑเธงเนƒเธˆเธ•เน‰เธญเธ‡เธเธฒเธฃเธซเธขเธธเธ”เธžเธฑเธ เนเธ•เนˆเธเน‡เธขเธฑเธ‡เธฃเธนเน‰เธชเธถเธเธงเนˆเธฒเธขเธฑเธ‡เน„เธกเนˆเนƒเธŠเนˆเธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰
+ เธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เธ™เธฐ เธเธฒเธเธ„เธงเธฒเธกเธฃเธฑเธเนเธฅเธฐเธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เน„เธ›เธเธฑเธšเธ”เธฒเธงเนเธฅเน‰เธง เธ„เธ‡เน„เธ”เน‰เธฃเธฑเธšเธ™เธฐเธ„เธฐ
+ เธ”เธนเนเธฅเธ•เธฑเธงเน€เธญเธ‡เธ”เธตเน†เธ™เน‰เธฒ...
Bye Bye...

+ นู๋แปงจ๋า พี่กำลังจะขึ้นหน้าใหม่วันพรุ่งนี้แล้ว แต่พี่ว่าหน้าเดิมของพี่ น่าจะถูกโฉลกกับกวีน้อยๆ อย่างหนูนะจ๊ะ ถ้ากลับมาแล้ว ช่วยตามไปอ่าน & เม้นต์ด้วยเน้อ ที่กรุ๊ปสุดท้ายของพี่ (คั่นเวลา) หรือไปตามลิงค์นี้ก็ได้จ้า ...
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=lifesosimple&month=02-2008&group=10&date=18&gblog=3

+ คิดถึงนะฮับ ป่านนี้สอบเสร็จรึยังเนี่ย? อะคริ อะคริ

ดีใจที่มีคืนงานปัจฉิม
ชีวิตคนเราย่อมถึงจุดเปลี่ยนเสมอ
พี่เองก็กำลังถึงจุดเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่อีกครั้งที่คราวนี้ความรักความผูกพันมันไม่ได้ด้อยไปกว่าจุดเปลี่ยนเมื่อสี่ปีที่แล้วเลยล่ะ

ยินดีกับน้องๆ รุ่น 12 อีกรอบ จาก พี่รุ่น 8 คนที่แกรู้จักดีที่สุดคนนึง

กลับมาแล้วล่ะ
การออกจาก"ความเคยชิน" เนี่ยยากจริงๆ ไม่ได้ใช้เน็ตเกือบอาทิย์เลย ความคิดถึงเท่าเดิม ฮะฮะ

#พี่แอม
+คิดถึงพี่แอมจังเลย ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะค่ะ
ถ้าพี่แอมมีสอบ แปงขอให้ได้คะแนนสบายๆ
+ดูแลตัวเองเช่นกันค่ะ


#อาเฮีย
+อิจฉาคน in love เห้อ เห้อ อิอิ
+ติดลาเต้ 2 แก้วแล้วนะครับทั่น
+ขอบคุณที่อธิบาย ประชาธิปไตยครึ่งใบนะ เพื่อนฝากบอก เวลาเข้าสวมบทนักรัฐศาสตร์เนี่ย อาเฮียเท่จัง ฮะฮะ


#พี่โจ
+ขอบคุณที่รอกันค่ะ อัพบล็อกอีกทีตอนมีนาเหมือนเดิม ขอบคุณที่แวะมาทักทายบ่อยๆ :)
+พี่โจมีแซวนะ..ส่วนอย่างอื่นแปงแวะไปตอบยาวๆในบล็อกแล้วค่ะ


#น้องนิ
+โอ้ย พี่คิดถึงเรามากๆ ฮะฮะ
เป็นไงบ้าง ตั้งแต่ปิดมาไม่ได้เข้าไปโรงเรียนเลย โชคดีที่ไม่ต้องเข้าไปแก้0 ฮะฮะ จะสอบแล้วตั้งใจๆนะนิ ทุกเรื่องแหละ พี่เอาใจช่วย
+ไว้พี่สอบเสร็จ วางโปรแกรมได้เลย เลี้ยง เที่ยว ด้วยกันอีก อิอิอิ


#พี่หยุ่ยยุ้ย
+ดีใจจังมีคนมาร่วมย้อนม.6 ด้วยกัน คงจะจดจำบรรยากาศวันสุดท้ายของชีวิตม.ปลายกันได้ทุกคน


#พี่วินวิน
+พี่ๆในนี้เก่งทั้งนั้น อย่างน้อย พี่วิน พี่โจ ก็Ent9ดตั่งแต่ม.5 แปงยังจำบล็อกที่พี่วินเขียนหน้าโน้นได้นะค่ะ
+ขอบคุณสำหรับคำอวยพรในทุกๆเรื่องนะค่ะ
"พี่วิน" น่ารักแบบนี้เสมอเลย อุ้ย! ชมกันแบบนี้ หายงอนล่ะน้า ฮะฮะ
+แปงเข้าไปแล้วนะค่ะ โอ้ย โดนตั้งหลายประโยค พี่วินแอบโรแมนติกน้า
+รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
อ้อ! พี่วินไว้ๆว่างๆ จะรบกวนถามเรื่องทริปเวียดนามด้วยนะค่ะ :)


#พี่มีน
+ชีวิตช่วงนี้คงคล้ายๆกันแน่เลย วุ่นกับหนังสือกับสอบ เนี่ยพี่มีน ถ้ามีแฟนนะ สงสัย "หนังสือเรียนเป็นมือที่สาม" ฮะฮะ
+สู้ๆนะเจ้ แปงปิดแล้ว เราคงปะกันสะทีนะ
+ปล.เธอก็ปรายพันแสงนัมเบอร์ทู
>>> เอ๋.... - -


#พี่อ้อม
+สู้ต่อไปเช่นกันคราฟ
+คุณครูพี่อ้อมสู้ๆนะ มีครูน่ารักแบบพี่อ้อม แถมฮาด้วย เด็กๆคงอยากเรียนอังกฤษมากกว่าเดิม อย่างน้อยแปงด้วยคน ฮะฮะ


#น้องแพง
+ตัวอักษรมันดื้อ ไม่รับเลย พิมพ์ตั้งนานแน่เลย แย่จัง
ไม่เป็นไรๆ อย่างน้อยพี่ก็ได้รับแล้วล่ะ ความคิดถึงน่ะ...
+เป็นกำลังใจให้น้า สู้ๆจ้า


#พี่ไบร์ท
+ตอนตัวเองปัจฉิม เรายังถ่ายรูปด้วยกันเลย แปงให้กุหลาบด้วยนิ สงสัยมันจะหายตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้ว
ฮะฮะ
+4-5ปีในความเป็นพี่น้อง มีแต่เรื่องดีๆให้จดจำ พูดแล้วจะร้องน่ะพี่ไบร์ท
+เอาใจช่วยกับการเปลี่ยนแปลง พอแปงเข้ามหาลัย ตัว้เองก็จบแล้ว แต่อย่าลืมมารับน้องมหาลัยนะ ฮะฮะ
+ร้านละมุน ติดกับศูนย์หนังสือตรัง
ใกล้ๆซอยบ้านพี่เจีย วิเศษกุลซ.9
กลับมาแล้วเจอกันสะที อยากคุย อยากเม้าท์ คิดถึงมากๆเลยนิ

ตั้งใจเข้า จะเข้าเส้นชัยแล้ว ถ้าวิ่งไม่ไหวก็นึกถึงภาพพ่อแม่ไว้ แล้วรีบวิ่งต่อไป เส้นชัยอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้ว คุณวารสาร

+ แต๊งค์นู๋หลายๆ จ้า สำหรับการไปเยี่ยมเยียนพี่ ทั้งหน้าเก่าและหน้าใหม่ 2 หน้ารวดในวันเดียวเลยอ่ะคราฟ

+ ไม่งอนหรอกจ้า พี่แซวเล่นไปงั้นเอง ใครจะไปหรือไม่ไปบล็อกใคร พี่ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งวุ่นวายอยู่แล้น ... แค่ดูแลรักษาบล็อกตัวเองให้น่าอยู่ที่สุดก็พอแล้วจ้า (อัพแค่อาทิตย์ละหน้านี่ พี่ก็เหนื่อยจะตายแล้วคราฟ แฮ่กๆ )

+ เรื่องเวียดนาม ... นู๋กำลังจะไปกับที่บ้านเหรอฮับ? ถามพี่ไปได้เลยครับ ทางหน้าไมค์ (บล็อก) หรือหลังไมค์ หรือ network หรือถ้ายาวนักจะส่งทางเมล์ก็ได้ เด๋วพี่ตอบข้อสงสัยให้คราฟ

+ ใกล้จะถึงเส้นชัยแล้วจ้า ฮึดอีกนิดเดียวน้า อะคริ อะคริ

เข้าเส้นชัยให้ได้นะ จะได้เลี้ยงลาเต้ไง

ส่วนเรื่องที่อิจฉาๆน่ะ อย่าเพิ่งอิจฉาอะไรเยอะ 55+
บางทีมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดก็ได้ (ยังไม่อยากเข้าข้างตัวเอง)

ส่วน ประชาธิปไตยครึ่งใบ นี่...
ถ้าไม่รู้ก็ควรจะลาออกไปเอ็นท์ใหม่ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่รัฐศาสตร์อะ 555+

อ่านเม้นท์ ถึงได้รู้ว่าน้องแปงติดเกษตร ดีใจด้วยนะคะ

^
^
มีคนเข้าใจผิดเหมือนเราเลย

อะคริอะคริ

แวะมาทักทายในปลายเดือนกุมภา

เพื่อรออ่านบลอกในต้นเดือนมีนา

เด็กอยากเรียนกับพี่มั้ย??

พี่เริ่มไม่แน่ใจ เพราะพี่กัดเด็กทุกวันแหละ

ก่อนสอบพี่พึ่งด่าเด็กไป

เด็กบอก...อาจารย์ ไม่หยาบแต่เจ็บ

ให้รู้กันไปว่า...ตัวจริงเสียจริง

¸,•´ (¸＊..〃´`)
".+。 *:.+。 "。,•´ ¸,•´`)
".+。 *".+。 * :.+。 ".+　(¸,•´ 　 (¸＊♥
。'ㅇ'☆''。*。*.。'☆*。。'ㅇ.☆.。'..*。。..。'ㅇ'。
.。'☆。' MiSsMiSsMiSsMiSs'☆*。.*ㅇMiSsMiSsMiSsMiSs .。'☆。'
. 。' 'MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsM*.+ MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSs .。' '
''。☆MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMi'..* MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsM''。☆
.。MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsM'*sMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSs .*ㅇ
'☆ MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSs .。
.*ㅇMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSs''☆
''☆MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSs.☆.
.☆. MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSs.*ㅇ
ㅇ'.. MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSs。''☆
。''☆''。MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSs。'。'☆''。
*。..。'ㅇ'.。MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSs *。..☆。'ㅇ'.。
☆''。*。*.。'ㅇ. MiSsMiSsMiSsMiSsMiSsMiSs ☆''。*..。。*.。'ㅇ
''。*。*.。'☆。'☆*。MiSsMiSsMiSsMiSs ''。*。*.。'☆。'☆。
.☆.。'. .*。*。. .。'ㅇ'。MiSsMiSs .☆.。'..*。..。*。..。'ㅇ'
。'ㅇ'☆''。*。*.。'☆*。。'ㅇ.☆.。'..*。*。..。'ㅇ'。*。.
..*☆。..。'. .*。ㅇ' 'Happy Always.*。☆。。..。* *
".+。 *".+。 * :.+。 ".+　(¸,•´ 　(¸,•´ (¸＊♥
♥〃´`) ".+。 *:.+。 ".+".+。 *(¸,•´(¸＊♥
　 ,•´ ¸,•´`) ".+。 *:.+。(¸,•´ (¸＊♥
　(¸,•´ (¸＊..〃´`) (¸,•´ 　 (¸＊♥
"..+ "..Happy Always!.. + ".。
　(¸,•´ (¸＊..〃´`) (¸＊♥
　 ,•´ ¸,•´`) (¸＊♥
♥〃´`) (¸＊♥
(¸＊♥

หวาดดีจ้าแปง
ตอนวันปัจฉิมเราก็ร้องไห้เยอะเลยอะ
คิดถึงเพื่อน คิดถึงครู คิดถึงน้องๆ

แปงสอบโอเนตเป็นไงบ้าง
ทำได้เยอะมั้ยเอ่ย
แต่เราเชื่อว่าแปงต้องทำได้ดีมากแน่ๆเลย

(

^
^
ใส่อีโมผิดที่
อันที่จริงแล้วจ้องอย่างงี้

หวาดดีจ้าแปง
ตอนวันปัจฉิมเราก็ร้องไห้เยอะเลยอะ
คิดถึงเพื่อน คิดถึงครู คิดถึงน้องๆ

แปงสอบโอเนตเป็นไงบ้าง
ทำได้เยอะมั้ยเอ่ย
แต่เราเชื่อว่าแปงต้องทำได้ดีมากแน่ๆเลย

แปง แป่ง แป้ง แป๊ง แป๋งงงงงง
หายไปหนายยยยย

^
^
+ เหมือนช่วงนี้ ต้นต้น จะว่างแล้วนะเนี่ย วิ่งเล่นไปหลายบล็อกเชียวน้า เข้าบล็อกไหนก็เจอ เวลาเดียวกันเลยอ่า คริๆ

+ เหวอ! ตอนแรกพี่เข้าไปอ่านบล็อกเพื่อนโจ แล้วเห็นแว้บๆ คล้ายๆ ว่านู๋แปงแปงอัพบล็อก ก็เลยรีบเปิดตามรอยมา ที่ไหนได้ พี่เข้าใจผิด ... จริงๆ คือนู๋จะบอกว่าเพื่อนโจกลับมา พร้อมๆ กับที่นู๋สลัดเห็ดออกจากหัวเสร็จอาทิตย์หน้าพอดี ใช่ป่ะจ๊ะ? เอิ๊กๆ

+ สู้ๆ นะคราฟ อีก 1 อาทิตย์เองเน้อ เซเลอร์มูน อะคริ อะคริ

#จ๋า
+โอเน็ต เล่นเราไม่สบายเลย
เราทำเลขกะวิทย์ไม่ได้เลยอ่ะ
วารสาร มธ.หลุดมือไปแล้วมั่ง หุหุ
+ปัจฉิมเนี่ย อาการเดียวกันเลย
ร้องไห้เสร็จ ก็ไปโต้รุ่งกันต่อ อิอิ
+ไว้คุยกันคราฟ



#ต้น
ตน ต่น ต้น ต๊น ต๋น
+ ต อักษรกลางเหมือน ป
ผันได้ครบทุกเสียง ฮะฮะ
+อิจฉาคนว่างจัด เรายังเหลือ
เอเน็ต ไทย สังคม อังกฤษ อีก--



#พี่วิน
+ถูกต้องนะคราฟ แปงชอบเม้นท์ให้พี่โจแปลความอีกที ฮะฮะ
+ที่จริงตอนนี้ก็ไม่ได้เป็นเห็ดแล้วค่ะ
อาทิตย์นี้ทวนแต่ข้อสอบเก่าๆ เพราะเอเน็ต แปงสอบแต่ ไทย สังคม และอังกฤษ :)
+ขอบคุณนะคราฟ พี่ทักซิโด้ อิอิอิ

ปล. คิดถึง "ละมุน" จังเลย
คิดถึงลาเต้ฝีมือพี่กุนกับพี่ฟอม หุหุ

..... อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนสมัยมัธยมปลายเลยอ่ะครับ

ในสมุดพกเล่มเล็กๆ ของพี่ก็ยังพี่ข้อความของเพื่อนเขียนให้อยู่

บางคนบอกว่าจะคิดถึงเสมอ
บางคนบอกว่าขอให้โชคดี
บางคนบอกว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป..
ฯลฯ

ถึงทุกวันนี้หลายคนในนั้น ไม่ได้พบเจอกันมานานเกือบ 10 ปีแล้ว
แต่พวกมันก็ยังวิ่งเล่นอยู่ในความทรงจำ

ที่รับรู้เรื่องราวบ่อยสุด
ก็คงเป็นไอ้ส้ม เพื่อนสาวทอมบอย(ควงหญิงว่างั้น)
ปัจจุบันนี้ มันเปลี่ยนแฟน(ชาย)มา 5 คนแล้วคร้าบบ5555

เวลาอาจเปลี่ยนบางอย่างไป
แต่เพื่อนก็คือเพื่อน มันลิ๊งค์กันได้ตลอดล่ะ ถึงไม่ไ้ด้เจอกัน......

พี่ป้างน่ารัก...

เพลงเพราะอ่ะ เพลงนี้ใครร้องอ่ะ พิชหรือเด็กคนนั้น