1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29
วันคืนที่เราใช้จ่ายไปด้วยกัน
จุฬาภรณราชวิทยาลัยตรัง... 6 ปีที่แล้วเราเริ่มต้นชีวิตมัธยมที่นี่... ตอนเข้ามาเรียนวันแรกรู้สึกเหมือนตัวเองตัวเล็กมาก หากเทียบกับอาคาร,สถานที่ที่ต่างไปจากเดิม คงเป็นเพราะ การเริ่มต้น ทำให้เรารู้สึกเช่นนั้น จำได้ดี,ก่อนเปิดเทอมวันแรกเรากังวลเรื่องที่นั่งมากที่สุด ใครกันที่จะนั่งเรียนข้างเรา? เพื่อนคนนั้นมาจากไหน เป็นใคร นิสัยเหมือนเราหรือเปล่า? กังวลตามประสาเด็กๆ เมื่อเปิดเรียนตอนเช้า เรารับรู้ว่า ทุกอย่างไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด เพื่อนคนแรกที่นั่งข้างเราตอนม.1คือ ตู่ ผิวขาวมาก หน้าตาโหดๆบ๊องๆ แล้วเราก็สนิทกัน กลายมาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันในที่สุด
..ผ่านมา6ปี... ทุกสิ่งหล่อหลอมจนเรากลายเป็นเราในวันนี้ ครูอาจารย์ , เพื่อน , หลายเรื่องราวผ่านเข้ามาเป็นฉากเป็นตอน เรียนรู้ แก้ไข เผชิญหน้า ก้าวผ่าน ทุกอย่างค่อยๆฝึกและทดสอบเรา...และนั่นทำให้เราโตขึ้นรักและเทิดทูน
รู้สึกเช่นนี้เสมอหากพูดถึง จุฬาภรณฯตรังเพื่อน
ยิ่งกว่าผูกพัน บางครั้งการยิ้มทักทาย อาจทำให้เราได้เพื่อนเพิ่มอีกหนึ่งคน แต่นั่นอาจเป็นเพียงเพื่อนธรรมดาทั่วไป สำหรับเราการที่ใครสักคนจะกลายเป็นเพื่อนสนิท หรือเพื่อนในกลุ่มได้ ต้องผ่านการเข้าใจ ผ่านวันและคืนมาด้วยกัน... โชคดีที่เพื่อนกลุ่มเราเกือบทั้งหมดเป็นกลุ่มเดิมที่คบกันมาตั้งแต่ม.ต้น แม้จะเป็นกลุ่มใหญ่แต่กลับไม่ต้องปรับตัวกันมาก หลายคนรู้จักกันมา6ปี และ3ปีสำหรับบางคน ช่วงเวลาที่ผ่านมาทำให้เรารู้สึกว่า โชคดีแค่ไหนที่เรามีเพื่อนแบบนี้ ทุกข์ สุข เศร้า หัวเราะ ร้องไห้ ช่วยเหลือ แบ่งปันซึ่งกันและกัน จดโพยให้กัน ลอกข้อสอบกัน โดนทำโทษด้วยกัน รับผิดชอบงานด้วยกัน
รักกัน เราผ่านวันคืนมาด้วยกัน ผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก มากเสียจน ใจหาย เมื่อถึงเวลาจากกันจริงๆคืนปัจฉิมฯ... กอดคอร้องไห้ด้วยกันตอนบนเวทีร้องเพลง ที่ว่าง เพิ่งรู้ตอนนั้น เพลง rock มันกระแทรกใจอย่างนี้เอง ...ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด เติบโตจึงได้รู้ความจริง
. คืนนั้นจำไม่ได้ว่ากอดและร้องไห้ไปกับใครบ้าง แต่หลายประโยคที่บอกเพื่อน และเพื่อนบอกยังติดในใจ เราคงไม่ได้นั่งหลับคาบอังกฤษกับแกแล้วว่ะ ทัวร์บอกเรา คาบเลขเราก็ไม่ได้ลอกแกแล้ว เราบอกกลับไป ขอบใจหลายๆอย่างเลยนะตั้ม เม้าอ่ะเพื่อนรักเราเลย ขอโทษด้วยนะที่เคยทำเม้าร้องอ่ะ แกเขียนเรียงความเก่ง ขอให้ได้เป็นนักเขียน เราอ่ะรักแกนะ รักบ้านแกด้วย แม่แก ป้าแก ยังไงเราก็หนีกันไม่พ้นว่ะ บอกกับรัตน์เพื่อสนิทใกล้บ้าน ราตรีนี้ยังมีอีกยาวนานว่ะแปง น้อยหน่าบอกเรา หุหุหุ กราบอาจารย์ บอกลาเพื่อน ปัจฉิมฯคืนนั้นจบลงด้วยน้ำตาจริงๆ ก่อนจะจากกันเราทำโปสการ์ดทำมือให้เพื่อนๆในกลุ่ม The Time , We Share เราใส่ข้อความนี้ลงบนโปสการ์ดทุกใบ มันเป็นชื่อหนังสือของนันทขว้าง สิรสุนทร และเป็นประโยคที่เราชอบจนถึงวันนี้ วันคืนที่เราใช้จ่ายด้วยกัน ความหมายชัดเจนและงดงาม ขอบคุณรั้วแคแสด , อาจารย์ทุกท่านที่สอนและหล่อหลอม ทำให้เราเติบโต สุดท้ายขอบคุณ เพื่อนๆ(ไม่เอ่ยชื่อแต่เรารู้กันดี)..ทำให้เรามีช่วงเวลาที่ดีที่สุด ดีใจมากที่เราได้ใช้จ่ายวันและคืนไปด้วยกันแบบนี้ โคตรรักพวกแกเลย
. ปล.1 ขอบคุณรูปคืนปัจฉิมฯจากพี่ต๊ะ-ตากล้องที่น่ารักที่สุดของพวกเรา แนะนำตรังโซน เว็บของคนตรัง และดูรูปสวยๆฝีมือพี่ต๊ะได้ที่นี่คะ ปล.2 ขอบคุณกุหลาบจากน้องม.5 , กุหลาบผูกโบว์สีฟ้าจากเหมี่ยว หนังสือจากน้องนิ , ไดอารีจากน้องแพง , เปเปอร์มาเช่ชื่อเราของแซนด์(รักแกเพื่อนรัก) ฮะฮะ ปล.3 ปาร์ตี้หลังจากปัจฉิมฯสนุกมาก ขอบคุณมังกรสำหรับบ้านและ... เมารัก หรอว่าเมาอย่างอื่นว่ะ? อะคริ อะคริ ปล.4 ขอบคุณที่อ่านถึงบรรทัดนี้ จบเอนทรีนี้คงต้องทิ้ง "ที่ว่าง" ซักหน่อยแล้ว ขอตัวไปซ้อมวิ่งแข่งช่วงโค้งสุดท้าย admissionก่อน พบกันใหม่มีนาเดือนหน้านะค่ะ โชคดี มีความสุข แล้วคุยกัน >>คุ้นๆม่ะ คิดถึงเจ้าของประโยคนี้จัง กลับมาไวๆเน้อพี่อั๊ตจัง..พี่ตี้เหงาแล้ว 555
Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2551 12:14:00 น.
43 comments
Counter : 835 Pageviews.
โดย: Emplicon IP: 222.123.96.110 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:32:32 น.
โดย: บอล IP: 118.173.131.99 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:57:55 น.
โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:01:35 น.
โดย: ว่าที่สถาปนิกที่หล่อที่สุดในโลก..หุหุ IP: 118.173.127.16 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:04:29 น.
โดย: pangz วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:11:39 น.
โดย: Almondblist วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:18:11 น.
โดย: nanoguy IP: 125.24.77.63 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:19:57 น.
โดย: ไอ้ป่าไม้ IP: 61.19.67.129 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:24:03 น.
โดย: -NS- IP: 118.173.129.184 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:33:21 น.
โดย: JUPJIP IP: 58.8.186.213 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:14:43 น.
โดย: หน่า หน่า IP: 124.157.179.102 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:10:15 น.
โดย: fzero วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:02:39 น.
โดย: เเซนด์ เเซนด์ IP: 125.25.187.111 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:56:17 น.
โดย: rainforest IP: 202.149.24.129 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:56:34 น.
โดย: life IP: 203.113.71.201 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:09:26 น.
โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:14:52 น.
โดย: P'Jump IP: 61.7.175.62 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:02:50 น.
โดย: บลูยอชท์ วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:40:17 น.
โดย: fzero วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:41:47 น.
โดย: Unravel IP: 118.172.8.243 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:22:36 น.
โดย: แด๋น IP: 203.113.71.200 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:00:32 น.
โดย: บลูยอชท์ วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:05:29 น.
โดย: มีน IP: 161.200.255.162 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:51:07 น.
โดย: verdancy วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:18:43 น.
โดย: fzero วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:02:10 น.
โดย: yafi IP: 118.174.51.239 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:45:04 น.
โดย: บลูยอชท์ วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:13:19 น.
โดย: DJ BrYaN วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:49:48 น.
โดย: pangz วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:11:49 น.
โดย: Emplicon IP: 118.173.127.103 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:19:49 น.
โดย: บลูยอชท์ วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:18:54 น.
โดย: nanoguy IP: 125.24.87.79 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:02:55 น.
โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:33:15 น.
โดย: fzero วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:54:36 น.
โดย: verdancy วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:36:28 น.
โดย: weraj วันที่: 2 มีนาคม 2551 เวลา:18:40:28 น.
โดย: weraj วันที่: 2 มีนาคม 2551 เวลา:18:41:25 น.
โดย: Unravel วันที่: 3 มีนาคม 2551 เวลา:17:56:51 น.
โดย: บลูยอชท์ วันที่: 3 มีนาคม 2551 เวลา:19:42:15 น.
โดย: pangz วันที่: 3 มีนาคม 2551 เวลา:21:25:44 น.
โดย: คำห้วน เฉือนคำรัก IP: 124.120.180.191 วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:2:41:04 น.
Location :
ตรัง Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
ทฤษฎีมีอยู่ว่า...คนเรามีสิทธิ์พบกันและใช้ชีวิตร่วมกัน อาจจะ3ปี 50ปี 1นาที หรือ 1วินาที ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อน ศัตรู คนรัก พ่อแม่ หรือแม้แต่ตัวเอง ยังไงพวกเขาก็ต้องจากกัน...บางทีก็ดีใจ บางทีก็เศร้า (ควันใต้หมวก/วิศุทธิ์ พรนิมิตร)
วันเมื่อวานตื่นขึ้นมาเหมือนกับไร้จุดหมาย ไม่มีโรงเรียนเหมือนที่ให้ไปทุกวัน ไม่มีเพื่อนเหมือนที่เคยหยอกล้อกันทุกวัน หลังจากนี้ทุกคนคงเดินตามเส้นทางของตัวเองแล้ว หวังว่าเราคงได้เจอกันใหม่อีกครั้งนะเพื่อนรัก