เมื่อวันศุกร์ ได้รับ ข้อความเสียง
ยินสำเนียง ที่เธอ นั้นบอกกล่าว
ว่าได้อ่าน ที่ฉันเขียน ทุกเรื่องราว
ไม่ว่าจะ สั้นยาว ทุกคราวไป
 
เธอบอกฉัน บอกว่า อยากขอบคุณ
ความรู้สึก อุ่นอุ่น ที่มีให้
อยากขอบคุณ ที่ฉัน นั้นเข้าใจ
ว่ารักกัน อย่างไร ถึงพัฒนา
 
ที่สำคัญ คือเข้าใจ ในตัวเธอ
ไม่ใช่แค่ พร่ำเพ้อ เสน่หา
รักยังต้อง ผันผ่าน กาลเวลา
มีเรื่องราว นานา ให้เรียนรู้
 
เธอบอกว่า คงได้เจอ กันวันหนึ่ง
แต่วันนั้น จะมาถึง เมื่อไหร่ไม่รู้
ตอนนี้ยัง ไม่กลับ ที่เคยอยู่
เธอขอดู แลตัวเอง อยู่ทางนี้
 
เธอบอกว่า ฉันอาจเจอ พบใครใหม่
ถ้าเวลา เนิ่นนานไป ต่อจากนี้
ก็อยากบอก เธอว่า จะไม่มี
ถ้าหากมี จะบอก เธอแน่นอน
 
เธอเองก็ ถ้ามี บอกด้วยนะ
ฉันจะได้ รู้ตัวล่ะ รู้ตัวก่อน
เพราะโลกนี้ ก็ไม่มี อะไรแน่นอน
รักแล้วอาจ จากจร ไม่ลงเอย
 
แต่ที่จะ มั่นคง ซื่อตรงเสมอ
คือให้กำลัง ใจเธอ ไม่นิ่งเฉย
จะคอยเฝ้า ติดตาม เธอเหมือนเคย
จนกว่าเธอ จะเอ่ย ปากว่าพอ
 
และไม่ขอ เรียกร้อง อะไรมาก
ให้เธอนั้น ลำบาก ใจเลยหนอ
ให้เธอมี ที่ว่าง ว่างเพียงพอ
ได้เติมต่อ แต่งชีวิต อย่างเสรี...