ยังอยู่ที่วันที่ 1 ธันวาคม 2550 ครึ่งหลัง
หลังจากที่หลงอยู่ในสวนสัตว์สี่ชั่วโมงกว่า ห้าว ก็โทรมาหาพอดี ให้ไปกินข้าวที่บ้านอยู่ อ.หางดง
ไปถึงได้รับการต้อนรับประหนึ่งแขกบ้านแขกเมือง ทั้งตะกร้าผลไม้ น้ำ น้ำแข็ง แถมยังมีผ้าขนหนูสีขาว ๆ สำหรับเช็ดมือด้วย




แม่ห้าวเลี้ยงอาหารเหนือที่เราไม่เคยกินมาก่อน มันชื่อ "ข้าวกั้นจิ้น" (ถูกเปล่าหว่า)
คือ ข้าวเอาไปคลุกกับเลือดหมู และ หมูสับ แล้วก็ห่อใบตองเอาไปนึ่งเหมือนห่อหมก
เวลากิน กินกับกระเทียมเจียว หัวหอมใหญ่ แตงกวา พริกทอด อร่อยมาก




กินอิ่มเราก็ไถลเถลือกอยู่ที่ซุ้มเสาวรสหน้าบ้าน เย็นดี รอเวลา
ตอนเย็น ห้าว แม่ห้าว และเพื่อน ๆ กรุณากับเราและวิมาก ๆ ขับรถมอไซค์ฝ่าลมหนาวยะเยือกไปส่งที่ไนท์ซาฟารี
และเสียเวลารอรับกลับไปส่งที่ ถ.วัวลายด้วย ขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ

ที่ไนท์ซาฟารีเรามัวแต่ส่องสัตว์และฝีมือการถ่ายภาพดีเลิศ จึงไม่มีรูปมาโชว์เลยสักรูป
เราได้เห็นสัตว์แปลก ๆ ครึ่งหนึ่งเคยผ่านตามาจาก "เพชรพระอุมา" ทำให้ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่

ครอบครัวห้าว พาเรามาส่งที่ ถ.วัวลาย ซึ่งมีของขาย คล้าย ๆ ถนนคนเดิน แต่เนื่องจาก ทรหดอดทนมาทั้งวัน
ทั้งไม่ได้นอน ทั้งแดดร้อน ทั้งอากาศหนาว เราเลยเกิดอาการพะอืดพะอม ถ่ายภาพมาได้แค่นี้แหละ





ร้านนี้ขายกระเป๋าผ้าลายกิ๊บเก๋ แต่เราไม่ได้ซื้อมาหรอก ไปยืนดูเขาสอนตัด"ตุง" เก่งมากเลย


ออกมาเป็นอย่างนี้


สองข้างทางนอกจากของขายแล้ว ยังมีวงดนตรีมากมาย ให้ความบันเทิงกับทุก ๆ คน ให้บรรยากาศรื่นรมณ์อีกโขทีเดียว




อาการเราไม่ดีขึ้น เลยต้องจรลีอย่างด่วน ขนาดวิมากินไส้กรอกอีสานข้าง ๆ ได้กลิ่นก็อยากจะอาเจียน
ไม่รู้เหม็นไส้กรอกหรือเหม็นกลิ่นตัววิ ผ่างงงงงงงงงงง (ล้อเล่นนะตัว)

โบกรถแดงกลับที่พักได้ค่อยยังชั่ว แต่ยุ้ยทำมือถือหล่นบนรถ
จึงเกิดปฏิบัติการตามล่า mobile phone ฝ่าลมหนาวออกไปเกือบนอกเมือง ดีนะ ได้กลับมาด้วย

คืนแรกที่เชียงใหม่เราเข้านอนกันเร็วพอสมควร เอ่อ ห้าทุ่ม หรือเที่ยงคืนเนี่ยแหละ
ก่อนนอน เราเอาแผนที่มากาง พยายามจะวางแผนที่เที่ยวสำหรับวันต่อไป แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่สำเร็จ





เช้าวันที่ 2 ธันวาคม 2550 (วันนี้หลงทั้งวัน)
เราตื่นกันแต่เช้า เอ่อ มั้ง เกือบ 9 โมงแน่ะ กว่าเราจะได้ออกจากเกสต์เฮ้าส์
แม้! โม้มาสองวันลืมบอกไป ว่าทำไมถึงเรียกว่าหลงยุกยิก ก็แผนที่ที่หยิบฟรีมานี่สิ มันละเอียดลออจัง
ตรอกซอกซอยไม่ว่าเล็กแค่ไหนมีหมด มองในแผนที่กลายเป็นเส้นยุกยิก ขยุกขยุย เต็มไปหมด เป็นที่ดูยากดีแท้

วันนี้เรากะว่าจะไปเที่ยววัดกัน ไหว้พระเก้าวัด หูย ไฮโซดีจัง
วัดเชียงมั่น วัดดวงดี วัดเจดีย์หลวง วัดพระสิงห์ วัดหมื่นเงินกอง วัดดับภัย วัดหม้อคำตวง วัดลอยเคราะห์ วัดชัยมงคล
นี่ปริ้นท์มาจากเวบการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย เลยนะ ขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ



แอบทำตัวเป็นพลอย ชิดจันทร์ ในมิวสิควีดีโอ ไว้ใจ๋ได้ก๋า ของ ลานนา คัมมินส์
เช่าจักรยานค่ะ ตอนแรกว่าจะ เช่ามอไซค์ แต่คิดแล้วว่าอาจจะหลงเป็นแน่ เลยขอจักรยานดีกว่า เผื่อกลับตัวทัน
ถีบย้อนศรก็ไม่เป็นไร ตำรวจไม่จับ (คาดการณ์ไกล เพราะคิดว่าหลงแน่ ๆ)

จุดหมายแรกอยู่ที่วัดเจดีย์หลวง
หลง 1
ที่พักของเราอยู่แถวประตูท่าแพ ดังนั้น การเดินทางตามแผนที่มันต้องเลี้ยวซ้าย จักรยาน สามคัน เรา ยุ้ย วิ งก ๆ เงิ่น ๆ เลี้ยงขวาซะงั้น อืม
ดีนะ ไหวตัวทัน เพราะ มันดันไปเจออีกวัดอ่ะดิไม่ได้อยู่ในแผน ไม่ได้ ไม่ได้ กลับตัวด่วน
ถีบมาเรื่อย ๆ ตามถนน พอเลี้ยวซ้ายอีกที เอ ย้อนศรหรือเปล่าหว่า แต่คาดว่าตำรวจไม่จับจักรยาน (คิดเอง)
เลยถีบไปเรื่อย ๆ แลด้านขวา เห็นวัดแรก
อุ้ย (คิดได้ค่ะ) จากการเริ่มต้นที่หลง 1 ทำให้พอคาดเดาได้ว่าอาจไม่ครบ 9 วัดตามแผนแน่ ๆ อย่ากระนั้นเลย
ไหว้วัดแรกให้อุ่นใจก่อนดีกว่า

"วัดพันเตา" เป็นวัดที่ดูธรรมดา (แล้วหล่อนต้องการอะไรล่ะยะ) หมายถึงไม่ได้มีจิตรกรรมอันวิจิตรเลิศเลอ แต่กลับสงบ เยือกเย็น
เป็นเหมือนวิธีชีวิตชนบท ตัวโบสถ์ ศาลา ทำด้วยไม้ ลมพัดมาเย็นชื่นใจ











จุดมุ่งหมายต่อไปของเราคือวัดเจดีย์หลวง แต่รูปที่วัดนี้เยอะมาก จึงขอยกยอดเป็น หลงครั้งต่อไปนะคะ
ยิ่งช่วงบ่ายของวันที่สองนี่หลงกันอุตลุดเลยล่ะ