เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม ได้ไปเชียงใหม่เสียที หลังจากที่พินิจพิจารณาว่าจะไปดีไหม
ในที่สุดก็ไปถึง ด้วยการประสานงานของ หมีกอล์ฟเจ้าถิ่น ทำให้เราได้ที่พักชื่อ "บ้านอารมณ์ดี"
หลงแรก
เรา กับวิ และกับยุ้ย โบกรถจากอาเขตเวลาประมาณหกโมงเช้าให้ไปส่งที่เกสต์เฮ้าส์
อืม คิดว่าเจ้าถิ่นจะรู้จักที่ ที่ไหนไม่ได้ไม่รู้ซะงั้น เลยให้ไป same same เกสเฮ้าส์ ตามที่เพื่อนบอก
คนขับดันพาไปส่งที่ "safe house" เออ วุ้ย เราตกภาษาอังกฤษหรือคนขับงงก็ไม่แน่ใจ แต่ไม่กล้าเถียง
เดือดร้อนถึงกอล์ฟ ต้องโทรไปถามทางแต่เช้ามืด
ในที่สุดก็ไปถึง "บ้านอารมณ์ดี" ซึ่งตามป้ายเขียนว่า "happy house" อืม กรรม

พอเข้าที่พัก เก็บของ เราก็เริ่มออกสำรวจพื้นที่ โดยหยิบแผนที่จากเกสต์เฮ้าส์นั่นแหละ
แผนที่เขียนละเอียด (เอ่อ ไปนิด) อ่านเข้าใจง่าย

ตามความต้องการของ วิ ที่อยากจะไปไหว้ ครูบาศรีวิชัย จึงโบกรถแดงไปถึงเชิงดอยสุเทพเลย




ไหว้พระเป็นมงคลกับชีวิตก็หาข้าวกิน ได้โจ๊กเห็ดหอม อร่อย ๆ ประทังชีวิตไปได้ สบายพุง
จุดหมายต่อไปคือสวนสัตว์เชียงใหม่ อยากไปดู หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมี หมี แพนด้า

พอเข้าไปก็เจอนกกระยางคอยต้อนรับ



เราตกลงกันว่าจะไม่นั่งรถที่ให้บริการภายในสวนสัตว์
เพราะ เวลานัดกับเพื่อนอีกคนนึงว่าจะไปกินข้าวที่บ้านนั่นยังอีกห่างไกล
เดินไปเรื่อย ๆ เจอกับอีตัวนี้ อิอิ ตัวโตมาก




แล้วก็เดิน เดิน เดิน ดูสัตว์ไปเรื่อย ๆ สัตว์ที่นี่ตัวโตกว่าที่เขาดินเยอะเลย สงสัยอากาศดี
ในที่สุดก็ได้มาป๊ะกับช่วง ช่วง นอนผึ่งพุง กินไผ่ สบายใจเฉิบ




หลินฮุ่ย เล่นกล้องซะ ดูเพลิน อยู่ในห้องนี้เกือบชั่วโมงแน่ะ




ออกมาแล้วเราก็เดิน เดิน เดิน ไปจนถึง ค่าย โคโค่ ซิมซัน มันนอนอย่างเดียวเลยอ่ะ (เดินมาไกลนะเว้ย)




ตัวเมียร์แคท (มั้ง) ในการ์ตูนเห็นบ่อย ๆ หน้าตามัน "ฉงน" ได้ใจมากเลยล่ะ




เจ้าถิ่น "เสือขาว" พยายามจะถ่าย เสือดำ เสือโคร่ง เสือดาว มันไม่อยู่นิ่งเลย





แล้วเราก็เดินกันต่อไป เข้าสู่ "หลง" ที่ 2,3 และ 4
แรกเลยว่าจะไปดูนกนครพิงค์ แต่ได้ยินเสียงแว่ว ๆ ว่ามีการแสดงนก
เราสามคนก็เดินขึ้นเขาตัดทางข้ามกรงควายป่าไป ไกลมาก
เหนื่อยด้วย พอขึ้นไปถึง น้ำตาจะไหล ได้ยินเสียงประกาศว่า
"และที่จบไปเมื่อครู่คือการแสดงชุดสุดท้ายครับ"
ฮึ่ม เหนื่อยนะเฟ้ย เดินขึ้นมาเนี่ย มาถึงดันจบซะนี่ เซ็งเลย
พวกเราเลยตกลงนั่งพักกันสักครู่ แล้วว่าจะนั่งรถบริการของสวนสัตว์
(เริ่มหมดแรง) คิดว่าควรจะกระจายรายได้เสียบ้าง
แต่ทางที่เราจะไปดันสวนกับรถบริการตลอดเลยอ่ะดิ งื้อ เศร้า
เลยต้องเดิน เดิน เดิน กันต่อไป เสื้อกันหนาวเริ่มปลดไปทีละชิ้น เหงื่อแตกซิก
แต่เราไม่ท้อ จุดมุ่งหมายต่อไปคือ "แมวน้ำ"

เดินขึ้นเขาไปอีก ไกลมากกกกกกกกกกกกก
มีป้าย โปรดใช้เกียร์ต่ำ(สำหรับรถ) เราเลยสนองนโยบาย ใช้เกียร์ต่ำมาก
ประมาณ 1 กิโลเมตรต่อชั่วโมงได้
เดินไป เพื่อที่จะได้รู้ว่า โชว์แมวน้ำมันจบไปแล้วอีกเช่นกัน โอ้ จอร์จ มันยอดแย่
อะไรกันวุ้ย เรายังไม่ย่อท้อ เดินต่อไป เฮ้อ
ไปดูเพนกวินที่คาดว่าตัวจะสูงเทียมเอว

เพียงได้พบสบตา เกือบบ้าตาย ตัวเท่าหัวเข่า งือ งือ เศร้าใจ
ตัดสินใจไม่ถ่ายรูปมาให้เป็นที่เตือนใจ

เดินต่อไป พบกับ แรดอินเดีย หนึ่งเดียวในประเทศไทย
หนึ่งเดียวจริง ๆ เพราะ มีอยู่ตัวเดียว แถมมันยังนอนหันหลังเป็นก้อนหินลูกมหึมา
กรรมใดไหนจะเท่า เหนื่อยก็เหนื่อย หิวก็หิว เพื่อนห้าวก็ไม่มารับสักที บ่ายกว่าแล้ว
รถบริการของสวนสัตว์มันก็ขับผ่านอยู่นั่นแหละ โมโหนะเว้ย

ในที่สุดเสียงโทรศัพท์จาก "ห้าว" ก็ดังขึ้น
เย้ เย้ ดีใจ ไม่ต้องเดินแล้ว
เรารีบหารถบริการของสวนสัตว์ ซึ่งพอจะขึ้นมันก็ไม่ยอมมา เราเลยต้องเดินย้อนกลับมาเรื่อย ๆ

แล้วพอรถมาเรารีบแจ้นขึ้นรถ เข้าสู่บริการ "ชะโงกทัวร์" ทันที
"ทางด้านซ้ายของท่านคือ ช้างเอเชีย" ไหนฟะ
"ทางด้านขวาคือหมีหมา" เอ่อ ไอ้ที่เป็นก้อน ๆ ดำ ๆ น่ะเรอะ
จริงๆ เราสามารถลงไปดูได้ แต่ว่าเกรงว่าจะไม่ทันเลยไม่ได้ลง
รถของสวนสัตว์เลยขับโฉบผ่านกรงเท่านั้น เฮ้อ

วันนี้ขออัพแค่นี้ก่อน ไว้มาต่ออีกที ยังมีหลงกว่านี้อีกเยอะ