What kind of Relationship you have?
วันนี้อยากจะเม้าเรื่องตัวเองอีกซักหน่อยค่ะ
เรื่องความสัมพันธ์ในรูปแบบต่างๆ จากเวปเดทนะคะ
ก่อนหน้าที่เอิงจะเจอคุณแฟนคนนี้ ก็แชทคุยในเวปอยู่ซักพักค่ะ
ซึ่งหลายๆ คนที่เคยผ่านวงการแชทมาเนี่ย ก็คงพอเข้าใจเนอะ
ว่ากว่าจะได้เจอคนที่ใช่เนี่ย ไม่ใช่ง่ายๆ เลย
วันนี้เลยอยากจะมาสรุปแบบที่เจอมาซะหน่อย ว่าเป็นยังไงบ้างค่ะ
นอกจากสแกมเมอร์แล้ว ก็ขอแบ่งเป็น 2 กลุ่มใหญ่ๆ ล่ะกันนะคะ
กลุ่มแรก กลุ่มชาวต่างชาติที่อยู่ต่างประเทศ คืออยู่ที่ประเทศตัวเองหรือประเทศอื่นๆ
- กลุ่มที่ตั้งใจจะมาเที่ยวไทยอยู่แล้ว เลยมาแชทหาสาว ซึ่งอาจจะจริงจัง หรือแค่อยากได้ HG -Holiday Girlfriend ก็ได้ ก็คือกลุ่มนี้มักจะจองตั๋วเครื่องบินอะไรเรียบร้อยแล้วแล้วก็เข้าเวปแชทหาสาวๆ คุย เพื่อตกลงนัดเจอ หรือให้ไปเที่ยวด้วย ซึ่งประเภทนี้พูดยากค่ะว่าความสัมพันธ์จะพัฒนาไปไกลมั้ยหรือจะหยุดแค่ HG
- กลุ่มที่ตั้งใจหาแฟน/ภรรยา อาจจะเคยมาไม่เคยมาไทยมาก่อน ซึ่งกลุ่มนี้จะตกลงจองตั๋วมาไทยหรือเชิญให้สาวไปหา ถ้ารู้สึกมั่นใจและอยากเรียนรู้กันมากขึ้น
กลุ่มสอง กลุ่มชาวต่างชาติที่อยู่ไทย
- กลุ่มที่ต้องการหาคู่นอน ไม่จริงจัง ก็ไม่ต้องอธิบายมากเนอะ
- กลุ่มจริงจัง หาคนคุยเพื่อศึกษาดูใจ คบเป็นแฟนจริงจัง อันนี้ก็เป็นไปได้เหมือนกัน
ซึ่งส่วนใหญ่เราก็มันกจะพบเจอกันในเวปไซต์หาคู่หรือโปรแกรมแชทต่างๆ กันก่อนเนอะ
เอิงก็เจอมาเกือบทุกรูปแบบค่ะ แบบที่มองข้ามไปได้เลย ก็จะมีพวกนี้ค่ะ
- สแกมเมอร์ copy&paste ดราม่าเมียตายลูกสอง
ซึ่งเจอข้อความยาวๆ แนะนำตัวแบบสุภาพเกิน
ก็ปล่อยผ่านไปได้เลย ไม่ต้องตอบ ไม่ต้องอ่าน เสียเวลา
- ประเภทหว่าน ไม่พูดพล่ามอะไร ขอ Line ขอ skype ขอ Facebook
ซึ่งพวกนี้เอิงก็จะผ่านเหมือนกัน เพราะ ในความคิดเอิง โปรแกรม Line นี่นอกจากกลุ่มเอเชีย แล้วเขาไม่ค่อยใช้กันค่ะ ยกเว้นพวกที่แชทกับสาวๆ ทางฝั่งเอเชียนี่แหล่ะค่ะ ถึงใช้กัน ถ้ามี Line ล่ะ เอิงสงสัยไว้ก่อนเลยว่าแชทสาวเยอะมากแน่ คู่แข่งเยอะ คุยไปก็อาจจะนกได้ ก็ผ่านค่ะ ส่วน skype ก็ไม่ค่อยให้ค่ะ เพราะบางพวกก็แอดไปแล้วไม่คุยมา หรือเปิดกล้องปุ๊บก็โชว์ปิ๊กกาจู๊กันมาก่อนเลย หน้ายังไม่ทันเห็น เพราะงั้นก็ยังไม่ให้ skype โดยที่ยังไม่รู้จักกันดีค่ะและสุดท้าย Facebook สำหรับเอิง คือพื้นที่ส่วนตัวมากๆ ไม่แอดใครมั่วซั่วเรื่อยเปื่อยค่ะ ไม่ได้อยากจะมีเพื่อนเยอะๆ โดยที่ไม่รู้จักกัน ก็เลยไม่รับแอด และไม่แอดใครค่ะ
ซึ่งพวกที่ผ่านด่านด้านบนมาได้แล้ว ก็ยังต้องฝ่าฟันไปอีกเยอะเนอะ กว่าจะเจอคนที่ถูกใจ เพราะบางคนก็คุยๆ ทักๆ แป๊บๆ ก็หายไป ไม่ค่อยได้เรียนรู้กันจริงๆ เรียกได้ว่ากว่าจะแค่เจอคนที่คุยกันยาวๆ ก็ยากม้ากกกกกกกกกสำหรับวงการแชทเนอะ เป็นช่วงท้อใจมากทีเดียวค่ะ เอิงเองก็มีช่วงท้อแท้เหมือนกัน เวลานกบ่อยๆ 555
ส่วนใหญ่เอิงก็เคยมีเดทมาบ้างค่ะ แต่เดทในที่นี่คือ นัดเจอ ไปกินข้าว หรือ นัดคุยกันนะคะ ไม่เคยมีผู้ชายที่ไหนมาชวนไปค้างอ้างแรมเลยค่ะ 555 คือเมื่อคุยกันถึงระดับนึงแล้ว ก็นัดเจอกัน ซึ่งก็มีหลายรูปแบบตามกลุ่มต่างๆ ที่ว่าข้างบน แต่ 99% คืออยู่ไทยอยู่แล้ว หรือมีแผนมาไทยอยู่แล้วค่ะ ส่วนใหญ่ก็เลยนัดเจอกันตอนเย็นๆ เพื่อกินข้าวด้วย เจอตัวจริง ดูตัวจริงกันไรงี้ ซึ่งช่วงฮอตๆ (คิดเอาเองว่าตัวเองฮอต) นี่มีเดทเกือบทุกวัน ได้กินข้าวฟรีเกือบทุกวันค่ะ 555 แต่บางมื้อก็ไม่ฟรีนะคะ หารกันบ้าง ก็มีค่ะ แล้วแต่คน ซึ่งบางคนก็จบแค่เดทแรก บางคนก็มีต่อเดทสอง เดทสามบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ถูกใจกัน เลิกคุยกันไปเองค่ะ ซึ่งเอิงก็นอยด์บ้างนิดนึง เพราะบางคนเราก็ถูกใจแต่เขาไม่ถูกใจเรา แต่บางคนเราไม่ค่อยชอบ เขาก็มาตื๊อๆ งี่เง่าไรงี้ก็มี แต่สรุปก็เกือบปีนะคะ กว่าเอิงจะเจอคุณแฟนค่ะ
คุณแฟนคือ 1% ที่เหลือค่ะ คือไม่เคยมาไทยเลย (บอกว่าเคยมาเปลี่ยนเครื่องแต่ไม่ได้แวะเที่ยวไทย) และตั้งใจเข้าเวปเพื่อมาหาคู่จริงจัง ซึ่งคนนี้เอิงรู้สึกได้เลยว่าแปลก 555 คือตอนแรกก็เกือบไม่ตอบล่ะค่ะ เพราะรูปโปรไฟล์ในเวปดูแก่มาก 555 แต่พอดูรูปอื่นๆ ก็อืม พอได้อยู่นะ ก็เลยลองส่งข้อความไปคุยดู คุณแฟนก็ตอบมาแบบน่าสนใจค่ะ ไม่ใช่ copy&paste เหมือนคนอื่นๆ หรือขอคอนแทคอื่นๆ เลย แต่เราคุยกันด้วยข้อความในเวปเดทอยู่ซักพักค่ะ จนรู้สึกว่าอยากรู้จักกันมากขึ้น ก็เลยขอ email เพื่อไปคุยกันนอกเวป และพัฒนาไปเป็น skype, whatsapp และคุณแฟนตัดสินใจจองตั๋วเครื่องบินมาไทยเมื่อคุยกันได้ประมาณ 2 เดือนค่ะ
ซึ่งอันนี้เอิงเลยมองว่าไม่ทุกคนที่คุยทาง email แล้วจะเป็นสแกมเมอร์นะคะ อยู่ที่เนื้อหาที่คุยมากกว่าค่ะ
ยาวแล้ววววว ไว้ต่อคราวหน้านะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]
เป็นอีกวงการ..ในสังคมปัจจุบัน
ตาดีได้ตาร้ายเสีย
แมวเอิงโชคดี