แบ่งเขต ไม่แบ่งใจ ; ไทย ลาว เวียดนาม / ตอนที่ 8 : ซาปา3 เวียดนาม

เมื่อเริ่มต้นเดินทางก้าวแรก เราก็เข้าใกล้ความฝันมากขึ้นเรื่อยๆ

แม้จะล้ม แต่เราก็ยังลุกด้วยความยินดี เพราะเราอยู่บนเส้นทางนั้น

เส้นทางแห่งความเป็นจริง ทีไม่ใช่อยู่เพียงความฝันที่ล่องลอยอยู่ในอากาศอีกต่อไป

นั่นคือครั้งแรกที่ผมตัดสินใจเดินทางและเลือกที่จะใช้เส้นทางนี้

การออกเดินทางแม้จะไม่มีใครยืนยันถึงสิ่งที่จะปรากฏอยู่ข้างหน้าเราในวันต่อวัน

ความจริง ชีวิตเราก็เป็นเช่นนั้น! เราต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึงในทุกวัน

อากาศที่เย็น พร้อมกับสถาณะการณ์แบบนี้ทำให้จิตใจของเรากังวลและสร้างภาพต่างๆมากมายในสมองโดยปราศจากความเป็นจริง

ภาพแห่งความกังวล หรือสิ่งที่ต้องการถูกสมองสั่งการผุดขึ้นมาเป็นภาพสลับไปมาจนตามเรื่องราวเหล่านันไมทัน

6.55 ทะเลหมอกที่ผมเห็นมาหลายวัน กำลังเคลื่อนตัวอาบแสงอาทิตย์
แนวภูเขาสูงใหญ่พากันปรากฏกายให้เห็นเรียงแถวกันยาวเหยียด

บ้านหลังโตหดเหลือเพียงนิด เมื่อเห็นพื้นหลังเป็นทิวเขาใหญ่เหมือนเพิ่งถูกจับมาตั้งไว้

หมอกที่ถูกลมหอบออกไปทำให้เราเห็นหลายๆอย่างชัดเจนขึ้น
บ้านบางหลังหลบซ่อนอยู่ใต้หมอกนั้นมาหลายวันแล้ว

ฟ้าใสสีน้ำเงินกับแสงสวยที่ประทะกลุ่มทะเลหมอก

ทำให้นักท่องเที่ยวหลายคนตื่นตา ตื่นใจรีบลงมาถ่ายภาพเก็บเป็นที่ระลึกกันใหญ่
บรรยากาศเหมือนในภาพยนต์ที่หลังเหตุการณ์พายุสงบ ผู้คนต่างมายืนชมแสงสวย

และความงามที่แท้จริงของธรรมชาติพร้อมพูดคุยกัน

ตอนนี้พวกเรามองเห็นที่พัก เห็นถนน บ้านเรือน ในวันที่หมอกจากไป

ทั้งมนุษย์รวมถึงสัตว์น้อยใหญ่ต่างออกมารับแสงอันอบอุ่น ท่ามกลางลมที่ยังพัดหอบเอาความเย็นเข้าปะทะร่างไม่หยุด

ความเป็นเพื่อน ความเข้าใจของสิ่งมีชีวิตปรากฏจากแมวสองตัวที่ Yeonju เรียกผมไปดูบนหลังคาบ้านหลังหนึ่งที่ต่ำกว่าที่พักที่เราอยู่

เมืองในหมอกและไอหมอกที่ไหลลงจากฟ้าไม่หยุดหายไป

บ้านเรือนที่นี่ถูกย่อขนาดให้หดลงเหลือนิดเดียว

ทะเลสาบที่ผมเดินข้ามผ่านมาในวันแรก กลายเป็นอีกความมหัศจรรย์ที่พบเห็น
หลังจากที่แสงได้ทำงานอย่างเต็มที่

ภาพสีเทาที่มีหมอกบดบัง ถูกเม็ดสีรวมตัวกันกลายเปนภาพที่งดงาม

ภาพเหล่านี้อาจดูธรรมดา หากขาดการเปรียบเทียบกับภาพที่ถูกบดบังในครั้งก่อน

แสงมีคุณค่ากับทุกชีวิตจริงๆ

กิจกรรมต่างๆเริ่มขึ้น เหมือนดอกไม้ที่กำลังชูช่อ

9.55 ทุกสิ่งมีชีวิตต่างพากันออกมาสังเคราะห์แสง พร้อมหมอกบางๆที่ถูกลมหอบมพัดมาสลับกับภาพที่ชัดเจน

เวลาดีแบบนี้ Ben เสนอ เพจเกจชมวิวที่เราไม่สามารถเดินไปได้บนยอดเขา

พร้อมเพื่อนเดินทางซึ่งเป็นชาวเวียดนามอีก 3 คน ที่พ่อของ BEN เสนอเพิ่มมาในตอนหลังและลดราคาให้เรา

จากคนละ 100,000 D เหลือ 80,000 D กับการชมเมืองซาปาของพวกเราทั้ง 4 คน 

ระหว่างเส้นทางไปน้ำตกเราจะเห็นภาพทิวทัศน์ทะเลหมอกจากด้านบนยอดเขาที่สูงขึ้นไปอีกเป็นระยะ

จนกระทั่ง 1.55 pm. เราก้เดินทางมาถึงบริเวณน้ำตกแห่งแรก ซึ่งต้องซื้อตั๋วเขาไปเดินชมอีกคนละ 10,000 D ในเส้นทางที่สูงชัน

น้ำตกเล็กๆที่เป็นทางผ่าน แต่เป็นการสร้างมิตรสัมพันธใหม่ที่ดีให้กับพวกเรามากขึ้น
เราเริ่มถ่ายภาพด้วยกันและพูดคุยกันมากขึ้น ถึงแม้ ภาษาอังกฤษจะไม่ค่อยแข็งแรง
แต่ภาษามือและสายตาก็บ่งบอกได้ถึงความจริงใจที่ไม่แสแสร้งซึ่งสังเกตุได้ไม่ยากนัก

12.25 pm เราเดินทางกันมาถึงน้ำตกอีกแห่งที่พ่อของ BEN ภูมิใจเสนอสุดๆ บอกว่าที่นี่เป็นน้ำตกใหญ่ของ Sapa
LOVE WATERFALL 

ผมไม่รู้ที่มาของชื่อนำตกจริงๆว่ามีความเป็นมาแบบไหน อย่างไร
แต่เท่าที่สัมผัสได้หลายาอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ คงมาจากบรรยากาศและทิวเขาที่เหมือนภาพวาดสมัยวัยเด็ก

ภาพวาดที่ภูเขาเป็นนสามเหลี่ยม  มีบ้านหนึ่งหลัง และครอบครัวยืนจูงมือกันถ่ายภาพ

พวกเรายังคงเดินกันอย่างเร่งรีบเพื่อถ่ายภาพ ในขณะที่เราสามารถใช้เวลาสำหรับทริปนี้ไปถึง 4 ชั่วโมง

ผมยังคงเดินตามท้ายขบวนอีกเช่นเคย ไม่ใช่เพราะเดินปิดท้ายแล้วปลอดภัยหรืออยากทำอะไรก็ให้กลุ่มคนข้างหน้าหยุดรอ

แต่ที่ผมชอบเดินปิดท้าย เพราะบางครั้งผมจะได้ช่วยเหลือคนที่แย่สุด สามารถมองเห็นอาการของทุกคนได้ว่าเหนื่อยกันหรือเปล่า

ทุกคนเร่งรีบกันมาแค่ไหน แลใครอยากได้รับความช่วยเหลืออะไรบาง โดยเฉพาะการถ่ายภาพร่วมกันกับคู่ของตน

ทุกคนเริ่มเดินกันอย่างเร่งรีบ จนผมต้องตะโดกนเรียกให้ช้าลง

พร้อมกับอธิบายสามเหตุว่าทำไมถึงต้องช้า ทั้งเรื่องของเวลาที่ยังคงเหลืออยู่

เราสามารถนั่งชมบรรยากาศที่นี่ให้ช้าลงได้

เราสามารถนั่งพักเพื่อฟังเสียงน้ำ เสียงลม สัมผัสกับสายน้ำและก้อนหิน

โดยที่ในกระเป๋าผมและPeter มีโดนัทที่ซื้อมาเมื่อเช้าอยู่คนละ 2 ชิ้น

แต่ของผมเหลือเพียงชิ้นครึ่ง เพราะเมื่อเช้าสังหารไปครึ่งหนึ่งตอนซื้อใหม่ๆร้อนๆเพราะอดใจไม่ไหว

ผมอธิบาย พร้อมฉีกแบ่งโดนัทแบ่งกันคนละครึ่ง ครบ 7 คนพอดี
เป็นอาหารกลางวันมื้อแรก เวลา 1.20 pm ที่เราทานด้วกันกลางน้ำตกแห่งรักนี้
อาหารมื้อง่ายๆแต่เต็มไปด้วยมิตรภาพใหม่ที่กำลังงอกงามอย่างรวดเร็ว

ทุกคนมีเวลาเป็นของตัวเอง เดินเล่น ถ่ายรูป และบางคนหยุดพักนิ่งๆเพียงลำพัง เพือถามตัวเอง สายลม ผืนดิน ก้อนหินและสายน้ำ

เราเดินพูดคุย พร้อมกับเสียงหัวเราะกันมาเรื่อยๆระหว่างทาง

เบอร์โทร ที่อยู่ Email ถูกสอบถามและแลกเปลี่ยนไว้เพื่อความสัมพันธ์อันดีในครั้งต่อๆไป
หรือเอาไว้พูดคุยกันยามคิดถึงเมื่อต่างคนต่างอยู่กันในพื้นที่ของตน
เป็นมิตรภาพดีๆที่ไม่มีใครอยากสูญเสียไปและอยากเก็บไว้ให้นานที่สุด

ทุกอย่างช้าลง เรามีเวลามากขึ้น ความเงียบงันที่ต่างคนต่างเดินนั้นหายไป

และทุกสิ่งกลายเป็นความสวยงามแม้กระทั่งก้อนกินก้อนเล็กๆ

ความรักที่แท้จริงของธรรมชาติสามารถสร้างโลกให้งามกว่าที่เป็นอยู่

เมื่อเดินออกจากน้ำตกแห่งรักแห่งนี้ Taeheon และ Yeonju ชวนผมกับ Peter นั่งกินอาหารกลางวันเพิ่มเติมกันแบบง่ายๆ

ด้วยข้าวที่หุงในไม้ไผ่หรือข้าวหลามของเรา เพียงแต่ข้าวหลามของเวียดนามยังไม่ผ่านการปรุงงรสใดๆ
มีเพียงถั่วบดที่ใหช้จิ้มกับข้าวเมื่อแกะออกจากกระบอกไม้ไผ่เพียงเท่านั้นเอง

หลังจากนี้เราก็มีแรงที่จะเดินต่อขึ้นเนินเขาสูงอีกลูก ในขณะที่ 3 สาว ต้องหยุดรอที่รถเพราะขาเจ็บ

ข้างบนนี้ลมแรง อากาศเบาบาง หมอกที่มองเห็นเป็นทิวยาวไม่สิ้นสุด 

และมีระฆังไว้ทำอะไรสักอย่าง อาจเป็นความเชื่อ หรือไม่ก็อาจมีไว้สำหรับผู้พิชิตยอดเขาลูกนี้

ถือเป็นการจบทริปการเดินทางสำหรับการซื้อทัวร์ของ Ben ครั้งนี้

เมือมาถึงโรงแรมเรายังเหลือเวลาก่อนเดินทางเข้าฮานอย

กระเป๋าของพวกเราฝากไว้ให้กับเบนเพื่อเก็บไว้ที่เคาว์เตอร์หลังจากเช็คแินออกเมื่อตอนเที่ยง
เวลาที่เหลืออยู่เราพากันมาเดินดูพิพิธภัณฑ์ของชาวซาปา ซึ่งเป็นบ้านไม้
ภายในเล่าเรื่องราวของชนเผ่าต่างๆของที่นี่ มีรูปแบบบ้านของ Memi ซึ่งเป็นเผ่า Hmong ด้วย

ครึ่งวันที่หมอกหาย เหมือนเป็นของขวัญที่ถูกส่งมาเฉพาะสำหรับพวกเรา

ในช่วงอาหารเย็น ผมกับ Taeheon และ Yeonju มีเวลาแลกเปลี่ยนกันชมผลงานภาพวาดของเรามากขึ้นที่ร้านอาหาร
พวกเรานั่งดื่มชาพร้อมกับอาหารเย็นกันอย่างยาวนานเพียงไม่กี่โต๊ะที่มีลูกค้าสลับกันมานั่งก่อนที่จะได้เวลาสำหรับการเดินทาง

 8.15 pm TOYOTA FORTUNER  ถูกขับมาพาเราส่งขึ้น Sleeping bus เพื่อเข้าสู่ฮานอยในวันรุ่งขึ้น

พวกเราขึ้นรถหาที่พักของแต่ละคนซึ่งเป็นเหมือนกับแคปซูลอาวกาศที่พักส่วนตัว 

ภายในรถมี Wifi ซึ่งเปฒือนเป็นสิ่งสำหรับสำหรับทุกแห่งไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นที่พัก ร้านอาหาร ร้านกาแฟหรือบนรถขณะเดินทาง