ได้อ่านหนังสือของ ว.วชิรเมธี แปลมาจากพระไตรปิฏก ชื่อหนังสือ ฝนตกไม่ต้อง และ ฟ้าร้องไม่ถึง เลยเอามาให้อ่านกันดู....

- มีแต่ความ "ไม่มี"
คนโง่มัวแต่กังวลว่า "ลูกของกู , เงินของกู"
ทั้งที่ความจริง "ตัวกู , ของกู" ก็ยังไม่มี
"ลูกของกู" หรือ "เงินของกู" จะมีมาแต่ไหน

- วิถีปราชญ์
คนโง่ ที่รู้ตัวว่าเป็นคนโง่ ยังพอมีโอกาสเป็นคนฉลาด ส่วนคนโง่ที่สำคัญตน ว่าเป็นคนฉลาด ปวงปราชญ์ เรียกว่า "บรมโง่"

- ฝนตกไม่ต้อง ฟ้าร้องไม่ถึง
ปล่อยวางความโกรธเสีย ไถ่ถอนความสำคัญว่า "กูแน่" เสีย ก้าวข้ามกิเลสรึงใจทั้งปวงเสีย สลัดความยึดติดในนาม และรูปเสีย กำจัดความกังวลเสีย (หากทำได้ดังนี้) ย่อมไม่มีความทุกข์มาตกต้อง

- จงเป็นแสงสว่างให้ตัวเอง
ผู้เห็นภัยในสังสารวัฏเอย จงเตือนตนด้วยตนเอง จงวิจารณ์ตนด้วยตนเอง เพราะหากเธอมีสติ อภิบาลตนเองได้ดีแล้ว เธอจักอยู่อย่างเป็นสุข

- สอนอย่างที่ทำ ทำอย่างที่สอน
สอนคนอื่นอย่างไร ควรทำตนอย่างนั้น ผู้ฝึกตนดีแล้วจึงควรฝึกคนอื่น เพราะการฝึกตนทำได้แสนยาก

- อย่าเริงใจในความชั่ว
หากจำต้องทำชั่ว ก็ไม่ควรทำความชั่วนั้นบ่อยบ่อย ไม่ควรติดใจในการทำความชั่วนั้น เพราะการสะสมความชั่ว เป็นเหตุแห่งทุกข์

- บ่วงตัณหา
ความอยากสนตะพายมนุษย์ ความอยากยากนักที่มนุษย์จักปล่อยวางได้ ความอยากพันธนาการมนุษย์เป็นอันมากไว้ ไม่ต่างอะไรกับนกติดบ่วง

- ฟ้าร้องไม่ถึง
ผู้วางใจเป็นกลาง มีสติอยู่ตลอดเวลา หมดความสำคัญตนว่า "เสมอเขา ดีกว่าเขา หรือ ต่ำกว่าเขา" ผู้นั้น จึงนับว่าหมดกิเลสเป็นเหตุพองตัว

- ไม่ยึด ไม่ทุกข์
ผู้ใดไร้ความกังวลว่า "นี่ของฉัน , นั่นของเธอ" ผู้ที่หมดความยึดถือว่า "ของของเรา" ดังกล่าวมานี้ ย่อมไม่มีความโศกเศร้าว่า "ของของเราไม่มี"

- ปาฏิหาริย์แห่งการตื่นรู้
ไม่หวนละห้อยถึงความหลัง ไม่พะว้าพะวังถึงอนาคต จ่อจดอยู่ในขณะปัจจุบัน ผิวพรรณจึงผ่องใส

- หายนมรรคา
หลับเก่ง คุยเก่ง ไม่ขยัน สันหลังยาว มุทะลุ นั่น-เป็นทางแห่งหายนะ

- ปัญญาปาฏิหาริย์
ปัญญาเป็นเครื่องวินิจฉัยข้อมูล ปัญญาเป็นเครื่องเพิ่มพูนชื่อเสียง สำหรับผู้มีปัญญา แม้ในเวลามีทุกข์ก็ยังค้นพบความสุขได้

- ผ่านแล้วผ่านเลยนิรันดร์
อย่าปล่อยคืนวันผ่านไปอย่างไร้ค่า
ไม่ว่าจะมาก หรือน้อยก็ควรให้ได้อะไรบ้าง
เพราะคืนวันผ่านบุคคลใดไป
ชีิวิตของเขาก็ย่อมพร่องไปจากประโยชน์นั้นนั้น

- กาลเวลา
ผู้ใดรีบในกาลควรช้า ช้าในกาลควรรีบ
คนเขลาไม่ฉลาดในวิธีจัดการ จะต้องพบพานกับความทุกข์

- โลกทั้งผองพี่น้องกัน
เราทอดตามองไปทั่วทุกทิศ ไม่ว่าในที่ไหนไหน ก็ยังไม่พบผู้อื่นซึ่งเป็นที่รักยิ่งไปกว่าตนเอง แม้คนอื่นก็ล้วนแต่รักตนเองไม่น้อยไปกว่ากัน เพราะฉะนั้น บรรดาผู้รักตนจึงไม่ควรเบียดเบียนคนอื่น

- น้ำไหล อายุขัยก็เสื่อมสิ้น
คืนวันคล้อยเคลื่อนครรไล ชีวิตค่อยค่อยหดสั้น อายุของมนุษย์พลันเสื่อมสลาย มิต่างอะไรกับน้ำในลำธารเล็กเล็ก