ความเกลียดนั้นกัดกินใครหนอ
จริงๆบล็อกนี้น่าจะเป็นเรื่องหนังสือ กับหนังที่เพิ่งตะลุยดูไป แต่วันนี้มันมีเรื่องสะเทือนใจน่ะซิ ขอมาทบทวนความรู้สึกหน่อย เผื่อว่าจะหายได้บ้าง
เรื่องมันมีอยู่ว่า ในที่ทำงานเกิดสงครามน้ำแข็งเอามาเขวี้ยงใส่กัน ม่ายช่าย เกิดสงครามเย็น ไอ้เราก็คิดอยู่นานว่าจะทำอย่างไรดี ปวดหัวอยู่ 3-4 วัน เอาวะเรามันคนตรงๆ เรามาทำ Group Therapy ดีกว่า ใจก็ยังหวาดๆ แต่ว่าเป็นหนองก็ต้องบ่งหละ
ก็เรียกทุกคนมารวมตัวกัน เราก็ทำ Tag Smiley มา 2 แบบ หน้ายิ้มกะหน้าบึ้ง ให้ทุกคนเขียนเอาไปติดหลังเพื่อน แล้วเรามาคุยกัน
ก็ได้คู่กรณีตามที่โผคาดการณ์ไว้ทุกอย่าง แต่ที่เรากลับมานั่ง กลุ้มสะท้อนใจก็คือ บางทีเราเองรึเปล่าที่เป็นคนทำให้มันแย่ลง แน่นอนความอึมครึมอาจจะหมดไป แต่ไอ้ Tag บางตัวมันทำให้ เรามองเพื่อนร่วมงานในมุมใหม่
คำพูดเสียดแทงใจ จะว่าไปก็ตั้งใจทำร้ายกันนั่นแหละ อะไรมันน่าเกลียดกว่ากัน ระหว่างปากคนพูด กับคนที่โดนกล่าวประนาม ก็ไม่ได้เข้าข้างใครแต่สัมผัสได้ถึงความรู้สึกไม่ดี ซึ่งเราคิดว่ามันคือ ความเกลียดชัง
ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เป็นเป้าที่โดนกระทำในห้องนั้นเรายังรู้สึกแย่ อดคิดไม่ได้ว่าคนเรามีสิทธิ์ไปยัดเยียดความเกลียดให้กับคนอื่นได้มากแค่ไหน โอเคโลกนี้มันสีเทา เราเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ แต่เรารู้หน้าที่และมีเมตตาต่อคนอื่นไม่ได้หรอกหรือ
เราคงจะไร้เดียงสาเกินไป (ไม่ได้แอ๊บแบ๊วนะ ซีเรียสๆ) ที่คิดไปเองว่า งานนี้จะได้ปรับความเข้าใจกัน ทุกคนคงถอดอีโก้เอาไว้ที่บ้านแล้วมาร่วมงาน ทำไมไม่ปล่อยวางกันบ้าง ก็น่าแปลกที่คนเรามีความสุขกับอัตตาของตัวเองเสียจนล้นออกมาเป็นคำพูดดูถูกคนอื่นได้ง่าย
เราก็เป็นคนพูดตรงนะ ชอบตัดสินก็ใช่ แต่ไม่คิดว่าจะสามารถไปกด ลดคุณค่าของคนอื่นได้เลย จำได้ว่าถ้ารู้สึกไม่ชอบใจใครมากๆละก้อ ทำใจกันจนเหนื่อย เพราะเกลียดแล้วมันก็กลับมาแย่ที่เราเอง แต่ทำไมบางคนโถมความเกลียดใส่คนอื่นได้ทั้งที่หน้าชื่นขนาดนั้น
ความเกลียดไม่น่าจะทำให้ใครมีความสุขได้นะ หรือเราเข้าใจผิดไปเอง วันนี้บังเอิญเจอคำสอนท่านพุทธทาสจากกระทู้แนะนำ ขออนุญาติเอามาแสดงตรงนี้นะ
ใครช่วยบอกทีนะ เราจะทำยังไงดี อยากเป็นนางงามมิตรภาพให้ทุกคนรักกัน
อันนี้เพลงโปรด ไม่ได้เกี่ยวกันมั้ง แต่ชอบ อืมมม หวังว่าบล็อกนี้จะไม่รกเกินไป T_T
Create Date : 31 สิงหาคม 2550 |
|
9 comments |
Last Update : 2 กันยายน 2550 14:14:27 น. |
Counter : 2753 Pageviews. |
|
|
|
หากเพียงแต่ลดมุมลงมาบ้าง
ทุกคนคงจะเห็นสายทาง
ของความพอดี