โอวาทธรรมของพระวิสุทธิธรรมรังสีคัมภีรเมธาจารย์
(ท่านพ่อลี ธมฺมธโร)วัดอโศการาม อ.เมือง จ.สมุทรปราการ การที่เรามาบำเพ็ญจิตใจอยู่นี้
ต้องเสียสละถึง ๕ อย่าง นับเป็น
มหาปริจาค ทีเดียว คือ
๑. เสียสละเวลา เวลาของเราซึ่งอาจเป็นเงินเป็นทอง เป็นวิชาความรู้ เป็นเวลานอนพัก
๒. สละความสุข เราอยู่บ้านของเราเรามีความสุข
ถ้าหากเรามาอยู่ในสังคมอย่างนี้ เราหมดอิสระ เราไม่ได้นั่งนอนอย่างสบายใจ
๓. สละภายใน เช่น สมาทานศีล ๕ ศีล ๘ คือ สละอกุศลธรรมที่เกิดจากทางกาย
๔. สละคำพูดที่เป็นโทษ คือ วาจาทุจริต
๕. สละความกังวล คือ บำเพ็ญจิตใจให้สงบนิ่งจากนีวรณธรรม
การสละของพระพุทธเจ้าไม่เหมือนกับของเรา
เพราะพระองค์เป็นจอมศาสดา ส่วนเราเป็นเพียง
สาวกพุทธะ (เล่าถึงเรื่องมหาบริจาคของพระเวสสันดร)
ผลของการเสียสละของเรานั้น
ก็จะได้ซึ่งอามิสสุขและอาจถึงนิรามิสสุขด้วย
ผู้ที่ต้องการจะละขันธ์ห้า ต้องเสียสละห้าอย่างนี้ที่มา : แนวทางวิปัสสนากัมมัฏฐาน.
พิมพ์ครั้งที่ ๑. ชมรมกัลยาณธรรม. กรุงเทพฯ : ๒๕๕๒, ๑๓๕-๑๓๖.