ปกิณกะธรรม
ของ
พระสุทธิธรรมรังสีคัมภีรเมธาจารย์
พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร
วัดอโศการาม อ.เมือง จ.สมุทรปราการ




บันทึกการแสดงธรรมเทศนาสั้น

คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือแนวทางวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน
พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร.จัดพิมพ์เผยแพร่โดยชมรมกัลยาณธรรม
ปี พ.ศ. ๒๕๕๒.

ลี ธมฺมธโร. แนวทางวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน. พิมพ์ครั้งที่ ๑.
กรุงเทพฯ : ขุมทองอุตสาหกรรมและการพิมพ์, ๒๕๕๒. หน้า ๒๘๖ - ๒๘๗




ปกิณกะธรรม ๑
แสดงธรรม ณ ศาลาอุรุพงศ์ เมื่อ ๑๐ ต.ค ๒๔๙๗


"ความชั่ว"..ตั้งใจจะ"ละ"ไปจนตาย
"ความดี"..ตั้งใจจะ"ทำ"ไปจนตาย
เราต้องตั้งใจอย่างนี้จึีงจะใช้ได้

"ความคิด"นั้นยาว "ความนึก"นั้นสั้น
ต้องรวมลงเป็นอันเดียวกันขณะทำความสงบ
นึก ก็คือ มุ่งไปในอารมณ์อันใดอันหนึ่ง
คิด คือ ตรองว่าถ้าทำเหตุอย่างนั้นๆแล้วจะได้ผลอย่างไร ดีหรือไม่ดี

เมื่อมี "อริยทรัพย์" แล้วก็เป็น "อริยชน"
ใจของเราก็จักได้หล่อเลี้ยงด้วยอริยทรัพย์
และกายของเราก็จักได้ความสุขสมบูรณ์

ลมทั่วตัวเป็น "มหาภูตรูป"
สติทั่วตัวเป็น "มหาสติปัฏฐาน"
จิตใหญ่เป็น "มหคคตํ จิตตํ" "มหากุสลํ กมฺมํ"
ถ้ากายของเราเป็นใหญ่ ใจของเราก็เป็นใหญ่ เรียกว่า "อธิปติปจฺจโย"
เราก็จะมี "อริยทรัพย์" เต็มที่
(จิตที่เป็น "อธิปติ" เปรียบเหมือนกับแท่งหินใหญ่ที่ตั้งบนยอดเขาสูง
ถึงลมจะพัดมาทางทิศใดก็ไม่หวั่นไหว )

การทำความสงบมีประโยชน์ ๒ อย่าง คือ
๑.) ข่ม
๒.) ตัด
ถ้าเราตัดไม่ได้ เพียงข่มไว้ก็ยังดี
"ข่ม" แปลว่า มีอยู่แต่ไม่ให้มันกำเริบ พยายามกดไว้
"ตัด" หมายความว่า..ไม่ให้มันเกิดเลย