ปอร์เช่กดดูข้อความ แล้วกดปิดด้วยความหงุดหงิด ตั้งแต่บอกให้ดินสอ ข้าวตูก็เงียบไปเลย กดหัวใจให้ทุกรูป ไม่ได้แปลว่าชอบเหรอ ถ้าชอบทำไมไม่อยากคุย สรุปวันนั้นไปเชียร์ใคร อุตส่าห์ส่งสติ๊กเกอร์ไปทักแล้วก็ยังจะเฉยๆ อีก พรุ่งนี้จะโชว์แล้ว

ปอร์เช่สะบัดหัว เร่งเสียงเพลงให้ดังขึ้น ทบทวนไปด้วย ว่า ต้องทำอะไรบนเวทีบ้าง เหมือนทุกครั้งที่เคยทำ ปอร์เช่ถอดหูฟัง ลุกขึ้นเดินออกไปที่ระเบียง สมาธิอยู่ที่ไหน ไม่อยู่กับตัวแบบนี้จะทำอะไรได้ แค่ฟังเพลงยังจับจังหวะไม่ได้เลย เขาอยากรู้จริงๆ ว่า ถ้าเขามองทะลุผ่านบ้านที่ขวางสายตาอยู่ไปถึงบ้านข้าวตู เขาจะเจอเธอมั้ย

ข้าวตูปิดสมุดการบ้าน แล้วก็ปิดปากหาว ในที่สุด ก็เอาชนะการบ้านได้แล้ว ยังเหลืออ่านหนังสือสอบเก็บคะแนนวันจันทร์ กับรายงาน ที่ตกลงกับเพื่อนว่าควรไปถ่ายรูปจากสถานที่จริง ถ้าเสร็จเร็ว ก็คงไปดูทัน ถ้าเสร็จไม่ทัน ก็อดดู ม้วนกระดาษแข็ง ที่ข้าวตูตัดกระดาษสีเป็นชื่อปอร์เช่ ติดลงไป วางพิงอยู่มุมห้อง ข้าวตูทำไว้จะเอาไปเชียร์วันแข่งเต้น ยังไม่เคยได้ใช้เลย เพราะปอร์เช่เจ็บแขน ไม่ได้ลงแข่ง ถ้าไปได้ ข้าวตูก็อยากเอาป้ายไปชูให้รู้ว่า ข้าวตูมาเชียร์ แต่อีกใจก็.... ข้าวตูไปเชียร์ ปอร์เช่จะสนใจเหรอ ข้าวตูเขียนจดหมายน้อยไปหยอดตู้หน้าบ้านเขา3 ฉบับแล้ว หายเงียบยังกับเอาไปทิ้งน้ำ ช่างเถอะ ปอร์เช่ไม่สนใจข้าวตู แต่ข้าวตูสนใจปอร์เช่ ข้าวตูต้องพยายาม แต่พรุ่งนี้ ข้าวตูมีของต้องเอาไปด้วยเยอะแล้ว

ปอร์เช่กลับเข้าห้องมาดูมือถือ เพราะเสียงแจ้งเตือนดังรัวๆ สัญญาณจิตของเขาต้องแรงทะลุทะลวงยิ่งกว่า 5G แน่ๆ ข้าวตูถึงได้ส่งข้อความมาบอกว่า พรุ่งนี้ต้องไปทำรายงาน กลัวไปดูไม่ทัน เป็นกำลังใจให้นะ แล้วก็มีคลิปข้าวตูอยู่ในชุดนอน ถือป้ายชื่อตัวเขาเอง ชูเหนือหัว พร้อมๆ กับพูดดังๆ ว่า ปอร์เช่หล่อมาก ปอร์เช่สู้ๆ

เขาอยากกดส่งอีโมจิรูปหน้ายิ้มที่มีตาเป็นรูปหัวใจ แต่กดพลาดไปโดนหน้าหัวเราะจนน้ำตาไหล แล้วก็สะดุด หยุด พึมพำด่าตัวเอง ยายหน้ากลมไม่ใช่แฟน จะอยากส่งหัวใจให้เขาทำไมวะ เขาเปิดคลิปนั้นดูซ้ำอีก ยิ้มขำๆ จู่ๆ ก็เขินๆ

ปอร์เช่ปิดไฟระเบียง ใส่หูฟัง เปิดเพลง แล้วเริ่มต้นทบทวนอย่างตั้งใจใหม่อีกรอบ พรุ่งนี้ ยังไงก็ต้องดี ดีมากๆ ด้วย

แถวที่ข้าวตูไปถ่ายรูป เป็นย่านเก่าแก่ มีร้านขนมไทยโบราณ หลายอย่างที่ข้าวตูไม่รู้จัก แต่ลองชิมแล้วก็อร่อยดี ตั้งใจเก็บเงินเอาไว้ไปงานวันนี้ ก็น่าจะไม่ได้ไปแล้ว ข้าวตูก็เลยเอาเงินซื้อขนมชื่อสวย กลิ่นหอม ไปฝากแม่ แล้วก็ให้ปอร์เช่ด้วย เสร็จงานแล้วลองโทร.หาเชน เชนบอกว่าวงพีวีพีโชว์เป็นวงแรก แสดงเสร็จไปแล้ว ข้าวตูกดดูไลน์ ไม่มีแจ้งเตือน บรรทัดสุดท้ายยังเป็นรูปหน้าคนหัวเราะจนน้ำตาเล็ด ข้าวตูกัดปากตัวเอง อดรู้สึกน้อยใจไม่ได้ ข้าวตูตั้งใจทำให้ ตลกมากหรือไง รู้ทั้งรู้แล้วว่าข้าวตูอยากให้กำลังใจ จะบอกสักหน่อยว่าขึ้นเวทีกี่โมงก็ไม่ได้ ข้าวตูรู้สึกอะไร ทำอะไร ก็เขียนไปในจดหมายน้อยหมดแล้ว ไม่มีค่าอะไรกับความรู้สึกเขาเลยเหรอ ยังจะต้องทำอะไรอีก เหนื่อยจัง

ขนมถุงนั้น ข้าวตูก็เลยแค่แขวนไว้ที่ประตูรั้ว ไม่อยากรู้แล้วว่าปอร์เช่อยู่บ้านหรือเปล่า ยังต้องกลับไปทำรายงานอีก ข้าวตูเคยจีบคนอื่นเพราะสนุก ตอนแรกที่จีบปอร์เช่ก็สนุกดี ทำไมตอนนี้รู้สึกว่างๆ โหว่ๆ แบบนี้

รายงานเสร็จแล้ว พรุ่งนี้ยังมีอีกวันให้อ่านหนังสือ เลยเที่ยงคืนมาแล้ว แต่ข้าวตูยังไม่ง่วงเลย เก็บอุปกรณ์ทำรายงานลงลิ้นชัก ก็เห็นดินสอที่ปอร์เช่ให้ เก็บอย่างดีอยู่ในถุงผ้า ข้าวตูหยิบดินสอ 2 ด้ามนั้นมาหนุนดูเล่น มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เห็นข้าวตูเป็นอากาศธาตุ เขารับขวดน้ำไป เขาสอนเลข เขากินน้ำใบเตยที่ข้าวตูเอาไปให้ เขาเดินมาส่งบ้าน ข้าวตูถอนหายใจยาว ช่างเถอะ ไม่รับความรู้สึกของข้าวตูตอนนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก ถ้าไม่ทำท่ารังเกียจกัน ก็อาจจะมีหวังอยู่ก็ได้

ข้าวตูจรดดินสอลงบนกระดาษ เคลื่อนไหวมือไปตามภาพในสมอง รูปผู้ชายใส่เสื้อกล้าม ยืนชี้มือบอกทางไปห้องน้ำหญิง ทั้งหมดที่เขาทำให้ แค่เพราะเขาเป็นคนดี มีน้ำใจ หรือเพราะเป็นข้าวตู

เพจวงพีวีพี อัพคลิปงานวันนี้แล้ว พร้อมกับข้อความว่า ขอบคุณทุกๆ กำลังใจจากทุกๆ คน มันสำคัญกับพวกเรามากจริงๆ งานหน้ามาเจอกันอีกนะคร้าบบบบบบ

ข้าวตูจะยิ้มรับคำขอบคุณนั้นได้มั้ย ที่ข้าวตูส่งคลิปไปให้ สำหรับปอร์เช่ มันคืออะไร ข้าวตูดูคลิปของวงจนจบ แล้วก็ปิดไฟ ปอร์เช่ดูมีความสุขมากตอนอยู่บนเวที แต่พอลงเวทีมา สาวๆ พากันยื่นแก้วกาแฟที่เหลือแต่น้ำแข็งมาให้ ปอร์เช่เปิดขวดที่มีลายรูปหัวใจ เทน้ำแจกสาวๆ จนหมดขวด แล้วบีบขวดจนแบนแต๊ตแต๋

คนบ้า น้ำใจของข้าวตูมันไม่มีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ ข้าวตูสลัดผ้าห่มออกจากตัว ถ้ามาเข้าฝันแล้ว  มาทำร้ายใจกันขนาดนี้ ไม่ต้องมา ดีกว่ามั้ย

ปอร์เช่นั่งดูคลิปการแสดงของวงตัวเองไปหลายคลิปแล้ว ดีจัง มีตั้งหลายคนเอามาลง ได้ดูหลายๆ มุม แล้วยังได้เห็นด้วยว่า มีคนชอบวงของเขาเยอะเหมือนกัน เสียดาย ช่วงนี้ยายไม่ค่อยสบาย แม่ไปอยู่ดูแลยายเกือบทุกวัน ก็เลยไม่ได้ไปดู ข้าวตูก็ไม่ไปดู แม่มาให้กำลังใจตั้งแต่ก่อนแม่ออกจากบ้าน ข้าวตูให้กำลังใจมาตั้งแต่เมื่อคืน ปอร์เช่ยิ้มกว้าง ตอนที่มีเสียงคนถ่ายคลิปกรี๊ดออกมาดังๆ ตอนพิธีกรประกาศชื่อวง พีวีพี เขายังจำความรู้สึกตอนที่ยืนอยู่บนเวทีแล้วเห็นคนเยอะๆ ส่งเสียงกรี๊ดอยู่ข้างล่าง ถ้าข้าวตูมาได้ ถ้ามายืนชูป้าย มันจะยิ่งดีกว่านี้อีกมั้ยนะ

แม่กลับมาแล้ว แม่คงเหนื่อย มาถึงก็บ่นว่า แม่ไม่ดู ก็ไม่มีใครดู   กี่วันแล้วเนี่ย  จดหมายเต็มตู้ ไปไขเอาออกมาสิครับลูก

เอาจดหมายออกจากตู้มาดู ถึงได้เห็นว่ามีซองเหมือนที่ข้าวตูให้มาวันก่อน อยู่ในนั้นด้วย ลายมือกลมๆ เล็กๆ เขียนชื่อ ปอร์เช่ มาส่งไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นบอก เสียงแม่ถามว่า ขนมของใคร

"ไม่รู้ครับ เช่กลับมาก็เห็นแขวนอยู่ที่รั้วแล้ว ก็เลยเอาเข้ามา นึกว่ามีใครฝากให้แม่"

"ใครล่ะ ถ้าว่างก็ไปดูกล่องให้แม่หน่อย จะได้ไปขอบคุณถูกคน พรุ่งนี้ก็ได้ ยายหายดีแล้ว แม่ไม่ได้ไปไหน เผื่อจะทำขนมไปคืนเขา"

พีวีพีติดอันดับ 5 วงที่ได้คะแนนสูงสุด ตะโกนเรียกชื่อปอร์เช่ตั้งหลายรอบ ได้ยินมั้ยน้าาาา

ปอร์เช่เป็นแอดมินเพจรึเปล่า จะเห็นเม้นท์เรามั้ยนะ ชมเยอะจนเพื่อนแซวแล้วววว

ไปตามดูมาตั้งหลายงาน  ปอร์เช่เท่ทุกงาน  เพิ่งมีวันนี้  มี challenge บนเวที  พีวีพี  ต้องแลกท่าเต้นกับ  Pink Ivy  ท่าเต้นสุดน่ารัก  แต่คนเต้นทำหน้าดุตลอด  ดูก็รู้ว่าไม่เต็มใจ  แต่เขาจะรู้มั้ยนะ  ว่าน่ารักเกิ๊นนน

ทำเนียนตามเชนไปดูซ้อม  เห็นปอร์เช่แล้วด้วย  ไม่แต่งหน้า  ไม่เซ็ตผม  ไม่หล่อ....ที่ไหนเล่า 555  แต่สาวล้อมเพียบ  แอบดูไปก่อนแล้วกัน

ใจตกเลย  ไม่กี่วันจะแข่งแล้ว  แต่เพื่อนบอกว่า ปอร์เช่พลาดจนแขนเจ็บ ซ้อมต่อไม่ไหว  กลับบ้านไปแล้ว  เป็นห่วงจัง เพจวงลงว่าต้องงดซ้อมไปก่อน จะหายทันลงแข่งมั้ยนะ

คุกกี้ชอคของโปรด เชนถามมาให้ มั่วป่าวไม่รู้ ติดโบเพิ่มหน่อย จะได้มีที่ร้อยการ์ด ขอให้หายทันนะ

กร๊ดดดดดดดด ปอร์เช่อยู่แถวบ้าน  ปอร์เช่อยู่แถวบ้าน  ปอร์เช่อยู่แถวบ้าน  ได้สบตากันแล้ว  ในที่สุด  เมย์บอกให้จีบ  บ้าเหรอ  บ้าบ้าบ้า

ไปแอบดูซ้อม งั้นก็ต้องเคยไปที่ตึก งั้นก็ไม่ได้หลงทาง ข้าวตูตั้งใจไปหาจริงๆ เหรอ ปอร์เช่คิดเขินๆ ไปงานนั้นด้วย จะบ้าตาย น่ารักตรงไหน น่าอายไม่ว่า วงนั้นเขาหวานใส แต่เขาไม่ใช่ คอยดูนะ ถ้าเอามาล้อ จะเขกให้หัวแตก

ข้อความในจดหมายมีแค่นั้น แต่แค่นั้นก็มากพอให้รู้แล้วว่า ข้าวตูชอบเขา แอบดูเขามานาน ถึงได้รู้เรื่องเขาหลายเรื่อง ขนมที่รั้ววันนี้ ก็ของข้าวตู เขาเปิดกล้องดูแล้ว แม่บอกว่า ขนมชื่อ กลีบลำดวน ขนมหน้าตาธรรมดา แต่กลิ่นหอมแปลกๆ แปลกเหมือนคนให้มั้ง ปอร์เช่อมยิ้มอยู่คนเดียว นึกถึงตอนยื่นขวดน้ำเปล่ามาให้ แล้วบอกว่าเงินหมด ซื้อได้เท่านี้ ขวดน้ำใบนั้นยังวางอยู่ข้างตัว สวยก็ไม่สวย แล้วยังเอาของจืดชืดแบบนี้มาจีบ ถ้าเป็นคนอื่น ไม่มีทางชอบกลับหรอก

ปอร์เช่เก็บจดหมายลงในกล่อง รวมกับกระดาษจดกลอน และการ์ด แล้ววางไว้ข้างหมอน พรุ่งนี้ไม่ว่าง ต้องไปยื่นใบสมัครงานแข่งเต้น อาทิตย์หน้าทั้งอาทิตย์ ต้องไปเข้าค่าย  ต้องถูกจำกัดเวลาใช้โทรศัพท์อีก บอกไว้ก่อนดีมั้ย แต่ข้าวตูเป็นอะไรหรือเปล่า ตั้งแต่กดส่งสติ๊กเกอร์ผิดไป ก็เงียบไปเลย คิดว่าตัวเองโดนหัวเราะเยาะหรือไง ไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย ขนมก็มาแขวนไว้เปล่าๆ ไม่มีข้อความ ไม่มีรูปวาด ไม่มีการ์ด งอนเหรอ ไม่ได้เป็นอะไรกัน จะงอนทำไม ไว้เป็นแฟนก่อนค่อยงอนมั้ย บ้าน่า ใครจะไปอยากเป็นแฟนด้วย สวยก็ไม่สวย ผีเสื้อหนุ่มคลอเคล้าอยู่กับดอกไม้กลิ่นใบเตย  หลับตาอยู่ยังรู้สึก รู้สึก รู้สึกว่ามืออยู่ที่เป้ากางเกง บ้าเอ๊ยยยยย

เมื่อวานข้าวตูไปลืมโทรศัพท์ไว้บ้านย่า เพิ่งได้กลับมาวันนี้ สอบเสร็จแล้วถึงได้มาเปิดดู ข้อความจากปอร์เช่ ส่งมาตั้งแต่เมื่อวาน ไปค่าย  ข้าวตูลองเขย่าโทรศัพท์ดู  เผื่อจะมีข้อความซ่อนอยู่ เผื่อมันจะไหลออกมา ข้าวตูเอ๊ย มันจะมีได้ยังไงเล่า ข้าวตูถามกลับไปว่า ค่ายอะไร แต่แชทเงียบกริบ อ่านก็ยังไม่อ่านเลย  อุตส่าห์ดีใจว่าเขาคิดถึง คิดว่าเขารู้แล้วว่า กลีบลำดวนถุงนั้น เป็นของข้าวตู ส่งมาแค่นี้ ส่งมาทำไม จะให้ข้าวตูถอดรหัสลับหรือไง ถามจากป้าอรณี ถึงได้รู้ ปอร์เช่ไปค่ายตั้งอาทิตย์ ที่ค่ายจำกัดเวลาใช้โทรศัพท์ด้วย

ฮือ ใครจะสอนทำการบ้านเลข ถ้าได้คะแนนเต็ม  จะเอาไปอวดใคร ยังไม่ทันได้เป็นแฟน ข้าวตูก็อกหักแล้ว แงงงงง

Create Date : 22 มิถุนายน 2566
Last Update : 22 มิถุนายน 2566 14:02:42 น.		1 comments
Counter : 501 Pageviews.
Share Tweet