BlogGang.com : : sirivinit : หนุ่มเมืองจันท์ : พระเจ้าตาก

หนุ่มเมืองจันท์ : พระเจ้าตาก

คอลัมน์ ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ /หนุ่มเมืองจันท์ //www.facebook.com/boycitychanFC
มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับ24-30 พ.ค.2556

เพิ่งกลับจากเมืองจันท์มาครับ
แต่ไปเมืองจันท์ครั้งนี้ ผมไปในสถานะใหม่
"วิทยากรพิเศษ" ครับ

มติชนอคาเดมี จัดทัวร์ "ศิลปวัฒนธรรม" เส้นทางกู้ชาติพระเจ้าตากสิน

นิตยสารศิลปวัฒนธรรม เป็นนิตยสารด้านประวัติศาสตร์แบบ "เด็กแนว" ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ ไม่สนใจว่าหนังสือประวัติศาสตร์ไทยจะสอนว่าอะไร ถ้ามีหลักฐานใหม่ที่น่าเชื่อถือกว่า เขาจะเถียงทันที

ตั้งแต่เรื่องคนไทยมาจากเทือกเขาอัลไต
พี่สุจิตต์ วงษ์เทศ และ "ศิลปวัฒนธรรม" ก็เถียงทันทีว่าคนไทยไม่ได้มาจากไหน แต่อยู่ที่ตรงนี้แหละ

ช่วงที่ผ่านมา "ศิลปวัฒนธรรม" นำเสนอเรื่องสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชอย่างต่อเนื่อง พบหลักฐานใหม่เมื่อไรจะนำเสนอทันที

คนเขียนเป็นคนที่ศึกษาเรื่องพระเจ้าตากสินอย่างหลงใหลจริงจัง คือ "หลง" ปรามินทร์ เครือทอง

ดังนั้น เมื่อ "มติชนอคาเดมี" จัดทัวร์เส้นทางกู้ชาติพระเจ้าตากสินขึ้นมา
"หลง" จึงเป็นวิทยากรหลัก

แต่เมื่อจะบุกเมืองจันท์
ในฐานะเจ้าถิ่นคนเมืองจันท์ เขาจึงแต่งตั้งให้ผมเป็นวิทยากรพิเศษ

ผมบอกน้องๆ ตั้งแต่แรกที่มาชวนว่าผมมีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์เมืองจันท์น้อยมาก ขอรับผิดชอบเรื่อง "อาหาร" แทนก็แล้วกัน และหาเหตุผลแบบแอบอิงประวัติศาสตร์เล็กน้อยแบบไม่มีหลักฐานใดๆ

รู้ไหมครับว่าทำไมพระเจ้าตากจึงทุบหม้อข้าวก่อนตีเมืองจันท์
ไม่ใช่เหตุผลทางจิตวิทยาแบบ "สู้ตาย" อย่างที่เขาร่ำลือกัน
แต่เพราะ "อาหารเมืองจันท์" อร่อยมาก

ทุบหม้อข้าวทิ้ง ไปกินอาหารเมืองจันท์ดีกว่า
และนี่คือ ที่มาของ "วิทยากรพิเศษ" ประจำทัวร์นี้

ทัวร์ศิลปวัฒนธรรมนั้นมีแฟนประจำเยอะมาก
ส่วนใหญ่เป็น "ผู้ใหญ่"

ทริปนี้มีคุณหมออยู่ 3 คน มีอาจารย์ด้านประวัติศาสตร์
ผู้บริหารระดับสูงของค่ายเบียร์ช้างคนหนึ่งก็มาด้วย

นักธุรกิจที่คุ้นหน้า ก็คือ "ศิริวัฒน์ วรเวทวุฒิคุณ" เจ้าของ "ศิริวัฒน์แซนด์วิช" นักสู้ชีวิตที่เคยล้มเมื่อปี 2540 ก่อนจะกลับมาอีกครั้งด้วยจิตใจไม่ยอมแพ้

ตามโปรแกรมนัดกันตอน 6 โมงครึ่ง วันเสาร์ทื่ 18 พฤษภาคม
เช้าเว่อ

แต่เชื่อไหมครับ พอ 6 โมงครึ่งปั๊บ ล้อหมุนได้เลย
ลูกทัวร์ทุกคนตรงเวลามาก

เช้านั้นฝนตกหนักมาก ทั้งที่ กทม. อากาศร้อนมาตลอด
ผมกระซิบ "หลง" ว่าฝนตกแบบนี้ฤกษ์ไม่ดีเลย
"หลง" ยิ้ม ไม่พูดอะไร

พอล้อเริ่มหมุน "หลง" ก็ลุกขึ้นมาอธิบายโปรแกรมการตามรอยพระเจ้าตากสินกู้ชาติ ก่อนจะอ่านพงศาวดาร

"...จึงชุมนุมพรรคพวกพลทหารไทยจีนประมาณ 1,000 เศษ สรรพด้วยเครื่องศัสตราอาวุธต่างๆ และประกอบด้วยทหารผู้ใหญ่นั้น พระเชียงเงิน หลวงพรหมเสนา หลวงพิชัยราชา หลวงราชเสนา ขุนอภัยภักดี หมื่นราชเสน่หา แล้วยกออกไปตั้ง ณ วัดพิชัย อันเป็นที่มงคลมหาสถาน

ด้วยพระบรมโพธิสมภาร เทพยดาเจ้าอภิบาลรักษาพระพุทธศาสนาซ้องสาธุการบันดาลให้วรรษาห่าฝนตกลงมาเป็นมหาพิชัยฤกษ์..."

ครับ "หลง" ต้องการบอกว่าฝนตกวันนี้เป็น "ฤกษ์ดี"
เหมือนตอนที่พระเจ้าตากสินตีฝ่าออกจากกรุงศรีอยุธยาเพื่อไปกู้ชาติ

ตลอดเส้นทางผมเหมือนนักเรียนน้อย ที่นั่งฟังเรื่องราวทางประวัติศาสตร์อย่างสนุกสนาน
ไม่น่าเชื่อว่าวิชาประวัติศาสตร์จะสนุกขนาดนี้

"ประวัติศาสตร์" แบบ "ศิลปวัฒนธรรม" คือการผสมผสาน "หลักฐานทางประวัติศาสตร์" กับ "จินตนาการ"

ตัวอย่าง เช่น "หลง" ตั้งคำถามว่าตอนที่หนีออกจากอยุธยา พระเจ้าตากสินตั้งใจกู้ชาติหรือแค่หนีทัพ

แค่นี้ก็สนุกแล้ว

"หลง" วิเคราะห์จากเส้นทางการเดินทัพตามพงศาวดารแล้ว เขาเชื่อว่า "จุดตัด" ของการตัดสินใจกู้ชาติอยู่ที่จังหวัดปราจีนบุรี

เพราะถ้าคิดแค่หนี ตามปกติแม่ทัพไทยจะหนีไปปักหลัก 2 เมือง คือ โคราช และเขมร

แต่พระเจ้าตากสินตัดสินใจเบนเส้นทาง แทนที่จะขึ้นเหนือไปโคราช หรือตัดไปทางตะวันออกไปเขมร

กลับวกกลับไปชลบุรี ระยอง และจันทบุรี
เพื่อระดมพล
แล้วทำไมถึงไปเมืองจันท์??

จากคำถามหนึ่งไปสู่อีกคำถามหนึ่งกับหลักฐานทางประวัติศาสตร์และวิเคราะห์ต่อ

สนุกครับสนุก

หลักฐานทางประวัติศาสตร์ในสมัยพระเจ้าตากสินก็น่าสนใจ คือ มีทั้งพงศาวดารและตำนานท้องถิ่น

"หลง" บอกว่าตำนานท้องถิ่นเรื่องพระเจ้าตากสินในแถบตะวันออกเยอะมาก

แต่นักประวัติศาสตร์จะใช้หลังอิงกับ "พงศาวดาร" เป็นหลัก

พงศาวดารสมัยกรุงธนบุรีมีอยู่ 2 ฉบับ คือ ฉบับพระราชหัตถเลขา กับฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม)

ผมเพิ่งรู้ว่าชื่อคนที่ตามหลังคำว่า "ฉบับ" ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นคนเขียน

แต่เป็นชื่อคนที่ค้นพบ

ครับ เกร็ดประวัติศาสตร์แบบนี้เยอะมากตลอดการเดินทาง

พอมาถึงเมืองจันท์ "วิทยากรพิเศษ" จึงเริ่มทำงาน
ผมเติม "ข้าวเกรียบน้ำจิ้ม" ในเมนูเช้าของโรงแรมเกษมศานต์
ให้ "อาเพียร" ช่วยจัดการให้

"ข้าวเกรียบ" เป็นแผ่นแป้งคล้ายๆ กับ "ข้าวเกรียบปากหม้อ" แต่หนากว่า ราดด้วยน้ำจิ้มที่เป็นกุ้งแห้งตำกับน้ำยำ

ทุกคนกด like

พอแวะที่ค่ายตากสินก็เติม "สละลอยแก้ว" ยี่ห้อ "ภุมรินทร์" ของ "ทนายนุ" เพื่อนรักเข้าไป ลุกทัวร์หลายคนชอบกันมาก สั่งซื้อกันเพียบ

มื้อกลางวันที่ร้านคุณแดง มีเมนูหมูชะมวง ก๋วยเตี๋ยวจันท์ผัดปู หมูผัดกะปิ เป็นพื้นฐาน ผมเติม "ก๋วยเตี๋ยวหมูเลียง" จากร้านอาเพียรที่เขาไร่ยาไปเป็น "ของหวาน" ที่บอกว่าเป็น "ของหวาน" เพราะมาเมนูสุดท้าย

หลายคนกด love ถึงขั้นออกปากว่าครั้งหน้าพาไปร้านนี้เลย
ขอ 2 ชาม

ระหว่างทางเติมพลังด้วย "ทุเรียนทอดกรอบ" และ "น้ำสำรอง"
ตอนแรกกะว่าจะเอาเงาะ กับมังคุดจากที่สวนมาให้กินกันสดๆ ให้รู้ว่าเงาะจากต้นนั้นอร่อยแค่ไหน

แต่บังเอิญว่าน้องสาวเพิ่งตัดขายไปเมื่อวาน
ทริปนี้เลยพลาดไป

เวลาที่แนะนำอาหารอะไรไปแล้วทุกคนชอบ
มีความสุขครับ
หน้าที่ "วิทยากรพิเศษ" ก็มีเพียงเท่านี้

ขากลับ ผมบอก "หลง" ว่าการเป็นผู้เชี่ยวชาญประวัติศาสตร์สมัยพระเจ้าตากสินนั้นเสียเปรียบมาก เพราะอย่างดีก็ได้เที่ยวแค่ฝั่งธนฯ กับเมืองจันท์

ถ้าเชี่ยวชาญสมัยรัชกาลที่ 5
ยังได้ตามรอยไปต่างประเทศบ้าง

"หลง" พยักหน้า นิ่งคิดนิดนึง แล้วหันไปบอกทีมงานมติชนอคาเดมี
"เคยรู้เกร็ดประวัติศาสตร์เรื่องนี้หรือเปล่า"

"เรื่องอะไร"
"หลง" ยิ้ม

"พระเจ้าตากสินเคยไปสวิตเซอร์แลนด์กับอิตาลีด้วย"
เป็นพงศาวดารใหม่ฉบับใหม่ครับ
ฉบับ "หลงอยากเที่ยว"

ขอบคุณ
มติชนออนไลน์
คอลัมน์ ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ
หนุ่มเมืองจันท์

สิริสวัสดิ์วุธวารค่ะ

Create Date : 29 พฤษภาคม 2556

Last Update : 29 พฤษภาคม 2556 10:50:13 น.

0 comments

Counter : 1518 Pageviews.