ก่อนอื่น แม่นกขอกราบขอบพระคุณงามๆสำหรับความห่วงใยที่ได้รับจากไดฯตอนที่แล้วนะคะ

ทั้งที่เมนท์ไว้ และที่ส่ง SMS มาหา

...ซาบซึ้งมากมายค่ะ...

เรื่องแรก รายงานผลของแม่นกก่อนก็แล้วกันเนาะ

ผลตรวจเลือดก็ออกมาตั้งแต่วันที่ไปเจาะแล้วค่ะ สรุปว่า แต่น แต๊น.....

"เลือดจาง" เหมือนที่เคยๆเป็นมา

ไม่มีเรื่อง "น้องน้อยหน่า" แต่อย่างใดค่า

ก็แหม ตอนแม่นกไปหาคุณหมอ ป้าแดงยังไปเป็นเพื่อนอยู่เล้ย 555+

จริงๆแล้ว แม่นกเป็นเลือดจางมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ก่อนแต่งงานซะอีก ก็รักษาด้วยการกินยา FBC มาเรื่อยๆ แล้วก็ขาดการติดต่อกับคุณหมอไปอีกครั้งเมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้ว เพราะคุณหมอย้ายโรงพยาบาล

พอมาช่วงนี้ เพลียๆ มีแต่คนทักว่าหน้าซีดๆ ก็เลยรักตัวกลัวตาย ไปหาหมอดีกว่า

พอพ่อหน่อยกลับมาส่งที่บ้าน หลังจากไปส่งนิ๊งหน่องที่โรงเรียนแล้ว แม่นกกลับมานั่งอัพไดฯ ทำนู่นทำนี่ซักพัก ก็เลยจรลีออกจากบ้าน ขอพบคุณหมอด้านโรคเลือดที่โทรมาเช็คไว้ก่อนแล้ว

มาตรวจเลือด ก็ต้องเจาะเลือดนิ ไม่ใช่เรื่องแปลก เจอจิ้มไปทีนึง แล้วก็ต้องรอผลอีกประมาณ 1 ชั่วโมงค่ะ

สรุปว่า ต้องกลับไปกินยาเพิ่มธาตุเหล็กเหมือนเดิม แล้วอีก 1 เดือน มาเจาะเลือดตรวจใหม่อีกที ว่าฮีโมโกลบินจะเพิ่มขึ้นหรือเปล่า เพราะเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดการจับออกซิเจนที่ได้จากการหายใจไปเลี้ยงร่างกายได้น้อยกว่าคนปกติ Y_Y

พ่อหน่อยโทรมาถามผล แล้วก็แวะมาหาที่โรงพยาบาล รอจนแม่นกรับยาเสร็จ นั่งจู๋จี๋กันซักพัก ก็แยกย้ายกันต่ออีกรอบ ทางใครทางมัน ฮี่ ฮี่

((เมื่อวันเสาร์ แม่นกก็เพิ่งพานิ๊งหน่องมาโดน "จิ้ม" วัคซีนไข้หวัดใหญ่ ที่นี่เหมือนกัน เห็นว่าใกล้เปิดเทอมแล้ว ฉีดกันไว้ก่อนดีกว่า นิ๊งหน่องไม่ร้องไห้ซักแอะตอนโดนฉีดวัคซีน แต่ไม่อยากบอกเล้ย ว่ามีการเสียน้ำตากันไปรอบนึงแล้วตอนพบคุณหมอ เพราะคุณหมอประจำตัวไม่มา ลาวันนี้พอดี เลยเสียอกเสียใจ เพราะไม่ได้เจอหน้ากันมานาน ก๊ากกกก ลูกตรู))

ทีนี้ เรื่องที่สอง รายงานผลของนิ๊งหน่องต่อค่ะ สำหรับวันแรกของการเปิดเทอม ภาคบ่าย...

แยกย้ายกันกับพ่อหน่อยแล้วแม่นกก็แวะมาซื้อของให้นิ๊งหน่อง ก่อนจะรีบมารับที่เนอร์สฯ เพราะสัญญาไว้ว่าวันนี้จะพาแวะไปเดินเล่นที่ห้าง กะว่ามาถึงเนอร์สฯตอน 4 โมงกว่าๆ นิ๊งหน่องคงจะกินข้าว อาบน้ำเสร็จแล้วเรียบร้อย

แต่ที่ไหนได้ คุณครูบอกว่า รถตู้ยังไม่มาเลยค่ะคุณแม่

กรี๊ดดดด 4 โมงกว่าแล้ว รถตู้ยังมาไม่ถึงเนี่ยนะ เลิกเรียนตั้งกะบ่าย 2 นิดๆ รีบโทรไปที่โรงเรียนโดยด่วน ได้ความว่าวันแรก วุ่นวายเล็กน้อย เพราะเด็กๆมีเยอะขึ้นกว่าตอนเรียนซัมเมอร์ ต้องวิ่งตามหากันสนุกสนาน

แถมรถตู้สายนิ๊งหน่อง มีเด็กที่ผู้ปกครองไม่ได้บอกไว้ว่าจะกลับรถตู้หลงเหลืออยู่ที่โรงเรียน ก็เลยต้องมีการวนกลับมารับอีกรอบหลังจากโทรถามผู้ปกครองแล้ว กรำเวน...Y_Y

สรุปว่า เมื่อวานแม่นกเลยได้รับนิ๊งหน่องลงจากรถตู้เอง พากินข้าวเย็นที่เนอร์สฯเองเลย แต่กลับกลายเป็นข้อเสียเล็กน้อย เพราะนิ๊งหน่องเกิด "อยาก" ให้แม่มาอยู่รอรับเวลาลงจากรถตู้ที่เนอร์สฯทุกวัน

แม่นกยังไม่อยากตัดรอนโดยสิ้นเชิง แต่ก็ไม่อยากให้ความหวังว่าแม่นกจะมารอรับที่เนอร์สฯได้เหมือนวันนี้ (เพราะมันเป็นไปไม่ได้ในวันปกติ) ก็เลยต้องค่อยๆบอกไปว่าแม่นกจะพยายามมานะ แต่ถ้าหนูไม่เห็นแม่มารอรับ ก็แปลว่าแม่นกงานยุ่ง แต่ถ้าแม่ทำงานเสร็จเมื่อไหร่ จะรีบมารับนิ๊งหน่องทันที แม่นกสัญญา

...เด็กเลยต้องยินยอมอย่างไม่ค่อยเต็มใจซักเท่าไหร่...

ส่วนวันที่ 2 ของการไปโรงเรียน ตอนเช้า ยังมีขอนั่งรอเพื่อนเสฉวนในรถก่อน อะ ได้ค่ะ เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจ พอเสฉวนมาถึง ก็ยอมเดินเข้าไปข้างในด้วยกันอย่างดี มีหันมาบ๊าย บาย ให้แม่นกก่อนเข้าไปด้วย ถือว่าผ่านละกัน 555+

วันนี้ วันที่ 3 ฝนตกพรำๆตอนเช้า แม่นกแวะเติมน้ำมัน นิ๊งหน่องเลยขอแวะเข้าร้านขายของในปั๊ม แล้วก็บอกอยากได้ของเล่น จะเอาไปเล่นกะเสฉวน แม่นกเลยบอกว่า ได้ แม่นกจะซื้อให้ แต่ต้องสัญญากับแม่นะ ว่าจะไม่เอาของเล่นลงไปโรงเรียน เพราะคุณครูไม่ให้เอาของเล่นไป ไว้เอาไปเล่นกับเสฉวนที่บ้านวันเสาร์ ตกลงมั๊ย

นิ๊งหน่องยินยอม แม่นกเลยถือโอกาสขอสัญญาข้อที่ 2 ต่อทันที...ว่า "แล้ววันนี้ นิ๊งหน่องก็เข้าโรงเรียนไปก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอเสฉวนด้วย ตกลงมั๊ยครับ"

ชักคิดหนัก แต่นิ๊งหน่องก็ยังยืนยันจะเอาของเล่นเหมือนเดิม ยอมแลกกับการรอไว้เล่นวันเสาร์ กับต้องเดินเข้าโรงเรียนไปคนเดียวโดยไม่รอเพื่อนเหมือนเคย

แม่นกรู้ว่าอาจจะไม่ใช่วิธีการที่ถูกนัก กับการทำเหมือนติดสินบนให้ลูกทำตามสิ่งที่เราต้องการ แต่แม่นกขอถือว่าเป็นการซื้อขวัญและกำลังใจ ให้ลูกกล้าที่จะเดินเข้าไปคนเดียว เพื่อที่จะได้รู้ว่ามันไม่ได้มีอะไรเลย แล้ววันต่อๆไป ลูกจะได้กล้าทำ

แล้วก็ขอมองหาข้อดีอีกซักข้อว่าหัดให้ลูกรักษาสัญญาก็แล้วกันนะคะ หุหุ

ในที่สุด นิ๊งหน่องก็รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับแม่นก เอาของเล่นไว้ในรถ กับยอมให้แม่นกขับรถไปส่งตรงจุดรับนักเรียน แล้วก็ลงไปคนเดียวโดยไม่รอเพื่อนรัก ฮ่า ฮ่า

ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ และวันต่อๆไปจะเป็นยังไง แต่แม่นกถือว่าที่ผ่านมา 3 วัน นิ๊งหน่องทำได้เท่านี้ แม่นกก็ภูมิใจในตัวนิ๊งหน่องแล้ว อีกไม่นาน นิ๊งหน่องก็คงจะเริ่มปรับตัวได้ แล้วก็สนุกสนานกับชีวิตเด็กอนุบาลของหนูนะครับ แล้ววันนั้นก็จะเป็นวันที่พ่อหน่อยกับแม่นกสบายใจ โล่งใจอย่างที่สุดเลย

รักนิ๊งหน่องมากๆนะลูก

แม่นก
  

Create Date : 20 พฤษภาคม 2552
Last Update : 20 พฤษภาคม 2552 21:24:13 น.		6 comments
Counter : 767 Pageviews.
Share Tweet